PPK dla podmiotów zatrudniających - odpowiedzi na 12 pytań z praktyki

Od 1 lipca 2020 r. do systemu PPK została włączona kolejna grupa podmiotów zatrudniających - firmy, które na 31 grudnia 2019 r. zatrudniały od 20 do 49 osób. Z kolei na mocy ustawy o COVID-19 przedłużono termin na zawarcie umów o zarządzanie i prowadzenie PPK dla podmiotów z poprzedniego etapu tworzenia PPK, czyli podmiotów 50+. Zarówno podmioty 20+, jak i podmioty 50+ muszą zawrzeć stosowne umowy PPK do 27 października i 10 listopada 2020 r. Liczba podmiotów, które mają obowiązek utworzyć PPK, jest coraz większa. Coraz liczniej pojawiają się także pytania z zakresu praktycznego stosowania rozliczeń w ramach systemu PPK.

Pracownicze plany kapitałowe (PPK) to nowy, powszechny i prywatny system długoterminowego gromadzenia oszczędności emerytalnych, którego istotą jest przekazywanie określonych środków pieniężnych na indywidualne rachunki utworzone dla zatrudnionych osób (podlegających obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym).

Zagadnienia z zakresu PPK reguluje ustawa z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1342 ze zm.; dalej: ustawa o PPK).

Część jej przepisów sprawia podmiotom zatrudniającym problemy z właściwym ich stosowaniem w praktyce. Trudności interpretacyjne dotyczą m.in. zagadnień związanych z terminami przystępowania do PPK poszczególnych zatrudnionych, z zasadami rezygnacji z PPK czy obniżaniem i korygowaniem wpłat do PPK.

 

1. Które podmioty zatrudniające muszą utworzyć PPK w październiku i listopadzie 2020 r.

Ustawa o PPK przewiduje długi okres przejściowy, w trakcie którego nowy system jest wprowadzany stopniowo dla poszczególnych grup podmiotów. Data objęcia ustawą o PPK jest uzależniona od liczby osób zatrudnionych na dzień wskazany w ustawie o PPK. W 2020 r. obowiązek utworzenia PPK objął kolejne dwie grupy podmiotów: 30 czerwca 2019 r. - zatrudniających co najmniej 50 osób (ale mniej niż 250) oraz 31 grudnia 2019 r. - zatrudniających co najmniej 20 osób (ale mniej niż 50), z wyłączeniem podmiotów z sektora finansów publicznych.

Podmioty zatrudniające z grupy 20+ zostały włączone do systemu PPK od 1 lipca 2020 r.

Ponadto, na mocy ustawy o COVID-19, przesunięciu uległy daty graniczne na utworzenie PPK dla podmiotów zatrudniających co najmniej 50 osób. Obecnie muszą one zawrzeć stosowne umowy w tych samych granicznych terminach co pracodawcy z grupy 20+.

WAŻNE

Od 1 lipca 2020 r. do systemu PPK została włączona kolejna grupa podmiotów z grupy 20+, czyli zatrudniających na 31 grudnia 2019 r. od 20 do 49 osób (z wyłączeniem podmiotów z sektora finansów publicznych).

Przez podmiot zatrudniający ustawa o PPK rozumie:

• pracodawców w rozumieniu Kodeksu pracy,
• zleceniodawców,
• nakładców,
• rolnicze spółdzielnie produkcyjne i spółdzielnie kółek rolniczych,
• podmioty, w których działają rady nadzorcze, jeżeli ich członkowie są wynagradzani z tytułu pełnienia tych funkcji.

Jakkolwiek w uproszczeniu podmioty zatrudniające określa się potocznie i skrótowo po prostu jako "pracodawców", jednak należy zawsze pamiętać, że w rzeczywistości chodzi o znacznie szerszą grupę podmiotów (wśród których większość rzeczywiście stanowią pracodawcy w rozumieniu Kodeksu pracy).

Tabela 1. Najważniejsze terminy związane z PPK

Podmiot zatrudniający	Stosowanie ustawy o PPK	Porozumienie w sprawie wyboru instytucji finansowej	Umowa o zarządzanie PPK	Umowa o prowadzenie PPK
na 31 grudnia 2018 r. co najmniej 250 osób*	od 1 lipca 2019 r.	do 25 września 2019 r.	do 25 października 2019 r.	do 12 listopada 2019 r.
na 30 czerwca 2019 r. co najmniej 50 osób*	od 1 stycznia 2020 r.	do 28 września 2020 r.	do 27 października 2020 r.	do 10 listopada 2020 r.
na 31 grudnia 2019 r. co najmniej 20 osób*	od 1 lipca 2020 r.
pozostałe podmioty zatrudniające*	od 1 stycznia 2021 r.	do 23 marca 2021 r.	do 23 kwietnia 2021 r.	do 10 maja 2021 r.
jednostki sektora finansów publicznych	od 1 stycznia 2021 r.	do 26 lutego 2021 r.	do 26 marca 2021 r.	do 10 kwietnia 2021 r.

* Z wyłączeniem sektora finansów publicznych.

Przy ustalaniu przedstawionych terminów:

• zastosowano art. 115 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy lub na sobotę, termin upływa następnego dnia, który nie jest dniem wolnym od pracy ani sobotą;
• uwzględniono zmianę granicznych terminów na wdrożenie PPK przez podmioty zatrudniające na 30 czerwca 2019 r. co najmniej 50 osób (art. 134 ust. 2 ustawy o COVID-19).

Należy zwrócić uwagę, że:

• podmioty zatrudniające, należące do jednej grupy kapitałowej, mogą przystąpić do PPK w terminie, w którym przystępuje największy podmiot z grupy (z największą liczbą osób zatrudnionych) i tym samym mogą zawrzeć umowę o zarządzanie PPK i umowę o prowadzenie PPK w terminach przewidzianych dla tego podmiotu (art. 134 ust. 4 ustawy o PPK);

• zmiana liczby osób zatrudnionych w okresach pomiędzy terminami, według których brany jest pod uwagę stan zatrudnionych, a terminami, od których należy tworzyć PPK, nie ma w tym przypadku żadnego znaczenia (odpowiedź Ministerstwa Finansów z 30 października 2018 r. na interpelację poselską nr 26880, www.sejm.gov.pl).

Najmniejsze firmy powinny pamiętać, że z obowiązku utworzenia PPK zwolnieni są m.in. mikroprzedsiębiorcy - pod warunkiem, że wszystkie osoby zatrudnione w firmie złożą deklaracje o rezygnacji z odprowadzania składek do PPK. Za mikroprzedsiębiorcę należy uważać przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy - Prawo przedsiębiorców, tj. który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie warunki określone w ustawie, czyli:

• zatrudniał średniorocznie maksymalnie 10 pracowników oraz
• osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Trzeba pamiętać, że osób zatrudnionych nie wolno nakłaniać do rezygnacji z uczestnictwa w PPK ani - tym bardziej - dyskryminować ich w jakikolwiek sposób z tego powodu.

PPK nie musi także tworzyć podmiot zatrudniający będący osobą fizyczną, który zatrudnia, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tego podmiotu, inną osobę fizyczną, również w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby.

 

2. Jakie są podstawowe obowiązki pracodawcy związane z wdrażaniem PPK

Przepisy ustawy o PPK nakładają na pracodawców (i pozostałe podmioty zatrudniające) obowiązki związane z utworzeniem i prowadzeniem pracowniczego planu kapitałowego. Na etapie wdrażania PPK najważniejsze z nich to wybór instytucji finansowej prowadzącej PPK oraz podpisanie z tą instytucją stosownych umów.

Wybór instytucji finansowej, która utworzy rachunki PPK

Wyboru instytucji finansowej mającej utworzyć indywidualne rachunki PPK podmiot zatrudniający dokonuje w porozumieniu z działającą w zakładzie zakładową organizacją związkową, a jeśli taka u niego nie funkcjonuje − w porozumieniu z reprezentacją osób zatrudnionych wyłonioną w przyjętym w danym podmiocie trybie (np. w drodze głosowania dokonywanego za pośrednictwem ankiety udostępnionej w firmowym intranecie).

WAŻNE

Reprezentacja osób zatrudnionych nie może zostać wskazana czy wybrana przez podmiot zatrudniający. Może on określić tylko tryb wyboru reprezentacji zatrudnionych.

Jeżeli na miesiąc przed upływem terminu, w którym podmiot zatrudniający jest zobowiązany do zawarcia umowy o zarządzanie PPK, nie zostanie osiągnięte porozumienie co do wyboru instytucji finansowej, decyzja o wyborze takiej instytucji należy do pracodawcy.

Wyboru instytucji finansowej można dokonać spośród instytucji umieszczonych w ewidencji PPK prowadzonej przez Polski Fundusz Rozwoju S.A. (PFR) i prezentowanych na portalu PPK (www.mojePPK.pl).

Zawarcie umów o zarządzanie oraz o prowadzenie PPK

Data objęcia ustawą o PPK wyznacza pierwszy formalny termin, od którego dany podmiot może podejmować działania związane z utworzeniem u siebie pracowniczego planu kapitałowego. Najważniejsze jednak są daty graniczne na zawarcie umów o zarządzanie i prowadzenie PPK. Zawarcie tych umów jest równoznaczne z faktycznym wdrożeniem pracowniczego planu kapitałowego w danym podmiocie.

Umowa o zarządzanie PPK jest jedną z dwóch kluczowych umów, które podmiot zatrudniający musi zawrzeć z wybraną instytucją finansową. Stronami tej umowy są podmiot zatrudniający oraz instytucja finansowa, która będzie zarządzała pracowniczym planem kapitałowym w tym podmiocie. Umowa o zarządzanie PPK z wybraną instytucją finansową musi zostać zawarta:

• przez podmiot zatrudniający co najmniej jedną osobę, w której imieniu jest zobowiązany zawrzeć umowę o prowadzenie PPK,
• nie później niż 10 dni roboczych przed dniem, w którym w stosunku do pierwszej osoby zatrudnionej zakład pracy jest zobligowany zawrzeć umowę o prowadzenie PPK.

Co ważne, umowa nie może zawierać warunków mniej korzystnych niż prezentowane przez instytucję finansową na portalu www.mojePPK.pl w dniu jej zawarcia.

Kolejną umową, którą podmiot zatrudniający musi zawrzeć, jest umowa o prowadzenie PPK. Jest ona zawierana w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych. Załącznik do tej umowy stanowi lista uczestników PPK. Oznacza to, że pracodawca nie jest zobligowany do zawierania osobnej umowy dla każdego zatrudnionego.

Zmiana listy (np. dopisanie kolejnej osoby) nie stanowi zmiany umowy o prowadzenie PPK.

Tabela 2. Kogo obejmuje umowa o prowadzenie PPK w firmie

Umowa o prowadzenie PPK
obejmuje osoby zatrudnione:	nie obejmuje osób zatrudnionych:
które ukończyły 18 lat i nie ukończyły 55 roku życia - chyba że zrezygnują one wcześniej z dokonywania wpłat do PPK, które ukończyły 55 rok życia i nie ukończyły 70 roku życia oraz złożyły stosowny wniosek o przystąpieniu do PPK (pracodawca ma obowiązek poinformowania o możliwości złożenia takiego wniosku).	które ukończyły 55 rok życia i nie ukończyły 70 roku życia, jeżeli nie złożyły wniosku o uczestnictwie w PPK (weryfikacji wieku należy dokonywać zgodnie z dniem zawarcia umowy o prowadzenie PPK), które najpóźniej w pierwszym dniu zatrudnienia ukończyły 70 lat (przez pierwszy dzień zatrudnienia w odniesieniu do osób zatrudnionych na dzień, od którego dany podmiot jest zobowiązany stosować przepisy ustawy o PPK, należy rozumieć właśnie ten dzień. W przypadku osób zatrudnionych po tym dniu przez pierwszy dzień zatrudnienia należy rozumieć faktyczny pierwszy dzień przyjęcia do pracy).

