Od 1 stycznia 2023 r. nie jest możliwe opodatkowywanie przychodów z najmu prywatnego na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Warto w związku z tym omówić obowiązujące obecnie zasady rozliczania podatku PIT oraz VAT z tytułu wynajmu.
Przychody z wynajmu mogą stanowić przychody z dwóch źródeł, a mianowicie:
W pierwszym przypadku przychody z wynajmu opodatkowane są na zasadach właściwych dla przychodów z działalności gospodarczej (więcej na ten temat w części 3. Opodatkowanie podatkiem dochodowym wynajmu w ramach działalności gospodarczej). Natomiast w drugim przypadku przychody z najmu opodatkowane są w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (więcej na ten temat w części 2. Opodatkowanie podatkiem dochodowym wynajmu prywatnego).
Jak przy tym wynika z uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r. (sygn. II FPS 1/21), jeżeli o "powiązaniu" przychodów z wynajmu z działalnością gospodarczą nie decydują obiektywne okoliczności (np. wprowadzenie wynajmowanego składnika majątku do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej, np. jako środek trwały), to:
NSA
(…) podatnik decyduje o tym czy "powiązać" określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem.
Powoduje to, że najczęściej wynajmujący mają wybór, czy uzyskiwane przychody z wynajmu traktować jako przychody z wynajmu prywatnego czy jako przychody z działalności gospodarczej.
Przykład
Osoba fizyczna nabyła dwa lokale użytkowe w celu ich wynajmowania. Osoba ta ma wybór pomiędzy wynajmem prywatnym tych lokali i ich wynajmem w ramach działalności gospodarczej.
Przychody z tzw. wynajmu prywatnego stanowią przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 updof. Od 1 stycznia 2023 r. (po zakończeniu rocznego okresu przejściowego) jedyną dostępną dla osób fizycznych formą opodatkowania takich przychodów jest opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (zob. art. 2 ust. 1a ustawy o ryczałcie).
W przypadku wynajmu rzeczy (w tym nieruchomości) stanowiących współwłasność dwóch lub więcej osób przychody z wynajmu prywatnego powstają co do zasady u wszystkich współwłaścicieli proporcjonalnie do ich udziałów w nieruchomości (zob. art. 8 ust. 1 updof).
Przykład
Lokal użytkowy stanowi współwłasność trzech osób fizycznych, z czego jedna (osoba A) posiada ½ udziału w jego współwłasności, zaś dwie pozostałe (osoby B i C) po ¼ udziału we współwłasności tego lokalu. Lokal ten został wynajęty przez współwłaścicieli. W tej sytuacji przychody z wynajmu stanowią w 50% przychody osoby A, zaś po 25% przychody osób B i C.
Dopuszczalne jest, aby umowę najmu - jako wynajmujący - zawarł jeden tylko ze współwłaścicieli danej rzeczy, o ile następuje to za zgodą wszystkich pozostałych współwłaścicieli, pod warunkiem że zgodzili się oni również na to, że nie będą otrzymywali przychodów z tytułu najmu (zob. art. 199 Kodeksu cywilnego). W takich przypadkach - jak wynika z wyjaśnień organów podatkowych - przychody z wynajmu powstają wyłącznie u współwłaściciela wynajmującego nieruchomość. Tytułem przykładu wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 listopada 2018 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.441.2018.1.DP), w której czytamy:
MF
(…) skoro współwłaścicielami lokalu mieszkalnego są: Wnioskodawczyni, jej mąż oraz ciocia, a Wnioskodawczyni planuje zawrzeć z ciocią umowę, z której będzie wynikało, iż ciocia nie będzie czerpać pożytków z najmu, to Wnioskodawczyni, na mocy tej umowy, będzie uprawniona do korzystania z części rzeczy wspólnej, uzyskując przychód z wynajęcia tej części lokalu mieszkalnego. Zatem skoro Wnioskodawczyni złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego - w wymaganym terminie - stosowne oświadczenie,(...), to będzie mogła uiszczać podatek dochodowy - od całości dochodu (przychodu) uzyskiwanego z najmu lokalu mieszkalnego - w obowiązującej ją stawce, na zasadach odpowiednich dla wybranej formy, opodatkowania dochodów (przychodów) z najmu. (…)
Przykład
Wróćmy do poprzedniego przykładu i załóżmy, że przedmiotowy lokal został wynajęty - za zgodą pozostałych współwłaścicieli - tylko przez osobę B. W takim przypadku przychody z wynajmu tego lokalu powstają w całości u tej właśnie osoby.
Szczególna sytuacja ma miejsce w przypadku wynajmu prywatnego składników należących do majątku wspólnego małżonków. W takich przypadkach przychody z wynajmu powstają u małżonków po połowie, chyba że złożą oni sporządzone na piśmie oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich (zob. art. 12 ust. 6 w zw. z art. 12 ust. 5 ustawy o ryczałcie). Oświadczenie to jest skuteczne, jeżeli zostanie złożone do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymany został pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnięty został w grudniu roku podatkowego (zob. art. 12 ust. 7 ustawy o ryczałcie).
Przykład
Między małżonkami A i B istnieje wspólność majątkowa. Do ich majątku wspólnego należy między innymi mieszkanie, które zostało wynajęte przez małżonka A. W tej sytuacji przychody z wynajmu tego mieszkania:
Wskazać przy tym należy, że dokonany w tej sprawie wybór:
Zarówno oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z małżonków, jak i zawiadomienie o rezygnacji z opodatkowania całości przychodu przez jednego z małżonków mogą być podpisane przez jednego z małżonków. Podpisanie oświadczenia lub zawiadomienia przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia oświadczenia lub zawiadomienia w imieniu obojga małżonków. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (zob. art. 12 ust. 8c updof).
Przychody z wynajmu prywatnego opodatkowane są ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych według dwóch stawek ryczałtu - stawki 8,5% oraz 12,5%. Stawka ryczałtu w wysokości 8,5% ma zastosowanie do momentu przekroczenia w danym roku przez kwotę przychodów z wynajmu prywatnego 100 000 zł, zaś stawka 12,5% ma zastosowanie do nadwyżki przychodów z wynajmu ponad kwotę 100 000 zł (zob. art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o ryczałcie).
W przypadku uzyskiwania przychodów z wynajmu przez współwłaścicieli danej rzeczy limit w wysokości 100 000 zł jest co do zasady odrębny dla każdego ze współwłaścicieli. Wyjątek ma miejsce w przypadku osiągania przychodów z wynajmu przez małżonków, kiedy to przedmiotowy limit dotyczy łącznie obojga małżonków (zob. art. 12 ust. 13 ustawy o ryczałcie).
Jak przy tym stanowi art. 12 ust. 14 ustawy o ryczałcie, w przypadku osiągania przez podatnika przychodów:
- kwota przychodów określona w 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o ryczałcie dotyczy odrębnie przychodów osiąganych z tych źródeł przychodów.
A zatem w takich przypadkach podatników obowiązują dwa limity w wysokości 100 000 zł rocznie - jeden dotyczący przychodów z wynajmu prywatnego, zaś drugi przychodów z działalności gospodarczej (wymienionych w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b-g ustawy o ryczałcie).
Z art. 6 ust. 1a ustawy o ryczałcie wynika, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
Treść tego przepisu może powodować wątpliwości co do tego, jak traktować wydatki ponoszone przez najemcę w związku z korzystaniem z przedmiotu najmu. Przyjmuje się, że ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu nie stanowią podlegających opodatkowaniu ryczałtem przychodów z najmu prywatnego. Jak przy tym wynika z wyjaśnień organów podatkowych, analogicznie wydatki i opłaty związane z przedmiotem najmu traktowane są w sytuacji, gdy najemca zwraca je wynajmującemu (który, na przykład ze względów bezpieczeństwa, ponosi je osobiście), jak również w przypadku kosztów mediów refakturowanych na najemcę. Aby uniknąć wszelkich wątpliwości w tym zakresie w umowie najmu powinien znaleźć się zapis, że najemca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów eksploatacyjnych.
