Obowiązki pracodawcy na przełomie roku - o czym trzeba pamiętać

Przełom roku to okres wzmożonej pracy dla pracodawców i ich służb kadrowo-płacowych. Skorygowanie rocznego odpisu na zfśs, sporządzenie planu urlopów wypoczynkowych, przygotowanie i wysyłka deklaracji PIT-4R i informacji podatkowych PIT-11 czy złożenie w ZUS informacji ZUS IWA - to tylko część zadań, jakim pracodawcy muszą sprostać w najbliższym czasie.

Obowiązki pracodawcy na przełomie roku wynikają głównie z przepisów prawa pracy, ubezpieczeń społecznych i podatkowych.

Sporządzanie planu urlopów wypoczynkowych

Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów (art. 163 § 1 Kodeksu pracy), a plan urlopów:

• ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy,
• podaje się do wiadomości pracowników w sposób przyjęty w danym zakładzie pracy.

Planem urlopów nie obejmuje się jednak tzw. urlopu na żądanie (4 dni w roku). Natomiast powinno się uwzględnić dni urlopu zaległego i zaplanować je w okresie od 1 stycznia do 30 września.

Dla pracownika niepełnoetatowego należy zaplanować liczbę dni urlopu proporcjonalnie pomniejszoną w stosunku do jego wymiaru etatu, a następnie odjąć dni urlopu na żądanie. Należy przy tym pamiętać, że liczba dni urlopu na żądanie zawsze jest stała i nie zmniejsza się proporcjonalnie w stosunku do zmniejszonego wymiaru etatu. Zatem zawsze od puli dni urlopu wypoczynkowego odejmujemy 4 dni urlopu na żądanie. Nie ma też w tej sytuacji znaczenia, w jakim wymiarze godzin dziennie pracuje niepełnoetatowiec.

Urlop wypoczynkowy należy zaplanować także w przypadku osoby, której stosunek pracy zakończy się w trakcie roku kalendarzowego i pracodawca w momencie tworzenia planu urlopu już wie, że współpraca ta nie będzie kontynuowana. W takim przypadku liczba dni urlopu będzie wyliczona proporcjonalnie do liczby miesięcy współpracy.

W planie urlopowym nie można także zapominać o urlopie uzupełniającym. W dniu, w którym pracownikowi upływa 10 lat stażu pracy, uzyskuje on prawo do 6 dni urlopu wypoczynkowego, które uzupełnią dotychczasowy 20-dniowy wymiar urlopu do 26 dni. Urlop ten pracownik nabywa w trakcie roku kalendarzowego, np. 10 czerwca 2020 r. W takim przypadku 6 dni urlopu uzupełniającego należy wprowadzić do planu urlopowego po dacie nabycia do niego prawa przez pracownika.

Pracodawca nie ma obowiązku ustalania planu urlopów, jeżeli zakładowa organizacja związkowa wyraziła na to zgodę. Zwolnieni z konieczności przygotowywania omawianego planu są także pracodawcy, u których nie działa żaden związek zawodowy. W takich przypadkach pracodawca ustala termin urlopu w porozumieniu z pracownikiem.

Przy planowaniu urlopów pracodawca powinien uwzględnić, że przynajmniej jedna część urlopu pracownika powinna wynosić co najmniej 14 dni kalendarzowych.

Przyjmuje się, że plan urlopowy powinien być opracowany pod koniec danego roku na rok następny, gdyż pracownik nabywa prawo do pełnego urlopu wypoczynkowego w danym roku już 1 stycznia, jednak może również obejmować tylko część roku kalendarzowego.

Udzielanie urlopów wypoczynkowych na przełomie roku

Pod koniec każdego roku pracodawca powinien:

• dokonywać analizy sytuacji urlopowej poszczególnych pracowników, w wyniku której ustali, ile dni urlopu pozostało im jeszcze do wykorzystania,
• dążyć do udzielenia pracownikowi urlopu w roku, w którym nabył on do niego prawo (art. 161 Kodeksu pracy).

Wyjątkowo niewykorzystanych w bieżącym roku dni urlopowych można udzielić pracownikowi najpóźniej do końca września następnego roku (art. 168 Kodeksu pracy). Pracodawca spełni obowiązek terminowego udzielenia zaległego urlopu, jeżeli pracownik rozpocznie korzystanie z tego urlopu najpóźniej 30 września.

Obowiązek udzielenia zaległego urlopu najpóźniej do końca III kwartału następnego roku kalendarzowego nie dotyczy urlopu na żądanie. Potwierdził to Departament Prawny Głównego Inspektoratu Pracy w piśmie GPP-110-4560-170/08/PE.

Należy jednak zwrócić uwagę, że w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, pracodawca został uprawniony przez ustawodawcę do udzielenia pracownikowi, w terminie przez siebie wskazanym, bez uzyskania zgody zatrudnionego, urlopu wypoczynkowego niewykorzystanego w poprzednich latach kalendarzowych, w wymiarze do 30 dni urlopu (art. 15gc ustawy o COVID-19). Pracownik natomiast jest zobowiązany taki urlop wykorzystać. Decyzję w tym zakresie pracodawca podejmuje jednostronnie z pominięciem ewentualnego planu urlopowego.

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych

Obowiązek tworzenia zfśs mają pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostki budżetowej i samorządowego zakładu budżetowego, niezależnie od liczby zatrudnionych osób.

Z kolei pracodawca spoza sfery budżetowej jest zobowiązany do tworzenia zfśs, jeżeli 1 stycznia danego roku zatrudnia:

• co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty lub
• co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty i o utworzenie zfśs zawnioskowała zakładowa organizacja związkowa.

Odpis na zfśs

W 2021 r. odpisy na zfśs pozostają na takim samym poziomie jak w 2020 r. Tak wynika z projektu ustawy o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2021 (druk sejmowy nr 641).

Powyższe oznacza, że w 2021 r. odpis podstawowy na zfśs powinien być ustalany od przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, w drugim półroczu 2018 r., wynoszącego 4134,02 zł (M.P. z 2019 r. poz. 201).

Wysokość odpisów na zfśs w 2020 r. i 2021 r.

Odpis obligatoryjny
	Stawka procentowa odpisu	Od 1 stycznia 2020 r. do 31 grudnia 2021 r.
na jednego zatrudnionego w tzw. normalnych warunkach pracy	37,50%	1550,26 zł
na jednego pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze - w rozumieniu przepisów o emeryturach pomostowych	50%	2067,01 zł
na jednego pracownika młodocianego:
w I roku nauki	5%	206,70 zł
w II roku nauki	6%	248,04 zł
w III rok nauki	7%	289,38 zł
Zwiększenia fakultatywne (uznaniowe)
na każdą osobę zatrudnioną, w stosunku do której orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności (zwiększenie odpisu)	6,25%	258,38 zł
na każdego emeryta i rencistę, nad którym zakład sprawuje opiekę (zwiększenie zfśs)	6,25%	258,38 zł
na każdą zatrudnioną osobę, pod warunkiem przeznaczenia całości tego zwiększenia na prowadzenie żłobka lub klubu dziecięcego (zwiększenie zfśs)	7,5%	310,05 zł

Koniec roku dla pracodawców, u których funkcjonuje zfśs, wiąże się z obowiązkiem dokonania korekty odpisów na ten fundusz. Korekta ma na celu sprawdzenie prawidłowości odpisów przekazanych na zfśs w stosunku do rzeczywistego stanu zatrudnienia, a zatem do liczby pracowników faktycznie uprawnionych do świadczeń socjalnych.

Skorygowanie wysokości należnego odpisu na zfśs powinno przebiegać następująco:

Krok 1. Ustalenie przeciętnego zatrudnienia w całym roku na podstawie rzeczywistej liczebności załogi.

Krok 2. Wyliczenie, według faktycznego stanu zatrudnienia, wysokości odpisu na zfśs.

Krok 3. Porównanie wyniku otrzymanego w kroku 2 z wysokością odpisu odprowadzonego do końca maja i końca września danego roku.

Krok 4. Podjęcie następujących działań:

• wycofanie nadwyżki z konta zfśs na rachunek bieżący firmy lub pomniejszenie przyszłorocznego odpisu na działalność socjalną o kwotę nadpłaty - jeżeli faktyczna średnia liczba zatrudnionych okazała się niższa od planowanej. W sytuacji gdy pracodawca sfinansował świadczenia o wartości przekraczającej wysokość odpisów naliczonych na podstawie faktycznej liczby zatrudnionych, nie żąda ich zwrotu od osób uprawnionych ani nie kwalifikuje takich środków do innych niż pochodzące z zfśs. Wydatkowane w ten sposób środki nadal zachowują swój socjalny charakter;
• odprowadzenie na wyodrębniony rachunek zfśs dodatkowych środków - jeżeli zakładany poziom zatrudnienia okazał się wyższy od rzeczywistego. Funkcjonują co najmniej dwa poglądy dotyczące terminu, w jakim należy uzupełnić środki funduszu. Według pierwszego, zgodnie z § 2 rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, w końcu roku planowana liczba zatrudnionych powinna zostać skorygowana do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych. Należy przyjąć, że chodzi tu wyłącznie o ustalenie rzeczywistego zatrudnienia, biorąc pod uwagę dane znane w końcu roku. Zasilenie zfśs brakującymi środkami nie musi nastąpić ostatniego dnia roku. Zgodnie z drugim poglądem zarówno ustalenie faktycznej liczby zatrudnionych, jak i wpłata środków na zfśs powinny nastąpić do 31 grudnia danego roku.

W przypadku gdy zakładany na początku roku przeciętny stan zatrudnienia nie uległ zmianie - jest zgodny z faktycznym przeciętnym zatrudnieniem, odpisu na fundusz nie należy korygować.

PRZYKŁAD

W styczniu 2020 r. spółka z o.o. założyła, że średnie miesięczne zatrudnienie wyniesie w tym roku 137 osób, w tym:

• 109 pracowników będzie zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, 16 pracowników na 1/2 etatu oraz 5 osób na 3/4 etatu (wszyscy wykonują pracę w normalnych warunkach),

• 7 pracowników będzie zatrudnionych na pełny etat w uciążliwych warunkach.

Dokonując odpisu na zfśs w ustawowej wysokości, spółka ustaliła odpis należny za 2020 r. w następujący sposób:

Krok 1. Naliczenie odpisu na podstawie planowanego stanu zatrudnienia ze stycznia 2020 r.

• pracownicy zatrudnieni w normalnych warunkach:

1550,26 zł x 120,75 etatu (109 pracowników x 1 etat + 16 pracowników x 0,5 etatu + 5 pracowników x 0,75 etatu) = 187 193,90 zł,

• pracownicy zatrudnieni w warunkach uciążliwych:

2067,01 zł x 7 etatów = 14 469,07 zł,

• Łączna kwota odpisu wynosi: 187 193,90 zł + 14 469,07 zł = 201 662,97 zł (wpłacona na rachunek zfśs w maju i we wrześniu 2020 r.).

Krok 2. Naliczenie odpisu na podstawie faktycznego przeciętnego zatrudnienia w 2020 r.

• w przypadku osób pracujących w normalnych warunkach: 117 pracowników w pełnym wymiarze czasu pracy, 15 pracowników na 1/2 etatu oraz 4 pracowników na 3/4 etatu, tj.:

1550,26 zł x 127,50 etatu (117 pracowników x 1 etat + 15 pracowników x 0,5 etatu + 4 pracowników x 0,75 etatu) = 197 658,15 zł,

• w przypadku osób pracujących w warunkach uciążliwych: 6 pracowników pełnoetatowych, tj.:

2067,01 zł x 6 etatów = 12 402,06 zł.

Łączna kwota odpisu wynosi 210 060,21 zł (197 658,15 zł + 12 402,06 zł).

Krok 3. Porównanie wysokości odpisu planowanego i rzeczywistego

Rzeczywista przeciętna liczba zatrudnionych okazała się wyższa od zaplanowanej, zatem pracodawca ma obowiązek uzupełnić środki zfśs o kwotę 8397,24 zł (210 060,21 zł - 201 662,97 zł).

Wysokość odpisu na zfśs inna niż ustawowa i rezygnacja z funduszu

Pracodawcy spoza sfery budżetowej, zatrudniający na 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, mają prawo:

• zrezygnować (czasowo lub bezterminowo) z tworzenia zfśs (także w trakcie roku) lub
• dowolnie ustalić wysokość odpisu na zfśs.

Postanowienia o rezygnacji z tworzenia zfśs lub modyfikacji wysokości odpisu powinny wynikać z postanowień wewnątrzzakładowych, tj. z układu zbiorowego pracy lub - gdy pracownicy nie są nim objęci - regulaminu wynagradzania. Decyzja w tym zakresie musi być uzgodniona ze związkami zawodowymi, a jeśli takie nie działają w firmie - z przedstawicielem pracowników.

Przedstawiona procedura rezygnacji z zfśs dotyczy też zakładów zatrudniających mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, ale co najmniej 50 pracowników w ujęciu osobowym (bez względu na wymiar ich czasu pracy).

Podmioty spoza sfery budżetowej nieobjęte układem zbiorowym pracy, zatrudniające mniej niż 50 pracowników i niezobowiązane do wprowadzenia regulaminu wynagradzania z postanowieniem o nietworzeniu funduszu (i niewypłacaniu świadczenia urlopowego):

• decydują samodzielnie (bez konieczności uzyskiwania zgody przedstawiciela pracowników) oraz
• muszą poinformować o tej decyzji swoich pracowników do 31 stycznia danego roku w sposób przyjęty w firmie (np. za pomocą wiadomości e-mail, za pośrednictwem firmowego intranetu lub przez wywieszenie informacji na tablicy ogłoszeń).

Co istotne, w aktualnym stanie prawnym pracodawcy w określonych warunkach w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, mają możliwość:

• zawieszenia, w porozumieniu z organizacjami związkowymi, niektórych obowiązków dotyczących zfśs i innych funduszy, które mają socjalny charakter,
• niestosowania postanowień układów zbiorowych pracy lub regulaminów wynagradzania ustalających wyższą niż wymagana ustawowo wysokość odpisu na zfśs oraz inne świadczenia o charakterze socjalno-bytowym.

Omawiane uprawnienie jest przewidziane dla pracodawców, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych, o którym mowa w art. 15g ust. 9 ustawy o COVID-19, lub istotny wzrost obciążenia funduszu wynagrodzeń w rozumieniu art. 15gb ust. 2 ustawy o COVID-19.

W razie całkowitego zawieszenia (na czas określony) tworzenia zfśs może wystąpić konieczność proporcjonalnego naliczenia odpisów socjalnych. Dotyczy to sytuacji, gdy wspomniane zawieszenie będzie trwało przez część roku. Proporcjonalnie należy ustalić odpis również w sytuacji, gdy pracodawca odprowadził obie raty odpisu lub jedną z nich na wyodrębnione konto zfśs i dopiero po tym fakcie zawiesi tworzenie zfśs. W takim przypadku musi bowiem skorygować (wycofać) środki przeznaczone na działalność socjalną.

Obowiązki wobec PFRON

Zakłady pracy zatrudniające co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, które nie osiągnęły w danym miesiącu określonego wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych, mają obowiązek dokonywania wpłat na PFRON i składania odpowiednich deklaracji miesięcznych (np. DEK-I-0) oraz rocznych (DEK-R). Wskaźnik zatrudnienia zwalniający z wpłat na PFRON wynosi 6%. Natomiast w przypadku:

• publicznych i niepublicznych uczelni,
• szkół wyższych zawodowych,
• publicznych i niepublicznych szkół, zakładów kształcenia nauczycieli oraz w odniesieniu do placówek opiekuńczo-wychowawczych i resocjalizacyjnych

wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi 2%.

Jeśli udział pracowników niepełnosprawnych w ogólnej liczbie zatrudnionych osiągnął w danym miesiącu wymagany pułap, pracodawcy są zwolnieni z wpłaty. Muszą jednak przekazać do PFRON informacje: INF-1 i INF-2. Informację INF-1 należy poprzedzić informacją wyjaśniającą INF-Z, jeśli wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych osiągnie wymaganą wysokość powodującą zwolnienie z wpłat na PFRON. Terminem na złożenie wyjaśnienia do informacji INF-Z jest 20 dzień miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy.

Deklaracje oraz informacje pracodawcy zobowiązani są składać przez teletransmisję danych w formie dokumentu elektronicznego w ramach systemu e-PFRON.

Wykaz deklaracji/informacji składanych do PFRON

Rodzaj deklaracji/ informacji	Termin składania
Deklaracje miesięczne (np. DEK-I-0)	do 20 dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłaty
DEK-R	do 20 stycznia następnego roku za rok, w którym zaistniały okoliczności powodujące powstanie obowiązku wpłaty
INF-1	do 20 dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące zwolnienie z wpłat
INF-2	do 20 stycznia następnego roku za rok, w którym zaistniały okoliczności powodujące zwolnienie z wpłat
INF-Z	do 20 dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności powodujące zwolnienie z wpłat

Pracodawcy, którzy mieli obowiązek przynajmniej w jednym miesiącu danego roku dokonania wpłaty na PFRON, mają obowiązek złożenia DEK-R za ten rok.

 

Deklaracje i informacje roczne PIT

Przełom roku to czas, w którym pracodawcy muszą wypełnić obowiązki w zakresie przygotowania wymaganych formularzy podatkowych, m.in.: PIT-11, PIT-4R oraz PIT-8AR.

Od 18 listopada 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 21 października 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1940), które:

• zmodyfikowało wzory formularzy PIT-4R, PIT-8AR i PIT-11 oraz
• stanowi, że nowe wzory mają zastosowanie do przychodów, dochodów (strat) uzyskanych (poniesionych) od 1 stycznia 2020 r., przy czym za prawidłowe uznaje się złożone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia deklaracje i informacje podatkowe o przychodach, dochodach (stratach) uzyskanych (poniesionych) na dotychczasowych wzorach formularzy.

Jak wynika z wyjaśnień resortu finansów, zmiana wzorów ma na celu dostosowanie wzorów formularzy do zmienionych w trakcie 2020 r. przepisów ustawy o pdof.

W nowych wersjach druków PIT-4R i PIT-8AR znalazły się m.in. odrębne pozycje do wypełnienia przez płatników, którzy w związku z poniesieniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 skorzystali z możliwości zapłaty odroczonych w czasie zaliczek na podatek dochodowy za marzec, kwiecień i maj 2020 r.

Imienna informacja PIT-11

Formularz PIT-11 powinien być sporządzony i przekazany w terminach uzależnionych od wystąpienia określonych okoliczności.

Terminy przekazania PIT-11

Odbiorca PIT-11/Zdarzenie	Termin
urząd skarbowy	do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym
podatnik	do końca lutego roku następującego po roku podatkowym
urząd skarbowy i podatnik, w przypadku gdy w trakcie roku podatkowego ustał obowiązek poboru zaliczek przez płatnika	w terminie 14 dni od złożenia pisemnego wniosku przez podatnika
urząd skarbowy i podatnik, w przypadku gdy składający zaprzestali działalności przed końcem stycznia lub odpowiednio przed końcem lutego roku następującego po roku podatkowym	do dnia zaprzestania działalności

PIT-11 za 2020 r. płatnicy mają obowiązek przekazać:

• urzędom skarbowym do 1 lutego 2021 r. (termin ogólny ulega przesunięciu, ponieważ 31 stycznia 2021 r. przypada w niedzielę);
• podatnikom do 1 marca 2021 r. (termin ogólny ulega przesunięciu, ponieważ 28 lutego 2021 r. przypada w niedzielę).

Formularze PIT-11 należy przekazać do urzędu skarbowego wyłącznie elektronicznie. Płatnik będący osobą fizyczną, wysyłając tę informację, nie musi korzystać z podpisu elektronicznego (tzw. e-podpisu). W przypadku takiego płatnika wystarczające do wysyłki jest posłużenie się zestawem danych autoryzujących. Pozostali płatnicy (np. spółki z o.o. lub akcyjne) muszą posiadać e-podpis.

Natomiast PIT-11 przeznaczone dla podatników (np. pracowników lub zleceniobiorców) mogą być im przekazywane zarówno elektronicznie, jak i w formie papierowej. Jeśli pracodawca zdecyduje się dostarczać podatnikom elektroniczne formularze PIT-11, wówczas należy pamiętać, że muszą być:

• sporządzone według powszechnie obowiązującego wzoru oraz
• opatrzone podpisem elektronicznym przez osobę wyznaczoną do obliczenia i pobrania podatku (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 9 stycznia 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.11.2018.11.AA).

W nowym wzorze PIT-11 (wersja 26), stanowiącym załącznik nr 3 do ww. rozporządzenia z 21 października 2020 r., wprowadzono zmiany polegające przede wszystkim na:

• usunięciu przypisu nr 15 brzmiącego: Dotyczy informacji składanych za 2019 r.; dla informacji składanych za lata następne płatnik wykazuje w wierszu 2 i 6 należności otrzymane przez podatników od dnia 1 stycznia roku podatkowego do ukończenia 26. roku życia i w konsekwencji zmianie numeracji dalszych przypisów;
• wprowadzeniu zmian mających na celu wyeliminowanie wątpliwości zgłaszanych przez płatników podczas dokonywania rozliczenia z poprzedniego roku. Zmiany te polegają na:
  • • dodaniu w opisie wiersza do poz. 74 zdania: W poz. 74 należy wykazać składki, do wysokości 7,75% podstawy ich wymiaru (część płatników nie była pewna, czy w tym wierszu powinna być wykazana składka w wysokości 9% czy 7,75% podstawy);
    • zmodyfikowaniu treści przypisu (w nowym wzorze oznaczony nr. 15), który wyjaśnia, kiedy należy wypełnić wiersz 2 i 6 w części E. Po zmianie przypis otrzymał następujące brzmienie: Wiersz 2 i 6 w części E wypełnia się, jeśli w trakcie roku płatnik pobierał od tych przychodów zaliczki na podatek w związku ze złożeniem przez podatnika oświadczenia o rezygnacji ze stosowania w trakcie roku zwolnienia od podatku lub z powodu przekroczenia limitu zwolnienia od podatku (kwoty wykazanej w poz. 86), gdy zwolnienie było stosowane w trakcie roku. W wierszach tych należy odpowiednio wykazać przychody uzyskane przez podatników do ukończenia 26. roku życia wraz z kwotą kosztów uzyskania przychodów oraz sumą zaliczek na podatek pobranych przez płatnika. Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych uzyskane przez podatnika po dniu ukończenia 26. roku życia płatnik wykazuje w wierszu 1, a odpowiednio przychody z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy, płatnik wykazuje w wierszu 5.

 

Ze względu na fakt, że informacja PIT-11 jest istotnym dokumentem służącym podatnikom do rocznego obliczenia podatku, przy ich sporządzaniu płatnicy muszą zachować szczególną uwagę, aby nie wykazać w niej nieprawidłowych danych.

Trzeba zaznaczyć, że najczęściej spotykane błędy w PIT-11 dotyczą m.in.:

• wskazania nieaktualnego adresu podatnika lub niewłaściwego identyfikatora podatkowego,
• wykazania kosztów uzyskania przychodów w zawyżonej lub zaniżonej wysokości,
• wpisania w niewłaściwych pozycjach przychodu osób w wieku do 26 lat,
• podania nieprawidłowej kwoty przychodu lub zaliczki podatkowej,
• wykazania kwoty wypłaconych przez zakład pracy zasiłków z ubezpieczenia społecznego łącznie z przychodami ze stosunku pracy,
• wykazania w PIT-11 składki zdrowotnej, której podstawę wymiaru stanowi przychód zwolniony z podatku na podstawie ulgi "zerowy PIT dla młodych" w wysokości 9%.