W przypadku zawarcia umowy o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz wszystkich osób zatrudnionych w dniu, od którego podmiot ma obowiązek stosowania przepisów ustawy o PPK (np. 1 lipca 2020 r. dla podmiotu zatrudniającego na 31 grudnia 2019 r. co najmniej 20 osób), nie ma znaczenia okres ich zatrudnienia. W okresie przejściowym podmiot zatrudniający zawiera umowę o prowadzenie PPK w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym przepisy ustawy zaczynają być stosowane do danego podmiotu zatrudniającego (a więc odpowiednio od 1 lipca 2019 r., 1 stycznia 2020 r., 1 lipca 2020 r. oraz od 1 stycznia 2021 r.).

Natomiast w przypadku osób zatrudnionych przez ten podmiot po wskazanym wyżej terminie umowę o prowadzenie PPK zawiera się po upływie 3 miesiąca zatrudnienia, nie później jednak niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin 3 miesięcy, chyba że osoba zatrudniona:

• przed jego upływem zadeklaruje niedokonywanie wpłat do PPK, na podstawie deklaracji złożonej w formie pisemnej podmiotowi zatrudniającemu, albo
• zakończy współpracę ze swoim pracodawcą.

Do wymaganego okresu zatrudnienia wlicza się okresy zatrudnienia z poprzednich 12 miesięcy, które trwały u danego pracodawcy, a także okresy zatrudnienia w innych podmiotach, jeżeli z mocy odrębnych przepisów pracodawca jest ich następcą prawnym. Okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy wlicza się także osobom wykonującym pracę nakładczą, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych w art. 23¹ Kodeksu pracy (przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę).

Zgodnie z wykładnią prezentowaną na portalu mojeppk.pl, okres zatrudnienia (o którym mowa w art. 16 ustawy o PPK) zasadniczo należy liczyć w sposób wynikający z prawa pracy w przypadku umów o pracę i zgodnie z prawem cywilnym w przypadku umów cywilnoprawnych. Przy czym, w obydwu tych przypadkach, miesiąc liczy się jako 30 dni. W efekcie, zasada uznawania miesiąca za 30 dni ma zastosowanie niezależnie od formy zatrudnienia (stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej).

W odniesieniu do osoby, która przed ponownym przyjęciem do pracy w tym samym podmiocie była w nim zatrudniona co najmniej przez 3 miesiące w okresie 12 miesięcy poprzedzających pierwszy dzień ponownego zatrudnienia, termin zawarcia umowy o prowadzenie PPK ustalamy, przyjmując, że miesiąc, w którym ta osoba jest ponownie zatrudniana, jest miesiącem, w którym upłynął okres 3 miesięcy zatrudnienia. Tym samym umowę o prowadzenie PPK w przypadku tej osoby należy zawrzeć nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym została ona powtórnie zatrudniona.

PRZYKŁAD

Mieszkaniec Łodzi (43 lata) został ponownie zatrudniony w ramach umowy o pracę od 19 października 2020 r. w spółce zatrudniającej ponad 300 osób, prowadzącej PPK. Na pierwszy dzień zatrudnienia spełniał warunek 3 miesięcy zatrudnienia w tej spółce (w okresie od 1 lutego do 15 maja 2020 r.). W związku z tym spółka miała obowiązek zawrzeć umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz tego pracownika w terminie do 10 listopada 2020 r.

 

3. Jakie obowiązki informacyjne ma pracodawca wobec swoich zatrudnionych oraz wobec instytucji finansowej

Przed zawarciem umowy o prowadzenie PPK pracodawca może (ale nie musi) poinformować osoby zatrudnione o warunkach uczestnictwa w PPK oraz obowiązkach i uprawnieniach związanych z uczestnictwem w PPK (art. 14 ustawy o PPK). Warto jednak pamiętać, że obowiązki w tym zakresie ma instytucja finansowa. Zgodnie z art. 22 ustawy o PPK, niezwłocznie po zawarciu umowy o prowadzenie PPK, wybrana instytucja finansowa ma udostępnić uczestnikowi PPK informację o zaistnieniu tego faktu. Przekazana informacja powinna być wyczerpująca i szczegółowa. Zgodnie z ustawą musi zawierać m.in:

• dane wybranej instytucji finansowej;
• dane podmiotu zatrudniającego, który zawarł umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz uczestnika PPK;
• określenie wysokości wpłat podstawowych i dodatkowych, wraz z trybami ich deklarowania;
• wskazanie właściwych przepisów podatkowych mających związek z uczestnictwem w PPK;
• opis:

- trybu składania deklaracji o rezygnacji, a także opis warunków rezygnacji z PPK oraz powrotu do tego systemu;

- trybu obniżania wpłaty ze względu na kwotę zarobków oraz trybu ponownego jej podwyższania;

- możliwości złożenia przez uczestnika PPK dyspozycji w zakresie środków zgromadzonych na jego rachunku PPK oraz trybu składania takich dyspozycji

• wskazanie pozostałych warunków gromadzenia środków w PPK określonych w umowie o prowadzenie PPK.

 Tabela 3. Najważniejsze obowiązki informacyjne pracodawcy wobec zatrudnionego oraz instytucji finansowej prowadzącej PPK

Lp.	Obowiązki informacyjne pracodawcy	Podstawa prawna z ustawy o PPK
1	obowiązek poinformowania osób zatrudnionych, które miały zawartą umowę o prowadzenie PPK w dniu poprzedzającym dzień zawarcia przez pracodawcę umowy o zarządzanie PPK z inną instytucją finansową, o obowiązku złożenia w ich imieniu wniosków o tzw. wypłatę transferową środków zgromadzonych w ramach PPK na ich rachunki prowadzone przez nową instytucję finansową	art. 12 ust. 2 pkt 2
2	obowiązek poinformowania osób zatrudnionych, które ukończyły 55 rok życia, a nie ukończyły jeszcze 70 lat, że mogą złożyć wniosek o zawarcie z nimi umowy o prowadzenie PPK	art. 15 ust. 2 zd. 2
3	obowiązek poinformowania uczestnika PPK, który złożył pracodawcy oświadczenie o zawartych w jego imieniu umowach o prowadzenie PPK, o konieczności złożenia w jego imieniu wniosku o wypłatę transferową środków zgromadzonych na jego rachunkach PPK prowadzonych przez instytucje finansowe, z którymi umowy o prowadzenie PPK zawarły na jego rzecz i w jego imieniu inne podmioty zatrudniające, na jego rachunek PPK prowadzony przez instytucję finansową, z którą umowę o prowadzenie PPK zawarł ten pracodawca	art. 19 ust. 1 i 2
4	obowiązek informowania co 4 lata w terminie do ostatniego dnia lutego danego roku uczestników PPK, którzy złożyli deklaracje o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, o ponownym dokonywaniu wpłat	art. 23 ust. 5
5	obowiązek poinformowania uczestnika PPK o możliwości zadeklarowania wpłaty dodatkowej oraz o możliwości obniżenia wysokości wpłaty podstawowej	art. 27 ust. 4
6	obowiązek poinformowania wybranej instytucji finansowej o złożeniu przez uczestnika PPK deklaracji o rezygnacji z wpłat do PPK	art. 23 ust. 3
7	obowiązek poinformowania instytucji finansowej o ponownym dokonywaniu wpłat za uczestnika PPK, który wcześniej złożył deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK, ale w wyniku dokonywanego co 4 lata ponownego zapisu wpłaty do PPK są za niego ponownie odprowadzane	art. 23 ust. 7

Choć nie wynika to z przepisów, za uzasadniony należy uznać pogląd, że wypełnianie powyższych obowiązków względem zatrudnionych osób powinno następować w formie kierowanych do nich pisemnych informacji, których przykładowe wzory można pobrać ze strony www.mojePPK.pl.

 

4. Jakich wpłat należy dokonywać do PPK i przez kogo są one finansowane

Podmiot zatrudniający jest zobowiązany do obliczania i przekazywania do wybranej instytucji finansowej wpłat finansowanych przez siebie oraz obliczania, potrącania i przekazywania wpłat finansowanych przez osobę zatrudnioną.

 

Tabela 4. Wysokość wpłat na PPK w zależności od źródła finansowania

Rodzaj wpłaty	Finansujący	Wysokość wpłaty do PPK
Wpłata podstawowa	podmiot zatrudniający	1,5% wynagrodzenia* uczestnika PPK
	uczestnik PPK	2% wynagrodzenia* (jeżeli wynagrodzenie z różnych źródeł osiągane w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2-krotności wynagrodzenia minimalnego - wpłata podstawowa może wynosić mniej niż 2%, ale nie mniej niż 0,5% podstawy)
Wpłata dodatkowa	podmiot zatrudniający	do 2,5% wynagrodzenia* uczestnika PPK - wysokość wpłaty może być zróżnicowana w zależności od stażu zakładowego lub na podstawie regulaminu wynagradzania albo układu zbiorowego pracy. Podmiot zatrudniający może zmienić wysokość wpłaty dodatkowej lub zrezygnować z jej dokonywania w formie zmiany umowy o zarządzanie PPK
	uczestnik PPK	do 2% wynagrodzenia* (uczestnik PPK może w formie zmiany deklaracji zmienić wysokość wpłaty dodatkowej lub zrezygnować z jej dokonywania)
Jednorazowa wpłata powitalna	budżet państwa	250 zł
Coroczna dopłata	budżet państwa	240 zł

* Przez wynagrodzenie należy rozumieć podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne oraz rentowe, bez stosowania ograniczenia do tzw. 30-krotności.

Wpłat do PPK dokonuje się, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał stosunek prawny wynikający z umowy o prowadzenie PPK. W konsekwencji, jeśli pierwsze wynagrodzenie po zawarciu tej umowy zostanie wypłacone:

• jeszcze w tym samym miesiącu, wówczas wpłat należy dokonać w okresie od 1 do 15 kolejnego miesiąca,
• w kolejnym miesiącu (wynagrodzenie płatne do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który jest ono należne), wówczas wpłat należy dokonać w okresie od dnia ich obliczenia i pobrania do 15 dnia miesiąca następującego po ich obliczeniu i pobraniu.

Co ważne, przepisy nie określają (z wyjątkiem pierwszej wpłaty po zawarciu umowy o prowadzenie PPK), kiedy można najwcześniej dokonać następnych wpłat do PPK po ich obliczeniu i pobraniu. Wskazują one tylko maksymalny termin ich dokonania, stanowiąc, że powinny być one przekazane instytucji finansowej w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostały obliczone i pobrane.

Jeżeli wynagrodzenie jest wypłacane w okresach krótszych niż miesiąc, wpłaty należne za dany miesiąc są dokonywane w terminie do ostatniego dnia tego miesiąca.

PRZYKŁAD

Załóżmy, że wrocławska spółka z o.o. zawarła umowę o prowadzenie PPK w listopadzie 2020 r. W związku z tym jej pracownicy już w tym właśnie miesiącu stali się uczestnikami PPK, za których muszą być dokonane stosowne wpłaty (o ile pracownicy nie zrezygnowali z ich dokonywania). Przy założeniu, że po zawarciu umowy o prowadzenie PPK wynagrodzenia za listopad 2020 r. zostały wypłacone w listopadzie - pierwsze wpłaty do PPK musiały zostać zrealizowane najpóźniej 15 grudnia 2020 r. Jeżeli wynagrodzenia listopadowe zostały zaś wypłacone dopiero w grudniu (do 10 dnia tego miesiąca), termin dokonania wpłat do PPK uległby przesunięciu o miesiąc, czyli przypadłby na 15 stycznia 2021 r.

 

5. Jaki jest tryb obniżania wpłaty podstawowej do PPK

Wpłata podstawowa finansowana przez uczestnika PPK może wynosić mniej niż 2% (ale nie mniej niż 0,5%), jeżeli jego wynagrodzenie osiągane z różnych źródeł nie przekracza kwoty 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia (czyli w 2020 r. kwoty 3120 zł, tj. 2600 zł x 1,2). Wspomniane obniżenie następuje na podstawie deklaracji wysokości obniżonej wpłaty, złożonej przez uczestnika PPK w miesiącu, w którym spełniony jest warunek, o którym mowa powyżej.

Podmiot zatrudniający nie uwzględnia deklaracji o obniżeniu wpłaty podstawowej albo zmiany takiej deklaracji, w każdym miesiącu, w którym wynagrodzenie uczestnika PPK osiągane w tym podmiocie przekracza ww. pułap. W praktyce oznacza to, że pracodawca:

• obniża wpłatę podstawową do zadeklarowanej wysokości, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu złożenia przedmiotowej deklaracji - w każdym miesiącu, w którym wynagrodzenie uczestnika nie przekracza 1,2-krotności ustawowej płacy minimalnej,

• w miesiącach, w których uczestnik uzyskuje wynagrodzenie wyższe od ww. limitu, nalicza wpłatę podstawową do PPK w wysokości 2%.

Przepisy ustawy o PPK nie dają podmiotowi zatrudniającemu uprawnienia do weryfikowania wysokości miesięcznych zarobków uczestnika PPK, który składa deklarację o obniżeniu wpłaty podstawowej. To, czy wysokość zarobków uprawnia pracownika do obniżenia wpłaty podstawowej, pracodawca powinien weryfikować w zakresie wypłacanych przez siebie należności.

Warto wziąć pod uwagę, że:

• uprawnienie do obniżenia wpłaty do PPK finansowanej przez uczestnika jest uzależnione wyłącznie kwotowo, od wysokości osiąganego wynagrodzenia (bez znaczenia jest wymiar czasu pracy i nie dokonuje się tu przeliczenia wynagrodzenia do pełnego etatu);

• jeżeli uczestnik PPK przepracował tylko część miesiąca z usprawiedliwionych przyczyn (np. absencja chorobowa, urlop bezpłatny), ale podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, osiągana z tytułu umowy o pracę w przeliczeniu na pełny miesiąc, jest wyższa niż 1,2-krotność minimalnego wynagrodzenia, należy przyjąć, że osoba zatrudniona w danym miesiącu nie może skorzystać z opcji obniżenia wpłaty podstawowej;

• w przypadku zleceniobiorców, dla których odpłatność w umowie zlecenia określono miesięcznie kwotowo, w odniesieniu do miesiąca, w którym wystąpiła niezdolność do pracy skutkująca uzyskaniem niższego przychodu, uwzględniamy kwotę określoną w umowie zlecenia. Zasada ta nie ma zastosowania w przypadku osób, dla których odpłatność w umowie została określona w kwotowej stawce godzinowej, akordowej albo prowizyjnie.

PRZYKŁAD

Pełnoetatowy pracownik w wieku 29 lat złożył 12 maja 2020 r. deklarację obniżenia wpłaty podstawowej do 0,5%, bo jego miesięczne wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę wynosi 2600 zł brutto (i stanowi ono jedyne źródło przychodu). Ponieważ w miesiącu złożenia ww. deklaracji jego przychód jest niższy od kwoty 120% minimalnego wynagrodzenia za pracę, począwszy od czerwca 2020 r., tj. od wynagrodzenia wypłaconego w czerwcu, pracodawca naliczał mu wpłaty do PPK w wysokości 0,5% wynagrodzenia brutto. Z uwagi na fakt, że w październiku 2020 r. ww. pracownik otrzymał dodatkowo 1500 zł premii, od październikowych (podlegających ozusowaniu) należności pracodawca powinien naliczyć i pobrać wpłatę podstawową na poziomie 2%.

 

6. Jak przeprowadzić rozliczenie wpłat do PPK w praktyce

Wpłaty do PPK:

• nalicza się od wynagrodzenia, przez które należy rozumieć podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uczestnika PPK, o której mowa w ustawie systemowej, bez stosowania rocznego ograniczenia podstawy składkowej, oraz z wyłączeniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego (art. 2 ust. 1 pkt 40 ustawy o PPK);
• finansowane ze środków zatrudnionego są potrącane z wynagrodzenia po jego opodatkowaniu;
• nie są uwzględniane w podstawie wymiaru składek ZUS;
• finansowane przez pracodawcę stanowią przychód zatrudnionej osoby podlegający opodatkowaniu (przychód ten powstaje w miesiącu, w którym wpłata faktycznie zostanie przekazana przez podmiot zatrudniający na rachunek instytucji finansowej - potwierdzają to m.in. interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 30 października 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-3.4011.382.2019.1.AM, oraz z 7 sierpnia 2020 r., sygn. 0113-KDWPT.4011.76.2020.3.JR).

PRZYKŁAD

Pracownik w wieku 33 lat, pracujący od ponad 3 lat w łódzkiej spółce z o.o.:

• otrzymuje co miesiąc stałą pensję w kwocie 4500 zł brutto (płatną na koniec miesiąca, za który jest ona należna),

• jest uczestnikiem PPK od stycznia 2020 r.,

• pozostaje uprawniony do podstawowych kosztów uzyskania przychodu (250 zł) i kwoty zmniejszającej miesięczne zaliczki podatkowe (43,76 zł);

• przez 5 dni chorował w październiku 2020 r., w związku z czym otrzymał wynagrodzenie chorobowe w kwocie 517,75 zł brutto, a jego październikowa pensja (po pomniejszeniu z tytułu choroby) wyniosła 3750 zł brutto.

Od jego październikowego wynagrodzenia (stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe) pracodawca:

• naliczył finansowaną przez zakład pracy wpłatę do PPK w wysokości 56,25 zł (3750 zł x 1,5%),

• obliczył (i pobrał) pokrywaną z pensji wpłatę do PPK w wysokości 75 zł (3750 zł x 2%).

Wpłaty obliczone i pobrane w październiku br. spółka przekazała do wybranej instytucji finansowej 16 listopada 2020 r. (15 listopada br. to niedziela). W rezultacie wpłata sfinansowana ze środków zakładu pracy (56,25 zł) stanowiła opodatkowany przychód pracownika ze stosunku pracy w listopadzie br.

W tych okolicznościach październikowa lista płac powinna wyglądać następująco:

Lp.	Wyszczególnienie	Wartości w zł
1.	Wynagrodzenie za pracę	3750,00
2.	Wynagrodzenie chorobowe	517,75
3.	Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne	3750,00
4.	Składka na ubezpieczenie emerytalne (poz. 3 × 9,76%)	366,00
5.	Składka na ubezpieczenie rentowe (poz. 3 × 1,5%)	56,25
6.	Składka na ubezpieczenie chorobowe (poz. 3 × 2,45%)	91,88
7.	Suma składek na ubezpieczenia społeczne (poz. 4 + poz. 5 + poz. 6)	514,13
8.	Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne (poz. 2 + poz. 3 - poz. 7)	3753,62
9.	Składka na ubezpieczenie zdrowotne (poz. 8 × 9%)	337,83
10.	Składka na ubezpieczenie zdrowotne do odliczenia od podatku (poz. 8 × 7,75%)	290,91
11.	Koszty uzyskania przychodu	250,00
12.	Wpłata do PPK finansowana przez pracodawcę wchodząca do podstawy opodatkowania	0,00
13.	Podstawa obliczenia zaliczki na podatek, po zaokrągleniu do pełnych złotych (poz. 1 + poz. 2 - poz. 7 - poz. 11 + poz. 12)	3504,00
14.	Kwota zmniejszająca miesięczną zaliczkę podatkową	43,76
15.	Zaliczka na podatek [(poz. 13 × 17%) - poz. 14]	551,92
16.	Zaliczka na podatek dochodowy po zaokrągleniu do pełnych złotych (poz. 15 - poz. 10)	261,00
17.	Wpłata do PPK finansowana przez zatrudnionego (2% x poz. 3)	75,00
18.	Kwota do wypłaty (poz. 1 + poz. 2 - poz. 7 - poz. 9 - poz. 16 - poz. 17)	3079,79

 30 listopada 2020 r. pracownik otrzymał listopadowe wynagrodzenie, od którego pracodawca:

• naliczył finansowaną przez zakład pracy wpłatę do PPK w wysokości 67,50 zł (4500 zł x 1,5%),

• obliczył (i pobrał) pokrywaną z pensji wpłatę do PPK w wysokości 90 zł (4500 zł x 2%).

Obliczone i pobrane wpłaty zakład pracy przekazał do wybranej instytucji finansowej 15 grudnia 2020 r., co oznacza, że wpłata sfinansowana przez podmiot zatrudniający (67,50 zł) powinna zostać uwzględniona w przychodzie pracownika podlegającym opodatkowaniu w grudniu br.

Rozliczenie składkowo-podatkowe listopadowej pensji pracownika (uwzględniające wpłatę do PPK pokrytą ze środków zakładu pracy, uiszczoną w listopadzie, a obliczoną od wynagrodzenia za październik) powinno przedstawiać się następująco:

Lp.	Wyszczególnienie	Wartości w zł
1.	Wynagrodzenie za pracę	4500,00
2.	Wynagrodzenie za chorobę	0,00
3.	Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia społeczne	4500,00
4.	Składka na ubezpieczenie emerytalne (poz. 3 × 9,76%)	439,20
5.	Składka na ubezpieczenia rentowe (poz. 3 × 1,5%)	67,50
6.	Składka na ubezpieczenie chorobowe (poz. 3 × 2,45%)	110,25
7.	Suma składek na ubezpieczenia społeczne (poz. 4 + poz. 5 + poz. 6)	616,95
8.	Podstawa wymiaru składki na ub. zdrowotne (poz. 2 + poz. 3 - poz. 7)	3883,05
9.	Składka na ubezpieczenie zdrowotne (poz. 8 × 9%)	349,47
10.	Składka na ubezpieczenie zdrowotne do odliczenia od podatku (poz. 8 × 7,75%)	300,94
11.	Koszty uzyskania przychodu	250,00
12.	Wpłata do PPK finansowana przez pracodawcę wchodząca do podstawy opodatkowania	56,25
13.	Podstawa obliczenia zaliczki na podatek po zaokrągleniu do pełnych złotych (poz. 1 + poz. 2 - poz. 7 - poz. 11 + poz. 12)	3689,00
14.	Kwota zmniejszająca miesięczną zaliczkę podatkową	43,76
15.	Zaliczka na podatek [(poz. 13 × 17%) - poz. 14]	583,37
16.	Zaliczka na podatek dochodowy po zaokrągleniu do pełnych złotych (poz. 15 - poz. 10)	282,00
17.	Wpłata do PPK finansowana przez zatrudnionego (2% x poz. 3)	90,00
18.	Kwota do wypłaty (poz. 1 + poz. 2 - poz. 7 - poz. 9 - poz. 16 - poz. 17)	3161,58

W przypadku zleceniobiorców rozliczenia wpłat do PPK dokonuje się w sposób bardzo zbliżony do sposobu rozliczania pracowników, z tą tylko różnicą, że w odniesieniu do wykonawców umów zlecenia wartość wpłaty do PPK finansowanej przez zleceniodawcę uwzględnia się przy wyliczaniu kosztów uzyskania przychodu.

Zauważmy, że niekiedy nie ma możliwości pobrania zaliczki podatkowej od wpłaty do PPK. Z taką sytuacją mamy do czynienia wtedy, gdy w miesiącu uiszczenia w instytucji finansowej wpłaty do PPK zatrudniony nie uzyskuje żadnego świadczenia pieniężnego (bo np. w poprzednim miesiącu jego zatrudnienie uległo zakończeniu). W takich okolicznościach podmiot zatrudniający nie pobiera podatku, bo nie ma z czego go potrącić, ale ma obowiązek przychód z tytułu wpłaty do PPK, pokrytej ze swoich środków, doliczyć do przychodu wykazywanego w informacji PIT-11. Dzięki temu podatnik sam rozliczy zaliczkę podatkową od tej wpłaty w swoim rozliczeniu rocznym. Słuszność tego poglądu potwierdził resort finansów.

7. Jak długo należy przechowywać dokumentację osoby zatrudnionej związaną z PPK

Roszczenia z tytułu wpłat do PPK przedawniają się po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym te wpłaty stały się wymagane, ale wspomnianego terminu nie należy jednak utożsamiać z długością okresu przechowywania dokumentacji PPK.

Wymieniona dokumentacja:

• jest związana z dokumentacją odnoszącą się do ustalania wysokości wynagrodzenia i z tego powodu należy przechowywać ją analogicznie jak dokumentację pracowniczą;
• w rezultacie powinna być przechowywana:
  • • przez okres zatrudnienia, a także przez 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł, chyba że odrębne przepisy przewidują dłuższy okres jej przechowywania;
    • w sposób gwarantujący m.in. jej poufność i kompletność, w warunkach niegrożących uszkodzeniem lub zniszczeniem.

