brak obowiązku zwiększenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, na podstawie art. 89a ust. 4 ustawy o VAT, w związku z zawarciem umowy o zwolnienie z długu

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu 13 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zwiększenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, na podstawie art. 89a ust. 4 ustawy o VAT, w związku z zawarciem umowy o zwolnienie z długu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

13 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zwiększenia przez wierzyciela podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, na podstawie art. 89a ust. 4 ustawy o VAT, w związku z zawarciem umowy o zwolnienie z długu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto A jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT, a od 1 stycznia 2017 r. podjęło scentralizowane rozliczenie podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi i składa jedną deklarację VAT.

Do jednej z jednostek Miasta należy … Centrum Sportu (dalej: CS), które zostało powołane Uchwałą Rady Miasta z dnia … prowadzące gospodarkę finansową w formie jednostki budżetowej. CS działa w oparciu o statut nieposiadająca osobowości prawnej. … Centrum Sportu jest instytucją kultury fizycznej i rekreacji działającą bezpośrednio na rzecz mieszkańców miasta A. Przedmiotem i zakresem działania jest m.in. udostępnianie, w szczególności dzierżawa i najem obiektów lub części obiektów na działalność sportową.

… Centrum Sportu rozlicza wspólnie z Miastem A podatek VAT. Dostawy, podatek należny oraz nabycia i podatek naliczony wykazywane są scentralizowanej deklaracji Miasta A (dalej: Miasto).

… Centrum Sportu wynajmowało i wynajmuje obiekty sportowe, pomieszczenia administracyjne, wykonywało i wykonuje usługi porządkowe, usługi obsługi akustycznej, nagłośnienia na rzecz przedsiębiorców, klubów sportowych lub stowarzyszeń, powyższe potwierdzane jest fakturami sprzedaży łącznie z należnym podatkiem VAT.

Powyższe świadczone było i jest na podstawie zawartych umów cywilnych, w tym z … Klubem Sportowym "A" S.A. (dalej Spółka KS).

Spółka KS w związku z zaistniałą trudną sytuacją finansową, nie dokonuje wpłat z tytułu wystawianych przez jednostkę Miasta faktur sprzedaży.

W związku z powyższym:

• w odniesieniu do wierzytelności ... Centrum Sportu w A względem ... Klub Sportowego "A" S.A., które nie zostały uregulowane w ciągu 150/90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego na fakturach, wystawionych przez CS od 1 stycznia 2018 roku do 31 grudnia 2018 roku w oparciu o przepis art. 89a ust. 1 i nast. ustawy o VAT Miasto wspólnie z jednostką dokonało w miesiącu lipcu 2020 r. korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego ("ulga za złe długi"). Miasto A skorzystało z możliwości korekty w oparciu o przepis art. 89a ustawy o VAT,

• w odniesieniu do wierzytelności ... Centrum Sportu w A względem ... Klubu Sportowego "A" S.A., które nie zostały uregulowane w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego na fakturach, wystawionych przez CS od stycznia 2019 roku do maja 2020 roku, w oparciu o przepis art. 89a ust. 1 i nast. ustawy o VAT Miasto dokonało w miesiącu sierpniu i grudniu 2020 r. korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego ("ulga za złe długi"). Miasto A skorzystało z możliwości korekty w oparciu o przepis art. 89a ustawy o VAT, również w następnych okresach w przypadku braku zapłaty będzie korzystać na warunkach określonych w tym przepisie.

• w odniesieniu do wierzytelności, które nie zostały uregulowane przez Spółkę KS w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego na fakturach, wystawionych przez CS od czerwca 2020 r. korygowane są w oparciu o przepis art. 89a ust. 1 i nast. ustawy VAT i rozliczane są w pierwotnych deklaracjach Miasta A.

Na dzień poprzedzający złożenia korekt deklaracji VAT - skorzystania z prawa tzw. ulgi za złe długi:

• Miasto A i Spółka KS byli zarejestrowanymi i czynnymi podatnikami VAT,

• Spółka KS nie była w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,

• od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione.

Również na dzień świadczenia usług Miasto A i Spółka KS nie byli w trakcie postępowania upadłościowego, postępowania restrukturyzacyjnego, likwidacji.

Skorygowane wierzytelności nie były zbyte i nie planuje się ich zbycia.

Na fakturach VAT sprzedawcą na rzecz Spółki KS jest Miasto A, a wystawcą jednostka … Centrum Sportu.

Od daty wystawienia przez jednostkę faktur w chwili złożenia korekt deklaracji nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym te faktury zostały wystawione.

Wierzytelności jednostki względem Spółki KS są nieprzedawnione.

Zgodnie ze złożonymi korektami deklaracji VAT przez Miasto A za okres 06.2018 - 05.2020 r., na dzień sporządzenia wniosku wartość podatku VAT z tytułu ulgi za złe długi została zwrócona przez organ podatkowy. Ponadto na bieżąco są rozliczane wierzytelności Spółki KS w pierwotnych deklaracjach składanych od 06.2020 r. jako tzw. "złe długi" przez Miasto A.

W związku z brakiem poprawy sytuacji finansowej i brak perspektyw na uregulowanie przeterminowanych należności w przeciągu najbliższego roku, Miasto wraz z jednostką przygotowuje się do dokonania umorzenia zobowiązań Spółki KS wobec Miasta w formie zwolnienia z długu.

Aktualnie jednostka wspólnie z Miastem A jest w trakcie uzgodnień zmierzających do ewentualnego umorzenia wierzytelności Spółki KS z tytułu zafakturowanych czynszów dzierżawnych i pozostałych usług wraz z należnymi odsetkami w formie umowy umorzenia należności.

Zwolnienie z długu dotyczyło będzie jedynie długu już istniejącego (faktur ujętych w deklaracjach w okresie 06.2018 do 12.2020) wymagalnego na określoną datę.

Na podstawie zawartej umowy zwolnienia z długu dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania z momentem jej zawarcia i ze skutkiem na przyszłość.

Zwolnienie z długu, nie będzie dotyczyło wierzytelności z faktur ujętych w deklaracjach od 1 stycznia 2021 r.

W odniesieniu do uzgodnionej listy zobowiązań (faktur) Spółka KS z dniem zawarcia umowy przestanie być dłużnikiem Miasta. Od dnia zawarcia umowy zwolnienia z długu, wierzytelności Spółki KS wobec Miasta nie będą istnieć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po dokonaniu korekty w rozumieniu art. 89a ust. 1, 1a, 2, 3 i 5 ustawy VAT, w przypadku gdy wejdzie w życie umowa o zwolnienie z długu Spółki KS (zostaną umorzone należności), Miasto A będzie zobowiązane na podstawie art. 89a ust. 4 ustawy VAT do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w deklaracji VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy po dokonaniu korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w rozumieniu art. 89a ust. 1, 1a, 2, 3 i 5 ustawy VAT, wejdzie w życie umowa o zwolnieniu z długu Spółki KS, Miasto A wspólnie z jednostką nie będzie zobowiązane w oparciu o przepisy art. 89a ust. 4 do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, w okresie w którym zostanie podpisana umowa o zwolnienie z długu.

Stosownie do aktualnie obowiązujących przepisów art. 89a ustawy o VAT:

• Podatnik VAT może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona; korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona (art. 89a ust. 1 ustawy o VAT).

• W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. nieściągalność wierzytelności,o której mowa wyżej uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy o VAT).

Warunki zastosowania korekty są następujące (art. 89a ust. 2 ustawy o VAT):

• dostawa towaru lub świadczenie usług była dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie:
  • postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 243 z późn. zm.),
  • postępowania upadłościowego lub
  • w trakcie likwidacji;
• na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty:
  • wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
  • dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
• od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.

Korekta podatku, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (art. 89a ust. 3 ustawy o VAT).

W przypadku gdy po dokonaniu korekty należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta; w przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy o VAT).

Wierzyciel wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, zobowiązany był/jest zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Miasto dokonało korekty o której mowa w art. 89a ust. 1 i następne ustawy o VAT, z uwagi na zaistnienie przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności jej wierzytelności z tytułu czynszu dzierżawnego i pozostałych usług (brak uregulowania wierzytelności w ciągu 90 lub 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze) oraz spełnienia pozostałych warunków zawartych w art. 89a ust. 1a, 2, 3 ustawy o VAT.

O ile zostaną spełnione warunki umowne wejdą w życie umowy zwolnienia z długu, tj. dojdzie do umorzenia wierzytelności Miasta wobec Spółki KS, w stosunku do których Miasto skorzystało z "ulgi za złe długi" w rozumieniu art. 89a ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Miasta zwolnienie z długu (umorzenie wierzytelności) w przyszłości nie spowoduje po jego stronie obowiązku odwrócenia dokonanej w trybie art. 89a ust. 1, 1a, 2, 3 i 5 ustawy o VAT korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego ("ulga za złe długi").

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy VAT obowiązek odwrócenia korekty z tytułu ulgi za złe długi przewidziany jest w przypadku zaistnienia dwóch typów zdarzeń:

• uregulowania należności lub

• zbycia należności.

Zwolnienie z długu niewątpliwie nie stanowi zbycia należności.

Zwolnienia z długu nie można również utożsamiać z "uregulowaniem należności" w rozumieniu art. 89a ust. 4 ustawy o VAT.

Rezygnacja z dochodzenia części należności będąca rezultatem umowy lub porozumienia zawartego z dłużnikiem nie może być też utożsamiana ze zmniejszeniem wartości sprzedanych towarów i usług na skutek obniżenia ich ceny. Zawarcie takiej umowy/porozumienia nie stanowi zatem przesłanki do wystawienia faktur korygujących, zmniejszających obrót.

Niewątpliwie umorzenie wierzytelności skutkuje wygaśnięciem zobowiązania. Przyjęcie założenia, że każdy sposób wygaśnięcia wierzytelności oznacza jej uregulowanie, wydaje się jednak nieuprawnione.

W przypadku zwolnienia z długi (umorzenia zobowiązań) nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części.

Prawidłowość stanowiska Miasta potwierdzają interpretacje indywidualne:

• interpretacja z dnia 30 lipca 2020 r. o sygnaturze 0111-KDIB3-1.4012.415.2020.2.ICZ, cyt.: "W analizowanej sprawie - jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego - z uwagi na nieściągalność wierzytelności Wnioskodawca, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, skorygował podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów po upływie 90 dni od terminu płatności wskazanego na fakturach objętych wnioskiem, (w odniesieniu do wierzytelności, co do których Wnioskodawca i Kontrahenci spełniali określone w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT warunki uprawniające go do skorzystania, w oparciu o art. 89a ust. 1 ustawy VAT, z możliwości korekty podstawy opodatkowania oraz kwot podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności). Spółka zmierza umorzyć wierzytelności Spółki wobec Kontrahentów z tytułu czynszów dzierżawnych wraz z należnymi odsetkami w formie umów o zwolnienie z długu.

• W tej sytuacji nie dochodzi zatem do zaspokojenia roszczeń wierzyciela (Wnioskodawcy) z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, przez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem zrzeczenia się przez Wnioskodawcę roszczeń z tytułów czynszów dzierżawnych jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania należności, o których mowa we wniosku, dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużników.

• Powyższa analiza jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie dłużników z długu przez wierzyciela (Wnioskodawcę) w związku z mającymi być zawartymi pomiędzy nimi umowami o zwolnienie z długu nie może być w żaden sposób utożsamiane z uregulowaniem należności (uiszczeniem należności przez Kontrahentów - dłużników) lub zbyciem w jakiejkolwiek innej formie. W takim przypadku nie wystąpi zatem u wierzyciela (Wnioskodawcy) obowiązek korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 ustawy.

• Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przypadku, gdy Wnioskodawca na mocy art. 89a ust. 1 ustawy skorzystał z prawa do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w odniesieniu do należności nieściągalnych, późniejsze zawarcie umów o zwolnienie z długu, na mocy których Wnioskodawca zamierza umorzyć wierzytelności Spółki z tytułu czynszów dzierżawnych przy spełnieniu przez Kontrahentów określonych warunków, o których mowa powyżej nie spowoduje, że Wnioskodawca utraci to prawo. Rezygnacja przez Wnioskodawcę z wszelkich roszczeń jakie powstały, lub mogły powstać w związku ze świadczeniem usługi dzierżawy maszyn na rzecz Kontrahentów nie jest bowiem równoznaczna z ich uregulowaniem.

• Tym samym, w sytuacji zawarcia umów o zwolnienie z długu z Kontrahentami, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, na podstawie art. 89a ust. 4 ustawy o VAT".

• interpretacja z dnia 15 maja 2020 r. o sygnaturze 0114-KDIP1-1.4012.135.2020.2.KOM, cyt.: "Mając na uwadze okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji przedstawionej we wniosku mamy do czynienia z sytuacją, w której wierzyciel (Wnioskodawca) i dłużnik (Odbiorca) postanowili o zastosowaniu instytucji z art. 508 Kodeksu cywilnego - Zwolenia z długu (potocznie umorzenie długu), w konsekwencji którego zobowiązanie wygasa, przestaje istnieć. Nie można jednak uznać, że umorzenie długu z jakim mamy do czynienia w niniejszej sytuacji, stanowi uregulowanie należności w świetle ww. przepisów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczania podatku w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W świetle art. 89a ust. 2 ustawy, ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2020 r. poz. 814 i 1298), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. (uchylony);
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony);
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. (uchylony).

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, że podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Przy czym, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Jak wskazano wyżej, zastosowanie normy przepisu art. 89a ust. 1 ustawy uzależnione jest od spełnienia wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy. Niemniej jednak skorzystanie przez wierzyciela z możliwości korekty podatku należnego od nieściągalnych wierzytelności podlega również ograniczeniu, o którym mowa w art. 89a ust. 3 ustawy. W przepisie tym ustawodawca postanowił, że korekta podatku należnego w oparciu o art. 89a ust. 1 ustawy może nastąpić pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji korygującej, wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

Do kwestii uregulowania wierzytelności lub jej zbycia odwołuje się także art. 89a ust. 4 ustawy, w którym postanowiono, że w przypadku, gdy po dokonaniu korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest zwiększyć podstawę opodatkowania i kwotę podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, "uregulować" znaczy m.in. "uiścić jakąś należność". Z kolei, "uiścić - uiszczać" oznacza "uregulować należność za coś". Natomiast "uiszczać się" zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". W konsekwencji, należy uznać, że "uregulować", oznacza spełnić świadczenie skutkujące wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji oznacza wygaśnięcie zobowiązania.

Podkreślić należy, że termin "należność uregulowana w jakiejkolwiek formie" obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powoduje wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Zakres pojęciowy wyżej wymienionych zwrotów, nie budzi wątpliwości. Ich istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że "uregulowanie" następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl), uregulować oznacza "uiścić jakąś należność", z kolei umorzyć oznacza "zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych".

Zatem, biorąc pod uwagę literalną wykładnię ww. przepisów wskazać należy, iż uregulowanie należności w jakiejkolwiek formie odbywa się poprzez zaspokojenie całości lub części roszczeń wynikających z wierzytelności, wskutek uiszczenia należności przez dłużnika bądź osobę trzecią na rzecz wierzyciela.

W analizowanej sprawie - jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego - z uwagi na nieściągalność wierzytelności, które nie zostały uregulowane

• w ciągu 150/90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego na fakturach, wystawionych przez CS od 1 stycznia 2018 roku do 31 grudnia 2018 roku w oparciu o przepis art. 89a ust. 1 i nast. ustawy o VAT Miasto dokonało w miesiącu lipcu 2020 r. korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego ("ulga za złe długi"),

• w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego na fakturach, wystawionych przez CS od stycznia 2019 roku do maja 2020 roku, w oparciu o przepis art. 89a ust. 1 i nast. ustawy o VAT Miasto dokonało w miesiącu sierpniu i grudniu 2020 r. korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego ("ulga za złe długi"),

• w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego na fakturach, wystawionych przez CS od czerwca 2020 r. korygowane są w oparciu o przepis art. 89a ust. 1 i nast. ustawy VAT i rozliczane są w pierwotnych deklaracjach Miasta A.

W związku z brakiem poprawy sytuacji finansowej i brak perspektyw na uregulowanie przeterminowanych należności w przeciągu najbliższego roku przez Spółkę KS, Miasto wraz z jednostką przygotowuje się do dokonania umorzenia zobowiązań Spółki wobec Miasta w formie zwolnienia z długu. Zwolnienie z długu dotyczyło będzie jedynie długu już istniejącego (faktur ujętych w deklaracjach w okresie 06.2018 do 12.2020) wymagalnego na określoną datę. Na podstawie zawartej umowy zwolnienia z długu dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania z momentem jej zawarcia i ze skutkiem na przyszłość. Zwolnienie z długu, nie będzie dotyczyło wierzytelności z faktur ujętych w deklaracjach od 1 stycznia 2021 r. W odniesieniu do uzgodnionej listy zobowiązań (faktur) Spółka KS z dniem zawarcia umowy przestanie być dłużnikiem Miasta. Od dnia zawarcia umowy zwolnienia z długu, wierzytelności Spółki KS wobec Miasta nie będą istnieć.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja potrącenia, odnowienia, zwolnienia z długu została uregulowana w przepisach art. 498-508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.), dalej Kodeks cywilny.

Zgodnie z brzmieniem art. 508 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy Wnioskodawca (wierzyciel) rezygnuje z dochodzenia wierzytelności, to tym samym zwalnia Odbiorcę z obowiązku regulowania należności.

Pomimo, że pojęcie "uregulowania" należności jest pojęciem szerokim (szerszym od "zapłaty należności") oraz, że w zakresie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami, to w analizowanej sprawie zwolnienia z długu opisanego przez Wnioskodawcę nie można uznać za uregulowanie należności.

Istotnym jest fakt, że uregulowanie należności następuje z chwilą, gdy wierzyciel zostaje zaspokojony. W przypadku umorzenia długu nie dochodzi do zaspokojenia roszczeń wierzyciela z tytułu istniejącego stosunku cywilnoprawnego łączącego strony transakcji, poprzez uiszczenie należności w jakiejkolwiek części. Celem umorzenia długu jest w tej sytuacji rezygnacja ze ściągania części należności dokonana z woli wierzyciela i za zgodą dłużnika.

Powyższa analiza jednoznacznie wskazuje, że zwolnienie dłużnika z długu przez wierzyciela (Wnioskodawcę) w związku z planowanym zawarciem umowy zwolnienia z długu nie może być w żaden sposób utożsamiane z uregulowaniem należności (uiszczeniem należności przez Kontrahenta - dłużnika) lub zbyciem w jakiejkolwiek innej formie. W takim przypadku nie wystąpi zatem u wierzyciela (Wnioskodawcy) obowiązek korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego w trybie art. 89a ust. 4 ustawy.

Tym samym w przypadku, gdy Wnioskodawca na mocy art. 89a ust. 1 ustawy skorzystał z prawa do korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego w odniesieniu do należności nieściągalnych, późniejsze zawarcie umowy o zwolnienie z długu, na mocy której Wnioskodawca zamierza umorzyć wierzytelności Spółki wynikające z faktur ujętych w deklaracjach w okresie 06.2018 do 12.2020, nie spowoduje, że Wnioskodawca utraci to prawo. Rezygnacja przez Wnioskodawcę z wszelkich roszczeń jakie powstały w związku ze świadczeniem usług udokumentowanych ww. fakturami nie jest bowiem równoznaczna z ich uregulowaniem.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w związku z zawarciem umowy o zwolnienie z długu Wnioskodawca - wierzyciel nie będzie zobowiązany do zwiększenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, na podstawie art. 89a ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.