Interpretacja indywidualna z dnia 17.02.2017, sygn. 2461-IBPP3.4512.790.2016.2.ASz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. 2461-IBPP3.4512.790.2016.2.ASz

zasady centralizacji rozliczeń z jednostkami budżetowymi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 listopada 2016 r. (data wpływu 8 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT z jednostkami budżetowymi A jest prawidłowe,
• obowiązku centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT z jednostkami budżetowymi B jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT z jednostkami budżetowymi. Wniosek uzupełniono pismem z 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 16 stycznia 2017 r. znak: 2461-IBPP3.4512.790.2016.1.ASz.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (uzupełnione pismem z 30 stycznia 2016 r.):

Miasto (dalej: Wnioskodawca lub Miasto) jest jednostką samorządu terytorialnego działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1515 ze zm.), wyposażoną, jako miasto na prawach powiatu, w osobowość prawną przyznaną m.in. przepisem art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1445 ze zm.).

Wnioskodawca jest podatnikiem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług (dalej; VAT) w Polsce jako podatnik VAT czynny.

Od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca zakłada centralizację rozliczeń VAT obejmującą również rozliczenia VAT jednostek organizacyjnych Miasta. Niniejszy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego/stanu prawnego obowiązującego właśnie od stycznia 2017 r.

Poza nieposiadającymi osobowości prawnej jednostkami budżetowymi utworzonymi przez Miasto, do nieposiadających osobowości prawnej jednostek budżetowych Miasta należą również m.in.

1. Dom Pomocy Społecznej N. w G. (DPS N.),
2. Dom Pomocy Społecznej O. w G. (DPS O.),
3. Dom Dziecka nr 1 oraz Dom Dziecka nr 2 w G. (DD1, DD2),
4. Dom Dziecka nr 3 w G. (DD3),
5. Młodzieżowy Dom Kultury w G. (MDK),
6. Zespół Szkół Samochodowych w G. (ZSS),
7. Szkoły podstawowe objęte Aktami Założycielskimi (Szkoły A),
8. Szkoły ponadpodstawowe objęte Aktami Założycielskimi (Szkoły B), dalej łącznie zwane Jednostkami Budżetowymi A.

Poza tym, w ramach Miasta funkcjonują również m.in. następujące nieposiadające osobowości prawnej jednostki budżetowe:

1. Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w G. (PINB),
2. Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej w G. (KMPSP),
3. Powiatowy Urząd Pracy w G. (PUP),

dalej łącznie zwane Jednostkami Budżetowymi B.

Wszystkie ww. jednostki (tj. Jednostki Budżetowe A oraz Jednostki Budżetowe B) są jednostkami budżetowymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Poniżej Wnioskodawca przedstawia historię powstania i podstawowe zasady funkcjonowania ww. jednostek.

DPS N.

Jednostka organizacyjna Miasta Dom Pomocy Społecznej N. została utworzona uchwałą Nr xxx Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z dnia 21 stycznia 1967 r. Następnie zarządzeniem nr 258/91 Wojewody K. z dnia 23 grudnia 1991 r. nadano statut temu podmiotowi, wskazując, że jest to samodzielna jednostka podległa Wojewodzie K. Dopiero uchwałą Nr xxx Rady Miejskiej w G. z dnia 2 grudnia 1999 r. (działając m.in. na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną) nadano DPS N. nowy statut, w którym zapisano, że jest to jednostka organizacyjna Miasta.

Reasumując, DPS N. jest na dzień dzisiejszy jednostką organizacyjną Miasta, natomiast nie została ona przez Wnioskodawcę utworzona.

DPS O.

Na mocy Porozumienia zawartego 22 października 1993 r. pomiędzy Wojewodą K. a Prezydentem Miasta w sprawie przekazania niektórych zadań i kompetencji z zakresu administracji rządowej do wykonania organom Miasta, w dniu 16 grudnia 1993 r. w ramach programu pilotażowego reformy administracji publicznej przekazano jednostkę organizacyjną Dom Pomocy Społecznej w G. Miastu G. W momencie przekazania obowiązywał Statut DPS nadany Zarządzeniem xxx Wojewody K. z dnia 23 grudnia 1991 r., ze zm. W związku z rozwiązaniem z dniem 31 marca 1995 r., uchwałą Rady Miejskiej nr xxx z 29 grudnia 1994 r, Porozumienia zawartego w dniu 22 października 1993 r., w dniu 20 marca 1995 r. przekazano DPS pod nadzór Wojewódzkiego Zespołu Pomocy Społecznej w K. Następnie decyzją Wojewody z dnia 25 stycznia 2000 r., nr xxx, w dniu 1 stycznia 2000 r. zostało stwierdzone nabycie w dniu 1 stycznia 1999 r. przez Miasto prawa własności mienia DPS O.

Reasumując, DPS O. jest na dzień dzisiejszy jednostką organizacyjną Miasta, natomiast nie została ona przez Wnioskodawcę utworzona.

DD1 i DD2

W dniu 29 maja 1968 r. Kuratorium Okręgu Szkolnego K. formalnie zaakceptowało Uchwałę Nr Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w G. z 19 stycznia 1967 r. w części dotyczącej przekształcenia z dniem 1 września 1968 r. Państwowego Domu Dziecka nr 2 w G. na Państwowy Specjalny Zakład Wychowawczy. Aktem Przekształcenia z 8 września 1994 r., sporządzonym przez Kuratorium Oświaty w K. na podstawie art. 31 ustawy o systemie oświaty, przekształcono z dniem 31.08.1994 r. Państwowy Dom Dziecka nr 1 w Dom Dziecka nr 1 w G. oraz Państwowy Dom Dziecka nr 2 w Dom Dziecka nr 2 w G. Reasumując, DD1 i DD2 są na dzień dzisiejszy jednostkami organizacyjnymi Miasta, natomiast nie zostały one przez Wnioskodawcę utworzone.

DD3

Dom dziecka dla sierot z terenów kresów wschodnich został utworzony w 1945 r, i był prowadzony przez siostry zakonne ze Zgromadzenia Sióstr B. W 1968 r. dom dziecka został przekształcony w placówkę świecką (państwową) o nazwie S. Zakład Wychowawczy. W latach późniejszych zmieniono nazwę Zakładu na S. Ośrodek Wychowawczy. Aktem przekształcenia placówki publicznej z dnia 5 marca 1997 r., sporządzonym przez Kuratorium Oświaty w K., publiczny Specjalny Ośrodek Wychowawczy przekształcony został w Dom Dziecka nr 3 w G. i pod taką nazwą funkcjonuje do dzisiaj. Protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 31 grudnia 1998 r. Kurator Oświaty przekazał mienie DD3 powiatowi G. (tj. Wnioskodawcy). Reasumując, DD3 jest na dzień dzisiejszy jednostką organizacyjną Miasta, natomiast nie została ona przez Wnioskodawcę utworzona

MDK

Stacja Młodych Techników w G. została powołana w 1974 r, w wykonaniu zarządzenia Ministra Oświaty i Wychowania z 1973 r. w sprawie organizacji placówek wychowania pozaszkolnego, na podstawie wniosku Wydziału Oświaty i Wychowania Urzędu Miejskiego w G., pismem z 30 maja 1974 r. Kuratorium Okręgu Szkolnego Urzędu Wojewódzkiego w K. ustalającym dla tej placówki stopień organizacyjny i nazwę.

28 sierpnia 1975 r. pismem Urzędu Wojewódzkiego Kuratorium Oświaty i Wychowania w K. przemianowano Stację M. na Młodzieżowy Dom Kultury.

Aktem Założycielskim Młodzieżowego Domu Kultury, stanowiącym załącznik do Uchwały Rady Miejskiej w G. z dnia 16 lipca 2009 r. zmieniono siedzibę MDK, a jednocześnie sformalizowano umiejscowienie MDK w strukturze Miasta (wykonanie uchwały powierzono Prezydentowi Miasta oraz Dyrektorowi MDK).

Reasumując, MDK jest na dzień dzisiejszy jednostką organizacyjną Miasta, natomiast nie została ona przez Wnioskodawcę utworzona.

ZSS

Placówka oświatowa powstała w 1952 r. Zarządzeniem nr xxx Ministra Transportu Drogowego i Lotniczego z dnia 30 stycznia 1953 r. Technikum z B. przekształcono w Technikum Samochodowe w G. Jednostka ta weszła w skład zbiorczego zakładu szkolnego pod nazwą Zespół Szkół Zawodowych nr 1 w G. na podstawie Zarządzenia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego z dnia 2.08.1971 r. nr xxx.