Takie stanowisko potwierdzają w interpretacjach organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 5 stycznia 2023 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.934.2022.1.MGR), w której czytamy:
MF
(…) jeżeli w istocie nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, a umowa najmu stanowi, że najemca zobowiązany jest zapłacić czynsz w określonej kwocie oraz pokrywać koszty mediów, to jedynie określona w umowie kwota czynszu będzie stanowić przysporzenie majątkowe dla Pana jako wynajmującego, a tym samym będzie generować przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Natomiast wymienione przez Pana dodatkowe opłaty mediów (energii elektrycznej, wody, ścieków, wywozu śmieci, ogrzewania), rozliczane według zużycia, do których zapłaty zobowiązany jest, zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie będą stanowić dla Pana przysporzenia majątkowego. W zakresie uiszczania powyższych opłat pełni Pan jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. W związku z tym, ww. opłaty nie będą stanowić dla Pana przysporzenia majątkowego, a tym samym nie spowodują powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. (…)
Przykład
Osoba fizyczna wynajmuje prywatnie mieszkanie. Umowa najmu przewiduje, że najemca obowiązany jest za każdy miesiąc do zapłaty czynszu najmu w kwocie 2500 zł oraz kwot na pokrycie czynszu do spółdzielni i faktur za energię elektryczną. W takim przypadku podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodem z tytułu wynajmu jest miesięcznie tylko kwota 2500 zł.
Co do zasady ryczałt od przychodów ewidencjonowanych powinien być wpłacany w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za grudzień - w terminie do dnia 20 stycznia następnego roku podatkowego (zob. art. 21 ust. 1 ustawy o ryczałcie - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.). Dotyczy to również ryczałtu od przychodów z wynajmu prywatnego.
Należy podkreślić, że w zacytowanym przepisie z dniem 1 stycznia 2023 r. zmieniono termin wpłaty ryczałtu za grudzień i czwarty kwartał roku podatkowego. Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu trzeba go płacić do 20 stycznia następnego roku podatkowego. Jednak po raz pierwszy podatnicy zapłacą ryczałt w tym terminie za grudzień i czwarty kwartał 2023 r. Za grudzień i IV kwartał 2022 r. podatnicy wpłacają ryczałt na poprzednich zasadach, tj. co do zasady do końca lutego 2023 r.
Ponadto na podstawie art. 21 ust. 1a ustawy o ryczałcie istnieje możliwość wpłacania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za okresy kwartalne. Co prawda z przepisów ustawy o ryczałcie nie wynika wprost możliwość wpłacania za okresy kwartalne ryczałtu od przychodów z wynajmu prywatnego, jednak przyjmuje się, że możliwość taka istnieje. Jak wyjaśnia Ministerstwo Finansów w informatorze na stronie podatki.gov.pl pt. "Rozliczenie dochodów z najmu - ryczałt ewidencjonowany":
MF
ryczałt od przychodów ewidencjonowanych obliczasz i wpłacasz co miesiąc (lub co kwartał przy spełnieniu określonych warunków) do urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca (lub do dnia 20 następnego miesiąca po upływie kwartału za który ryczałt ma być opłacony (…)
Jak przy tym wynika z art. 21 ust. 1c ustawy o ryczałcie, o wyborze kwartalnego sposobu opłacania ryczałtu podatnicy informują w zeznaniu PIT-28 składanym za rok podatkowy, w którym stosowali kwartalny sposób opłacania ryczałtu. Przepis ten dotyczy również podatników uzyskujących przychody z wynajmu prywatnego. Jak czytamy we wskazanym powyżej artykule:
MF
(...) o wyborze kwartalnego sposobu opłacania ryczałtu informujesz w zeznaniu rocznym (PIT-28), składanym za rok podatkowy, w którym stosowałeś kwartalny sposób opłacania ryczałtu.
Najem w ramach działalności gospodarczej (w tym najem w ramach spółki cywilnej lub spółki jawnej) może być opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych według jednej z trzech dostępnych dla działalności gospodarczej form opodatkowania, tj.:
W przypadku indywidualnie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest przy tym możliwe łączenie dwóch z wymienionych form opodatkowania. W konsekwencji jeżeli osoba fizyczna prowadzi indywidualnie dwa lub więcej rodzajów działalności gospodarczej, w tym działalność gospodarczą w zakresie wynajmu, stosować musi tylko jedną z wymienionych form opodatkowania dla wszystkich rodzajów działalności gospodarczej.
Przykład
Osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w formie podatku liniowego.Zamierza rozszerzyć zakres prowadzonej działalności gospodarczej o działalność w zakresie wynajmu. Dochody z tej działalności również będą opodatkowane w formie podatku liniowego.
Przyjmuje się natomiast, że możliwe jest łączenie form opodatkowania przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą indywidualnie oraz w formie spółki cywilnej lub jawnej, której wspólnicy uprawnieni są do korzystania z opodatkowania w formie ryczałtu. W grę zatem wchodzi:
- zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 lipca 2021 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.327.2021.2.AG).
W grę wchodzi również sytuacja odwrotna, tj.:
- zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 marca 2021 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.21.2021.2.MG).
Możliwa jest zatem sytuacja, w której przychody z wynajmu w ramach indywidualnie prowadzonej przez osobę fizyczną działalności gospodarczej opodatkowane są w formie:
Możliwa jest również sytuacja, w której dochody z wynajmu w ramach indywidualnie prowadzonej przez osobę fizyczną działalności gospodarczej opodatkowane są:
Przykład
Osoba fizyczna uzyskuje dochody z działalności gospodarczej jako wspólnik spółki jawnej opodatkowane w formie podatku liniowego. Zamierza rozpocząć indywidualną działalność gospodarczą w zakresie wynajmu. Osoba taka może wybrać opodatkowanie przychodów z tej działalności w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (jak również może opodatkowywać dochody z działalności gospodarczej w zakresie najmu w formie podatku liniowego; nie wchodzi natomiast w grę opodatkowywanie tych dochodów na zasadach ogólnych według skali podatkowej).
W przypadku wynajmu w ramach działalności gospodarczej możliwe jest opodatkowywanie dochodów z wynajmu na zasadach ogólnych (według skali podatkowej) lub w formie podatku liniowego. W przypadku obu tych form opodatkowania możliwe jest co do zasady amortyzowanie przedmiotów wynajmu, a w konsekwencji zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów dokonywanych od nich odpisów amortyzacyjnych.
Należy jednak zauważyć, że z początkiem 2023 r. definitywnie wyłączona została możliwość amortyzowania nieruchomości mieszkalnych. Jak bowiem wynika z art. 22c pkt 2 updof, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.
Zmiana przepisów wyłączających możliwość amortyzacji nieruchomości mieszkalnych nastąpiła z dniem 1 stycznia 2022 r., jednak na mocy przepisów przejściowych podatnicy mieli jeszcze możliwość dokonywania takiej amortyzacji w 2022 r.).
Wprowadzony zakaz amortyzacji powoduje, że podatnicy wynajmujący nieruchomości mieszkalne nie mogą ich amortyzować. Istotnie obniża to atrakcyjność zasad ogólnych oraz podatku liniowego jako form opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości mieszkalnych.
Przychody z najmu w ramach działalności gospodarczej są opodatkowane ryczałtem według stawek 8,5% i 12,5%. Przy czym stawka ryczałtu w wysokości 8,5% ma zastosowanie do momentu przekroczenia w danym roku przez kwotę przychodów z wynajmu 100 000 zł, zaś stawka 12,5% ma zastosowanie do nadwyżki przychodów z wynajmu ponad kwotę 100 000 zł (zob. art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b, d oraz f ustawy o ryczałcie).
Należy przyjąć, że w ten sposób należy obliczać ryczałt od wszystkich przychodów uzyskanych z najmu, mimo że w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. d oraz f ustawy o ryczałcie wymienione zostały jedynie przychody ze świadczenia usług wynajmu:
Wynika to stąd, że w art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o ryczałcie wymienione są również przychody ze świadczenia usług wynajmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
Przykład
Podatnik w ramach prowadzonej działalności gospodarczej uzyskuje przychody z wynajmu rowerów. Ponieważ wynajmowane przez niego rowery stanowią składniki majątku związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, przychody z wynajmu rowerów opodatkowane są według stawek ryczałtu 8,5% (do momentu przekroczenia w danym roku przez kwotę przychodów z wynajmu prywatnego 100 000 zł) oraz 12,5% (od nadwyżki przychodów z wynajmu ponad kwotę 100 000 zł).
Powtórzyć przy tym należy, że w przypadku osiągania przez podatnika:
- kwota przychodów określona w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy o ryczałcie dotyczy odrębnie przychodów osiąganych z tych źródeł przychodów.
A zatem w takich przypadkach podatników obowiązują dwa limity w wysokości 100 000 zł rocznie:
- jeden dotyczący przychodów z wynajmu prywatnego,
- drugi przychodów z działalności gospodarczej (wymienionych przepisami art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b-g ustawy o ryczałcie), w tym przychodów z działalności gospodarczej w zakresie wynajmu (art. 12 ust. 14 ustawy o ryczałcie).
Przykład
Wróćmy do poprzedniego przykładu i załóżmy, że podatnik, o którym w nim mowa, uzyskuje również przychody z wynajmu prywatnego dwóch mieszkań. W takim przypadku przychodu z wynajmu tych mieszkań nie uwzględnia się przy ustalaniu, czy został przekroczony limit 100 000 zł dla przychodów z działalności gospodarczej w zakresie wynajmu rowerów (i odwrotnie).
Z art. 14 updof wynika, że zwracane wynajmującemu przez najemców koszty mediów należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej opodatkowane podatkiem dochodowym. Takie stanowisko zajmują organy podatkowe (zob. przykładowo interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 maja 2022 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.383.2022.2.EW, oraz z 4 sierpnia 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.417.2022.2.ISL).
Jest to sytuacja odmienna od istniejącej w przypadku uzyskiwania przychodów z prywatnego wynajmu (zob. punkt 2.3 Zwracane przez najemcę wydatki i opłaty związane z przedmiotem wynajmu). Z tego względu prawidłowość stanowiska reprezentowanego przez organy podatkowe budzi wątpliwości. Nie ma bowiem uzasadnienia dla odmiennego traktowania przychodów z najmu "prywatnego" i przychodów z działalności gospodarczej podlegających opodatkowaniu na podstawie tej samej ustawy o ryczałcie.
Przykład
Osoba fizyczna wynajmuje w ramach działalności gospodarczej lokal użytkowy. Umowa najmu przewiduje, że najemca obowiązany jest za każdy miesiąc do zapłaty czynszu najmu w kwocie 2500 zł oraz kwot na pokrycie opłat do wspólnoty mieszkaniowej oraz kosztów mediów. Zdaniem organów podatkowych przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest w przedstawionej sytuacji suma tych kwot (po wyłączeniu VAT, jeżeli kwoty te zawierają podatek VAT).
Przepisy VAT zawierają autonomiczną definicję działalności gospodarczej (zob. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Z definicji tej wynika, że działalnością gospodarczą jest między innymi wynajmowanie przez osoby fizyczne składników majątku prywatnego, czyli tzw. prywatny wynajem.
Powoduje to, że wynajem zawsze - niezależnie od tego, czy jest to wynajem prywatny czy wynajem w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców) - stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu VAT, a w konsekwencji wynajmujący są zawsze z tytułu wynajmu podatnikami VAT. W efekcie świadczenie usług wynajmu zawsze podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (niekoniecznie jest jednak opodatkowane tym podatkiem, gdyż - o czym mowa będzie dalej - świadczenie usług najmu często jest zwolnione od podatku VAT).
W przypadku podatku VAT podatnikami z tytułu wynajmu są wyłącznie współwłaściciele zawierający umowę najmu jako wynajmujący. W szczególności dotyczy to wynajmu przez małżonków składników majątku wspólnego. W tym przypadku możliwe są dwa scenariusze:
O tym, która z tych sytuacji ma miejsce, decyduje treść umowy najmu, tj. czy w umowie jako wynajmujący wskazani są oboje małżonkowie czy tylko jeden z nich.
Przykład
Między małżonkami A i B istnieje wspólność majątkowa. Do ich majątku wspólnego należy między innymi mieszkanie, które zostało wynajęte przez małżonka A. Jednocześnie małżonkowie złożyli oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z wynajmu tego mieszkania w całości przez małżonka B. W tej sytuacji podatnikiem VAT z tytułu wynajmu tego mieszkania jest wyłącznie małżonek A, zaś przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tego tytułu powstają wyłącznie u małżonka B.
Zauważyć przy tym należy, że w przypadku wynajmu rzeczy przez dwóch lub więcej współwłaścicieli faktury powinny być wystawiane przez każdego z tych współwłaścicieli (na "swoją" część). Niedopuszczalne jest wystawianie w takich przypadkach wspólnej faktury przez wynajmujących.
Co istotne, wadliwość faktur wystawianych w przedstawionej sytuacji przez tylko jednego ze współwłaścicieli jest na tyle duża, że wyłącza możliwość odliczania podatku VAT na ich podstawie.
Przykład
Na fakturze wystawionej przez zarządcę nieruchomości zamieszczono dane sześciu współwłaścicieli w polu dotyczącym danych sprzedawcy. Taka faktura jest wystawiona w sposób nieprawidłowy, wadliwy. Tym samym najemca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wskazanego na tej fakturze.
Dla świadczenia usług najmu obowiązek podatkowy powstaje w sposób szczególny, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później niż z chwilą upływu terminu płatności (zob. art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie w zw. z art. 19a ust. 7 w zw. z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT). Zasada ta dotyczy wszelkiego rodzaju usług najmu (zarówno usług najmu nieruchomości, jak i rzeczy ruchomych).
Przykład
Podatnik świadczy usługi najmu. Faktury za najem wystawia pod koniec miesiąca poprzedzającego dany miesiąc z terminem płatności upływającym 10 dnia rozliczanego miesiąca. Fakturę za luty 2023 r. podatnik wystawił 30 stycznia 2023 r. W tej sytuacji obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi najmu w lutym 2023 r. powstał u podatnika 30 stycznia 2023 r.
Dodać należy, że wskazany szczególny sposób powstawania obowiązku podatkowego obowiązuje również przy świadczeniu usług najmu krótkoterminowego (zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 listopada 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.370.2020.3.AS).
Przy czym - jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.952.2018.2.ICZ) - jeżeli termin płatności nie jest oznaczony, przyjąć należy, że jest nim pierwszy dzień korzystania z usługi najmu przez klienta (ze względu na art. 669 § 2 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że jeżeli termin płatności czynszu nie jest w umowie określony, czynsz powinien być płacony z góry).
Wynajem nieruchomości. Najczęściej przedmiotem wynajmu są nieruchomości. W PKWiU usługi najmu dotyczące nieruchomości są klasyfikowane w grupowaniu o symbolu 68.20.1 (grupowanie to obejmuje wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi) i opodatkowane są co do zasady według stawki podstawowej 23% (na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146ea pkt 1 ustawy o VAT).
Od tej zasady istnieją trzy wyjątki. Są to:
Jak wyjaśnił Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 8 października 2021 r. (sygn. PT1.8101.1.2021):
MF
(...) usługa wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym (np. lokalu mieszkalnego), świadczona przez czynnego podatnika podatku od towarów i usług na rzecz podmiotu gospodarczego (innego niż społeczna agencja najmu), który wykorzystuje wynajmowaną nieruchomość na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, np. podnajmuje tę nieruchomość innym podmiotom na cele mieszkaniowe, podlega opodatkowaniu z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT. Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT nie ma w tym przypadku zastosowania, gdyż nie jest spełniony warunek dotyczący realizacji celu mieszkaniowego nabywcy świadczenia (podmiotu gospodarczego).
Przykład
Podatnik A będący czynnym podatnikiem VAT wynajmuje mieszkanie.
Scenariusz A: Mieszkanie to jest wynajmowane osobie fizycznej B wyłącznie na jej cele mieszkaniowe. W takim przypadku usługa najmu świadczona przez podatnika A jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
Scenariusz B: Mieszkanie to jest wynajmowane spółce C, która udostępnia je osobie fizycznej B (będącej jej pracownikiem) wyłącznie na jej cele mieszkaniowe. W takim przypadku świadczona przez podatnika A usługa wynajmu nie jest objęta zwolnieniem od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, a w konsekwencji jest opodatkowana podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%.
Wynajem rzeczy ruchomych. W przypadku wynajmu rzeczy ruchomych usługi najmu najczęściej klasyfikowane są jako:
We wszystkich tych przypadkach usługi wynajmu są opodatkowane stawką podstawową 23%.
Ponadto usługi wynajmu rzeczy ruchomych mogą być klasyfikowane jako:
POWOŁANE ORZECZENIA SĄDÓW:
uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r. (sygn. II FPS 1/21)
POWOŁANE INTERPRETACJE PODATKOWE:
Podstawa prawna
Tomasz Krywan
doradca podatkowy, autor licznych publikacji podatkowych