Wyrok NSA z dnia 20 maja 2016 r., sygn. II FSK 865/14

Nie tylko ogłoszenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów i niezwłoczne przesłuchanie podejrzanego rodzi skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w myśl art. 70 § 6 pkt 1 o.p. Zawieszenie biegu terminu przedawnienia będzie miało miejsce, jeżeli podatnik przed upływem terminu przedawniania wiedział, że toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe związane z niewykonaniem zobowiązania podatkowego. Natomiast poinformowanie o wszczęciu tego postępowania może nastąpić nie tylko poprzez ogłoszenie postanowienia o postawieniu zarzutów i niezwłoczne przesłuchanie w charakterze podejrzanego, ale może wynikać także z innych okoliczności, które mają odzwierciedlenie w zebranym materiale. Nie powinno się tym samym utożsamiać powzięcia wiadomości o toczącym się postępowaniu tylko z wejściem postępowania karnoskarbowego w fazę ad personam.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Dariusz Skupień, Protokolant Piotr Stępień, po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Sz 705/13 w sprawie ze skargi J. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 10 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 8 stycznia 2014 r. o sygn. I SA/Sz 705/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. D. (dalej: skarżący lub zobowiązany) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie (dalej: Dyrektor IS) z dnia 10 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; w skrócie: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Szczecinie).

2.1. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Szczecinie podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O. (dalej: Dyrektor UKS) wydał w dniu 5 grudnia 2012 r. decyzję, w której określił skarżącemu za okres od stycznia do marca 2007 r. zobowiązanie w podatku od towarów i usług oraz należny podatek od towarów i usług podlegający wpłacie na rachunek urzędu skarbowego z tytułu wystawienia faktur VAT, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Została ona utrzymana w mocy przez Dyrektora IS decyzją z dnia 20 maja 2013 r. nr [...]. Skarga skarżącego na powyższą decyzję została oddalona przez WSA w Szczecinie wyrokiem z dnia 30 października 2013 r., I SA/Sz 706/13. Skarga kasacyjna od ww. wyroku została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2015 r., I FSK 184/14.

2.2. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w S. (dalej: Naczelnik US lub organ egzekucyjny) w dniu 19 marca 2013 r. wystawił w stosunku do skarżącego tytuł wykonawczy nr [...] w zakresie należności z tytułu podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2007 r. Organ egzekucyjny wszczął egzekucję z majątku skarżącego, doręczając mu odpis tytułu wykonawczego wraz z zawiadomieniami o zajęciu rachunków bankowych. Zobowiązany złożył zarzut egzekucyjny w postaci nieistnienia obowiązku z powodu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

2.3. Naczelnik US wydał w dniu 29 kwietnia 2013 r. postanowienie, w którym uznał za nieuzasadniony zarzut wniesiony przez zobowiązanego. Organ egzekucyjny przytoczył art. 33 i art. 34 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1015; dalej: u.p.e.a.) oraz art. 70 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej: op). Organ egzekucyjny wskazał, że decyzja Dyrektora UKS została zobowiązanemu doręczona w dniu 20 grudnia 2012 r., zaś o fakcie wszczęcia postępowania karnego skarbowego (fazie in rem) zobowiązany dowiedział się z zawiadomienia z dnia 11 grudnia 2012 r. o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, które otrzymał w dniu 20 grudnia 2012 r. Zdaniem organu egzekucyjnego, bieg terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za styczeń, luty i marzec 2007 r. uległ zawieszeniu na podstawie art. 70 § 6 o.p.

2.4. Zobowiązany złożył zażalenie na powyższe postanowienie. Wskazał, że otrzymał ww. zawiadomienie, lecz nie wystąpiła przesłanka z art. 70 § 6 o.p., gdyż do dnia wniesienia zażalenia Dyrektor UKS nie przedstawił mu żadnych zarzutów.

