Obowiązujące od 1 stycznia 2017 r. rozporządzenie w sprawie świadectwa pracy zawiera w załączniku nowy wzór świadectwa pracy. Pracodawca nie ma jednak obowiązku korzystania z tego wzoru. Jeżeli chce, może używać wzoru świadectwa opracowanego przez siebie. Musi on jednak zawierać wszystkie informacje wskazane w rozporządzeniu w sprawie świadectwa pracy.

Instrukcja wypełniania świadectwa pracy od 1 stycznia 2017 r.

Krok 1. Wypełnianie świadectwa pracy rozpocznij od podania w jego nagłówku nazwy pracodawcy, jego siedziby lub miejsca zamieszkania, numeru REGON-PKD oraz miejscowości i daty wystawienia świadectwa.

Podanie danych w nagłówku zazwyczaj nie sprawia pracodawcy kłopotu. Trzeba pamiętać, że w przypadku:

● numeru REGON-PKD - należy wpisać identyfikator pracodawcy nadany przez właściwy wojewódzki urząd statystyczny,

● daty wystawienia świadectwa pracy - należy podać faktyczną datę jego wystawienia. Jeżeli dochodzi do wystawienia nowego świadectwa pracy np. w wyniku sprostowania lub orzeczenia sądowego, pracodawca wskazuje datę, z jaką faktycznie wystawia to świadectwo. Trzeba podkreślić, że nie chodzi w tym przypadku o datę i miejsce doręczenia pracownikowi dokumentu.

Przykład

Pracownica była zatrudniona w Warce. Centrala firmy znajduje się w Warszawie, gdzie przygotowano dla niej świadectwo pracy. Jako miejscowość wystawienia świadectwa pracy należy więc podać Warszawę. Pracownica odebrała świadectwo pracy 6 marca 2017 r., jednak zostało ono przygotowane 1 marca 2017 r. Taką datę podajemy w świadectwie.

Krok 2. W ust. 1 świadectwa pracy poza danymi pracownika (imię/imiona, nazwisko, imiona rodziców, data urodzenia) wskaż nazwę pracodawcy oraz jego siedzibę, a także w jakim okresie oraz w jakim wymiarze czasu pracy pracownik był zatrudniony.

Wymiar czasu pracy powinien być określony w umowie o pracę, a następnie wskazany w świadectwie pracy ułamkiem zwykłym (np. pełny wymiar czasu pracy, 1/2, 1/4, 3/4 pełnego wymiaru czasu pracy) albo dziesiętnym (np. 0,75 pełnego wymiaru czasu pracy).

Przykład wskazania okresu zatrudnienia i wymiaru czasu pracy w ust. 1 świadectwa pracy

W świadectwie pracy nie podaje się natomiast informacji o podstawie nawiązania stosunku pracy oraz rodzaju umowy o pracę, w oparciu o którą pracownik był zatrudniony. Pracodawca zatrudniający pracownika przejętego od innego pracodawcy na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy lub przepisów odrębnych podaje również okres jego zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy (poprzednich pracodawców) i wskazuje tego pracodawcę (tych pracodawców). W ust. 1 świadectwa pracy pracodawca podaje również okresy poprzedniego zatrudnienia u tego pracodawcy, jeżeli nie wydał świadectwa pracy w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem poprzedniego stosunku pracy albo poprzednich stosunków pracy. Dotyczy to wcześniej zakończonych umów terminowych, jeżeli po ich zakończeniu stosunek pracy był kontynuowany, a pracownik nie otrzymał świadectwa pracy.

Krok 3. W ust. 2 świadectwa pracy wskaż, jaką pracę wykonywał pracownik.

W tym miejscu należy wymienić wszystkie stanowiska, które zajmował zatrudniony u pracodawcy wystawiającego świadectwo pracy, oraz jakie pełnił funkcje. Nie wynika to wprost z przepisów, ale poszczególne stanowiska lub funkcje należy podać w porządku chronologicznym. Przepisy nie wymagają, aby pracodawca, wymieniając poszczególne stanowiska pracy, wskazywał okres, w którym pracownik świadczył pracę na danym stanowisku, ale taką informację można umieścić dla większej przejrzystości świadectwa pracy.

Krok 4. W ust. 3 świadectwa pracy wskaż tryb i podstawę prawną rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.

W świadectwie pracy pracodawca wskazuje jeden z trybów rozwiązania stosunku pracy określonych w art. 23¹ § 4 lub § 5, art. 30 § 1, art. 48 § 2, art. 68³, art. 201 § 2 Kodeksu pracy lub w przepisach odrębnych.

W tym miejscu świadectwa pracy należy zatem podać następujące przypadki rozwiązania stosunku pracy:

Dodatkowo w przypadku rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 30 § 1 Kodeksu pracy:

● za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia - pracodawca wskazuje stronę stosunku pracy składającą oświadczenie woli w tej sprawie,

● bez wypowiedzenia - pracodawca wskazuje art. 52 albo art. 53 lub art. 55 Kodeksu pracy,

● na mocy porozumienia stron albo za wypowiedzeniem z przyczyn niedotyczących pracownika - pracodawca wskazuje art. 1 albo art. 10 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1474).

Przykład

Pracodawca rozwiązał z pracownikiem umowę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Prawidłowy zapis rozwiązania stosunku pracy w świadectwie pracy powinien zostać sformułowany w następujący sposób:

Pracodawca nie może zamieszczać w świadectwie pracy przyczyny uzasadniającej rozwiązanie stosunku pracy.

W ust. 3 lit. b świadectwa pracy należy wpisać podstawę prawną wygaśnięcia stosunku pracy. W przypadku gdy wygaśnięcie stosunku pracy nastąpiło:

● z powodu śmierci pracownika - podajemy art. 63¹ § 1 Kodeksu pracy,

● z powodu śmierci pracodawcy - podajemy art. 63² § 1 Kodeksu pracy,

● z upływem 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania - podajemy art. 66 § 1 Kodeksu pracy,

● z powodu niezgłoszenia przez pracownika pozostającego w związku z zatrudnieniem na podstawie wyboru na urlopie bezpłatnym powrotu do pracy w ciągu 7 dni od rozwiązania stosunku pracy z wyboru - podajemy art. 74 Kodeksu pracy,

● na podstawie przepisów szczególnych - wskazujemy te przepisy.

Nie należy mylić rozwiązania umowy z upływem okresu, na jaki została zawarta, z wygaśnięciem umowy. Jeśli pracownik został zatrudniony na czas określony i z upływem tego okresu umowa uległa rozwiązaniu, wypełniamy ust. 3 lit. a. Natomiast nie wypełniamy ust. 3 lit. b dotyczącego wygaśnięcia.

Do 31 grudnia 2016 r. szczególne przypadki rozwiązania stosunku pracy były podawane w ust. 3 lit. b świadectwa pracy. Obecnie wskazujemy je, podobnie jak zwykły tryb rozwiązania stosunku pracy, w ust. 3 lit. a świadectwa pracy. Natomiast wygaśnięcie stosunku pracy, wskazywane dotychczas w ust. 3 lit. c świadectwa pracy, podajemy teraz w ust. 3 lit. b świadectwa pracy.

Krok 5. W ust. 4 świadectwa pracy wskaż okres, o który został skrócony okres wypowiedzenia, uprawniający do odszkodowania.

Skrócony okres wypowiedzenia można zastosować w sytuacji wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub określony przez pracodawcę znajdującego się w stanie upadłości bądź likwidacji albo z innych przyczyn niedotyczących pracownika. Trzymiesięczny okres wypowiedzenia można skrócić maksymalnie do 1 miesiąca, ale za pozostałą część okresu wypowiedzenia należy wówczas wypłacić odszkodowanie (art. 36¹ § 1 Kodeksu pracy). Okres ten należy wykazać w świadectwie pracy, ponieważ okres, za który przysługuje odszkodowanie, wlicza się pracownikowi pozostającemu bez pracy do okresu zatrudnienia.

Krok 6. W ust. 5 pkt 1 świadectwa pracy wskaż wyłącznie liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, wykorzystanego w naturze lub za które przysługuje ekwiwalent pieniężny, w tym także urlopu na żądanie.

W tym miejscu świadectwa pracy odrębnie trzeba wskazać liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego zwykłego oraz urlopu na żądanie, wykorzystanego przez pracownika w roku, w którym ustaje stosunek pracy. Świadectwo pracy nie zawiera natomiast informacji o wymiarze zaległego urlopu wypoczynkowego.

Przykład

Pracownik do dnia rozwiązania stosunku pracy 31 marca 2017 r. wykorzystał w 2017 r. 5 dni urlopu zaległego. Dodatkowo wykorzystał w tym roku urlop za 2017 r. w wymiarze 12 dni. W świadectwie pracy w części "wykorzystał urlop wypoczynkowy w wymiarze" należy wpisać: 12 dni (96 godzin).

Przykład

Stosunek pracy pracownika uprawnionego do 26 dni urlopu ustaje 30 kwietnia 2017 r. Pracownik wykorzystał 15 dni urlopu wypoczynkowego przysługującego mu za 2017 r., w tym 3 dni urlopu na żądanie. W świadectwie pracy w ust. 5 pkt 1 pracodawca powinien więc wykazać urlop w następujący sposób:

W tym punkcie nie zamieszcza się informacji na temat urlopów dodatkowych, przysługujących na podstawie odrębnych przepisów. Te informacje podaje się dopiero w ust. 5 pkt 12 świadectwa pracy, gdzie wskazujemy wykorzystanie przez pracownika dodatkowego urlopu oraz innych uprawnień pracowniczych.

W tym zakresie można się spotkać również z innym poglądem. Zgodnie z nim w ust. 5 pkt 12 świadectwa wystarczy umieszczenie adnotacji o tym, że pracownik korzystał z urlopu dodatkowego udzielonego np. na podstawie art. 19 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Natomiast w ust. 5 pkt 1 należy w takim przypadku wpisać łączny wymiar wykorzystanego urlopu (tj. urlopu zwykłego i dodatkowego) z adnotacją, że podany wymiar dotyczy obu urlopów. Ponieważ nie ma konkretnych regulacji w tym zakresie, oba sposoby wskazania dodatkowego urlopu należy uznać za dopuszczalne.

Krok 7. W ust. 5 pkt 2 świadectwa pracy podaj informacje o wykorzystanym przez pracownika w czasie zatrudnienia urlopie bezpłatnym.

W ust. 5 pkt 2 należy wpisać okres trwania urlopu bezpłatnego i podstawę prawną jego udzielenia (np. art. 174 § 1 lub art. 174¹ § 1 Kodeksu pracy). W tym miejscu należy podać termin udzielonego urlopu bezpłatnego za cały okres zatrudnienia, a nie tylko za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy. Informacji o urlopie bezpłatnym nie zamieszcza się natomiast dodatkowo w ust. 5 pkt 13 świadectwa pracy, gdzie podaje się dane o okresach nieskładkowych przypadających w czasie zatrudnienia. Urlop bezpłatny nie jest bowiem okresem nieskładkowym.

Krok 8. W ust. 5 pkt 3 i 4 wskaż informacje o wykorzystanym urlopie ojcowskim i rodzicielskim oraz podstawę prawną udzielania urlopu rodzicielskiego.

W ust. 5 pkt 3 i 4 pracodawca wskazuje wykorzystany urlop ojcowski i rodzicielski tylko wówczas, gdy pracownik ze względu na wiek dziecka mógłby korzystać z takiego urlopu u kolejnego pracodawcy. W przypadku gdy pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop ojcowski lub rodzicielski - pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka.

Od 2 stycznia 2016 r. pracownik-ojciec może wykorzystać urlop ojcowski w 2 częściach, w wymiarze 14 dni kalendarzowych. Przysługuje on do ukończenia przez dziecko 24. miesiąca życia albo do upływu 24 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia orzekającego przysposobienie dziecka i nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 7. roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego, nie dłużej niż do ukończenia przez nie 10. roku życia. Kolejny pracodawca musi posiadać informację, czy pracownik wciąż może skorzystać z uprawnienia, jakim jest urlop ojcowski.

