Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2016 r., sygn. II OSK 1237/16

W sytuacji gdy kwestie sposobu dostarczenia wójtowi przedmiotowego wezwania do złożenia oświadczenia majątkowego w dodatkowym terminie nie są ustawowo określone , dostarczenie wezwania może nastąpić na adres urzędu gminy , bezpośrednio na ręce wójta lub upoważnionego do odbioru jego korespondencji pracownika ale także na adres domowy z tym, że musi ono być skuteczne.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Stahl (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant starszy asystent sędziego Justyna Żurawska po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Wojewody Opolskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 28 stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Op 573/15 w sprawie ze skargi K.M. na zarządzenie zastępcze Wojewody Opolskiego z dnia 15 października 2015 r. nr NK.III.4131.7.2.2015.AP w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu wójta 1. oddala skargę kasacyjną, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Op 573/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu po rozpoznaniu skargi K.M. na zarządzenie zastępcze Wojewody Opolskiego z dnia 15 października 2015 r., nr NK.III.4131.7.2.2015.AP w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu wójta uchylił zaskarżone zarządzenie zastępcze w całości oraz zasądził od Wojewody na rzecz skarżącego kwotę 257 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W motywach wyroku Sąd I instancji wskazał, że przedmiotem oceny, w rozpoznawanej sprawie jest zarządzenie zastępcze Wojewody z dnia 15 października 2015 r., który działając na podstawie art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, wobec bezskutecznego upływu terminu 30 dni od wezwania Rady Miejskiej w Tarnowie Opolskim, do podjęcia odpowiedniej uchwały i po powiadomieniu ministra właściwego do spraw administracji publicznej stwierdził wygaśnięcie mandatu Wójta Gminy Tarnów Opolski - K. M.

Sąd odnotował, iż w przedmiotowej sprawie zachowane zostały warunki formalne dotyczące trybu wydania przez Wojewodę zarządzenia zastępczego, o którym stanowi art. 98a ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 ze zm., obecnie Dz.U. Z 2016,poz.446), zwanej dalej u.s.g.

Sąd I instancji wskazał, że co do zasady niepodjęcie przez Radę Gminy uchwały o wygaśnięciu mandatu wójta upoważniało Wojewodę do zastosowania trybu, o którym stanowi przepis art. 98a u.s.g. Przepis art. 98a ust. 1 u.s.g. stanowi podstawę do podjęcia przez organ nadzoru odpowiednich czynności, w sytuacji, gdy organ gminy nie podejmuje czynności do których zobligowany jest przepisami prawa. Wojewoda z racji przyznanych uprawnień zobligowany jest do nadzorowania działalności samorządowej w zakresie zakreślonym przepisami prawa, ingerowania w przypadku naruszenia prawa przez organy gminy, jak i w przypadku pozostawania przez ten organ w bezczynności, gdy winien podjąć przewidziane prawem uchwały. Wydanie przez Wojewodę zarządzenia zastępczego, w przypadku milczenia organu stanowiącego organ gminy, gdy spełnione są przesłanki z art. 492 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2011 r. nr 21, poz. 112, ze zm.) przewidującego, że wygaśnięcie mandatu wójta następuje wskutek niezłożenia w terminach określonych w odrębnych przepisach oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Obowiązek złożenia przez wójta gminy oświadczenia majątkowego wynika z przepisu art. 24h u.s.g. Art. 24h ust. 1 u.s.g. stanowi bowiem, że radny, wójt, zastępca wójta, sekretarz gminy, skarbnik gminy, kierownik jednostki organizacyjnej gminy, osoba zarządzająca i członek organu zarządzającego gminną osobą prawną oraz osoba wydająca decyzje administracyjne w imieniu wójta są obowiązani do złożenia oświadczenia o swoim stanie majątkowym. Radny i wójt składają pierwsze oświadczenie majątkowe w terminie 30 dni od dnia złożenia ślubowania. Do pierwszego oświadczenia majątkowego radny jest obowiązany dołączyć informację o sposobie i terminie zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej z wykorzystaniem mienia gminy, w której uzyskał mandat, a wójt informację o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli taką działalność prowadzili przed dniem wyboru. Kolejne oświadczenia majątkowe są składane przez radnego i wójta co roku do dnia 30 kwietnia, według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego, oraz na 2 miesiące przed upływem kadencji (art. 24h ust. 4 u.s.g.). Jeżeli terminy określone w ust. 4 lub 5 nie zostaną dotrzymane, odpowiednio, przewodniczący rady gminy, wojewoda lub wójt w terminie 14 dni od dnia stwierdzenia niedotrzymania terminu wzywa osobę, która nie złożyła oświadczenia do jego niezwłocznego złożenia wyznaczając dodatkowy czternastodniowy termin. Termin ten liczy się od dnia skutecznego dostarczenia wezwania (art. 24h ust. 5a u.s.g.).

