Interpretacja indywidualna z dnia 14.08.2020, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.380.2020.2.JK3, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.380.2020.2.JK3

Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 13 maja 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data nadania 4 sierpnia 2020 r., data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 29 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.380.2020.1.JK3 (data nadania 29 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 29 lipca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.380.2020.1.JK3 (data nadania 29 lipca 2020 r.,) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data nadania 4 sierpnia 2020 r., data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Stan faktyczny:

W roku 2019 Wnioskodawca pracował na zasadach umowy cywilnoprawnej (umowa zlecenie). Współpracę z firmą Wnioskodawca zakończył 1 września 2019 roku. W związku z tym, Wnioskodawca pracował więcej niż 183 dni na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

We wrześniu Wnioskodawca otrzymał posadę starszego asystenta naukowego (Senior Research Assistant) na Hongkońskim Uniwersytecie (), mającym siedzibę w dzielnicy (), będącej częścią (), miasta Specjalnego Regionu Administracyjnego Chińskiej Republiki Ludowej - Hongkongu. Wnioskodawca rozpoczął pracę dnia 27 września 2019 r., czas trwania umowy jest ściśle związany z wizą pracowniczą, którą Wnioskodawca otrzymał dnia 18 września 2019. Wiza wydawana jest na rok, to znaczy, że także umowa jest zawarta do 18 września 2020 r.

Na stanowisku Wnioskodawca otrzymuje miesięczne wynagrodzenie w wysokości 22.000 HKD (słownie dwadzieścia dwa tysiące dolarów hongkońskich) według kursu NBP z dnia 27 marca 2020 r.- jest to ekwiwalent pieniężny w wysokości 11.675,4 PLN).

W Polsce Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości, zależnej rodziny, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej na terenie RP, ani nie jest zatrudniony w żadnej firmie na terenie RP, a obecny pracodawca nie ma żadnej filii/oddziału na terenie RP.

Wraz z objęciem funkcji starszego asystenta naukowego na Hongkońskim Uniwersytecie Baptystycznym, a co za tym idzie przeprowadzką do Hongkongu, Wnioskodawca przeniósł cały swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Hongkongu. Obecnie Wnioskodawca żyje i mieszka na co dzień w Hongkongu. Nie ma żony, żadnego majątku ruchomego, nieruchomego, kredytów, pożyczek, lokat ani innych zależności gospodarczych w RP.

Stan przyszły:

Wnioskodawca pozostaje na stanowisku do dnia 18 września 2020 r., pracodawca ubiega się o przedłużenie wizy i umowy o kolejny rok. W roku 2020 dalej Wnioskodawca nie posiada żadnych nieruchomości, nie posiada zależnej rodziny, żadnej działalności gospodarczej na terenie RP, ani nie jest zatrudniony w żadnej firmie na terenie RP. Dochody Wnioskodawcy pochodzą wyłącznie z Hongkońskiego Uniwersytetu Baptystycznego, oraz rozlicza się podatkowo w Specjalnym Regionie Administracyjnym Chińskiej Republiki Ludowej - Hongkongu.

Na rok 2020 Wnioskodawca nie przeniósł i nie zamierza przenieść ośrodka interesów życiowych i gospodarczych z powrotem do Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Pytania do stanu faktycznego:

1. Czy dochody Wnioskodawcy uzyskane od 27 września 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. na terenie SRAChRL Hongkongu podlegają opodatkowaniu w Polsce?
2. Jeśli tak, to czy opodatkowaniu podlega cała kwota uzyskana w 2019 roku czy tylko jej część po odliczeniu?

Poprzez sformułowanie cała kwota uzyskana w 2019 roku Wnioskodawca rozumie sumę przychodów brutto za rok fiskalny 2019 uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej jak i SRAChRL Hongkong. Jako część po odliczeniu Wnioskodawca rozumie sumę przychodów brutto za rok fiskalny 2019 uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej jak i SRAChRL Hongkong, jednak w przypadku tych uzyskanych w Hongkongu, miałyby być podzielone lub zmniejszone o jakąś kwotę, z uwagi na różnice w zarobkach i cenach życia w tym mieście, znacznie odbiegających od polskich standardów (patrz. Własne stanowisko[...]" do stanu faktycznego, punkt 2.).

Pytania do zdarzenia przyszłego:

1. Czy nie mając żadnego centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych) na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, czy istnieje wobec Wnioskodawcy obowiązek podatkowy na terenie RP?
2. W wypadku gdyby Wnioskodawca chciał wrócić do kraju (rok 2021 i dalej) z zaoszczędzonymi pieniędzmi, czy Wnioskodawca musiałby wykazać w jakiś sposób ilość pieniędzy, którą zaoszczędził i z którą reemigruję z powrotem do Polski? Jeśli tak, to w jaki sposób?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 1 i 2 odnośnie stanu faktycznego i pytanie Nr 1 odnośnie zdarzenia przyszłego. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie będzie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko do stanu faktycznego:

1. W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na utratę centrów interesów osobistych lub gospodarczych na terenie RP w momencie emigracji, Wnioskodawca nie musi rozliczać się z dochodów otrzymanych poza jej terenem. Za pracę w Polsce Wnioskodawca rozlicza się w Polsce, a za pracę w Hongkongu rozlicza się już niezależnie jedynie w SRAChRL Hongkongu. Stanowisko Wnioskodawcy jest podparte informacją, jaką uzyskał w Urzędzie Skarbowym od urzędnika.
2. j.w. W przypadku Wnioskodawcy, kiedy zarabia ponad 11.000 PLN miesięcznie, w Polsce taka kwota w rocznym bilansie postrzegana by była jako przekraczająca najwyższy próg podatkowy. W Hongkongu jest to kwota tzw. średniej krajowej. Ceny między tymi dwoma lokacjami są nieporównywalne; dla przykładu w Hongkongu za wynajem mieszkania Wnioskodawca płaci po przeliczeniu ok. 6.000 PLN miesięcznie. Doszłoby do sytuacji, że musiałby zapłacić w Polsce podatek przewyższający faktyczne przychody.

Stanowisko do zdarzenia przyszłego:

1. Nie posiadając na terenie RP ani zatrudnienia, ani centrów interesów osobistych i przebywając na jej terenie mniej niż 183 dni (dwa planowane dwutygodniowe urlopy) zgodnie z ust. 3 art. 1. Wnioskodawca nie jest brany pod uwagę jako osoba, od której wymaga się płacenia podatku dochodowego na terenie RP. Stanowisko Wnioskodawcy jest podparte informacją, jaką uzyskał w Urzędzie Skarbowym od urzędnika, jak również od wykładowcy prawa finansowego na Uniwersytecie.
2. Wraz z zakończeniem pracy w Hongkongu i opuszczeniem go, Wnioskodawca dostaje komplet dokumentów, w których zawarta jest cała historia dochodów i podatków na terenie SRAChRL Hongkongu, w razie potrzeby Wnioskodawca będzie w stanie przedstawić go urzędnikom w Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd a terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie odnosi się bezpośrednio do określenia miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem lub, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika lub w sformułowaniu centrum interesów osobistych lub gospodarczych dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez centrum interesów osobistych należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei centrum interesów gospodarczych to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Polska dotychczas nie zawarła z Hongkongiem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z uwagi na to, że Polska nie podpisała z Hongkongiem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wyłącznie polskie przepisy podatkowe.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Analizując pierwszy warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych podatnika należy stwierdzić, że kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Wnioskodawca wskazał, że wraz z objęciem funkcji starszego asystenta naukowego na Hongkońskim Uniwersytecie (), a co za tym idzie przeprowadzką do Hongkongu, Wnioskodawca przeniósł cały swój ośrodek interesów życiowych i gospodarczych do Hongkongu. Obecnie Wnioskodawca żyje i mieszka na co dzień w Hongkongu. Nie ma żony, żadnego majątku ruchomego, nieruchomego, kredytów, pożyczek, lokat ani innych zależności gospodarczych w RP.

Zatem, biorąc pod uwagę treść stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy uznać, że w przypadku Wnioskodawcy od momentu wyjazdu do Hongkongu we wrześniu 2019 roku nie będzie spełniony pierwszy warunek wynikający z treści art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to znaczy Wnioskodawca w tym okresie nie będzie posiadał na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych.

Natomiast w odniesieniu do drugiego warunku, wskazać należy, że w 2019 r. Wnioskodawca na terytorium Polski przebywał dłużej niż 183 dni, a w 2020 r. Wnioskodawca na terytorium Polski nie przebywał dłużej niż 183 dni

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych w świetle art. 3 ust. 1, 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że do dnia wyjazdu do Hongkongu Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Polsce i podlegał w tym okresie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodu. Natomiast od dnia wyjazdu do Hongkongu i przeniesienia tam ośrodka interesów osobistych i gospodarczych (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawca od dnia wyjazdu do Hong Kongu podlega i będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega i będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem dochody z pracy osiągnięte przez Wnioskodawcę na terytorium Hongkongu, w okresie gdy posiada tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych nie podlegają i nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku z tego tytułu. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia się w Polsce z dochodów z tytułu umowy o pracę uzyskiwanych na terytorium Hongkongu w okresie, gdy nie posiada i nie będzie posiadać na terytorium Polski miejsca zamieszkania dla celów podatkowych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. organ wskazuje, że nie udzielił odpowiedzi w zakresie pytania Nr 2 odnośnie stanu faktycznego, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi wyłącznie w sytuacji uznania, że dochody Wnioskodawcy uzyskane od 27 września 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. na terenie SRAChRL Hongkongu podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej