Interpretacja indywidualna z dnia 18.09.2020, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.478.2020.2.JK3, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.478.2020.2.JK3

Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2020 r. (data wpływu 16 lipca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2020 r. (data nadania 12 września 2020 r., data wpływu 12 września 2020 r.) na wezwanie z dnia 9 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.478.2020.1.JK3 (data nadania 9 września 2020 r., data doręczenia 10 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 9 września 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.478.2020.1.JK3 (data nadania 9 września 2020 r., data doręczenia 10 września 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 12 września 2020 r. (data nadania 12 września 2020 r., data wpływu 12 września 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 stycznia 2018 r. Wnioskodawca przeprowadził się z Polski do Stanów Zjednoczonych z zamiarem pozostania tam przez okres przynajmniej kilkuletni, bądź na stałe. Małżonka Wnioskodawcy przeprowadziła się z Polski do Stanów Zjednoczonych w dniu 1 kwietnia 2018 r. O zmianie miejsca zamieszkania poinformowano Urząd Miasta oraz Urząd Skarbowy. Przed przeprowadzką dokonano w roku 2017 sprzedaży jednego z dwóch posiadanych w Polsce lokali mieszkalnych, a także sprzedaży samochodu. W okresie od 1 stycznia 2018 r. do 31 lipca 2020 r. Wnioskodawca pozostaje zatrudniony w amerykańskiej spółce z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Miejsce wykonywania pracy Wnioskodawcy fizycznie jest zlokalizowane w Stanach Zjednoczonych. Podobnie, małżonka Wnioskodawcy jest zatrudniona w Stanach Zjednoczonych w okresie od 6 sierpnia 2018 r. do 31 lipca 2020 r. W Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca wraz z żoną odprowadza składki na ubezpieczenia zdrowotne, społeczne oraz emerytalne za okres od 2018 roku do 31 lipca 2020 r. Tu również rozliczali się z podatku dochodowego za rok 2018 i 2019, będąc traktowani przez władze podatkowe Stanów Zjednoczonych jako rezydenci podatkowi. W latach 2018, 2019 oraz roku 2020, do 31 lipca 2020 r. Wnioskodawca wraz z żoną wynajmowali wspólnie lokal mieszkalny w Stanach Zjednoczonych, gdzie zamieszkiwali. W Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca wraz z żoną ponosili w ww. okresie regularne opłaty dotyczące korzystania z mediów (energia elektryczna, woda, internet, telewizja). W okresie od 1 stycznia 2020 r. do dnia dzisiejszego odbyli jedną podróż do Polski, gdzie przebywali od 1 do 2 stycznia 2020 r. Łącznie w Stanach Zjednoczonych spędzili 206 dni w roku kalendarzowym 2020, w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 lipca 2020 r. W Polsce Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami lokalu mieszkalnego, który został nieodpłatnie udostępniony powinowatemu Wnioskodawcy na okres od 1 kwietnia 2018 r. do marca 2020 r. celem zamieszkiwania w nim oraz dbania o jego bieżące utrzymanie. Po tym okresie lokal mieszkalny nie był wynajmowany i nikt w nim nie zamieszkiwał. Zarówno w Polsce, jak i w Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca wraz z żoną posiadali w latach 2018-2020 rachunki bankowe. Na rachunki bankowe w Stanach Zjednoczonych wpływały ich wynagrodzenia, wykorzystywane były one do regulowania bieżących płatności oraz gromadzenia oszczędności. Rachunki bankowe w Polsce były wykorzystywane głównie celem dokonywania bieżących opłat związanych z utrzymaniem położnego na terenie Polski lokalu mieszkalnego (opłaty za media). Do lipca 2020 r. znaczącą większość oszczędności (około 70%) ulokowana była w banku w Stanach Zjednoczonych. W lipcu 2020 r. dokonano transferu tych środków do Polski. W dniu 1 sierpnia 2020 r. wspólnie z małżonką Wnioskodawca przeprowadził się do Polski, gdzie od dnia 3 sierpnia rozpoczyna pracę u polskiego pracodawcy. Przez pozostałą część roku 2020 r. Wnioskodawca planuje wspólnie z małżonką pozostawać w Polsce, gdzie będą osiągać całość swoich dochodów z pracy najemnej. Tu też będzie zlokalizowane centrum interesów osobistych Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z żoną są oboje obywatelami polskimi, nie posiadają dzieci.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że celem wyjazdu w 2018 r. do Stanów Zjednoczonych było przeniesienie tam ośrodka interesów życiowych. Do Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca przeprowadził się wspólnie z małżonką z zamiarem pozostania tam na stałe. Decyzję o powrocie do Polski w 2020 r. podjęli głównie z uwagi na rozwój pandemii COVID-19 i wprowadzone w związku z tym ograniczenia dotyczące możliwości kontynuowania pobytu oraz pracy obcokrajowców w Stanach Zjednoczonych. Okoliczności tych Wnioskodawca nie był w stanie przewidzieć przed rokiem 2020 r.

W 2020 do dnia powrotu z USA do Polski (który nastąpił 1 sierpnia 2020 r.) Wnioskodawca nie posiadał istotnych powiązań z Polską w zakresie ośrodka interesów życiowych i gospodarczych:

• ognisko domowe - zarówno Wnioskodawca, jak i Jego małżonka zamieszkiwali przez cały okres od stycznia 2020 r. do lipca 2020 r. w Stanach Zjednoczonych (wyłączając wizyty służbowe lub turystyczne w innych krajach), jedyna wizyta w tym okresie w Polsce miała miejsce w dniach 1-2 stycznia 2020 r.
• aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. miała miejsce wyłącznie w Stanach Zjednoczonych (członkostwo Wnioskodawcy w stowarzyszeniu sportowym, wolontariat małżonki Wnioskodawcy w schronisku dla zwierząt, uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych), w tym czasie nie prowadzili w Polsce żadnej aktywności społecznej, politycznej, ani kulturalnej,
• posiadane inwestycje - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. znaczącą większość oszczędności (około 70%) ulokowana była w banku w Stanach Zjednoczonych, pozostała część oszczędności była ulokowana na rachunku bankowym w Polsce. W lipcu 2020 r. dokonano przelewu środków pieniężnych z USA do Polski,
• zaciągnięte kredyty - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. Wnioskodawca był stroną umowy leasingu dwóch samochodów w Stanach Zjednoczonych, w tym czasie w Polsce nie był stroną żadnych umów kredytowych,
• konta bankowe - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. Wnioskodawca posiadał konta bankowe w Stanach Zjednoczonych oraz w Polsce, na rachunki bankowe w Stanach Zjednoczonych wpływały wynagrodzenia, wykorzystywane były one do regulowania bieżących płatności oraz gromadzenia oszczędności. Rachunki bankowe w Polsce były wykorzystywane głównie celem dokonywania bieżących opłat związanych z utrzymaniem położnego na terenie Polski lokalu mieszkalnego,
• majątek nieruchomy - w Polsce Wnioskodawca posiada lokal mieszkalny, który został nieodpłatnie udostępniony powinowatemu (szwagrowi) na okres od kwietnia 2018 r. do marca 2020 r. Po tym okresie lokal mieszkalny nie był wynajmowany i nikt w nim nie zamieszkiwał,
• majątek ruchomy - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. cały majątek ruchomy zlokalizowany był w Stanach Zjednoczonych, w związku z powrotem z USA do Polski w sierpniu 2020 r. Wnioskodawca rozpoczął transport majątku ruchomego do Polski jako mienia przesiedleńczego,
• polisy ubezpieczeniowe - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. polisy ubezpieczeniowe dotyczące ubezpieczeń na życie, majątku ruchomego, odpowiedzialności cywilnej zawarte były w Stanach Zjednoczonych. W Polsce jedyną aktywną polisą w tym czasie była polisa ubezpieczenia lokalu mieszkalnego od ognia i zdarzeń losowych,
• dochody - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. całość dochodów Wnioskodawcy oraz Jego małżonki pochodziła z umów o pracę i była osiągana w Stanach Zjednoczonych.

Od 1 sierpnia 2020 r. (data powrotu z USA do Polski) Wnioskodawca wraz z żoną przenieśli centrum interesów życiowych i gospodarczych do Polski. Zarówno Wnioskodawca, jak i małżonka zamieszkują w Polsce, tu osiągają całość dochodów (z umów o pracę), w Polsce jest zlokalizowany majątek nieruchomy oraz ruchomy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy za 2020 r. Wnioskodawcy dotyczy nieograniczony czy ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w kontekście ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie od 1 stycznia do 31 lipca 2020 r. Wnioskodawca posiada ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast w okresie od 1 sierpnia do 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawcy dotyczy nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem lub, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie odnosi się bezpośrednio do określenia miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika lub w sformułowaniu centrum interesów osobistych lub gospodarczych dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez centrum interesów osobistych należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei centrum interesów gospodarczych to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w dniu 1 stycznia 2018 r. wyjechał z Polski do USA z zamiarem stałego pobytu oraz był traktowany jako rezydent podatkowy tego kraju, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w 2020 r. posiada w Polsce ograniczony czy nieograniczony obowiązek podatkowy.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, że Wnioskodawca w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do momentu powrotu do Polski, posiadał miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze w tym okresie Wnioskodawca posiadał z USA, gdyż tam wspólnie z żoną tworzył wspólne gospodarstwo domowe, ognisko domowe, podjął zatrudnienie w pełnym wymiarze czasu w ramach umowy o pracę, posiada polisy ubezpieczeniowe oraz odprowadza wszystkie składki na ubezpieczenie społeczne, posiada majątek ruchomy.

