19/2017, data dodania: 07.09.2017 Czy elektroniczny certyfikat jest wystarczającym potwierdzeniem rezydencji podatkowej kontrahenta
PROBLEM
Polska spółka dokonuje transakcji z irlandzkim kontrahentem. By pobierać niższy podatek u źródła, wystąpiliśmy do kontrahenta o certyfikat rezydencji podatkowej. Kontrahent przesłał nam tzw. e-certyfikat. Czy możemy posłużyć się takim dokumentem, czy też powinniśmy zwrócić się o przesłanie certyfikatu w formie papierowej?
RADA
Elektroniczny certyfikat wystawiony przez irlandzkie władze podatkowe potwierdza rezydencję podatkową pańskiego kontrahenta i uprawnia do zastosowania stawki wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Szczegóły - w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
Opodatkowanie dochodów uzyskiwanych przez podmioty niemające siedziby w Polsce następuje z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (zob. art. 21 w związku z art. 26 updop).
Kontrahent spółki przesłał jej wydany przez Irlandieę certyfikat w formie elektronicznej. Irlandia wydaje certyfikaty także w formie papierowej, uznając obie formy za równoważne. Polskie organy podatkowe nie mają podstaw do kwestionowania e-certyfikatu. Jeżeli zatem w toku kontroli kontrolujący zwróci się o przedłożenie certyfikatu rezydencji podatkowej, należy przedstawić e-certyfikat z wyjaśnieniem, że forma elektroniczna w danym kraju jest równoważna z papierową.
Zmiana stanowiska organów podatkowych
Jeszcze do niedawna część organów podatkowych zgadzała się na e-certyfikaty tylko wtedy, gdy władze innego państwa w ogóle nie wydawały ich na papierze (zob. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 sierpnia 2016 r., sygn. ILPB3/4510-1-281/16-4/ŁM). Fiskus domagał się, by w przypadku gdy istnieje możliwość uzyskania certyfikatu rezydencji w formie papierowej, polski płatnik podatku u źródła żądał od kontrahenta papierowego certyfikatu rezydencji. Brak certyfikatu w formie papierowej według fiskusa oznaczał konieczność potrącenia podatku od wypłacanego wynagrodzenia według stawek określonych w updop.
Było to nieprawidłowe stanowisko. Certyfikat rezydencji, który został sporządzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ, stanowi tzw. dokument urzędowy. Dokumenty urzędowe stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone (zob. art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej). W omawianych wypadkach wydawania przez zagraniczne władze certyfikatów w formie elektronicznej nie ma zatem powodów, by nie uznawać ich za dowody. Także przepisy updop nie definiują formy, w jakiej powinien być przekazywany certyfikat rezydencji. Updop wymaga jedynie, by taki certyfikat był wydany przez organ podatkowy kraju rezydencji podatkowej.
Takie stanowisko zajęto w interpretacji wydanej przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej 26 czerwca 2017 r. (sygn. DPP7.8221.33.2017.GFQV) zmieniającej wcześniej omówioną interpretację dyrektora IS w Poznaniu. Jak stwierdzono w interpretacji:
MF
"brak jest przesłanek do odmowy uznania za ważny certyfikatu rezydencji w formie elektronicznej, jeżeli w takiej formie zgodnie z prawem danego państwa certyfikat taki jest wydawany przez organy podatkowe. Fakt, że w danym państwie jednocześnie można uzyskać certyfikat w wersji papierowej, nie powoduje nieważności certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwy organ w wersji elektronicznej".
Kopie certyfikatów
Należy podkreślić, że odpowiedź dotyczy oryginałów certyfikatów rezydencji (czy to papierowych, czy elektronicznych), a nie ich kopii. Kopie certyfikatów nadal nie pozwalają na zastosowanie stawki lub zwolnienia przewidzianego w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. We wcześniej przywołanej interpretacji Szefa KAS zastrzeżono, że
MF
"kopia zaświadczenia o rezydencji podatkowej np. pobrana ze strony internetowej kontrahenta nie stanowi certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop, zatem w takim przypadku na płatniku spoczywa obwiązek poboru podatku dochodowego u źródła od dokonanych wypłat na rzecz nierezydenta".
Przykład
Spółka irlandzka dokonuje transakcji opodatkowanych podatkiem u źródła z polskimi kontrahentami. Po pytaniach o certyfikat rezydencji podatkowej uzyskała we właściwym organie podatkowym odpowiedni dokument w wersji papierowej. Następnie zeskanowała dokument i opublikowała na swojej stronie internetowej. Wydruk takiego skanu pobranego ze strony spółki nie będzie jednak przez polskie organy podatkowe uważany za certyfikat rezydencji. Tym samym jako kopia certyfikatu nie pozwoli polskim kontrahentom na zastosowaniu regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przy pobieraniu podatku u źródła.
PODSTAWA PRAWNA:
-
art. 21 i 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 1448
-
art. 194 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 201; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 1537
Marek Smakuszewski
doradca podatkowy, właściciel kancelarii podatkowej, autor licznych publikacji z zakresu prawa podatkowego