Kurator Okręgu Szkolnego K. zarządzeniem z dnia 18 września 1974 r. nr xxx w sprawie zmiany nazwy Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 w G. zmienił nazwę Zespołu Szkół Zawodowych nr 1 G. na Zespół Szkół Samochodowych w G.. Pod taką nazwą jednostka ta funkcjonuje do dzisiaj.

Reasumując, ZSS jest na dzień dzisiejszy jednostką organizacyjną Miasta, natomiast nie została ona przez Wnioskodawcę utworzona.

Szkoły A

Rada Miejska G. uchwałą nr xxx z dnia 25 marca 1999 r. uchwaliła tzw. akty założycielskie dla wskazanych w tej uchwale szkół podstawowych. Szkoły te są szkołami istniejącymi od wielu lat (przykładowo, SP nr 9), zostały utworzone pierwotnie przez inne podmioty niż Wnioskodawca. Dziś funkcjonują na zasadach identycznych jak inne, typowe szkoły utworzone przez Miasto, są jednostkami budżetowymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

Konieczność uchwalenia dokumentu w postaci aktu założycielskiego wynika z ustawy o systemie oświaty. W art. 58 tej ustawy wskazano, że szkołę lub placówkę publiczną zakłada się na podstawie aktu założycielskiego, który określa jej typ, nazwę i siedzibę. Na wstępie ww. uchwały został przywołany ten przepis, jak również inne regulacje z ustawy o systemie oświaty.

Reasumując, Szkoły A są na dzień dzisiejszy jednostkami organizacyjnymi Miasta, natomiast nie zostały ona przez Wnioskodawcę utworzone.

Szkoły B

Szereg szkół ponadpodstawowych funkcjonujących w Mieście również zostało utworzonych nie przez Miasto, lecz przez inne podmioty. Przykładowo, Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 3 w G. został utworzony decyzją nr xxx Kuratora Oświaty i Wychowania w K. z dnia 16 maja 1984 r. Uchwałą Rady Miejskiej w G. nr xxx z dnia 10 lutego 2000 r. uchwalono akt założycielski dla tej jednostki.

Konieczność uchwalenia dokumentu w postaci aktu założycielskiego wynika z ustawy o systemie oświaty. W art. 58 tej ustawy wskazano, że szkołę lub placówkę publiczną zakłada się na podstawie aktu założycielskiego, który określa jej typ, nazwę i siedzibę. Na wstępie ww. uchwały został przywołany ten przepis, jak również inne regulacje z ustawy o systemie oświaty.

Dziś wszystkie te szkoły funkcjonują na zasadach identycznych jak inne, typowe szkoły utworzone przez Miasto, są jednostkami budżetowymi w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

PINB

Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego jest jednostką budżetową w rozumieniu ustawy o finansach publicznych oraz art. 33a ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym. Co więcej, zgodnie z art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym, PINB jest jednostką organizacyjną powiatu (tj. w analizowanym przypadku jednostką organizacyjną Miasta),

Koszty funkcjonowania PINB są pokrywane z dotacji celowej budżetu państwa, dotacja ta jest dochodem budżetu Miasta i PINB otrzymuje środki na wydatki z budżetu Miasta.

KMPSP

KMPSP stanowi jednostkę budżetową Miasta, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych oraz art. 33a ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym. Jednocześnie, zgodnie z art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym, KMPSP jest jednostką organizacyjną powiatu (tj. w analizowanym przypadku jednostką organizacyjną Miasta).

Wydatki KMPSP są zapisane w budżecie Miasta. Źródłem ich finansowania są dotacje z budżetu państwa oraz środki finansowe z innych źródeł, które stanowią dochody budżetu Miasta.

PUP

Na mocy ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, z dniem 1 stycznia 2000 r. rejonowe urzędy pracy stały się powiatowymi urzędami pracy wchodzącymi w skład powiatowej administracji zespolonej.

Powiatowy urząd pracy działający na obszarze przekraczającym granice jednego powiatu lub miasta na prawach powiatu stał się powiatowym urzędem pracy działającym pod zwierzchnictwem prezydenta miasta na prawach powiatu lub starosty właściwego ze względu na siedzibę powiatowego urzędu pracy.

Przejęcie przez jednostki samorządu terytorialnego powiatowych urzędów pracy obejmujących obszarem działania więcej niż jedną jednostkę terytorialną, następowało na podstawie porozumienia w sprawie powierzenia zadań publicznych.

W Uchwale nr xxx z dnia 23 grudnia 1999 r. Rada Miejska w G. upoważniła Zarząd Miasta do zawarcia porozumienia z Zarządem Powiatu G. w sprawie wykonywania od 1 stycznia 2000 r. zadań z zakresu zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu.