Natomiast od momentu powrotu do Polski w 2020 r. Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania w Polsce. Tym samym w ww. okresie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w 2020 r. w świetle art. 3 ust. 1, 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 4 polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stwierdzić należy, że do momentu powrotu do Polski Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca przebywał na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki z zamiarem stałego pobytu.

Na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Wnioskodawca w 2020 r. do dnia powrotu z USA do Polski (który nastąpił 1 sierpnia 2020 r.) Wnioskodawca nie posiadał istotnych powiązań z Polską w zakresie ośrodka interesów życiowych i gospodarczych:

• ognisko domowe - zarówno Wnioskodawca, jak i Jego małżonka zamieszkiwali przez cały okres od stycznia 2020 r. do lipca 2020 r. w Stanach Zjednoczonych (wyłączając wizyty służbowe lub turystyczne w innych krajach), jedyna wizyta w tym okresie w Polsce miała miejsce w dniach 1-2 stycznia 2020 r.
• aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. miała miejsce wyłącznie w Stanach Zjednoczonych (członkostwo Wnioskodawcy w stowarzyszeniu sportowym, wolontariat małżonki Wnioskodawcy w schronisku dla zwierząt, uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych), w tym czasie nie prowadzili w Polsce żadnej aktywności społecznej, politycznej, ani kulturalnej,
• posiadane inwestycje - w okresie od stycznia do lipca 2020 znaczącą większość oszczędności (około 70%) ulokowana była w banku w Stanach Zjednoczonych, pozostała część oszczędności była ulokowana na rachunku bankowym w Polsce. W lipcu 2020 r. dokonano przelewu środków pieniężnych z USA do Polski,
• zaciągnięte kredyty - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. Wnioskodawca był stroną umowy leasingu dwóch samochodów w Stanach Zjednoczonych, w tym czasie w Polsce nie był stroną żadnych umów kredytowych,
• konta bankowe - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. Wnioskodawca posiadał konta bankowe w Stanach Zjednoczonych oraz w Polsce, na rachunki bankowe w Stanach Zjednoczonych wpływały wynagrodzenia, wykorzystywane były one do regulowania bieżących płatności oraz gromadzenia oszczędności. Rachunki bankowe w Polsce były wykorzystywane głównie celem dokonywania bieżących opłat związanych z utrzymaniem położnego na terenie Polski lokalu mieszkalnego,
• majątek nieruchomy - w Polsce Wnioskodawca posiada lokal mieszkalny, który został nieodpłatnie udostępniony powinowatemu (szwagrowi) na okres od kwietnia 2018 r. do marca 2020 r. Po tym okresie lokal mieszkalny nie był wynajmowany i nikt w nim nie zamieszkiwał,
• majątek ruchomy - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. cały majątek ruchomy zlokalizowany był w Stanach Zjednoczonych, w związku z powrotem z USA do Polski w sierpniu 2020 r. Wnioskodawca rozpoczął transport majątku ruchomego do Polski jako mienia przesiedleńczego,
• polisy ubezpieczeniowe - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. polisy ubezpieczeniowe dotyczące ubezpieczeń na życie, majątku ruchomego, odpowiedzialności cywilnej zawarte były w Stanach Zjednoczonych. W Polsce jedyną aktywną polisą w tym czasie była polisa ubezpieczenia lokalu mieszkalnego od ognia i zdarzeń losowych,
• dochody - w okresie od stycznia do lipca 2020 r. całość dochodów Wnioskodawcy oraz Jego małżonki pochodziła z umów o pracę i była osiągana w Stanach Zjednoczonych.

Od 1 sierpnia 2020 r. (data powrotu z USA do Polski) Wnioskodawca wraz z żoną przenieśli centrum interesów życiowych i gospodarczych do Polski. Zarówno Wnioskodawca, jak i małżonka zamieszkują w Polsce, tu osiągają całość dochodów (z umów o pracę), w Polsce jest zlokalizowany majątek nieruchomy oraz ruchomy.

Reasumując, stwierdzić należy, że w okresie od 1 stycznia do 31 lipca 2020 r. Wnioskodawca nie posiadał miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w ww. okresie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem polsko-amerykańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast od 1 sierpnia 2020 r., tj. od momentu powrotu do Polski Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej