Dodatek za staż pracy - zasady jego przyznawania i naliczania

Dodatek stażowy nagradza ogólny staż pracy albo wyłącznie staż pracy u danego pracodawcy. Zależy to od regulacji, na podstawie których ten składnik wynagrodzenia przysługuje. Zazwyczaj dodatek stażowy określany jest jako procent wynagrodzenia stanowiącego podstawę jego naliczania. Od 1 stycznia 2020 r. dodatek ten zostanie wyłączony z minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Dodatek stażowy jest elementem wynagrodzenia gratyfikującym określony staż pracy. Ten składnik pensji może wynikać z tzw. pragmatyk służbowych (w sferze budżetowej) lub z umów o pracę bądź regulacji wewnątrzzakładowych w przypadku prywatnych pracodawców.

Dodatek stażowy w budżetówce

Dodatek za wysługę lat, zwany stażowym, w sferze budżetowej jest wypłacany na podstawie przepisów szczególnych, regulujących kwestie związane ze stosunkiem pracy pewnych grup zawodowych. Mowa tu m.in. o pracownikach samorządowych, osobach zatrudnionych w służbie cywilnej, w instytucjach kultury czy o nauczycielach.

Dodatek stażowy w sferze budżetowej

Jak wynika z powyższej tabeli, dodatek stażowy należny pracownikom samorządowym, zatrudnionym w instytucjach kultury oraz członkom korpusu służby cywilnej:

• wypłacany jest za okres pobierania wynagrodzenia chorobowego, zasiłku chorobowego oraz zasiłku opiekuńczego,
• nie przysługuje za okres pobierania zasiłku macierzyńskiego i świadczenia rehabilitacyjnego.

Aby ustalić dodatek za staż pomniejszony o trwające przez część miesiąca okresy absencji w pracy, podczas których dodatek nie jest należny, należy:

• Krok 1. Podzielić miesięczną stawkę dodatku stażowego przez 30 (bez względu na to, ile dni ma dany miesiąc kalendarzowy),
• Krok 2. Pomnożyć otrzymaną kwotę przez liczbę dni nieobecności pracownika spowodowanej nieobecnością, za czas której dodatek nie przysługuje,
• Krok 3. Odjąć wyliczony iloczyn od dodatku należnego w pełnej miesięcznej stawce.

Przykład

Pracownica zatrudniona w urzędzie miasta co miesiąc ma przyznawany dodatek stażowy w wysokości 20% płacy zasadniczej (czyli w kwocie 600 zł brutto). W listopadzie 2019 r. przez pierwsze 14 dni przebywała ona na urlopie rodzicielskim, a później do końca miesiąca na urlopie wypoczynkowym. W tym przypadku wyznaczenie stawki listopadowego dodatku za staż pracy powinno wyglądać następująco:

600 zł : 30 = 20 zł;

20 zł x 14 dni urlopu rodzicielskiego = 280 zł;

600 zł - 280 zł = 320 zł (kwota dodatku stażowego za listopad 2019 r.).

Dodatek za staż w prywatnych zakładach pracy

W przypadku pracodawców prywatnych, reguły przyznawania i naliczania dodatku stażowego powinny być określone w umowie o pracę i/lub układzie zbiorowym pracy bądź regulaminie wynagradzania.

Podmiot zatrudniający kształtując warunki płacowe pracowników (w tym przyznając im dodatkowe składniki wynagrodzenia) musi pamiętać m.in. o:

• konieczności równego traktowania i zakazu wszelkiej dyskryminacji, w tym również w sferze wynagrodzeń,
• regule, w myśl której postanowienia aktów wewnątrzzakładowych nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż te wynikające z ustawowych przepisów prawa pracy i przepisów wydanych na ich podstawie.

Zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie narusza m.in. stosowanie kryterium stażu pracy przy ustalaniu warunków zatrudniania i zwalniania pracowników, zasad wynagradzania i awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, co uzasadnia odmienne traktowanie pracowników ze względu na wiek (art. 18^3b § 2 pkt 4 Kodeksu pracy).

Sąd Najwyższy w wyroku z 15 marca 2016 r. (II PK 17/15) wskazał, że: "(...) dłuższy ogólny staż pracy wpływa co do zasady na uprawnienie i wysokość dodatku stażowego, jeżeli znajduje to oparcie w obowiązujących regulacjach płacowych, i wtedy staż pracy nie narusza zasady równego traktowania w zatrudnieniu (art. 18 § 2 pkt 4 in fine k.p.). Równocześnie staż pracy może usprawiedliwiać różnicowanie innych niż dodatek stażowy składników wynagrodzenia za pracę pracowników wykonujących tę samą lub jednakową pracę tylko wtedy, gdy praktyka i większe doświadczenie zawodowe zdobyte podczas dłuższego stażu pracy na porównywanym stanowisku pracy obiektywnie usprawiedliwiają wyższe wynagradzanie pracowników z tytułu wyższych kwalifikacji, przydatności, sprawności zawodowej lub jakości świadczonej pracy wynikających z dłuższego stażu zatrudnienia na tym samym stanowisku pracy. (...).".

