Możliwość zmiany warunków pracy pracowników placówek opiekuńczo-wychowawczych i pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach prowadzących działalność polegającą na zapewnieniu funkcjonowania źródeł ciepła i sieci ciepłowniczych, wyższa rekompensata dla zakładów aktywności zawodowej z tytułu przestoju lub spadku przychodów z działalności wytwórczej lub usługowej, przyznanie dodatkowego dnia zwolnienia od pracy dla honorowych dawców krwi - to najważniejsze zmiany w ustawie o COVID-19, które weszły w życie od 26 stycznia 2021 r.
W wyniku nowelizacji przepisów Tarczy antykryzysowej płatnicy składek ZUS z branży filmowej i prowadzący działalność muzealniczą, którzy chcą skorzystać ze zwolnienia w opłacaniu tych należności, muszą do 15 marca 2021 r. złożyć elektroniczny wniosek w tej sprawie.
W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, za zgodą pracowników: placówek opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych, pracodawca może okresowo, nie stosując instytucji wypowiedzenia warunków pracy i płacy:
Dotychczas z tych rozwiązań mógł korzystać tylko podmiot prowadzący jednostkę organizacyjną pomocy społecznej świadczącą usługi całodobowo, o której mowa w ustawie z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
Poza tym pracowników wskazanych podmiotów w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii pracodawca może tymczasowo przenieść, za ich zgodą, do wykonywania innej pracy niż określona w umowie o pracę, zgodnej z ich kwalifikacjami, w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej w tej samej lub innej miejscowości. Okres wykonywania innej pracy nie może być dłuższy niż 30 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.
Uprawnienia w zakresie zmiany warunków pracy zyskał także pracodawca zatrudniający pracowników w przedsiębiorstwie prowadzącym działalność polegającą na zapewnieniu funkcjonowania źródeł ciepła i sieci ciepłowniczych. Taki pracodawca może, w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, na czas oznaczony nie dłuższy niż do czasu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii:
W takich przypadkach pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikowi zakwaterowanie i wyżywienie niezbędne do realizacji jego obowiązków pracowniczych.
Pracodawca będący zakładem aktywności zawodowej (ZAZ) może ubiegać się za czas przestoju lub spadku przychodów z działalności wytwórczej lub usługowej od PFRON rekompensaty poniesionych za dany miesiąc kosztów płacy dotyczących zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych, zaliczonych do:
DEFINICJA Koszty płacy - wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Solidarnościowy (art. 2 pkt 4a ustawy o rehabilitacji). |
Przed zmianą przepisów rekompensata mogła dotyczyć tylko wynagrodzenia wypłaconego tym osobom.
Ponadto uregulowano sposób ustalenia wysokości rekompensaty. Przysługuje ona ZAZ proporcjonalnie w takiej części, w jakiej pozostaje - według jego wyboru:
Pracodawca dokumentuje przestój i spadek przychodu oświadczeniem, które składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
Wniosek o rekompensatę składa się w terminie 2 miesięcy, licząc od ostatniego dnia miesiąca, którego dotyczy ten wniosek. Wypłata rekompensaty następuje w ciągu 14 dni od dnia złożenia kompletnego wniosku. Nie jest to jednak pewne wsparcie dla ZAZ. PFRON może bowiem odmówić takiej wypłaty.
Najpóźniej 15 marca 2021 r. wybrani płatnicy składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, FP, FS, FGŚP lub FEP, którzy chcą uzyskać zwolnienie w ich opłacaniu za okres od 1 lipca 2020 r. do 30 września 2020 r., muszą złożyć elektronicznie w ZUS wniosek RDZ-B. Z tej możliwości mogą skorzystać płatnicy:
W wyniku zmiany przepisów w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii honorowemu dawcy krwi, który oddał krew lub jej składniki, w tym osocze po chorobie COVID-19, przysługują uprawnienia m.in. w postaci zwolnienia od pracy lub służby w dniu, w którym oddał krew lub jej składniki, oraz w dniu następnym.
Jest to czas niewykonywania pracy, za który we wskazanych wyżej okolicznościach pracownikowi będącemu honorowym dawcą krwi za każdym razem przysługuje wynagrodzenie. Należy je obliczać według zasad określonych w rozporządzeniu w sprawie wynagrodzeń, czyli składniki przeciętne (zmienne), jeżeli pracownik ma do nich prawo, są obliczane z miesiąca korzystania ze zwolnienia.
PRZYKŁAD
Pracownik będący honorowym dawcą krwi oddał w lutym 2021 r. osocze po przebytej chorobie COVID-19. Skorzystał w tym miesiącu z 2 dni (16 godzin) zwolnienia przypadających na dni robocze. Jego wynagrodzenie składa się tylko ze stawki zasadniczej (4500 zł), ale w lutym 2021 r. otrzymał dodatki za pracę w porze nocnej (160 zł). W tym miesiącu przepracował 144 godziny (160 godz. - 16 godz. = 144 godz.). Za luty 2021 r. ma prawo do wynagrodzenia zasadniczego (4500 zł), dodatku za pracę w nocy (160 godz.) oraz wynagrodzenia ze składników zmiennych obliczonego z dodatku za pracę w nocy za dni zwolnienia dla honorowego dawcy krwi w następujący sposób:
160 zł : 144 godz. = 1,11 zł,
1,11 zł x 16 godz. = 17,76 zł (wynagrodzenie za zwolnienie ze składników zmiennych).
Łącznie pracownik otrzyma 4677,76 zł (4500 zł + 160 zł + 17,76 zł).
Dokumentem poświadczającym uprawnienie do udzielenia pracownikowi zwolnienia jest w tym przypadku zaświadczenie wydane przez regionalne centrum, Wojskowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa lub Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa MSWiA.
Ponadto osoby te uzyskały prawo do:
PODSTAWA PRAWNA:
art. 4f, art. 15a, art. 15x, art. 15zzz1, art. 31zp pkt 3a ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 180
art. 42, art. 132-133, art. 1515 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320
art. 2 pkt 4a, art. 29 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 426; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 159
art. 9-9a ustawy z 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1777; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 159
art. 1 pkt 2, 5, 7, 12, 30 lit. a, art. 3 pkt 1 ustawy z 21 stycznia 2021 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw - Dz.U. z 2021 r. poz. 159
§ 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy - j.t. Dz.U. z 2017 r. poz. 927
Bożena Goliszewska-Chojdak
ekonomista, specjalista z zakresu kadr i płac, redaktor MONITORA prawa pracy i ubezpieczeń, praktyk z kilkunastoletnim doświadczeniem w dziale personalnym