2.5. Dyrektor IS wydał w dniu 10 czerwca 2013 r. postanowienie, w którym utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika US. Organ odwoławczy wskazał, że termin przedawnienia w sprawie z art. 70 § 1 o.p. upłynąłby w dniu 31 grudnia 2012 r., jeżeliby nie zaszłyby okoliczności skutkujące jego przerwaniem lub zawieszeniem. Według akt sprawy w dniu 7 grudnia 2012 r. Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w B. uzupełnił jednak postanowienie o wszczęciu śledztwa z 2 listopada 2009 r. w sprawie [...] przez wszczęcie postępowania karnego skarbowego o czyn z art. 56 § 1 w związku z art. 6 § 2 ustawy z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 186 ze zm.; dalej: k.k.s.) przez firmę zobowiązanego dotyczący uszczuplenia podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2007 r. (k. 36-35 akt). Zdaniem organu odwoławczego, nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia zgodnie z art. 70 § 6 o.p., gdyż zobowiązanemu doręczono zawiadomienie o zawieszeniu biegu tego terminu. Ponadto, organ egzekucyjny przystępując do egzekucji zastosował środek egzekucyjny i zawiadomił o tym zobowiązanego, co spowodowało zaistnienie przesłanki z art. 70 § 4 o.p.

3. Stanowiska stron w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Szczecinie.

3.1. W skardze na ww. postanowienie do WSA w Szczecinie skarżący wniósł o jego uchylenie. Zarzucił organowi błąd w ocenie stanu faktycznego w sprawie przez nieuznanie, że nie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego. Zdaniem skarżącego, otrzymane przez niego zawiadomienie nie spełniało przesłanek z art. 70 § 6 o.p., nie przedstawiono bowiem mu żadnych zarzutów. Działanie organu było sprzeczne z art. 2 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.; w skrócie: Konstytucja RP).

3.2. W odpowiedzi na skargę Dyrektor IS wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasową argumentację. Ponadto powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2012 r., P 30/11.

4. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie (Sądu pierwszej instancji).

Zdaniem WSA w Szczecinie skarga okazała się niezasadna. Sąd ten w pełni podzielił pogląd wyrażony przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 17 lipca 2012 r. w sprawie o sygn. P 30/11 i uznał, że ww. orzeczenie ma zastosowanie do sprawy. Termin przedawnienia płatności podatku w sprawie upływał w dniu 31 grudnia 2012 r. Z akt sprawy wynikało, że w dniu 7 grudnia 2012 r. Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w B. uzupełnił postanowienie o wszczęciu śledztwa z dnia 2 listopada 2009 r. w sprawie [...] przez wszczęcie postępowania karnego skarbowego o czyn z art. 56 § 1 w związku z art. 6 § 2 k.k.s. przez firmę FH M. J. D. dotyczący uszczuplenia podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2007 r. Skarżący został zawiadomiony przez organ podatkowy pierwszej instancji przed upływem ww. terminu o zawieszeniu biegu tego terminu z uwagi na wszczęcie postępowania karnego skarbowego. Według WSA w Szczecinie, w świetle ww. orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia zgodnie z art. 70 § 6 o.p. Organy w swoim działaniu nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania oraz przepisów Konstytucji RP.

5. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

5.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Szczecinie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł skarżący (reprezentowany przez pełnomocnika - adwokata), który zaskarżył ten wyrok w całości. Sformułował również wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i uwzględnienie skargi, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Szczecinie oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. Zaskarżonemu wyrokowi skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności postanowień art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w związku z art. 70 § 6 ust. 1 i art. 59 § 1 pkt 9 o.p. poprzez ich błędną wykładnię polegającą na nieuprawnionym przyjęciu, że przeciwko skarżącemu skierowano postępowanie karne i tym samym błędne zastosowanie tego przepisu, podczas gdy przeciwko skarżącemu nie skierowano postępowania karnego, ani karno-skarbowego, a postępowanie, które się toczy nie jest skierowane przeciwko osobie, a toczy się w sprawie.

5.2. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor IS (reprezentowany przez pełnomocnika - radcę prawnego) wniósł o oddalenie tejże skargi oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

6. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

6.1. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Skarżący sformułował w niej zarzut z powołaniem się na podstawę kasacyjną z art. 174 pkt 1 p.p.s.a., według którego skargę kasacyjną można oprzeć na podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Należy podzielić pogląd Dyrektora IS wyrażony w odpowiedzi na skargę kasacyjną, że zarzut ten został wadliwie sformułowany. Skarżący wskazuje bowiem na naruszenie przez WSA w Szczecinie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów prawa materialnego, tj. art. 70 § 6 pkt 1 w związku z art. 59 § 1 pkt 9 o.p. jednocześnie powołując przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. dotyczący naruszenia przepisów postępowania. Zwrócić należy uwagę, że skarżący w części wstępnej nie wskazał na czym polegało błędne rozumienie przez WSA w Szczecinie ww. przepisów prawa materialnego, zaś sposób sformułowania tego zarzutu wskazuje raczej na zarzut niewłaściwego zastosowania. Podkreślić przy tym należy, że skarżący nie sformułował zarzutów naruszenia przepisów postępowania, które mogłyby podważyć dokonaną przez WSA w Szczecinie ocenę ustalenia przez organy podatkowe stanu faktycznego sprawy.

Przedstawiona natomiast argumentacja skarżącego w uzasadnieniu skargi kasacyjnej daje pewien asumpt do tego, żeby na jej kanwie sformułować punkt widzenia skarżącego na wykładnię art. 70 § 6 pkt 1 o.p. Jego zdaniem "Właściwa uwzględniająca prawa podatnika wykładnia tego przepisu pozwala stwierdzić, że wynika z niego nakaz -dla potrzeb ustalenia chwili zawieszenia biegu terminu przedawnienia - aby postępowanie karne było prowadzone przeciwko konkretnej osobie, a nie tylko w sprawie. Oznacza to, że samo wydanie postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie o przestępstwo karnoskarbowe nie spowoduje zawieszenia biegu terminu przedawnienia. Skutek taki może wywołać dopiero poinformowanie skarżącego o prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu i postawionych zarzutach, o ile ma ono miejsce przed upływem terminu przedawnienia".

6.2. Sformułowany w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia prawa materialnego jest co do zasadniczych kwestii powtórzeniem podniesionych już wcześniej zarzutów w skardze do WSA w Szczecinie, co do których Sąd ten zajął negatywne dla skarżącego stanowisko i wyczerpująco przy tym wyjaśnił przyczyny takiego stanu rzeczy. Naczelny Sąd Administracyjny w całości akceptuje stanowisko zajęte wobec tych zarzutów przez Sąd pierwszej instancji oraz przyjmuje jako prawidłową argumentację podaną na poparcie tego stanowiska. Podkreślenia ponadto wymaga, że skarżący nie tylko w niniejszej sprawie egzekucyjnej formułował zarzut przedawnienia. Czynił to również w powiązanej z nią sprawie wymiarowej, w której organy podatkowe nie uwzględniły tego zarzutu, zaś skarga skarżącego na decyzję organu odwoławczego w tej sprawie została oddalona przez WSA w Szczecinie wyrokiem z dnia 30 października 2013 r., I SA/Sz 706/13. Natomiast skarga kasacyjna od ww. wyroku została oddalona przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2015 r., I FSK 184/14. Zajęte w te ostatniej sprawie stanowisko skład Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpatrujący niniejszą skargę kasacyjną w pełni aprobuje, więc w dalszej kolejności wykorzystuje argumentację przedstawioną w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 kwietnia 2015 r., I FSK 184/14.

Pismem z dnia 11 grudnia 2012 r. organu pierwszej instancji (doręczonym w dniu 20 grudnia 2012 r.) skarżący został zawiadomiony o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia spornych zobowiązań. Niezasadny jest zatem zarzut skargi kasacyjnej, sprowadzający się do wskazania na naruszenie przez WSA w Szczecinie prawa materialnego, tj. art. 70 § 6 pkt 1 w związku z art. 59 § 1 pkt 9 o.p. poprzez ich błędną wykładnię polegającą na nieuprawnionym przyjęciu, że zobowiązanie podatkowe nie wygasło.

W ocenie skarżącego skoro przeciwko niemu nie skierowano postępowania karnego ad personam, tj. nie postawiono mu zarzutu, to tym samym nie doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Pogląd taki można sformułować - jego zdaniem - w oparciu o art. 70 § 6 pkt 1 o.p., według którego zawieszenie biegu terminu przedawnienia następuje w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o ile podejrzenie przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania, którego dotyczy przedawnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny wyraża pogląd, który jest odzwierciedleniem ukształtowanej linii orzeczniczej tego Sądu, że brak jest podstaw do uwzględnienia takiej wykładni, bowiem - jak trafnie zauważył Dyrektor IS - zainicjowanie fazy postępowania ad personam jest tylko jedną z czynności, która ma wpływ na wstrzymanie biegu terminu przedawnienia. W art. 70 § 6 pkt 1 o.p. ustawodawca wskazuje bowiem, że to wszczęcie postępowania, a nie wszczęcie jego konkretnej fazy, ma wpływ na bieg terminu przedawnienia. Zagadnienie to stało się przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunał Konstytucyjny, który w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 lipca 2012 r. o sygn. P 30/11, formułując swoje stanowisko co do wszczęcia postępowania in rem wskazał, że w dniu wszczęcia śledztwa o jego wszczęciu zawiadamia się wyłącznie osobę lub instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie oraz ujawnionego pokrzywdzonego. Przepis ten nie przewiduje w ogóle zawiadomienia potencjalnego sprawcy o wszczęciu postępowania. Zgodnie z literą prawa podatnicy nie powinni zatem mieć świadomości o toczącym się śledztwie, dopóki nie przekształciło się ono z fazy in rem w fazę ad personam. W uzasadnieniu ww. wyroku TK stwierdzono, że niezgodność art. 70 § 6 pkt 1 o.p. z wyrażoną w art. 2 Konstytucji RP zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa polega na tym, że skutek zawieszenia biegu terminu przedawnienia następuje z mocy prawa, tj. z chwilą wydania postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia w sprawie, w związku z czym podatnik nie wie o podjęciu czynności, która w tak istotny sposób wpływa na zakres jego praw. Konstytucyjna zasada ochrony zaufania obywatela do państwa wymaga natomiast, aby obywatel - podatnik nie był zaskakiwany działaniami organów administracji państwowej niosącymi dla niego niekorzystne skutki podatkowe, jak i nie tkwił w stanie niepewności przez bliżej nieokreślony czas. Dalsza część uzasadnienia wskazuje, że podatnik musi zostać poinformowany o fakcie wszczęcia postępowania, lub okoliczności sprawy powinny wskazywać na to, kiedy dowiedział się o toczącym się postępowaniu i jego przedmiocie, którym musi być podejrzenie popełnienie przestępstwa lub wykroczenia związanego z niewykonaniem zobowiązania podatkowego. Gdyby zatem wykładnia skarżącego była właściwa, to ww. wyrok TK byłoby w tej części nietrafne, a ono właśnie głównie odnosi się do tej fazy postępowania, bowiem podatnik nie ma wówczas informacji wprost od organu prowadzącego sprawę.

Wykładni przyjętej przez skarżącego nie potwierdza również to, że w art. 70 § 6 pkt 1 o.p. akcentowana jest kwestia podejrzenia popełnienia przestępstwa w kontekście niewykonania konkretnego zobowiązania podatkowego. W postanowieniu o wszczęciu postępowania in rem określa się czyn będący przedmiotem postępowania oraz jego kwalifikację prawną, nieznana jest tylko osoba sprawcy. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonana zaskarżonym wyrokiem WSA w Szczecinie kontrola decyzji organu odwoławczego okazała się prawidłowa. Bezzasadny jest zarzut błędnej wykładni art. 70 § 6 pkt 1 o.p. poprzez przyjęcie przez WSA w Szczecinie, że zawieszenie biegu terminu przedawnienia nie następuje jedynie poprzez ogłoszenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów i niezwłoczne przesłuchanie w charakterze podejrzanego, podczas gdy przepis ten jednoznacznie i wyraźnie nie uzależnia zawieszenia biegu terminu przedawnienia od zastosowania reguł postępowania karnego (art. 313 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego - Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.; dalej: k.p.k.), a zależy jedynie od poinformowania podatnika o toczącym się postępowaniu karnym lub karnoskarbowym.