Okresy uprawniające do dodatku stażowego

Zasadą jest, że do okresów pracy uwzględnianych przy przyznawaniu prawa do dodatku stażowego wlicza się wszystkie poprzednio zakończone okresy zatrudnienia w ramach stosunku pracy, a także inne okresy (tzw. zaliczalne) kwalifikowane na poczet pracowniczych uprawnień na podstawie odrębnych regulacji. Chodzi tu np. o okres:

• za który przysługuje odszkodowanie w przypadku skrócenia okresu wypowiedzenia, jeżeli pracownik nie podjął w tym czasie pracy (art. 36¹ § 2 Kodeksu pracy),
• pozostawania bez pracy, za który przyznano odszkodowanie pracownikowi przywróconemu do pracy (art. 51 § 2 Kodeksu pracy),
• prowadzenia indywidualnego gospodarstwa rolnego lub pracy w takim gospodarstwie (art. 1 ustawy z 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy).

Poprzednio zakończone okresy zatrudnienia pracowniczego uwzględniamy z wyjątkiem dotyczącym członków korpusu służby cywilnej, którym wykluczamy okresy pracy w:

• partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej),
• organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, czyli np.: w Resorcie Bezpieczeństwa Publicznego Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego i w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego.

Ze stażu uprawniającego do dodatku stażowego wyłączamy m.in. działalność gospodarczą czy czas pracy na podstawie umów cywilnoprawnych.

Pracodawcy prywatni, z uwagi na brak obowiązku przestrzegania przepisów wynikających z pragmatyk służbowych, mają większą swobodę niż podmioty ze sfery budżetowej we wskazywaniu okresów, które powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu wysokości dodatku stażowego. Mogą oni przykładowo w regulacjach wewnątrzzakładowych postanowić, że do stażu pracy uprawniającego do dodatku za wysługę lat będą wliczali tylko czas zatrudnienia w swoim zakładzie.

Wyłączenie dodatku stażowego z płacy minimalnej

Od 1 stycznia 2020 r. włączono dodatek stażowy do katalogu składników płacy, które nie są uwzględniane przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika porównywanego z wysokością ustawowego minimum płacowego za pracę.

Z uwagi na różnorodność stosowanego nazewnictwa oraz odmienne zasady przyznawania dodatku stażowego, w celu usunięcia mogących się pojawić wątpliwości interpretacyjnych, ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie definicji "dodatku za staż pracy". Przedmiotowy składnik został określony jako dodatek do wynagrodzenia przysługujący pracownikowi z tytułu osiągnięcia ustalonego okresu zatrudnienia, na zasadach określonych w odrębnych przepisach, układzie zbiorowym pracy, innym opartym na ustawie porozumieniu zbiorowym, regulaminie wynagradzania, statucie określającym prawa i obowiązki stron stosunku pracy, umowie o pracę lub spółdzielczej umowie o pracę.

PODSTAWA PRAWNA:

• art. 9 § 2, art. 18^3b, art. 36¹, art. 51 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 1040; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1495),

• art. 38 ust. 1 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 1282),

• § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 2018 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz.U. z 2018 r. poz. 936; ost. zm. Dz.U. z 2018 r. poz. 2437),

• art. 31 ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1983; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2020),

• § 2 rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 22 października 2015 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury (Dz.U. z 2015 r. poz. 1798),

• art. 90 ustawy z 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 1559; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 2020),

• § 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 29 stycznia 2016 r. w sprawie określenia stanowisk urzędniczych, wymaganych kwalifikacji zawodowych, stopni służbowych urzędników służby cywilnej, mnożników do ustalania wynagrodzenia oraz szczegółowych zasad ustalania i wypłacania innych świadczeń przysługujących członkom korpusu służby cywilnej (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 807),

• art. 33 ust. 1 z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 967; ost. zm. Dz.U. z 2019 r. poz. 1287),

• § 7 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagradzania za pracę w dniu wolnym od pracy (j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 416),

• art. 1 ustawy z 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. z 2019 r. poz. 1564),

• § 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 927).

Mariusz Pigulski

specjalista z zakresu kadr i płac