W dniu 15 listopada 2005 r. pomiędzy Miastem a Powiatem G. zawarto Porozumienie Nr xxxregulujące zasady współpracy i współfinansowanie działalności PUP. I tak, w świetle Porozumienia, PUP jest jednostką organizacyjną działającą pod zwierzchnictwem Prezydenta Miasta. PUP obejmuje swoim terenem działania Miasto oraz Powiat G. Obie strony Porozumienia zobowiązują się do współdziałania i współpracy przy wykonywaniu zadań określonych ustawą.

W dniu 9 września 2010 r. podpisano nowe Porozumienie w tej sprawie Nr xxx, jednocześnie Porozumienie z 2005 r. utraciło moc (przy czym powyższe zapisy pozostały nie zmienione).

Uchwałą nr xxx Rady Miasta G. z dnia 18 czerwca 2015 r. nadano PUP statut, który aktualnie obowiązuje. Zgodnie ze statutem, PUP jest jednostką organizacyjną Miasta prowadzącą działalność na zasadach ustalonych dla jednostki budżetowej. PUP wchodzi w skład powiatowej administracji zespolonej. Zwierzchnictwo nad PUP sprawuje Prezydent Miasta. Obszar działania PUP obejmuje Miasto i Powiat G. PUP kieruje Dyrektor wyłoniony w drodze konkursu, którego powołuje i odwołuje Prezydent Miasta w porozumieniu ze Starostą Powiatu G. Dyrektor PUP działa jednoosobowo na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Prezydenta Miasta. Szczegółową organizację i zasady funkcjonowania PUP określa Regulamin organizacyjny nadany Zarządzeniem Prezydenta Miasta. Urząd prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych dla jednostek budżetowych.

Zgodnie z art, 33b ustawy o samorządzie powiatowym, PUP jest jednostką organizacyjną powiatu (tj. w analizowanym przypadku jednostką organizacyjną Miasta). Na podstawie art. 33a ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym oraz ustawy o finansach publicznych, PUP jest jednostką budżetową Miasta.

Podstawy prawne funkcjonowania poszczególnych jednostek wskazanych we wniosku są następujące:

1. DPS N.: art. 19 pkt 10 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 930 ze zm.);
2. DPS O.: art. 19 pkt 10 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 930 ze zm.);
3. DD1, DD2: art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 575 ze zm.);
4. DD3: art. 93 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 575 ze zm.);
5. MDK: art. 58 ust. 1 i 6, art. 5c pkt 1, art. 5 ust. 5a i art. 5a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1943 ze zm.); § 1 ust. 1 załącznika nr 1 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie ramowych statutów placówek publicznych (Dz.U. z 2005 r., Nr 52, poz. 466 ze zm.); § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie rodzajów i szczegółowych zasad działania placówek publicznych, warunków pobytu dzieci i młodzieży w tych placówkach oraz wysokości i zasad odpłatności wnoszonej przez rodziców za pobyt ich dzieci w tych placówkach (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1872) na podstawie art. 71 ust, 1 pkt 1 ustawy o systemie oświaty;
6. ZSS: art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1943 ze zm.);
7. Szkoły A: art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1943 ze zm.);
8. Szkoły B: art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1943 ze zm.);
9. PINB: art. 86 ust. 1-4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.) oraz art. 33b ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 814 ze zm.);
10. KMPSP: art. 1 ust. 1, art. 13 ust. 6, art. 19a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 603 ze zm.);
11. PUP: Statut Powiatowego Urzędu Pracy w G. nadany Uchwałą Nr xxx Rady Miasta G. z dnia 18 czerwca 2015 r.

MDK jest samorządową jednostką budżetową.

Na pytanie Organu Czy organem założycielskim dla wymienionych we wniosku szkół jest Miasto na Prawach Powiatu?, Wnioskodawca wskazał, że rozumie, że pod pojęciem organu założycielskiego (niezdefiniowanego ściśle w żadnych regulacjach prawnych) tut. Organ rozumie organ wydający (podpisujący) akt założycielski w rozumieniu art. 58 ust. 6 ustawy o systemie oświaty. W takim rozumieniu organem założycielskim dla wymienionych we wniosku Szkół A oraz Szkół B jest Miasto (Wnioskodawca).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do scentralizowanych rozliczeń VAT Wnioskodawca powinien włączyć wszystkie jednostki budżetowe (w tym te, które nie zostały przez Miasto utworzone), czy też niektóre z jednostek budżetowych powinny nadal rozliczać się dla celów VAT odrębnie od Miasta?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy, do scentralizowanych rozliczeń VAT Wnioskodawca powinien włączyć rozliczenie wszystkich jednostek budżetowych Miasta.

Uzasadnienie stanowiska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Gminne oraz powiatowe jednostki budżetowe w rozumieniu ustawy o finansach publicznych są jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej. Niemniej jednak, aby ustalić, czy mogą zostać one uznane za odrębnych podatników od swojej jednostki samorządu terytorialnego, należy ustalić, czy wykonują one samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1-2 ustawy o VAT.

W tym kontekście zostało już rozstrzygnięte, iż generalnie jednostki budżetowe:

• nie są samodzielne/niezależne w wykonywaniu swoich funkcji,
• nie dysponują własnym mieniem, lecz jedynie wyodrębnioną i przekazaną w zarząd częścią majątku osoby prawnej, jaką jest gmina/powiat,
• w ramach gospodarki finansowej pokrywają wydatki z budżetu jednostki samorządu terytorialnego (gminy/powiatu),
• nie ponoszą odpowiedzialności za szkody wyrządzone swoją działalnością taka odpowiedzialność spoczywa na gminie/powiecie; w związku z tym jednostki budżetowe nie ponoszą też ryzyka gospodarczego,
• ich ewentualnych przekształceniach decyduje organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego (którym w mieście jest Rada Miasta); organ ten nadaje jednostce budżetowej statut, określający nazwę, siedzibę, przedmiot działalności.

W związku z powyższym nie można uznać, że jednostki budżetowe samodzielnie prowadzą działalność gospodarczą. A co za tym idzie nie mogą one być odrębnymi od swojej jednostki nadrzędnej podatnikami VAT. Wynika to (poza samą ustawą o VAT) wprost z analizy treści następujących przepisów / rozstrzygnięć / wytycznych:

• art. 9 i 10 Dyrektywy VAT 2006/112/WE,
• uchwała NSA I FPS 1/13 z 24 czerwca 2013 r.,
• orzeczenie TSUE z 29 września 2015 w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław,
• uchwała NSA I FPS 4/15 z 26 października 2015,
• komunikaty Ministra Finansów z dnia 29 września 2015 r. oraz z dnia 16 grudnia 2015 r.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy, od 1 stycznia 2017 r. wszystkie jednostki budżetowe Miasta (w tym również m.in. Jednostki Budżetowe A oraz Jednostki Budżetowe B) nie powinny być traktowane jako odrębni od Miasta podatnicy VAT, lecz do scentralizowanych rozliczeń VAT Wnioskodawca powinien również włączyć rozliczenie tych jednostek budżetowych. Jednostki budżetowe Miasta spełniają bowiem wszystkie ww. warunki/przesłanki przesądzające o tym, iż nie wykonują one w sposób samodzielny działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że od innych typowych jednostek budżetowych Miasta Jednostki Budżetowe A odróżnia jedynie to, iż nie zostały one pierwotnie utworzone przez Miasto. Dzisiaj jednak jednostki te są w pełni związane z Miastem i traktowane są zarówno formalnie, jak i praktycznie, jak jednostki budżetowe Miasta w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Specustawa VAT z 5 września 2016 r. zawiera co prawda w kontekście obowiązku podjęcia wspólnego rozliczania VAT literalnie sfomułowanie utworzona przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządowa jednostka budżetowa (art. 2 pkt 1 lit. a, niemniej jednak w oczywisty sposób sam sposób utworzenia danej jednostki nie powinien być tu decydujący (sformułowanie znajdujące się w specustawie VAT ma raczej na celu wskazanie, że np. dana gmina powinna centralizować rozliczenia VAT swoich jednostek budżetowych, a nie jednostek budżetowych innych gmin). W szczególności, jeśli dana jednostka została niegdyś utworzona przez inny podmiot, ale dziś jest jednostką budżetową Miasta (tak jak Jednostki Budżetowe A, centralizacja VAT dokonywana przez Miasto powinna również objąć i taką jednostkę. Dlatego też Wnioskodawca uważa, iż do scentralizowanych rozliczeń VAT Wnioskodawca powinien z całą pewnością włączyć rozliczenie Jednostek Budżetowych A.

Analogicznie, jeśli chodzi o Jednostki Budżetowe B, spełniają one wszystkie przesłanki do uznania ich za jednostki, które powinny rozliczać się dla celów VAT łącznie z Wnioskodawcą.

W szczególności, jeśli chodzi o PINB:

1. Nie jest on samodzielny/niezależny w wykonywaniu swoich funkcji zależy zasadniczo od Miasta (a w pewnej części, jako jednocześnie organ administracji rządowej, zależy od administracji wojewódzkiej/centralnej). Sam Inspektor PINB jest powoływany przez Prezydenta Miasta, który jest zwierzchnikiem Inspektora. PINB wykonuje zadania nadzoru wyłącznie na terenie Miasta,
2. Nie dysponuje on własnym mieniem, lecz jedynie wyodrębnioną i przekazaną częścią majątku osoby prawnej, jaką jest Miasto.
3. W ramach gospodarki finansowej pokrywa wydatki z budżetu jednostki samorządu terytorialnego (Miasta), gdyż jest jednostką budżetową Miasta. Co prawda Miasto otrzymuje na funkcjonowanie PINB dotację celową z budżetu Państwa, to jednak ta dotacja jest dochodem budżetu Miasta i przechodzi przez budżet Miasta, na zasadach analogicznych jak dotacje celowe dla innych, typowych jednostek budżetowych Miasta (np. szkół).
4. Nie ponosi on odpowiedzialności za szkody wyrządzone swoją działalnością taka odpowiedzialność spoczywa na osobie prawnej; w związku z tym PINB nie ponosi też ryzyka gospodarczego.
5. Samo utworzenie PINB nie zależy co prawda od woli Miasta, niemniej jednak Miasto ma istotny wpływ na działalność i ewentualne przekształcenia PINB. O ewentualnych przekształceniach PINB nie decyduje bowiem PINB jako taki, lecz wojewoda i to co istotne wyłącznie na wniosek Prezydenta Miasta

Jeśli z kolei chodzi o KMPSP:

1. Nie jest ona samodzielna/niezależna w wykonywaniu swoich funkcji zależy zasadniczo od Miasta, Sam Komendant KMPSP jest powoływany przez Komendanta Wojewódzkiego, ale wyłącznie po zasięgnięciu opinii Prezydenta Miasta. Prezydent ma tu prerogatywy dotyczące choćby uzgodnień wspólnych działań na terenie Miasta, zatwierdzania programów działań, a nawet kierowania wspólnymi działaniami w sytuacjach szczególnych, czy też zlecania przeprowadzenia kontroli w uzasadnionych przypadkach. KMPSP wykonuje swoje zadania w zasadzie wyłącznie na terenie Miasta a tylko w wyjątkowych wypadkach może realizować je poza tym terenem.
2. Nie dysponuje ona własnym mieniem.
3. W ramach gospodarki finansowej pokrywa wydatki z budżetu jednostki samorządu terytorialnego (Miasta), gdyż jest jednostką budżetową Miasta. Co prawda Miasto otrzymuje na funkcjonowanie KMPSP dotację celową z budżetu Państwa to jednak ta dotacja jest dochodem budżetu Miasta i przechodzi przez budżet Miasta, na zasadach analogicznych jak dotacje celowe dla innych, typowych jednostek budżetowych Miasta (np. szkół).
4. Nie ponosi ona odpowiedzialności za szkody wyrządzone swoją działalnością taka odpowiedzialność spoczywa na osobie prawnej; w związku z tym KMPSP nie ponosi też ryzyka gospodarczego.
5. Samo utworzenie KMPSP nie zależy co prawda od woli Miasta, niemniej jednak Miasto ma istotny wpływ na działalność i ewentualne przekształcenia KMPSP.

Identycznie sprawa przedstawia się z PUP:

1. Nie jest on samodzielny/niezależny w wykonywaniu swoich funkcji zależy zasadniczo od Miasta. Sam Dyrektor PUP jest powoływany (i odwoływany) przez Prezydenta Miasta, który jest zwierzchnikiem Dyrektora. Dyrektor działa na podstawie pełnomocnictwa Prezydenta Miasta. Organizację i zasady funkcjonowania PUP określa także Prezydent Miasta.
2. Nie dysponuje on własnym mieniem, lecz jedynie wyodrębnioną i przekazaną w zarząd częścią majątku osoby prawnej, jaką jest Miasto.
3. W ramach gospodarki finansowej pokrywa wydatki z budżetu jednostki samorządu terytorialnego (Miasta), gdyż jest jednostką budżetową Miasta.
4. Nie ponosi on odpowiedzialności za szkody wyrządzone swoją działalnością taka odpowiedzialność spoczywa na Mieście; w związku z tym PUP nie ponosi też ryzyka gospodarczego.
5. Samo utworzenie PUP nie zależy co prawda od woli Miasta, niemniej jednak Miasto ma istotny wpływ na działalność i ewentualne przekształcenia PUP.

Podsumowując, wszystkie przestanki centralizacji gminnych/powiatowych jednostek budżetowych z właściwymi dla nich jednostkami samorządu terytorialnego są w przypadku Jednostek Budżetowych B i Miasta spełnione. Dlatego też Wnioskodawca uważa, iż do scentralizowanych rozliczeń VAT Wnioskodawca powinien również włączyć rozliczenie Jednostek Budżetowych B.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, do scentralizowanych rozliczeń VAT Wnioskodawca powinien włączyć rozliczenie wszystkich jednostek budżetowych Miasta, w tym m.in. rozliczenie Jednostek Budżetowych A oraz Jednostek Budżetowych B.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT z jednostkami budżetowymi A,
• nieprawidłowe w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT z jednostkami budżetowymi B.

Na wstępie wskazać należy, że w dniu 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454). Zgodnie z art. 3 tej ustawy jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 2 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej rozumie się przez to:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy,
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

W świetle art. 4 ww. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powiat, w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2016 r., poz. 814 ze zm.), jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jest właścicielem mienia i innych praw majątkowych oraz samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową na podstawie budżetu powiatu.

W myśl art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie:

1) edukacji publicznej;

2) promocji i ochrony zdrowia;

3) pomocy społecznej;

3a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;

4) polityki prorodzinnej;

5) wspierania osób niepełnosprawnych;

6) transportu zbiorowego i dróg publicznych;

7) kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;

8) kultury fizycznej i turystyki;

9) geodezji, kartografii i katastru;

10) gospodarki nieruchomościami;

11) administracji architektoniczno-budowlanej;

12) gospodarki wodnej;

13) ochrony środowiska i przyrody;

14) rolnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego;

15) porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli;

16) ochrony przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania powiatowego magazynu przeciwpowodziowego, przeciwpożarowej i zapobiegania innym nadzwyczajnym zagrożeniom życia i zdrowia ludzi oraz środowiska;

17) przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy;

18) ochrony praw konsumenta;

19) utrzymania powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;

20) obronności;

21) promocji powiatu;

22) współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2016 r. poz. 239 i 395);

23) działalności w zakresie telekomunikacji.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 tego artykułu, do zadań publicznych powiatu należy również zapewnienie wykonywania określonych w ustawach zadań i kompetencji kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, organami powiatu są rada powiatu i zarząd. Zarząd jest organem wykonawczym powiatu (art. 26 ust. 1 powołanej ustawy), który w myśl art. 33 tej ustawy wykonuje zadania powiatu przy pomocy starostwa powiatowego oraz jednostek organizacyjnych powiatu, w tym powiatowego urzędu pracy. Starostwo powiatowe jest zatem aparatem pomocniczym, służącym zarządowi do wykonania zadań powiatu oraz obsługi techniczno-organizacyjnej powiatu. Tak rozumiane starostwo powiatowe jest wyspecjalizowanym biurem o pewnym zespole pracowników oraz zasobie środków materialnych, danych do pomocy organowi w celu realizacji jego zadań i kompetencji.

Zgodnie z art. 12 ust. 9c ustawy o samorządzie powiatowym do wyłącznej właściwości rady powiatu należy uchwalanie powiatowego programu przeciwdziałania bezrobociu oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy.

Na podstawie art. 33b ustawy o samorządzie powiatowym, powiatową administrację zespoloną stanowią:

1. starostwo powiatowe;
2. powiatowy urząd pracy, będący jednostką organizacyjną powiatu;
3. jednostki organizacyjne stanowiące aparat pomocniczy kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży.

Z przepisu art. 34 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym wynika, że starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz.