W przywołanym wyroku z dnia 17 lipca 2012 r. o sygn. P 30/11 Trybunał Konstytucyjny odniósł się do art. 113 k.k.s. oraz art. 313 i art. 314 k.p.k i opisał związany z nimi mechanizm prowadzenia postępowania. Orzekając w przedmiocie konstytucyjności przepisu art. 70 § 6 pkt 1 o.p., Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że mechanizm ten narusza zasadę ochrony zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa jedynie w zakresie, w jakim wywołuje skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w związku z wszczęciem postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, bez informowania podatnika o tym fakcie. Trybunał Konstytucyjny nie stwierdził natomiast, że przekazanie informacji podatnikowi powinno być powiązane z konkretną czynnością procesową. Nakazał jedynie poinformowanie podatnika o zdarzeniu powodującym zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, bez wskazania trybu i sposobu przekazania takiej informacji, tym samym pozostawiając organom podatkowym daleko idącą swobodę w tym zakresie.

6.3. Reasumując, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że WSA w Szczecinie trafnie przyjął, iż nie tylko ogłoszenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów i niezwłoczne przesłuchanie podejrzanego rodzi skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w myśl art. 70 § 6 pkt 1 o.p. Zawieszenie biegu terminu przedawnienia będzie miało miejsce, jeżeli podatnik przed upływem terminu przedawniania wiedział, że toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe związane z niewykonaniem zobowiązania podatkowego. Natomiast poinformowanie o wszczęciu tego postępowania może nastąpić nie tylko poprzez ogłoszenie postanowienia o postawieniu zarzutów i niezwłoczne przesłuchanie w charakterze podejrzanego, ale może wynikać także z innych okoliczności, które mają odzwierciedlenie w zebranym materiale. Nie powinno się tym samym utożsamiać powzięcia wiadomości o toczącym się postępowaniu, na które zwraca uwagę Trybunał Konstytucyjny tylko z wejściem postępowania karnoskarbowego w fazę ad personam. Nie można tego wywieść ani z art. 70 § 6 pkt 1 o.p. ani z ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Za stanowiskiem prezentowanym przez Naczelny Sąd Administracyjny w rozpoznawanej sprawie przemawia także zmiana art. 70 § 6 pkt 1 o.p. Przepis ten po wskazanym wyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego zmieniony został przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2013 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz ustawy - Prawo celne (Dz. U. poz. 1149), zmieniającej ustawę - Ordynacja podatkowa z dniem 15 października 2013 r. Przyjął następujące brzmienie "Bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania". Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niezasadny zarzut błędnej wykładni art. 70 § 6 pkt 1 o.p, ponieważ podzielić należy pogląd WSA w Szczecinie, że gdy nastąpiło poinformowanie podatnika o postępowaniu karnym skarbowym przed upływem terminu przedawnienia, skutek w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nastąpił. Natomiast skarżący, dokonując wykładni wskazanego przepisu Ordynacji podatkowej, błędnie skoncentrował się jedynie na stwierdzeniu, że obowiązujące przepisy postępowania karnego (art. 313 § 1 k.p.k.) dla powiadomienia podatnika wymagają ogłoszenia mu postanowienia o przedstawieniu zarzutów i przesłuchania go, co znaczy, że dopiero od tego momentu należy uznać go za poinformowanego o toczącym się postępowaniu.

6.4. Uwzględniając całość przytoczonej argumentacji, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną na podstawie art. 184 p.p.s.a., jako pozbawioną usprawiedliwionych podstaw. O kosztach postępowania kasacyjnego rozstrzygnięto w myśl art. 204 pkt 1 w związku z art. 205 § 2 i 3 tej ustawy.

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/