 

Deklaracja roczna o zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R

Deklaracja roczna o zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-4R) składana jest elektronicznie:

• w celu dostarczenia urzędowi skarbowemu informacji o zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych, pobranych przez płatnika m.in. od należności z umów o pracę, umów zlecenia czy umów o dzieło,
• do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym,
• do dnia zaprzestania działalności, w przypadku płatników, którzy zakończyli ją przed końcem stycznia roku następującego po roku podatkowym.

 

PIT-4R za 2020 r. płatnicy mają obowiązek przekazać do urzędów skarbowych do 1 lutego 2021 r. (ogólny termin ulega przesunięciu, ponieważ 31 stycznia 2021 r. przypada w niedzielę).

W nowym wzorze PIT-4R (w wersji 10), stanowiącym załącznik nr 1 do ww. rozporządzenia z 21 października 2020 r., wprowadzono zmiany polegające przede wszystkim na:

• wykreśleniu w części C dotychczasowego wiersza 9: "Nadpłaty wynikające z rozliczenia za rok ubiegły oraz zwrot nadpłat w gotówce, zaliczone na poczet należnej zaliczki" i przenumerowaniu w związku z tym dalszych wierszy i pozycji we wzorze formularza;
• podzieleniu dotychczasowej części D na dwie części:

- D.1. "Wyjaśnienie różnicy pomiędzy kwotą pobranego podatku a kwotą wpłaconego podatku", w której, tak jak dotychczas, płatnik wyjaśnia, dlaczego kwota wpłaty za dany miesiąc różni się od kwoty pobranych od podatników za ten miesiąc zaliczek na podatek;

- D.2. "Informacje dodatkowe" - część ta przeznaczona jest dla płatników, którzy ponieśli negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 i zgodnie z obowiązującymi przepisami skorzystali z przesunięcia terminu przekazania zaliczek na podatek za marzec, kwiecień i maj 2020 r. Płatnik informuje o skorzystaniu z prolongaty w uiszczeniu podatku przez zaznaczenie właściwego kwadratu lub kwadratów. Po wypełnieniu tej części organ podatkowy uzyska informację, która pozwoli na nienaliczanie odsetek za zwłokę od zaliczek za te miesiące, w których płatnik korzystał z opóźnienia w ich zapłacie.

Należy zaznaczyć, że płatnicy w poz. 10-15 i poz. 22-27 w części C "Wykaz należnych zaliczek na podatek dochodowy za poszczególne miesiące roku podatkowego" powinni wskazywać liczbę podatników, dla których dokonano wypłat i od których pobrano należne zaliczki podatkowe. W liczbie tej nie należy wykazywać podatników, którzy m.in.:

• uzyskali w danym miesiącu wyłącznie przychody zwolnione z podatku,
• przebywali cały miesiąc na urlopie bezpłatnym, macierzyńskim lub wychowawczym albo cały miesiąc otrzymywali z ZUS zasiłek chorobowy, wypadkowy bądź świadczenie rehabilitacyjne i w związku z tym płatnik (zakład pracy niebędący płatnikiem zasiłków) nie wypłacał im w danym miesiącu żadnych należności podlegających opodatkowaniu.

 

Deklaracja roczna o zryczałtowanym podatku dochodowym PIT-8AR

Deklaracja PIT-8AR:

• przygotowywana jest przez płatników zobligowanych w danym roku podatkowym do wyliczenia, pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych,
• składana jest elektronicznie w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym (dla deklaracji za 2020 r. termin na złożenie mija 1 lutego 2021 r.), a w przypadku zaprzestania działalności przed tym terminem - do dnia zaprzestania tej działalności.

W nowym wzorze PIT-8AR (w wersji 9), stanowiącym załącznik nr 2 do ww. rozporządzenia z 21 października 2020 r., w szczególności:

• w części C dodano nowe wiersze przeznaczone do wykazania podatku zryczałtowanego pobranego od dochodów podatnika z tytułu wypłat z PPK (jak wynika z uzasadnienia ww. rozporządzenia, zmiana ta została wprowadzona dla potrzeb statystycznych i nie ma charakteru merytorycznego, gdyż podatek ten obecnie wykazywany jest sumarycznie w jednej pozycji),
• dotychczasową część D oznaczono jako E, a część D zatytułowano "Informacje dodatkowe". Część D przeznaczona jest dla płatników, którzy ponieśli negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 i zgodnie z obowiązującymi przepisami skorzystali z przesunięcia terminu przekazania zryczałtowanego podatku za marzec, kwiecień i maj 2020 r. Płatnik informuje o skorzystaniu z prolongaty w opłaceniu podatku przez zaznaczenie właściwego kwadratu lub kwadratów. Dzięki wypełnieniu tej części organ podatkowy uzyska informację, która pozwoli na nienaliczanie odsetek za zwłokę od zryczałtowanego podatku za te miesiące, w których płatnik korzystał z prolongaty.

 

Ustalanie statusu płatnika zasiłków z ubezpieczenia społecznego

Obowiązek wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego należnych w razie choroby, opieki i macierzyństwa oraz świadczenia rehabilitacyjnego w danym roku kalendarzowym mają pracodawcy zgłaszający do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 osób ubezpieczonych w zakresie ubezpieczenia chorobowego:

• według stanu na dzień 30 listopada poprzedniego roku lub
• według stanu na pierwszy miesiąc, w którym dokonali takiego zgłoszenia - jeśli na 30 listopada poprzedniego roku nie zgłaszali nikogo do ubezpieczenia chorobowego.

Niespełnienie powyższego warunku powoduje, że płatnikiem świadczeń chorobowych w danym roku kalendarzowym jest bezpośrednio ZUS.

Status płatnika zasiłków lub jego brak będą szczególnie istotne w odniesieniu do pracownika chorującego i pobierającego z tego powodu zasiłek chorobowy na przełomie grudnia i stycznia.

Jeśli zakład pracy w 2020 r. nie był uprawniony do wypłaty zasiłków, ale na 30 listopada 2020 r. zgłaszał do ubezpieczenia chorobowego więcej niż 20 osób, będzie zobowiązany do wypłaty zasiłków w kolejnym roku, tj. w 2021 r. Jednak obowiązek ten powstanie dopiero w stosunku do ubezpieczonych, którzy nabędą prawo do zasiłku w 2021 r. Jeśli w opisanej sytuacji ZUS wypłaca zasiłek z ubezpieczenia społecznego pracownikowi, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby jeszcze w 2020 r., organ ten będzie kontynuował wypłatę świadczenia odpowiednio do:

• przerwy w niezdolności do pracy (trwającej choćby 1 dzień),
• zakończenia niezdolności do pracy (lub wyczerpania okresu zasiłkowego),
• zmiany rodzaju pobieranego zasiłku (np. po zasiłku chorobowym pracownik nabędzie prawo do zasiłku macierzyńskiego).

PRZYKŁAD

Pracownica 10 listopada 2020 r. urodziła dziecko i od tego dnia przebywa na urlopie macierzyńskim. Płatnikiem zasiłku macierzyńskiego jest ZUS. Od 1 stycznia 2021 r. pracodawca będzie uprawniony do wypłaty zasiłków, ponieważ na 30 listopada 2020 r. zgłaszał do ubezpieczenia chorobowego 26 osób. Mimo to wypłatę zasiłku dla pracownicy po 31 grudnia 2020 r. będzie kontynuował ZUS.

 

Choroba na przełomie roku

W razie gdyby pracodawca w 2020 r. był upoważniony do wypłaty zasiłków, ale na 30 listopada 2020 r. zgłaszał do ubezpieczenia chorobowego mniej niż 21 osób, to w 2021 r. utraci status płatnika zasiłków. Będzie on wówczas zobowiązany do przekazania od nowego roku wypłaty zasiłków do ZUS. Dotyczy to również tych świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa, do których prawo powstało jeszcze w 2020 r. i trwa nieprzerwanie w 2021 r.

Pracownik, który zachorował i z tej przyczyny jest niezdolny do pracy, zachowuje w danym roku prawo do wynagrodzenia za okres:

• do 33 dni choroby lub
• do 14 dni choroby, jeśli przypada ona po roku kalendarzowym, w którym ukończył 50 lat (w 2021 r. prawo do wynagrodzenia chorobowego za 14 dni mają pracownicy, którzy 50 urodziny obchodzili najpóźniej 31 grudnia 2020 r.).

Od 34 lub odpowiednio od 15 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy. Wskazany limit 33 lub 14 dni ustalany jest przez zsumowanie poszczególnych dni niedyspozycji zdrowotnej przypadającej w roku kalendarzowym, nawet jeśli występują między nimi przerwy. Powstaje jednak pytanie, jakie świadczenie chorobowe powinien otrzymać od 1 stycznia 2021 r. pracownik, który zachorował jeszcze w 2020 r. i choruje nieprzerwanie w 2021 r.

Odpowiedź na to pytanie zależy od ustalenia, jaki rodzaj świadczenia - wynagrodzenie chorobowe czy zasiłek - przysługuje pracownikowi 31 grudnia 2020 r. Jeśli był to zasiłek, to od nowego roku pracownik jest nadal do niego uprawniony, odpowiednio do zakończenia choroby lub wyczerpania okresu zasiłkowego. Natomiast w sytuacji gdy w ostatnim dniu 2020 r. pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie chorobowe, wówczas od kolejnego roku to świadczenie jest nadal należne. Trzeba przy tym zauważyć, że od 1 stycznia 2021 r. limit 33 lub 14 dni liczony jest od nowa.

PRZYKŁAD

Pracownik, który ukończył 50 lat w czerwcu 2020 r., był niezdolny do pracy wskutek choroby trwającej od 30 listopada 2020 r. do 31 stycznia 2021 r. Za wskazany okres niedyspozycji zdrowotnej zachował prawo do wynagrodzenia za dni:

• od 30 listopada do 31 grudnia 2020 r. (32 dni z limitu 33 dni przysługujących w 2020 r.),

• od 1 do 14 stycznia 2021 r. (14 dni z limitu 14 dni przysługujących w 2021 r.).

Za okres od 15 do 31 stycznia 2021 r. pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy.

 

Przeliczenie podstawy wymiaru świadczeń chorobowych

Obliczając pracownikowi w styczniu 2021 r. świadczenie należne z tytułu choroby, której początek przypadał jeszcze w 2020 r., należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby podstawa jego wyliczeń nie była niższa dla pracownika zatrudnionego na pełny etat od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia (art. 92 § 2 Kodeksu pracy i art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej). W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy minimalna podstawa wymiaru zasiłku musi odpowiadać proporcjonalnej części minimalnego wynagrodzenia po odliczeniu ww. stawki procentowej. 

Od 1 stycznia 2021 r. ustawowa płaca minimalna będzie wynosić 2800 zł. W rezultacie najniższa podstawa wymiaru świadczeń przysługujących pracownikowi zatrudnionemu na cały etat w razie choroby, wypadku, opieki nad członkiem rodziny i macierzyństwa wynosi 2416,12 zł (2800 zł - 13,71% z 2800 zł).

Najniższa podstawa wymiaru świadczeń chorobowych dla pracownika zatrudnionego na pełny etatu w 2020 r. i 2021 r.

Wymiar czasu pracy	Najniższa podstawa wymiaru świadczeń chorobowych w zależności od wymiaru etatu
	2020 r.	2021 r.
cały etat	2243,54 zł   (2600 zł - 13,71% z 2600 zł)	2416,12 zł   (2800 zł - 13,71% z 2800 zł)
3/4 etatu	1682,65 zł   (1950 zł - 13,71% z 1950 zł)	1812,09 zł   (2100 zł - 13,71% z 2100 zł)
1/2 etatu	1121,77 zł   (1300 zł - 13,71% z 1300 zł)	1208,06 zł   (1400 zł - 13,71% z 1400 zł)
1/3 etatu	747,85 zł   (866,67 zł - 13,71% z 866,67 zł)	805,37 zł   (933,33 zł - 13,71% z 933,33 zł)
1/4 etatu	560,88 zł   (650 zł - 13,71% z 650 zł)	604,03 zł   (700 zł - 13,71% z 700 zł)

Podstawa do obliczenia należności chorobowych nie może być niższa od kwoty najniższej podstawy obowiązującej nie tylko w dniu powstania prawa do tych należności, ale także w całym okresie ich pobierania. Wymusza to niekiedy przeliczenie podstawy przy niedyspozycjach zdrowotnych trwających na przełomie roku.

PRZYKŁAD

Pracownica w wieku 53 lat zatrudniona na pełny etat przebywa nieprzerwanie na zwolnieniu lekarskim od 28 grudnia 2020 r. do 17 stycznia 2021 r. Z tego tytułu do końca grudnia 2020 r. otrzymywała wynagrodzenie chorobowe. Zatem w styczniu 2021 r. ma prawo do:

• wynagrodzenia chorobowego od 1 do 14 stycznia 2021 r.,

• zasiłku chorobowego od 15 do 17 stycznia 2021 r.

Zobowiązany do obliczenia zasiłku jest pracodawca. Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego została ustalona z 12 miesięcy poprzedzających miesiąc zachorowania (czyli z okresu od grudnia 2019 r. do listopada 2020 r.) i wyniosła 2295,54 zł. Ta kwota będzie stanowić podstawę ww. świadczenia przysługującego do 31 grudnia 2020 r. Natomiast za okres od 1 do 17 stycznia 2021 r. należy ją podwyższyć do kwoty 2416,12 zł.

Wyliczenie wynagrodzenia i zasiłku za czas choroby powinno być w tym przypadku następujące:

Krok 1. Ustalenie kwoty wynagrodzenia chorobowego za okres 28-31 grudnia 2020 r.:

• 2295,54 zł : 30 = 76,52 zł,

• 76,52 zł x 80% = 61,22 zł,

• 61,22 zł x 4 dni = 244,88 zł brutto.

Krok 2. Ustalenie kwoty wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego za okres 1-17 stycznia 2021 r.:

• 2416,12 zł : 30 = 80,54 zł,

• 80,54 zł x 80% = 64,43 zł,

• 64,43 zł x 14 dni = 902,02 zł (wynagrodzenie chorobowe),

• 64,43 zł x 3 dni = 193,29 zł (zasiłek chorobowy).

Ustalona podstawa wymiaru świadczeń chorobowych nie może być niższa od najniższej obowiązującej w roku, za który przysługuje świadczenie. Nie ma przy tym znaczenia data wypłaty wynagrodzenia lub zasiłku za czas niedyspozycji zdrowotnej. Ma to taki skutek, że podstawę wymiaru świadczenia chorobowego należy podwyższyć:

• za grudzień 2020 r. (w przypadku świadczenia wypłacanego w styczniu 2021 r.) do kwoty najniższej podstawy wymiaru obowiązującej w 2020 r.,
• za styczeń 2021 r. - do kwoty najniższej podstawy obowiązującej w 2021 r.

PRZYKŁAD

Pracownica zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy otrzymuje wynagrodzenie za pracę i świadczenia chorobowe za dany miesiąc 10 dnia następnego miesiąca. W okresie od 23 do 30 grudnia 2020 r. korzystała ze zwolnienia lekarskiego, za które przysługuje jej wynagrodzenie chorobowe. Podstawą tego wynagrodzenia jest kwota 2305,54 zł. Mimo że należność ta zostanie wypłacona w styczniu 2021 r., nie trzeba podwyższać jej podstawy wymiaru do obowiązującej w 2021 r. Wynagrodzenie chorobowe przysługuje bowiem za 2020 r. Obowiązująca najniższa podstawa wymiaru świadczeń chorobowych w 2020 r. wynosi 2243,54 zł.

 

ZUS IWA

Początek kolejnego roku dla wielu płatników oznacza też konieczność wypełnienia i przekazania formularza ZUS IWA zawierającego informacje potrzebne do ustalenia stawki składki na ubezpieczenie wypadkowe. Formularz ten w 2021 r. zobowiązani są przygotować płatnicy składek, którzy spełniają łącznie trzy warunki, tj.:

• byli zgłoszeni nieprzerwanie w ZUS jako płatnicy składki wypadkowej od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r. (tj. w każdym miesiącu zgłaszali do ubezpieczenia wypadkowego przynajmniej jedną osobę) i co najmniej 1 dzień w styczniu 2021 r.,
• w 2020 r. zgłaszali do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 ubezpieczonych,
• byli wpisani do rejestru REGON na 31 grudnia 2020 r.

ZUS IWA należy przekazać do ZUS do 31 stycznia danego roku za poprzedni rok kalendarzowy. W 2021 r. ostatni dzień stycznia przypada w niedzielę, dlatego ostateczny termin na przekazanie omawianego druku to 1 lutego 2021 r.

ZUS ustala indywidualnie stopę procentową składki na ubezpieczenie wypadkowe na kolejny okres składkowy (1 kwietnia 2021 r. - 31 marca 2022 r.) tym płatnikom, którzy za trzy ostatnie, kolejne lata kalendarzowe przesłali do ZUS informację ZUS IWA. Pozostali płatnicy składek będą zobowiązani ustalić ją samodzielnie.

Sporządzając ZUS IWA za 2020 r., należy przede wszystkim:

• sprawdzić aktualny rodzaj przeważającej działalności według PKD - w omawianej informacji podaje się 5-znakowy kod rodzaju przeważającej działalności z zaświadczenia o nadaniu numeru identyfikacyjnego REGON, aktualny na 31 grudnia 2020 r.,
• ustalić liczbę osób podlegających ubezpieczeniu wypadkowemu w 2020 r. - wyznaczając tę wartość w poszczególnych miesiącach 2020 r., należy uwzględniać wszystkie osoby ubezpieczone, które w danym miesiącu podlegały przynajmniej jeden dzień ubezpieczeniu wypadkowemu. Nie należy wliczać natomiast m.in. osób przebywających przez cały miesiąc na urlopie bezpłatnym, wychowawczym, pobierających zasiłek macierzyński, powołanych do odbywania zasadniczej służby wojskowej,
• wyznaczyć liczbę ubezpieczonych poszkodowanych w wypadkach (ogółem, śmiertelnych i ciężkich) w 2020 r., uwzględniając pracowników i inne osoby podlegające ubezpieczeniu wypadkowemu, poszkodowanych w wypadkach przy pracy, którzy zostali zarejestrowani w rejestrze wypadków nie wcześniej niż 1 stycznia 2020 r. i nie później niż 31 grudnia 2020 r. (pracownicy) albo dla których karta wypadku została sporządzona w analogicznym okresie (inni ubezpieczeni),
• ustalić liczbę pracowników zatrudnionych w warunkach zagrożenia, uwzględniając w niej wyłącznie pracowników zatrudnionych w warunkach, w których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy - według stanu na 31 grudnia 2020 r. Przy ustalaniu liczby zatrudnionych pracodawca powinien zastosować zasady obowiązujące przy wypełnianiu działu 2 sprawozdania statystycznego o warunkach pracy (Z-10), z których wynika, że trzeba brać pod uwagę tylko osoby zatrudnione w warunkach zagrożenia spowodowanego czynnikami związanymi ze środowiskiem pracy,
• przygotować informację ZUS IWA na sformalizowanym druku, uwzględniając ustalone wcześniej dane. Informację ZUS IWA należy przekazać do ZUS w takiej samej formie (elektronicznej lub papierowej), jaka obowiązuje płatnika przy przekazywaniu dokumentów określonych przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych.

PODSUMOWANIE:

1. Pracodawca nie powinien uwzględniać w planie urlopów urlopu na żądanie.
2. Jeśli w zakładzie pracy nie działa organizacja związkowa, pracodawca nie musi tworzyć planu urlopów.
3. Pracodawca ma obowiązek dokonać na podstawie faktycznego zatrudnienia w 2020 r. ewentualnej korekty odpisu na zfśs, porównując go do odpisu ustalonego na podstawie planowanego zatrudnienia.
4. Pracodawca, który przynajmniej raz w 2020 r. dokonał wpłaty na PFRON, ma obowiązek złożenia do końca stycznia 2021 r. deklaracji rocznej wpłat na PFRON (DEK-R).
5. Od 18 listopada 2020 r. płatnik, który poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 i zgodnie z obowiązującymi przepisami skorzystał z przesunięcia terminu przekazania zaliczek na podatek za marzec, kwiecień i maj 2020 r., zamieszcza informacje w tym zakresie w PIT-4R i PIT-8AR.
6. Pracownik, który choruje nieprzerwanie na przełomie 2020 r. i 2021 r. oraz 31 grudnia danego roku, ma prawo do wynagrodzenia chorobowego; prawo do tego rodzaju świadczenia ma również od 1 stycznia 2021 r.
7. Najniższa podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłku, do których prawo powstanie w 2021 r., wynosi dla pracownika zatrudnionego na pełny etat 2416,12 zł.
8. Na wysokość składki wypadkowej ustalanej indywidualnie dla płatnika składek znaczący wpływ mogą mieć dane z zakresu wypadkowości oraz dane dotyczące liczby osób pracujących w warunkach zagrożenia spowodowanego szkodliwymi czynnikami środowiska pracy.

 

PODSTAWA PRAWNA:

• art. 92 § 2, art. 161, art. 163, art. 168, art. 282 § 1 pkt 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320

• art. 45, art. 61 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 870

• art. 3, art. 5, art. 5i ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1070

• art. 15gc, art. 15ge ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842

• art. 39, art. 42, art. 45ba ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1565

• art. 21-22, art. 49 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 426; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 875

• art. 27, art. 28 ust. 1-2 i ust. 3, art. 29, art. 31 ust. 6-12, art. 32, art. 34 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych - j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 1205

• rozporządzenie Rady Ministrów z 15 września 2020 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2021 r. - Dz.U. z 2020 r. poz. 1596

• § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 9 marca 2009 r. w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczenia odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych - Dz.U. z 2009 r. Nr 43, poz. 349

• § 1, § 2 oraz załączniki nr 1-9 do rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 22 czerwca 2016 r. w sprawie ustalenia wzorów deklaracji składanych Zarządowi Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez pracodawców zobowiązanych do wpłat na ten Fundusz - j.t. Dz.U. z 2019 r. poz. 172

• § 1, § 2 i załączniki nr 1-3 do rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 27 września 2018 r. w sprawie określenia wzorów miesięcznych i rocznych informacji o zatrudnieniu, kształceniu lub o działalności na rzecz osób niepełnosprawnych - Dz.U. z 2018 r. poz. 1857

• załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 listopada 2002 r. w sprawie różnicowania stopy procentowej składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w zależności od zagrożeń zawodowych i ich skutków - Dz.U. z 2019 r. poz. 757

• § 1 pkt 2 lit a, c, pkt 3 lit b rozporządzenia Ministra Finansów z 9 grudnia 2019 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych - Dz.U. z 2019 r. poz. 2397; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 1940

 

Mariusz Pigulski

ekspert i praktyk zajmujący się od ponad 20 lat prawem pracy i ubezpieczeń społecznych, absolwent Podyplomowego Studium Prawa Pracy na Uniwersytecie Łódzkim, autor licznych opracowań i publikacji z dziedziny kadrowo-płacowej