Urlop rodzicielski może być wykorzystany w 4 częściach. Od 2 stycznia 2016 r. urlop ten w wymiarze do 16 tygodni może być udzielony w terminie nieprzypadającym bezpośrednio po poprzedniej części tego urlopu albo nieprzypadającym bezpośrednio po wykorzystanym zasiłku macierzyńskim za okres odpowiadający części tego urlopu. Przysługuje on nie później niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6. rok życia. Podobnie jak w przypadku urlopu ojcowskiego kolejny pracodawca musi posiadać wiedzę, czy pracownik ma jeszcze prawo do skorzystania z urlopu rodzicielskiego na dane dziecko, czy już wyczerpał prawo do tego urlopu.

Przykład

Umowa o pracę z pracownicą rozwiąże się 31 marca 2017 r. Pracownica ma dwoje dzieci - córkę urodzoną 2 sierpnia 2013 r. i syna urodzonego 5 stycznia 2016 r. Pracownica wykorzystała urlop rodzicielski na córkę w pełnym wymiarze na podstawie jednego wniosku. Natomiast z urlopu rodzicielskiego na syna korzystała w 2 częściach po 8 tygodni. W związku z tym pracodawca musi wykazać w świadectwie pracy wykorzystane przez pracownicę urlopy rodzicielskie na oboje dzieci w następujący sposób:

Krok 9. W ust. 5 pkt 5 świadectwa pracy podaj informację o wykorzystanym urlopie wychowawczym i podstawie prawnej jego udzielania.

W ust. 5 pkt 5 należy podać podstawę prawną udzielenia urlopu wychowawczego, jego wymiar oraz liczbę części, w jakich urlop ten został wykorzystany. Urlop wychowawczy może być udzielony na podstawie art. 186 § 2 (wymiar urlopu wynosi maksymalnie 36 miesięcy) albo art. 186 § 3 (w przypadku niepełnosprawności dziecka, niezależnie od 36 miesięcy urlopu wychowawczego, pracownikowi przysługuje dodatkowy urlop wychowawczy w wymiarze do 36 miesięcy) Kodeksu pracy. Może być on udzielony maksymalnie w 5 częściach, nie dłużej niż do ukończenia przez dziecko 6. roku życia. Jeśli pracownik wykorzystywał więcej niż jeden urlop wychowawczy, pracodawca wskazuje odrębnie urlop wykorzystany na każde z dzieci, podając imię i nazwisko dziecka.

Krok 10. W ust. 5 pkt 6 świadectwa pracy wskaż okres ochrony, jakiej podlegał pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego, który obniżył wymiar czasu pracy.

Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy do dnia powrotu do nieobniżonego wymiaru czasu pracy (art. 186⁸ § 1 pkt 2 Kodeksu pracy). Ochrona ta przysługuje jednak nie dłużej niż przez 12 miesięcy. Kolejny pracodawca musi wiedzieć, czy pracownik uprawniony do urlopu wychowawczego, który chciałby skorzystać z uprawnienia do pracy w obniżonym wymiarze czasu pracy, wciąż podlega szczególnej ochronie przed zwolnieniem.

Krok 11. W ust. 5 pkt 7 świadectwa pracy wskaż liczbę dni lub godzin zwolnienia przysługującego pracownikowi na opiekę nad dzieckiem do 14 lat.

Pracownikowi wychowującemu przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku kalendarzowego zwolnienie od pracy w wymiarze 16 godzin albo 2 dni, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia (art. 188 Kodeksu pracy). W tym punkcie świadectwa pracy trzeba podać wymiar takiego zwolnienia wykorzystanego w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy.

Krok 12. W ust. 5 pkt 8 świadectwa pracy podaj liczbę dni niezdolności pracownika do pracy, za które zachował prawo do wynagrodzenia chorobowego.

W tym miejscu świadectwa pracy trzeba podać liczbę dni, za którą pracodawca wypłacił pracownikowi wynagrodzenie chorobowe zgodnie z obowiązującymi przepisami, czyli maksymalnie 14 dni (w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia) lub 33 dni (art. 92 Kodeksu pracy). Informacja ta ma posłużyć kolejnemu pracodawcy do ustalenia prawa do wynagrodzenia bądź zasiłku chorobowego w tym samym roku kalendarzowym.

Okres pobierania wynagrodzenia chorobowego ma charakter okresu nieskładkowego - zatem wykazuje się go również w ust. 5 pkt 13 świadectwa pracy. Natomiast w tym punkcie świadectwa pracy nie wskazuje się okresu choroby przypadającego w trakcie wyczekiwania na świadczenie.

Krok 13. W ust. 5 pkt 9 świadectwa pracy wskaż dni, za które pracownik nie zachował prawa do wynagrodzenia chorobowego, przypadające w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2003 r.

Zgodnie z obowiązującym w tym okresie art. 92 § 1 Kodeksu pracy, gdy okres niezdolności do pracy trwał nie dłużej niż 6 dni, pracownik nie zachowywał prawa do wynagrodzenia za pierwszy dzień tego okresu. W tym miejscu świadectwa trzeba wskazać właśnie takie dni.

Krok 14. W ust. 5 pkt 10 świadectwa pracy wpisz okres odbywania czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych.

Obecnie konieczność wpisywania okresu służby wojskowej i jej form zastępczych istnieje coraz rzadziej ze względu na likwidację powszechnego poboru. Jednak konieczność podania okresu służby (formy zastępczej) może dotyczyć pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy przed wieloma laty.

Krok 15. W ust. 5 pkt 11 wskaż okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W tym miejscu świadectwa pracy trzeba wskazać okres zatrudnienia pracownika przy pracach wymienionych w § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Dodatkowo pracodawca ma obowiązek podać rodzaj pracy oraz nazwę stanowiska, na którym ta praca była w wymienionym okresie wykonywana.

Krok 16. W ust. 5 pkt 12 świadectwa pracy wpisz informacje o wykorzystaniu przez pracownika dodatkowego urlopu albo innych uprawnień i świadczeń tylko w zakresie mającym wpływ na uprawnienia pracownicze u kolejnego pracodawcy.

W tym miejscu należy wpisać informacje mające wpływ na uprawnienia pracownicze u kolejnego pracodawcy, np. czy pracownikowi została wypłacona odprawa emerytalna lub rentowa, czy zatrudniony posiadający określony stopień niepełnosprawności wykorzystał dodatkowy, przysługujący mu urlop wypoczynkowy.

Krok 17. W ust. 5 pkt 13 świadectwa pracy wskaż przypadające w okresie zatrudnienia okresy nieskładkowe.

W tym przypadku chodzi o okresy wskazane w art. 7 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Do okresów nieskładkowych zaliczamy m.in.: niezdolność do pracy spowodowaną chorobą, za którą pracownik otrzymuje wynagrodzenie chorobowe i zasiłek chorobowy (również z funduszu wypadkowego), okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego (również z funduszu wypadkowego) oraz zasiłku opiekuńczego.

W tym miejscu nie należy wpisywać okresów nieobecności nieusprawiedliwionych i usprawiedliwionych niepłatnych, udzielonych urlopów bezpłatnych. Ze względu na fakt, że przed 1 stycznia 1999 r. urlop wychowawczy był okresem nieskładkowym, w tym punkcie świadectwa pracy powinny być uwzględnione takie urlopy przypadające przed tą datą.

Krok 18. W ust. 6 świadectwa pracy podaj informację o zajęciu wynagrodzenia pracownika.

W przypadku gdy pracownik ma zajęcie komornicze, należy wskazać komornika, numer sprawy egzekucyjnej oraz wysokość potrąconych dotychczas kwot, tak by nowy pracodawca, zatrudniający daną osobę, mógł na podstawie informacji ze świadectwa pracy skontaktować się z komornikiem i dokonywać potrąceń z wynagrodzenia pracownika.

Krok 19. W ust. 7 świadectwa pracy podaj informacje uzupełniające.

W tym miejscu świadectwa pracy pracodawca zamieszcza informację:

1) o należnościach ze stosunku pracy uznanych przez niego i niewypłaconych pracownikowi do dnia ustania stosunku pracy z powodu braku środków finansowych;

2) na żądanie pracownika:

a) o wysokości i składnikach wynagrodzenia,

b) o uzyskanych kwalifikacjach,

c) o prawomocnym orzeczeniu sądu pracy o przywróceniu pracownika do pracy lub przyznaniu mu odszkodowania z tytułu niezgodnego z przepisami prawa wypowiedzenia umowy o pracę lub jej rozwiązania bez wypowiedzenia, przy czym pracodawca, uzupełniając treść świadectwa pracy o tę informację, podpisuje ją i opatruje datą.

Krok 20. Podpisz świadectwo pracy.

Świadectwo pracy może być podpisane przez:

● pracodawcę,

● osobę reprezentującą pracodawcę,

● osobę upoważnioną do składania oświadczeń w imieniu pracodawcy.

Od 1 stycznia 2017 r. wystarczający jest podpis pracodawcy lub osoby reprezentującej pracodawcę albo osoby upoważnionej do składania oświadczeń w imieniu pracodawcy, bez konieczności przystawiania pieczęci.

Krok 21. Zamieść na końcu świadectwa pracy pouczenie o możliwości i trybie jego sprostowania.

Świadectwo pracy musi również zawierać pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie i terminie wystąpienia z wnioskiem o sprostowanie świadectwa pracy, a w razie nieuwzględnienia wniosku - o prawie oraz terminie wystąpienia z żądaniem sprostowania świadectwa pracy do sądu pracy. Pracownik ma 7 dni na odwołanie się do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy.

W przypadku negatywnej decyzji pracodawcy pracownik może w ciągu 7 dni od jej otrzymania wystąpić o sprostowanie świadectwa pracy do sądu pracy. Pracodawca powinien wskazać w świadectwie pracy, jaki sąd pracy jest właściwy do rozpatrzenia pozwu pracownika o sprostowanie świadectwa pracy.

W tym przypadku sądem właściwym będzie sąd odpowiedni ze względu na:

● adres zamieszkania pozwanego,

● miejsce faktycznego lub planowanego świadczenia pracy,

● adres zakładu pracy.

Pracodawca nie musi wymieniać w pouczeniu wszystkich sądów właściwych. Wystarczające będzie wskazanie jednego sądu. Najczęściej wskazuje się sąd właściwy ze względu na adres zakładu pracy. W świadectwie pracy można podać jedynie nazwę miejscowości, w której znajduje się sąd pracy, a także pełny adres sądu pracy.

Wzór świadectwa pracy

W związku z tym, że przepisy rozporządzenia nie określają, w jaki sposób pracodawca powinien wypełnić rubryki świadectwa pracy, które nie odnoszą się do danego pracownika, za prawidłowe należy uznać zarówno pozostawienie takich rubryk pustych, jak i przekreślenie ich linią poziomą czy umieszczenie adnotacji "nie dotyczy".

Wzór wypełnionego świadectwa pracy

PODSTAWA PRAWNA:

● § 2 i załącznik do rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy - Dz.U. z 2016 r. poz. 2292

● art. 23¹ § 4 lub § 5, art. 30 § 1, art. 36¹ § 1, art. 48 § 2, art. 52, art. 53, art. 55, art. 63¹ § 1, art. 63² § 1, art. 66, art. 68³, art. 74, art. 92, art. 97, art. 174 § 1, art. 174¹ § 1, art. 182^1c § 3, art. 182^1d § 1, art. 186, art. 186⁸ § 1 pkt 2, art. 188, art. 201 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 60

● art. 7 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 887; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 38

● § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - Dz.U. Nr 8, poz. 43; ost.zm. Dz.U. z 1997 r. Nr 61, poz. 377

Ewa Łukasik

ekspert z zakresu prawa pracy i bhp, autorka wielu publikacji z tej tematyki