W niniejszej sprawie Wojewoda, pismem z dnia 4 sierpnia 2015 r. wezwał Radę do podjęcia uchwały stwierdzającej wygaśnięcie mandatu wójta K.M., w terminie 30 dni od dnia doręczenia wezwania. Rada nie podjęła stosownej uchwały w sprawie wygaśnięcia mandatu wójta i stąd też po zawiadomieniu Ministra Administracji i Cyfryzacji, Wojewoda wydał zaskarżone zarządzenie zastępcze w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu.

Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, iż skarżący nie złożył oświadczenia o stanie majątkowym za 2014 r. w terminie do dnia 30 kwietnia 2015 r., stąd też Wojewoda skierował do niego pismo z dnia 6 maja 2015 r. Poza sporem jest także, iż skarżący nadał oświadczenie o stanie majątkowym za 2014 r. w dniu 28 maja 2015 r.

W ocenie Sądu I instancji, zasadnicze znaczenie dla oceny dopuszczalności wydania zarządzenia zastępczego przez Wojewodę, miało ustalenie, w jakiej dacie zostało dostarczone skarżącemu wezwanie z dnia 6 maja 2015 r., a w konsekwencji czy doszło do złożenia oświadczenia przez skarżącego w terminie. Sąd przypomniał, że w dniu 11 maja 2015 r. doszło do odebrania ww. wezwania Wojewody adresowanego imiennie do skarżącego z dodatkowym oznaczeniem funkcji - Wójt Gminy, na adres Urzędu Gminy. Odbioru tej korespondencji dokonał pracownik Urzędu Gminy uprawniony do odbioru korespondencji kierowanej do wójta, jako organu gminy.

Sąd argumentował, że stosownie do przepisu art. 33 ust. 1 u.s.g. wójt gminy wykonuje swoje zadania przy pomocy urzędu gminy. Stąd też urząd gminy nie wykonuje jakichkolwiek kompetencji wójta wynikających z u.s.g., a jedynie od strony technicznej i administracyjnej zapewnia prawidłowe wykonywanie powierzonych wójtowi kompetencji. Sąd wskazał, że w orzecznictwie prezentowane jest stanowisko, że wezwanie wojewody, o którym mowa w art. 24h ust. 5a u.s.g., jako akt władzy publicznej podlega doręczeniu, jak każde tego rodzaju pismo w trybie przepisów rozdziału 8 Kodeksu postępowania administracyjnego, tj. art. 39-49 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, ze zm.), zw. dalej k.p.a.

Zdaniem Sądu, przyjmując, że w przedmiotowej sprawie miał rację Wojewoda, iż prawidłowym było doręczenie skarżącemu wezwania z dnia 6 maja 2015 r. na adres Urzędu Gminy, gdyż zastosowanie miał przepis art. 42 § 1 k.p.a., to i tak nie możliwym jest w istocie przyjęcie, że w zaistniałym stanie faktycznym doszło do skutecznego dostarczenia wezwania skarżącemu.

W ocenie Sądu I instancji, organ nadzoru nie wykazał, aby skarżący podał zamiast adresu zamieszkania adres urzędu, jako adres dla doręczeń korespondencji związanej z pełnioną funkcją wójta i obowiązkami wynikającymi z jego działań w płaszczyźnie publicznoprawnej, w tym obowiązku złożenia oświadczenia majątkowego. Doręczenie zatem korespondencji na adres urzędu i odebranie jej przez pracownika uprawnionego do odbioru korespondencji adresowanej do urzędu, lecz nie przez wójta, jako osobę fizyczną, do odbioru jego prywatnej korespondencji, w dniu w którym jest nieobecny w urzędzie, zdaniem Sądu, nie może zostać uznane za skuteczne dostarczenie wezwania, o którym mowa w art. 24h ust. 5a u.s.g. Sąd uznał, że do skutecznego dostarczenia takiego wezwania doszłoby wówczas, gdyby jego adresat dokonał osobistego odbioru korespondencji w miejscu zamieszkania lub miejscu pracy, bądź odbioru takiego wezwania dokonał wprawdzie pracownik urzędu, ale uprzednio upoważniony przez wójta do odbioru tego typu korespondencji i miał realną możliwość jej dostarczenia w tym samym dniu wójtowi. Wojewoda pomimo konsekwentnie prezentowanego przez skarżącego stanowiska, popartego oświadczeniem pracownika urzędu dotyczącego rzeczywistej daty dostarczenia mu wezwania Wojewody dopiero w dniu 15 maja 2015 r., nie uwzględnił tego faktu i nie dostrzegł, że przepisy ustawy o samorządzie gminnym w swej treści zawierają odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego tylko co do przepisów art. 91 ust. 5 i art. 94 ust. 2 oraz, że dla określenia początku biegu dodatkowo zakreślonego przez wojewodę 14 dniowego terminu do złożenia oświadczenia majątkowego użył sformułowania "skuteczne dostarczenie", a nie doręczenie, tak jak to uczynił w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego.

Zdaniem Sądu, skuteczne dostarczenie wezwania, o którym mowa w art. 24h ust. 5a u.s.g. wiąże się z faktycznym i rzeczywistym dotarciem pisma do adresata, który posiada realną, a nie hipotetyczną możliwość zapoznania się z jego treścią. W ocenie Sądu, skoro pracownik urzędu nie miał realnej możliwości dostarczenia skarżącemu w dniu 11 maja 2015 r. odebranej korespondencji adresowanej do skarżącego, a to wobec nieobecności wójta w urzędzie i uczynił to dopiero w dniu 15 maja 2015 r., to dopiero ten dzień uznać należy za dzień skutecznego dostarczenia wezwania Wojewody z dnia 6 maja 2015 r. Stąd też, w ocenie Sądu I instancji, dodatkowo zakreślony przez Wojewodę 14 dniowy termin do złożenia oświadczenia majątkowego upływał z dniem 29 maja 2015 r., a nie z dniem 25 maja 2015 r. Tym samym nadanie przez skarżącego w dniu 28 maja 2015 r. oświadczenia majątkowego za 2014 r. dokonane zostało z zachowaniem dodatkowo wyznaczonego terminu.

Sąd argumentował, że niezależnie od powyższego dostrzec należy, że Wojewoda trafnie zauważył w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia zastępczego, iż koniecznym jest rozważenie możliwości zastosowania konstytucyjnej zasady proporcjonalności, na którą zwracał uwagę TK w wyroku z dnia 13 marca 2007 r., sygn. akt K 8/07 (por. OTK-A 2007/3/26). Zasada ta powoduje, że w demokratycznym państwie prawa istnieje możliwość pozbawienia mandatu osoby wybranej w wyborach powszechnych na zasadach przewidzianych w ustawie, ale przyczyny te muszą podlegać kontroli z punktu widzenia proporcjonalności przyczyn decydujących o przekreśleniu wyniku wyborów. Przyczyna winna być na tyle poważna, aby nie zniweczyć wyników wyborów. Wprowadzenie sankcji w postaci wygaśnięcia mandatu uzasadnione jest koniecznością zdyscyplinowania radnych, a zasada proporcjonalności ma rację w sytuacji, gdy osoba znajdująca się w kolizji z obowiązkiem wynikającym z prawa podejmuje niezwłocznie kroki zmierzające do doprowadzenia zgodności z prawem. Zdaniem Sądu, taka sytuacja zaistniała w przedmiotowej sprawie.

Sąd wskazał również, że wójt gminy zobowiązany jest przestrzegać prawa niezależnie od tego czy działa jako organ gminy, czy też jako osoba fizyczna. Jednakże, zdaniem Sądu I instancji, nie może on ponosić konsekwencji z tytułu nieskutecznego doręczenia korespondencji, przy nazbyt ogólnych sformułowaniach dotyczących początku biegu terminu zakreślonego dodatkowo do złożenia oświadczenia. Zamieszczenie przez Wojewodę w piśmie z dnia 6 maja 2015 r. następującego sformułowania: "Jednocześnie wyznaczam dodatkowy 14 dniowy termin na dokonanie tej czynności - liczony od dnia dostarczenia niniejszego wezwania", w sytuacji, gdy nie doszło do osobistego odbioru korespondencji w dniu 11 maja 2015 r. przez skarżącego i otrzymaniu jej dopiero w dniu 15 maja 2015 r., uzasadniało uznanie, że bieg terminu dla wywiązania się z obowiązku wynikającego z przedmiotowego pisma wiązać powinien skarżący z faktycznym momentem otrzymaniem tej korespondencji. W ocenie Sądu, tylko niewywiązanie się z ciążącego na stronie obowiązku w terminie, którego początek, jak i moment upływu nie budzą wątpliwości może być uznane za brak realizacji zobowiązania nałożonego na osobę fizyczną, która z racji pełnienia obowiązków wójta zobowiązana jest do ujawnienia majątku. Przy czym adresat takiego obowiązku nie może mieć pozostawionej możliwości, ani swobody w interpretowaniu daty dostarczenia wezwania.

W tym stanie rzeczy, Sąd uznał, że skarga ma uzasadnione podstawy, a w tym konkretnym stanie faktycznym nie można podzielić poglądu organu nadzoru, że w sprawie zaistniały ustawowe podstawy do zastosowania środka nadzoru w postaci zarządzenia zastępczego.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 150 p.p.s.a., Sąd I instancji uchylił zaskarżone zarządzenie zastępcze w całości.

W skardze kasacyjnej Wojewoda zaskarżył powyższy wyrok w całości, wnosząc o jego uchylenie i rozpoznanie skargi lub o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 24h ust. 5a w zw. z art. 24h ust. 4 u.s.g., poprzez jego błędną wykładnię polegającą na założeniu, że do skutecznego dostarczenia wójtowi gminy wezwania do złożenia oświadczenia majątkowego zgodnie z art. 24h ust. 5a ww. ustawy nie mają zastosowania przepisy rozdziału 8 w dziale I Kodeksu postępowania administracyjnego. Prawidłowa wykładnia przywołanego przepisu ustawy o samorządzie gminnym polega na uznaniu, że w tym postępowaniu należy stosować zasady doręczeń uregulowane w rozdziale 8 działu I k.p.a.,

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) polegające na zastosowaniu konstytucyjnej zasady proporcjonalności przy braku wskazania przesłanek uzasadniających jej zastosowanie w analizowanej sprawie. Prawidłowe użycie zasady proporcjonalności powinno w sposób jednoznaczny i czytelny wskazywać powody jej zastosowania,

- naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 141 § 4 p.p.s.a., poprzez niewyjaśnienie istotnych elementów podstawy prawnej wyroku uniemożliwiające prześledzenie toku rozumowania Sądu I instancji, w szczególności, poprzez niedokonanie należytej wykładni przepisów prawa materialnego, tj. art. 24h ust. 5a w zw. z art. 24h ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach zarzutów skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod rozwagę jedynie nieważność postępowania, która w niniejszej sprawie nie ma miejsca. Zarzuty skargi kasacyjnej nie są usprawiedliwione a tym samym skarga kasacyjna nie mogła zostać uwzględniona.

