Interpretacja indywidualna z dnia 22.12.2016, sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.1010.2016.1.AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.1010.2016.1.AK

Czy koszt naprawy bramy, którym Spółka została obciążona może być uznany za koszt uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 listopada 2016 r. (data wpływu do Organu 23 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszt naprawy bramy, którym Spółka została obciążona może być uznany za koszt uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2016 r. do Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek Spółki z 15 listopada 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszt naprawy bramy, którym Spółka została obciążona może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Wniosek ten za pismem z 23 listopada 2016 r. Znak: 2471-OB1-1.705.2016.BA.115526 został przekazany do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, celem załatwienia zgodnie z właściwością (wpływ do Organu 23 listopada 2016 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi na terenie Niemiec w zakresie czyszczenia i regeneracji szalunków w halach fabrycznych kontrahentów niemieckich w oparciu o zawarte kontrakty.

W dniu 11 lutego 2016 r. w firmie szalunkowej X, gdzie był realizowany kontrakt pomiędzy Wnioskodawcą, a ww. firmą została uszkodzona przez pracownika Spółki brama wjazdowa do hali, w której były czyszczone szalunki. Hala jest własnością firmy X.

Uszkodzenie bramy nastąpiło w czasie manewru cofania wózkiem akumulatorowym załadowanym umytym materiałem szalunkowym.

Spółka została obciążona kosztem naprawy bramy w wysokości 2.600 EUR.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy poniesiony wydatek można uznać za koszt uzyskania przychodów w oparciu o regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodu nie są wymienione szkody w składnikach majątku powstałe na skutek zdarzeń losowych, wobec czego mogą być uwzględnione w kosztach uzyskania przychodu.

Podkreślenia wymaga fakt, że strata powstała w trakcie:

• normalnego działania podatnika,
• niezależnie od woli podatnika,
• nie została zawiniona.

Naprawa bramy była konieczna w celu zabezpieczenia bezpieczeństwa pracownikom Wnioskodawcy obsługującym wózki akumulatorowe, oraz w celu osiągania dalszych przychodów z realizowanych kontraktów.

W ocenie Spółki, powstała strata jest kosztem podatkowym poniesionym przez Spółkę w skutek dokonania zapłaty za naprawę uszkodzonej bramy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, ze zm. dalej: updop), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 updop, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

1. wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,
2. zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,
3. zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc premiować przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi na terenie Niemiec w zakresie czyszczenia i regeneracji szalunków w halach fabrycznych kontrahentów niemieckich w oparciu o zawarte kontrakty. W dniu 11 lutego 2016 r. w firmie szalunkowej X, gdzie był realizowany kontrakt pomiędzy Wnioskodawcą, a ww. firmą została uszkodzona przez pracownika Spółki brama wjazdowa do hali, w której były czyszczone szalunki. Hala jest własnością firmy X. Uszkodzenie bramy nastąpiło w czasie manewru cofania wózkiem akumulatorowym załadowanym umytym materiałem szalunkowym. Spółka została obciążona kosztem naprawy bramy w wysokości 2.600 EUR.

Wskazany powyższej koszt naprawy bramy nie znajduje się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 updop. Zatem analizując ww. wydatek pod kątem możliwości zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów należy zbadać czy spełnia on przesłanki pozytywne wynikające z treści art. 15 ust. 1 updop.

W opinii tut. Organu koszt naprawy bramy, którym Spółka została obciążona będzie związany z prowadzoną działalnością gospodarcza i będzie służył osiągnięciu przychodu względnie zabezpieczeniu źródła przychodów, a zatem będzie mogły być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Reasumując stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach