Wyjaśnienia RIO: Klasyfikacja budżetowa dla środków trwałych o wartości poniżej 10 000 zł

W związku z licznymi pytaniami i wątpliwościami zgłaszanymi przez przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego w przedmiocie klasyfikowania i wartości zakupów inwestycyjnych Regionalna Izba Obrachunkowa w Białymstoku informuje, że w jej ocenie, w świetle obowiązujących przepisów, ewentualne obniżenie przez kierownika jednostki budżetowej (zakładu budżetowego) kwoty, od której środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne będą amortyzowane stopniowo, nie może mieć wpływu na stosowanie klasyfikacji budżetowej wydatków na ich zakup.

Analiza stanu prawnego przedstawia się następująco:

1. Nie zaszły żadne zmiany w zakresie możliwości określenia niższej - względem podanej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które będą podlegać odpisom amortyzacyjnym dokonywanym stopniowo. Przepisy § 7 ust. 2 pkt 6 obowiązującego od 1 stycznia 2018 r. rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 13 września 2017 r. w sprawie rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2017 r. poz. 1911) dopuszczają taką możliwość, analogicznie jak przepisy § 6 ust. 3 pkt 6 obowiązującego do 31 grudnia 2017 r. rozporządzenia Ministra Finansów z 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont... (Dz.U. z 2017 r. poz. 760). Decyzję o ewentualnym przyjęciu niższej wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających stopniowym odpisom nadal podejmuje jednostka zobowiązana do stosowania przepisów rozporządzenia - § 7 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia z 13 września 2017 r., a wcześniej § 6 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia z 5 lipca 2010 r.

2. Nie zaszły żadne zmiany w zakresie klasyfikowania wydatków do bieżących lub majątkowych. Rozporządzenie Ministra Finansów z 2 marca 2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych (Dz.U. z 2014 r. poz. 1053 ze zm.) nadal stanowi, że w paragrafach: 605, 607, 611 i 613 ujmuje się wydatki na inwestycje, bez zakupów inwestycyjnych, które należy klasyfikować odpowiednio w paragrafach: 606, 608, 612 i 614. Zakupy te odnoszą się do środków trwałych niezaliczonych do pierwszego wyposażenia, których wartość początkowa jest wyższa od kwoty określonej w art. 16f ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych nie są dokonywane jednorazowo lub gdy od nich nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych w przypadkach określonych w tej ustawie. Z przywołanej regulacji wynika, że ewentualne obniżenie przez kierownika jednostki budżetowej (zakładu budżetowego) kwoty, od której środki trwale oraz wartości niematerialne i prawne będą amortyzowane stopniowo, nie może mieć wpływu na stosowanie klasyfikacji budżetowej wydatków na ich zakup. Trzeba bowiem mieć na względzie, że aby dany zakup środka trwałego mógł być zaliczony do zakupów inwestycyjnych, wymagane jest spełnienie (w szczególności) dwóch warunków:

1) wartość początkowa jest wyższa od kwoty 10 000 zł,

2) odpisy amortyzacyjne są dokonywane stopniowo (nie są dokonywane jednorazowo).

Jeżeli jednostka, w oparciu o możliwości stworzone przez § 7 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zasad rachunkowości..., przyjmie w polityce rachunkowości, że np. będzie stopniowo amortyzować środki trwale o wartości 5000 zł, to w świetle rozporządzenia o klasyfikacji budżetowej zostanie spełniony warunek nr 2), jednakże nie zostanie spełniony warunek nr 1) dla uznania zakupów takich środków trwałych za zakupy inwestycyjne. Przyjęcie w takim przypadku interpretacji, że regulacja wewnętrzna w kwestii sposobu dokonywania odpisów amortyzacyjnych środków trwałych ma niejako automatyczne i rozstrzygające znaczenie dla klasyfikowania wydatków budżetowych na ich zakup, jest zdaniem RIO w Białymstoku całkowicie nieuprawnione. Przepisy obu rozporządzeń, wydanych na podstawie odrębnych podstaw prawnych, nie pozostają ze sobą w kolizji.

Źródło: www. bialystok.rio.gov.pl