 

W praktyce należy stosować takie same zasady przechowywania dokumentacji PPK wobec każdego uczestnika PPK, niezależnie od formy zatrudnienia, gdyż ustawa o PPK zrównuje, na potrzeby jej stosowania, pracowników z osobami zatrudnionymi np. na podstawie umów cywilnoprawnych, podlegających z tego tytułu obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

 

8. Jak i kiedy wykazywać wpłaty do PPK w raportach ZUS RCA

Podmioty zatrudniające są zobligowane do przekazywania do ZUS, w imiennym raporcie rozliczeniowym ZUS RCA, informacji o kwocie obniżenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Oznacza to obowiązek wykazywania za uczestnika PPK, w imiennym raporcie rozliczeniowym ZUS RCA, sumy wpłat podstawowej i dodatkowej - finansowanych przez ten podmiot.

Wyżej wymienione wpłaty do PPK za danego zatrudnionego wykazuje się w dotyczącym jego osoby ZUS RCA:

• w bloku III.B. lub IV.B w polu 28: Kwota wpłaty w ramach pracowniczego planu kapitałowego finansowana przez płatnika składek;
• sporządzanym za miesiąc, w którym nastąpiło faktyczne przekazanie wpłaty. Tak wyjaśniono to także w komunikacie ZUS z 26 lutego 2020 r. (źródło: www.zus.pl).

WAŻNE

Wpłaty do PPK należy wykazywać w raporcie ZUS RCA przekazywanym za miesiąc, w którym nastąpiło faktyczne przekazanie środków do instytucji finansowej prowadzącej PPK.

Rys. 1. Blok III.B formularza ZUS RCA - wersja elektroniczna w programie Płatnik, obowiązująca od czerwca 2020 r.

9. Jakie skutki wywołuje rezygnacja z PPK przed zawarciem umowy o prowadzenie PPK

Podmioty, które w najbliższym czasie utworzą u siebie PPK, powinny pamiętać, że odmienne skutki wywołuje złożenie deklaracji o rezygnacji osoby, na rzecz której nie została jeszcze zawarta umowa o prowadzenie PPK, a odmienne - do osoby, która jest już uczestnikiem PPK (czyli została wyszczególniona w załączniku do zawartej umowy o prowadzenie PPK). Pomimo że sam formularz deklaracji o rezygnacji niczym się w tych dwóch przypadkach nie różni, konsekwencje jego złożenia są zasadniczo odmienne.

W odpowiedzi na pytanie redakcji MONITORA prawa pracy i ubezpieczeń PFR wyjaśnił, że w odniesieniu do osób niebędących uczestnikami PPK, które składają deklarację o rezygnacji przed zawarciem umowy o prowadzenie PPK, obowiązuje ten sam, określony w rozporządzeniu, wzór deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, który ma zastosowanie do osób będących już uczestnikami PPK. Niemniej osoby składające deklarację o rezygnacji przez zawarciem umowy o prowadzenie PPK nie zostają włączone do systemu, nie jest zawierana na ich rzecz umowa o prowadzenie PPK, a informacja o ich rezygnacji nie zostaje przekazana do instytucji finansowej, która ma prowadzić PPK w danym podmiocie. Takie osoby w ogóle nie stają się uczestnikami PPK, mimo że we wzorze deklaracji o rezygnacji jest mowa o "uczestniku PPK" (wyjaśnienia PFR z 22 października 2019 r. w sprawie przekazywania danych osób składających deklarację rezygnacji z PPK do instytucji finansowej).

WAŻNE

Podmiot zatrudniający nie ma prawa zawrzeć w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej umowy o prowadzenie PPK, a także przekazać informacji o jej rezygnacji z oszczędzania w PPK do instytucji finansowej, jeżeli ta osoba przed zawarciem umowy złoży mu deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK.

 

10. Jakie skutki wywołuje rezygnacja przez uczestnika PPK z oszczędzania w PPK

Uczestnik PPK ma prawo zrezygnować z dokonywania wpłat do PPK na podstawie pisemnej deklaracji złożonej podmiotowi zatrudniającemu, który w terminie 7 dni zawiadamia o tym fakcie wybraną instytucję finansową. W takim przypadku nie dokonuje wpłat za uczestnika PPK, począwszy od miesiąca, w którym złożył on taką deklarację, a wpłaty pobrane w tym miesiącu podlegają zwrotowi. Tak stanowi art. 23 ust. 4 ustawy o PPK. Użyte w tym przepisie sformułowanie "nie dokonuje wpłat" oznacza czynność przyszłą, tj. podmiot zatrudniający nie powinien dokonywać, czyli przekazywać, wpłat do instytucji finansowej, począwszy od momentu złożenia przez uczestnika deklaracji rezygnacji z dokonywania wpłat. W rezultacie zwrot wpłaty dotyczy jedynie wpłat do PPK pobranych i nieprzekazanych jeszcze do instytucji finansowej. Oznacza to, że do PPK nie są zwracane wpłaty, które zostały dokonane przed złożeniem deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat (przekazane do instytucji finansowej) w miesiącu, w którym uczestnik złożył tę deklarację (mimo że zostały pobrane w tym samym miesiącu).

Pozwoli to na zminimalizowanie ryzyka zwrotu środków w wysokości wyższej lub niższej niż nominalna w sytuacji, gdy za wpłaty do PPK zostały już przydzielone jednostki uczestnictwa oraz ograniczy konieczność dokonywania związanych z tym korekt. Tak wyjaśniono w poradniku Zagadnienia prawne w zakresie ustawy o PPK dostępnym na stronie www.mojeppk.pl.

Osoba, która zrezygnuje z dokonywania wpłat do PPK, będzie ponownie "zapisywana" do PPK co 4 lata. Oznacza to, że po uprzednim poinformowaniu zatrudnionej osoby o zbliżającej się dacie wznowienia wpłat podmiot zatrudniający będzie musiał wznowić ich odprowadzanie, chyba że zatrudniony ponownie zrezygnuje z ich dokonywania.

PRZYKŁAD

Spółka z o.o., która na początku listopada 2020 r. zawarła umowę o prowadzenie PPK, wypłaca wynagrodzenia w ostatnim dniu roboczym miesiąca, za który są one należne. W związku z tym wpłaty do PPK przekazała do wybranej instytucji finansowej:

• 15 grudnia 2020 r. - jeśli chodzi o wypłaty obliczone/pobrane w listopadzie 2020 r.,

• 15 stycznia 2021 r. - jeśli chodzi o wypłaty obliczone/pobrane w grudniu 2020 r.

• do 15 lutego 2021 r. - jeśli chodzi o wypłaty obliczone/pobrane w styczniu 2021 r.

Biorą pod uwagę fakt, że jeden z pracowników spółki (w wieku 38 lat), będący uczestnikiem PPK, 22 stycznia 2021 r. złożył deklarację o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK:

• wpłat do PPK pobranych z pensji listopadowej i grudniowej spółka nie zwraca, albowiem zostały one już przekazane do wybranej instytucji finansowej (odpowiednio 15 grudnia 2020 r. i 15 stycznia 2021 r.),

• wpłata na PPK z wynagrodzenia za styczeń 2021 r. nie powinna już zostać pobrana.

 

11. Jakie skutki wywołuje nienaliczenie lub niepobranie przez pracodawcę wpłaty do PPK

Ustawa o PPK nie przewiduje:

• regulacji określających zasady, na jakich miałyby być dokonywane zaległe wpłaty do PPK (niepobrane np. wskutek pomyłki zakładu pracy) ani
• możliwości wstecznego dokonywania wpłat w sytuacji, w której podmiot zatrudniający nie dopełnił tego obowiązku w ustawowym terminie.

Jak wynika z udostępnionej na stronie www.mojeppk.pl publikacji Poradnik PPK dla kadr i płac:

• przepisy w powyższym zakresie mogłyby okazać się uciążliwe dla zatrudnionej osoby, np. w przypadku, gdy należałoby z jej wynagrodzenia pobrać i dokonać jednorazowo wpłat do PPK za kilka lub nawet kilkanaście miesięcy;
• w konsekwencji nie jest dopuszczalne dokonywanie do PPK zaległych wpłat;
• szkoda powstała w związku z niedokonaniem wpłat powinna zostać zrekompensowana uczestnikowi na zasadach wynikających z przepisów Kodeksu cywilnego (art. 29 ust. 1 ustawy o PPK).

W przywołanym poradniku podkreślono ponadto, że:

• w odniesieniu do wpłat do PPK, w stosunku do których podmiot zatrudniający zawarł umowę o prowadzenie PPK z opóźnieniem, wpłat należy zacząć dokonywać od najbliższego wynagrodzenia;
• w razie przekazania podmiotowi zatrudniającemu przez zatrudnioną osobę błędnych informacji, skutkujących poczynieniem niewłaściwych ustaleń w kwestii podlegania przez tę osobę obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemym, podmiot ten nie ponosi odpowiedzialności za brak lub błędne obliczenie, pobranie lub dokonanie wpłat do PPK (ewentualne wpłaty, które wskutek wspomnianych okoliczności okazałyby się nienależne, podlegają zwrotowi na rzecz finansującego daną wpłatę).

 

12. Jak przeprowadzić korektę wpłaty do PPK

W poradniku, o którym mowa, wskazano, że korekt wpłat do PPK dokonuje się w oparciu o zasadę bilansowania. Oznacza to, że w razie dokonania wpłat obliczonych od zaniżonej lub zawyżonej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, należy w następnym miesiącu obliczyć te wpłaty od podstawy składkowej odpowiednio:

• podwyższonej o kwotę niedopłaty lub
• zaniżonej o kwotę nadpłaty.

W sytuacji gdy podmiot zatrudniający musi skorygować wpłatę do PPK, ale w najbliższym miesiącu nie wypłaca zatrudnionemu oskładkowanych należności, z których mógłby dokonać korekty (np. wskutek nieobecności zatrudnionego), wówczas powinien skorygować, czyli zbilansować, wpłatę do PPK w pierwszym miesiącu, w którym zatrudniony uzyska przychód stanowiący podstawę wymiaru składek emerytalno-rentowych.

PRZYKŁAD

35-letni pracownik, którego umowa gwarantuje mu stałe miesięczne wynagrodzenie na poziomie 6000 zł brutto, w okresie od 28 lipca do 30 września 2020 r. pozostawał niezdolny do pracy, i był uprawniony do zasiłku chorobowego. Zwolnienie lekarskie obejmujące pierwsze 3 tygodnie choroby dotarło do pracodawcy na początku sierpnia, już po naliczeniu i wypłacie wynagrodzenia lipcowego, w związku z czym należność ta została wypłacona bez pomniejszenia jej za 4 dni niedyspozycji zdrowotnej. Składki na ubezpieczenia społeczne za lipiec pracodawca naliczył więc od podstawy w wysokości 6000 zł, zamiast 5200 zł (6000 zł : 30 dni = 200 zł; 200 zł x 4 dni choroby = 800 zł; 6000 zł - 800 zł = 5200 zł) i od takiej też kwoty została naliczona wpłata do PPK.

Z uwagi na niezdolność pracownika do pracy trwającą do końca września 2020 r., w opisanym przypadku nie było możliwości odliczenia nadpłaty wynagrodzenia w sierpniu ani we wrześniu, a tym samym nie można było skorygować w tych miesiącach wpłat do PPK. Korekta wpłat stała się możliwa dopiero w październiku, tj. po powrocie pracownika do pracy. W efekcie wpłatę do PPK za październik 2020 r. naliczono od kwoty 5200 zł, zamiast od kwoty 6000 zł (od stałej pensji w kwocie 6000 zł odjęto kwotę nadpłaty za lipiec w wysokości 800 zł).

 

PODSTAWA PRAWNA:

art. 2-3, art. 7-35, art. 77, art. 106-110, art. 134, art. 137 ustawy z 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1342

Mariusz Pigulski

ekspert i praktyk zajmujący się od wielu lat prawem pracy i ubezpieczeń społecznych, absolwent Podyplomowego Studium Prawa Pracy na Uniwersytecie Łódzkim, autor licznych opracowań i publikacji z dziedziny kadrowo-płacowej