Skarga kasacyjna zarzuca naruszenie, poprzez błędną wykładnię, przepisu art. 24h ust.5a w zw. z art.24h ust.4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.jedn. obecnie DzU z 2016 r.,poz.446) polegającej na założeniu , że do skutecznego dostarczenia Wójtowi gminy wezwania do złożenia oświadczenia majątkowego nie mają zastosowania przepisy rozdziału 8 kodeksu postępowania administracyjnego, podczas gdy w postępowaniu tym należy stosować przewidziane tam zasady doręczeń. Na wstępie należy wyjaśnić, że postępowanie nadzorcze nie jest administracyjnym postępowaniem jurysdykcyjnym a rozstrzygnięcia nadzorcze nie mają charakteru decyzji administracyjnych. Stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego do postępowania nadzorczego ma charakter pomocniczy, przepisy k.p.a. stosuje się odpowiednio: wprost, z modyfikacjami lub nie stosuje się ich wcale (art.91 ust.5 u.s.g.).Zgodnie z art.24h ust.4 u.s.g. wójt składa pierwsze oświadczenie majątkowe w terminie 30 dni od dnia złożenia ślubowania a kolejne co roku do dnia 30 kwietnia oraz na dwa miesiące przed upływem W myśl art. 24h ust.5a "jeżeli terminy określone w ust.4 lub 5 nie zostaną dotrzymane, odpowiednio, przewodniczący rady gminy, wojewoda lub wójt w terminie 14 dni od dnia stwierdzenia niedotrzymania terminu wzywa osobę, która nie złożyła oświadczenia do jego niezwłocznego złożenia, wyznaczając dodatkowy czternastodniowy termin. Termin ten liczy się od dnia "skutecznego dostarczenia wezwania." Pojęcie "skuteczne doręczenie wezwania" nie jest jasne i nastręcza problemy interpretacyjne. Wskazana regulacja jest rozwiązaniem szczególnym i w piśmiennictwie i orzecznictwie różnie rozumianym. Wyrażane jest stanowisko, że przepisy k.p.a. w odniesieniu do "skutecznego dostarczania" wezwania o którym mowa nie mają zastosowania (m.in. M.Gurdek, Obowiązek wezwania zobowiązanego i wyznaczenia mu dodatkowego terminu do złożenia oświadczenia majątkowego - szczegółowa analiza problemu, Przegląd Prawa Publicznego 2015/3/84-94) i w tej sytuacji skuteczne dostarczenie wezwania ma miejsce wtedy gdy dotrze ono do zobowiązanego w taki sposób by mógł on zapoznać się z jego treścią. Wyrażany jest także pogląd odmienny, sprowadzający się do tezy że - z uwagi na charakter zarządzenia zastępczego będącego aktem nadzoru - mają do tego wezwania odpowiednie zastosowanie przepisy k.p.a. na mocy art. 91 ust.5 u.s.g. To stanowisko nie uwzględnia odmienności regulacji zawartej w art. 24h ust.5a u.s.g. w odniesieniu do oświadczeń majątkowych. Stanowisko, jakie zajął Sąd I instancji nie wypowiadając się jednoznacznie w kwestii sposobu dostarczania wezwania a stwierdzając, że nawet uznanie, że w tej sprawie miały zastosowanie przepisy k.p.a. nie dawało podstaw do przyjęcia, że w stanie faktycznym sprawy doszło do skutecznego doręczenia wezwania bo przepis art. 24h ust.5a u.s.g. jest przepisem szczególnym , nie może być uznane za naruszające prawo. Wskazane różnice interpretacyjne nie mają bowiem wpływu na treść rozstrzygnięcia w sytuacji gdy, w rezultacie zastosowanej wykładni, konkluzje są podobne - skuteczne doręczenie wezwania ma miejsce wtedy gdy dotrze ono do rąk adresata. W rozpoznawanej sprawie, tak jak we wcześniejszych przypadkach, wezwanie było dostarczone do urzędu gminy, w którym odebrał je upoważniony pracownik. Takie dostarczenie wezwania byłoby skuteczne gdyby wójt miał w tym dniu możliwość zapoznania się z jego treścią, realną a nie hipotetyczną .Tak jednak nie było, z uwagi na przebywanie poza urzędem , wójt odebrał wezwanie później i zmieścił się tym samym w wyznaczonym dodatkowym terminie, który w tej sytuacji upłynął w dniu 29 maja 2015 r. Nie ma jednak racji Wójt Gminy Tarnów Opolski w odpowiedzi na skargę że dostarczenie tego typu pisma na adres urzędu i odebranie go przez upoważnionego pracownika jest nieprawidłowe , bo miejscem jego pracy jest cała gmina a urząd gminy jest jedynie jego aparatem pomocniczym a nie miejscem pracy. Wójt jest reprezentantem gminy i jej organem wykonawczym, wykonuje swoje zadania właśnie za pośrednictwem urzędu a siedziba urzędu gminy jest określona prawnie. Obowiązek złożenia oświadczenia majątkowego związany jest z funkcją wójta. Wezwanie było adresowane imiennie do Wójta , z zaznaczeniem jego funkcji, a odebrał je upoważniony pracownik urzędu. Dostarczenie wezwania miało zatem miejsce tyle że skuteczne stało się ono dopiero wtedy gdy wójt miał realną możliwość zapoznania się z nim, czyli w dniu 15 maja 2015 r. a nie w dniu 11 maja 2015 r., gdy odebrał je pracownik. W tej sytuacji nieuprawnione są argumenty odpowiedzi na skargę kasacyjną , że Wojewoda nie wyjaśnił czym jest urząd gminy i jaka jest relacja między nim a wójtem. takie ustalenia były w sposób oczywisty zbędne zważywszy na postanowienia ustawy o samorządzie gminnym, określające rolę organu wykonawczego i urzędu gminy. W sytuacji gdy kwestie sposobu dostarczenia wójtowi przedmiotowego wezwania do złożenia oświadczenia majątkowego w dodatkowym terminie nie są ustawowo określone, dostarczenie wezwania może nastąpić na adres urzędu gminy , bezpośrednio na ręce wójta lub upoważnionego do odbioru jego korespondencji pracownika ale także na adres domowy z tym, że musi ono być skuteczne.

