Czy posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej niemieckiej spółki komandytowej w chwili dokonywania przez Wnioskodawcę wypłaty czynszu najmu będzie wystarczające, aby Wnioskodawca mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 5% wypłacanego czynszu najmu, wynikającą z art. 12 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.

Interpretacja indywidualna

- stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 styczna 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej niemieckiej spółki komandytowej w chwili dokonywania przez Wnioskodawcę wypłaty czynszu najmu będzie wystarczające, aby Wnioskodawca mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 5% wypłacanego czynszu najmu, wynikającą z art. 12 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.

Uzupełnili go Państwo 8 kwietnia 2022 r. w odpowiedzi na wezwanie z 28 marca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

B Sp. z o.o. (dalej także: "Spółka", lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki metali i nakładania powłok na powierzchnie metalowe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wynajęła maszyny produkcyjne od spółki B GmbH & Co. KG (dalej także: "Spółka niemiecka").

Wnioskodawca płaci Spółce niemieckiej miesięczny czynsz najmu za wynajmowane maszyny, przy czym łączna kwota należności wypłacanych na rzecz Spółki niemieckiej z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie przekracza w roku podatkowym obowiązującym u Wnioskodawcy kwoty 2 000 000 zł.

B GmbH & Co. KG jest spółką komandytową z siedzibą w Niemczech, która na gruncie niemieckiego prawa podatkowego nie jest podatnikiem podatku dochodowego.

Podatnikami podatku dochodowego w Niemczech są natomiast wspólnicy Spółki niemieckiej.

Wnioskodawca i Spółka niemiecka są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca nie posiada certyfikatów rezydencji wspólników Spółki niemieckiej, natomiast będzie posiadała certyfikat rezydencji Spółki niemieckiej.

Przy dokonywaniu wypłat czynszu najmu za wynajmowane maszyny Wnioskodawca będzie dochowywał należytej staranności w zakresie weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku, wynikającej z przepisów Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

W uzupełnieniu wniosku z 5 kwietnia 2022 r. Spółka wskazała, że rzeczywistym właścicielem (beneficial ower) należności wypłacanych przez Spółkę z tytułu wynajmu maszyn, w rozumieniu przepisu zawartego w art. 4a pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie spółka B GmbH & Co KG (spółka komandytowa).

Spółka B GmbH & Co KG jest wprawdzie spółką komandytową i nie posiada osobowości prawnej, jednak jest odrębnym od swoich wspólników podmiotem prowadzącym rzeczywistą działalność gospodarczą.

Spółka B GmbH & Co KG będzie otrzymywała należności wypłacane przez Spółkę z tytułu wynajmu maszyn dla własnej korzyści i będzie samodzielnie (poprzez podmioty upoważnione do podejmowania decyzji w imieniu tej spółki) decydowała o ich przeznaczeniu. Spółka B GmbH & Co KG będzie też ponosiła ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części.

Spółka B GmbH & Co KG nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności otrzymywanych od Spółki z tytułu wynajmu maszyn swoim wspólnikom. Spółka komandytowa może przekazać swoim wspólnikom jedynie wypracowany w roku obrotowym zysk, ale nie poszczególne należności uzyskiwane od swoich kontrahentów.

Ponadto Wnioskodawca podał dane identyfikujące podmioty zagraniczne biorące udział w zdarzeniu.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych w części niniejszego wniosku zawierającej opis zdarzenia przyszłego, posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej niemieckiej spółki komandytowej w chwili dokonywania przez Wnioskodawcę wypłaty czynszu najmu będzie wystarczające, aby Wnioskodawca mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 5% wypłacanego czynszu najmu, wynikającą z art. 12 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w części niniejszego wniosku zawierającej opis zdarzenia przyszłego, posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej niemieckiej spółki komandytowej w chwili dokonywania przez Wnioskodawcę wypłaty czynszu najmu będzie wystarczające, aby Wnioskodawca mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 5% wypłacanego czynszu najmu, wynikającą z art. 12 ust. 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. - dalej: "Ustawa o CIT") podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jednocześnie przepis zawarty w art. 21 ust. 2 ustawy o CIT stanowi, że przepisy ust. 1 tego artykułu stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Dodatkowo art. 26 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Przepisy zawarte w art. 12 ust. 1 i 2 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 - dalej: "UPO PL-DE") stanowią natomiast, że należności licencyjne, powstające w umawiającym się państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

Jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w umawiającym się państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 UPO PL-DE określenie "należności licencyjne" użyte w art. 12 UPO PL-DE oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Z przywołanych powyżej przepisów UPO PL-DE wynika, że jeśli podmiot polski dokonuje wypłaty należności licencyjnych (w tym także opłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego) na rzecz osoby uprawnionej do tych należności licencyjnych, która ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niemczech, to przy zastosowaniu przepisów UPO PL-DE podatek od uzyskanego przychodu z tytułu otrzymania tych należności przez podmiot niemiecki, podlegający zapłacie w Polsce, nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Z przepisu zawartego w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wynika, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zdaniem Spółki zastosowanie stawki podatku wynikającej z UPO PL-DE możliwe jest jednak także w przypadku udokumentowania siedziby podmiotu uprawnionego do otrzymania należności licencyjnych uzyskanym od tego podmiotu certyfikatem rezydencji, przy czym podmiot uprawniony do otrzymania dywidendy nie musi być podatnikiem podatku dochodowego w Niemczech.

Wnioskodawca w pierwszej kolejności pragnie wskazać, że przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne wobec przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową. Zgodnie bowiem z treścią art. 91 Konstytucji ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy. Umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Z obowiązywaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiążą się dla podatników korzyści, takie jak m.in. redukcja stawki podatku "u źródła", należy jednak pamiętać, że z przywilejów wynikających z umowy mogą korzystać wyłącznie podmioty uprawnione.

Objęcie zakresem podmiotowym UPO PL-DE spółki komandytowej jest równoznaczne z uznaniem, że spółka tego rodzaju jest podmiotem uprawnionym do korzystania z przywilejów wynikających z tej umowy.

W konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik, pobierając podatek u źródła (oczywiście przy spełnieniu także innych wymaganych warunków) z tytułu należności licencyjnych wypłaconych spółce komandytowej mającej siedzibę w Niemczech jest uprawniony do zastosowania obniżonej stawki podatku, przewidzianej przez UPO PL-DE o ile spółka komandytowa udokumentuje posiadanie siedziby w Niemczech certyfikatem rezydencji.

Zakres podmiotowy umowy UPO PL-DE reguluje jej art. 1 zgodnie z którym umowa dotyczy osób (osób a nie podatników) mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu umawiających się państwach.

Zatem pierwszą przesłanką warunkującą objęcie określonego podmiotu umową UPO PL-DE jest posiadanie przez ten podmiot statusu "osoby". W tej mierze trzeba zauważyć, że definicję tego pojęcia zawiera art. 3 pkt 1 lit. b) UPO PL-DE, który stanowi, że w rozumieniu tej umowy, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, spółkę oraz każde inne zrzeszenie osób.

Nie ma wątpliwości, że spółka komandytowa jest "innym zrzeszeniem osób", a zatem w rozumieniu UPO PL-DE jest ona "osobą".

Drugą przesłanką objęcia danego podmiotu zakresem podmiotowym UPO PL-DE jest jego rezydencja podatkowa w Polsce lub Niemczech.

Rezydencja, czyli "miejsce zamieszkania lub siedziba w jednym z umawiających się państw".

Zasadniczo rezydencję statuuje art. 4 ust. 1 UPO PL-DE na podstawie tego, czy dana "osoba" podlega opodatkowaniu w danym państwie zgodnie z prawem tego państwa z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Jednakże, w UPO PL-DE zawarto szczególną regulację odnoszącą się do rezydencji spółek osobowych. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 ust. 4 zd. pierwsze tej umowy uważa się, że spółka osobowa ma siedzibę w tym umawiającym się państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

W opinii Wnioskodawcy przepis ten wprowadza podstawę do przyjęcia rezydencji spółki osobowej na gruncie UPO PL-DE. Stanowi on bowiem o "siedzibie" takiej spółki, co zgodnie z art. 1 UPO PL-DE w zw. z art. 3 pkt 1 lit. b. tej umowy przesądza o objęciu takiej "osoby" zakresem podmiotowym tej umowy.

Należy podkreślić, że przepis zawarty w art. 1 umowy UPO PL-DE wymaga spełnienia tylko dwóch warunków do objęcia zakresem podmiotowym tej umowy określonego podmiotu:

1)aby dany podmiot posiadał status "osoby" w rozumieniu umowy UPO PL-DE;

2)aby w przypadku jednostek organizacyjnych, podmiot ten miał "siedzibę" w Rzeczpospolitej Polskiej albo w Republice Federalnej Niemiec.

W warunkach opisanych w okolicznościach przedstawionych w części niniejszego wniosku zawierającej opis zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca będzie dysponował certyfikatem rezydencji niemieckiej spółki komandytowej, której będzie wypłacał należności z tytułu czynszu najmu maszyn przemysłowych, wydanym przez niemiecką administrację podatkową, w którym niemiecki organ podatkowy potwierdzi, że spółka ta posiada rezydencję Republiki Federalnej Niemiec.

Niemiecka spółka komandytowa, na rzecz której Wnioskodawca będzie wypłacał należności z tytułu czynszu najmu maszyn przemysłowych, będzie zatem spełniała oba wskazane powyżej warunki do objęcia zakresem podmiotowym UPO PL-DE, a zatem będzie mogła ona korzystać z przywilejów wynikających z tej umowy, w tym z obniżonych stawek podatku "u źródła".

Jak już powyżej wskazano przepis zawarty w art. 12 ust. 2 UPO PL-DE stanowi, że należności licencyjne mogą być także opodatkowane w umawiającym się państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że w cytowanym powyżej przepisie jest mowa o preferencyjnym opodatkowaniu należności licencyjnych w odniesieniu do "osoby uprawnionej" do tychże należności licencyjnych, a nie w odniesieniu do "podatnika" uzyskującego przychód z tego tytułu.

Pojęcia "osoby uprawnionej" nie można utożsamiać z "podatnikiem", ponieważ strony UPO PL-DE używają tego pojęcia w innym jej miejscu (art. 29) w innym znaczeniu.

Nadanie różnym pojęciom używanym w teście prawnym tego samego znaczenia byłoby natomiast sprzeczne z zakazem wykładni synonimicznej, stanowiącym podstawę wykładni językowej.

Spółka pragnie podkreślić, że przedstawione powyżej stanowisko dotyczące możliwości zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO PL-DE w odniesieniu do dywidend wypłacanych niemieckiej spółce komandytowej przy posiadaniu certyfikatu rezydencji tej spółki, zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 września 2020 r. sygn. akt I SA/Gl 121/20, który został utrzymany w mocy po wydaniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2021 r. sygn. akt II FSK 101/21 oddalającego skargę kasacyjną wniesioną od tego wyroku.

Wprawdzie wskazane powyżej wyroki dotyczyły wypłaty dywidendy, to jednak zdaniem Spółki wszystkie argumenty oraz tezy zawarte w przedmiotowych wyrokach mają zastosowanie także do wypłaty niemieckiej spółce komandytowej należności licencyjnych.

Uwzględniając powyższe zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w części niniejszego wniosku zawierającej opis zdarzenia przyszłego, posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej niemieckiej spółki komandytowej w chwili dokonywania przez Wnioskodawcę wypłaty czynszu najmu będzie wystarczające, aby Wnioskodawca mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 5% wypłacanego czynszu najmu, wynikającą z art. 12 ust. 2 UPO PL-DE.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: "ustawa o CIT"):

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

W art. 3 ust. 2 ustawy o CIT wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 4a pkt 12 ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji:

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1-2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

Stąd, co do zasady, przychody wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (opodatkowaniu u źródła). Z powyższego wynika, że podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów.

Jak stanowi art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 1f ustawy o CIT:

Z kolei w myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

W przedmiotowej sprawie przepis art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nie będzie miał zastosowania ponieważ jak wskazuje Wnioskodawca łączna kwota należności wypłacanych na rzecz Spółki niemieckiej z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT nie przekracza w roku podatkowym obowiązującym u Wnioskodawcy kwoty 2 000 000 zł.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obróbki metali i nakładania powłok na powierzchnie metalowe. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wynajęła maszyny produkcyjne od Spółki niemieckiej (spółki komandytowej). Wnioskodawca płaci Spółce niemieckiej miesięczny czynsz najmu za wynajmowane maszyny. Spółka niemiecka która na gruncie niemieckiego prawa podatkowego nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego w Niemczech są natomiast wspólnicy Spółki niemieckiej. Wnioskodawca i Spółka niemiecka są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Wnioskodawca nie posiada certyfikatów rezydencji wspólników Spółki niemieckiej, natomiast będzie posiadał certyfikat rezydencji Spółki niemieckiej. Przy dokonywaniu wypłat czynszu najmu za wynajmowane maszyny Wnioskodawca będzie dochowywał należytej staranności w zakresie weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku. Spółka wskazała że rzeczywistym właścicielem należności wypłacanych przez Nią z tytułu wynajmu maszyn będzie niemiecka spółka komandytowa, która jest odrębnym od swoich wspólników podmiotem prowadzącym rzeczywistą działalność gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe oraz brzmienie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zasadne jest zatem odwołanie się do przepisów umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90, dalej: "umowa polsko-niemiecka").

Stosownie do art. 12 ust. 1 i 2 umowy polsko-niemieckiej:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej, określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza:

Zgodnie z art. 1 umowy polsko-niemieckiej:

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt b i c umowy polsko-niemieckiej:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej:

Posiadanie certyfikatu rezydencji zagranicznego podatnika uprawnia do pobrania zryczałtowanego podatku (podatku źródła) według niższej stawki wynikającej z umowy polsko-niemieckiej.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy wyjaśnienia, czy posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji Spółki niemieckiej (spółki komandytowej) będzie wystarczające aby zastosować 5% stawkę podatku wynikającą z umowy polsko-niemieckiej w odniesieniu do wypłacanego czynszu najmu maszyn produkcyjnych.

Należy podkreślić, że z obowiązywaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiążą się dla podatników korzyści, takie jak m.in. redukcja stawki podatku u źródła. Z przywilejów wynikających z umowy mogą korzystać wyłącznie podmioty uprawnione. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na Konwencji Modelowej OECD, dotyczą osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy. Oznacza to, że z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania korzystają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjne, podlegające nieograniczonemu obowiązkowi w jednym z państw będących stronami danej umowy bilateralnej (tj. "mające miejsce zamieszkania lub siedzibę"). Rezydencja podatkowa powinna być potwierdzona certyfikatem rezydencji wystawianym przez właściwy organ podatkowy.

Z regulacji zawartych w ww. umowie polsko-niemieckiej wynika, iż niemiecka Spółka komandytowa, która nie posiada siedziby w Umawiającym się Państwie, jest traktowana jako posiadająca siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, ale tylko w takim zakresie, w jakim dochód pochodzący z drugiego Umawiającego się Państwa lub położony w tym drugim Państwie majątek może być opodatkowany w tym pierwszym wymienionym Państwie. Jednakże, niemiecka Spółka komandytowa, co potwierdził również Wnioskodawca, nie jest podatnikiem podatku dochodowego bo są nimi wspólnicy spółki komandytowej. Jeżeli zatem Spółka komandytowa nie jest podmiotem podatku dochodowego w Niemczech, to osobami korzystającymi z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania są wspólnicy tej spółki.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w odniesieniu do płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowych należności licencyjnych, podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej.

Ponadto podatnikiem podatku dochodowego w Polsce nie będzie Spółka niemiecka (spółka komandytowa) tylko jej wspólnik. Skoro Spółka niemiecka jest spółką transparentną zgodnie z przepisami prawa niemieckiego to podatnikami zamiast Spółki niemieckiej będą jej wspólnicy.

Reasumując, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie będzie posiadał certyfikatu rezydencji wspólników Spółki niemieckiej tylko niemieckiej Spółki komandytowej przy wypłacie należności za wynajem maszyn produkcyjnych nie będzie mógł zastosować 5% stawki wynikającej z umowy polsko-niemieckiej.

Stanowisko Wnioskodawcy że posiadanie przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji podatkowej niemieckiej spółki komandytowej w chwili dokonywania przez Wnioskodawcę wypłaty czynszu najmu będzie wystarczające, aby Wnioskodawca mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 5% wypłacanego czynszu najmu, wynikającą z art. 12 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej - jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Dodatkowo należy wskazać, że interpretacja indywidualna nie dotyczy kwalifikacji wypłacanych należności do należności licencyjnych zgodnie z umową polsko-niemiecką oraz spełnienia warunków dochowania należytej staranności.

W odniesieniu do powołanych we wniosku wyroków tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako "PPSA").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).