Z uwagi na powyższe, wykładnia dokonana przez Sąd I instancji co do rozumienia pojęcia "skuteczne doręczenie" była prawidłowa mimo pewnych niekonsekwencji uzasadnienia wyroku. W rozpoznawanej sprawie nie doszło do uchybienia dodatkowemu terminowi na złożenie oświadczenia majątkowego a tym samym były podstawy do uchylenia zarządzenia zastępczego .

Nie może być uznany za zasadny także zarzut skargi kasacyjnej odnoszący się do zastosowania przez Sąd I instancji konstytucyjnej zasady proporcjonalności przy braku wskazania przesłanek uzasadniających to zastosowanie. Ogólne jedynie odniesienie się do wskazanej zasady w uzasadnieniu wyroku było rezultatem podniesienia tej kwestii w uzasadnieniu zarządzenia zastępczego i, uznając, że termin dodatkowy do złożenia oświadczenia majątkowego za r. 2014 został zachowany, Sąd I instancji nie zastosował tej zasady w rozpoznawanej sprawie.

Nie jest uzasadniony także zarzut naruszenia przepisów postępowania - art. 141 § 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uzasadnienie wyroku zawiera wszystkie wskazane w nim elementy i w wystarczającym zakresie wyjaśnia motywy wyroku.

Na marginesie należy podkreślić, że składanie oświadczeń majątkowych przez ustawowo określone osoby, radnych, wójta, niektórych pracowników jest jednym z najważniejszych zabezpieczeń antykorupcyjnych w odniesieniu do samorządu terytorialnego, o randze tego obowiązku świadczą choćby ustawowe konsekwencje jego niedotrzymywania. Lekceważenie tego obowiązku musi być oceniane jako naganne. Nie jest zrozumiałe dlaczego Wójt Gminy po raz kolejny nie dopełnia obowiązku złożenia w ustawowym terminie oświadczenia majątkowego i składa je w ostatnim dniu dodatkowego terminu, dając zły sygnał pracownikom i radnym do tego zobowiązanym oraz ryzykując utratę mandatu wójta (poprzez uchwałę rady, zarządzenie zastępcze lub odwołanie w trybie art. 96 ust. 2 u.s.g.). Podnoszona na rozprawie okoliczność że wójt został wybrany po raz kolejny i że cieszy się poparciem społeczności lokalnej nie może usprawiedliwiać ewentualnych naruszeń ustawowych obowiązków .

Zważywszy, że skarga kasacyjna nie miała usprawiedliwionych podstaw, w oparciu o przepis art. 184 oraz art.207 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.jedn. DzU z 2016 r., poz. 718) orzeczono jak w sentencji.

-----------------------

9

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/