Zgodnie natomiast z art. 35 ust. 1-2 cyt. ustawy, organizację i zasady funkcjonowania starostwa powiatowego określa regulamin organizacyjny. Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów ustawy o samorządzie powiatowym, samorządowa osoba prawna jaką jest powiat jest jednostką podziału terytorialnego, posiadającą osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie ma jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu (starostwa powiatowego). Urząd ten realizując zadania spoczywające na powiecie (samorządowej osobie prawnej), a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Jednocześnie jak już wspomniano wyżej starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego działa jedynie jako organ tej jednostki, a zatem wszelkie podejmowane przez niego działania są w istocie działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu jednostka budżetowa, wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.).

Zgodnie z art. 9 ww. ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

1) organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;

2) jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

2a) związki metropolitalne;

3) jednostki budżetowe;

4) samorządowe zakłady budżetowe;

5) agencje wykonawcze;

6) instytucje gospodarki budżetowej;

7) państwowe fundusze celowe;

8) Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9) Narodowy Fundusz Zdrowia;

10) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;

11) uczelnie publiczne;

12) Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

13) państwowe i samorządowe instytucje kultury;

14) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

W świetle natomiast art. 11 ust. 1-3 cyt. wyżej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej planem finansowym jednostki budżetowej.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, może działać w charakterze podatnika.

Wskazać należy na kluczowe w zakresie niniejszej sprawy rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, gdzie Trybunał orzekł m.in., że: Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie. Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

Jednostki budżetowe, co do zasady nie posiadają zatem odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Okoliczności uwzględnione przez TSUE w zapadłym wyroku to:

• charakter statusu podatnika (organy publiczne wykonujące działalność gospodarczą),
• wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Zatem centralizacji rozliczeń VAT podlegają m.in. jednostki budżetowe utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych tej właśnie jednostce samorządu terytorialnego. Jeżeli jednak konieczność utworzenia danej jednostki budżetowej jednostki samorządu terytorialnego wynika z mocy prawa lub też jednostka samorządu terytorialnego utworzyła (powołała) inną jednostkę, która będzie w oparciu o inne przepisy posiadała osobowość prawną , takie jednostki nie będą podlegały centralizacji.

Zatem aby określić, czy poszczególne jednostki budżetowe funkcjonujące w strukturze organizacyjnej Powiatu będą podlegały centralizacji rozliczeń VAT, należy dokonać analizy zasad ich działalności pod kątem wykonywania samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

W kontekście powyższych wywodów zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że obowiązkiem centralizacji w zakresie VAT będą objęte następujące jednostki budżetowe:

• Dom Pomocy Społecznej N. w G. (DPS N.);
• Dom Pomocy Społecznej O. w G. (DPS O.).

Należy zauważyć, że Powiat jest zobowiązany ustawowo do wykonywania zadań w zakresie pomocy społecznej.

W myśl powołanego na wstępie art. 4 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym. W pkt 3, powołanego art. 4 ust. 1 wymienione zostały zadania w zakresie pomocy społecznej.

Należy zauważyć że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 930 ze zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą. Gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, mimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych (art. 16 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej). Art. 19 ww. ustawy określa zadania własne powiatów, natomiast art. 20 określa zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez powiat w zakresie pomocy społecznej. Zgodnie z art. 19 pkt 10 do zadań własnych powiatu należy prowadzenie i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz umieszczanie w nich skierowanych osób.

W odniesieniu, więc do zadań wymienionych w art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, ustawa nakłada na powiat wprost obowiązek ich wykonywania, co oznacza, że są to zadania, które powiat wykonuje samodzielnie i ponosi odpowiedzialność za ich realizację. Domy Pomocy Społecznej zostały powołane w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych właśnie Powiatowi, a ponadto nie prowadzą one samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Obowiązkiem centralizacji w zakresie VAT będą objęte również następujące jednostki budżetowe:

• Dom Dziecka nr 1 oraz Dom Dziecka nr 2 w G. (DD1, DD2);
• Dom Dziecka nr 3 w G. (DD3)

W myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym. W pkt 3a, powołanego art. 4 ust. 1 wymienione zostały zadania w zakresie wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 575 ze zm.), obowiązek wspierania rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych oraz organizacji pieczy zastępczej, w zakresie ustalonym ustawą, spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej.

Zatem ustawa o samorządzie powiatowym (art. 4 ust. 1) nakłada na powiat obowiązek samodzielnego wykonywania zadań w zakresie wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej. Powiat ponosi odpowiedzialność za ich realizację. Domy Dziecka powstały w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych Powiatowi. Nie prowadzą one samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Obowiązkiem centralizacji w zakresie VAT będzie dotyczyć także następujących jednostek budżetowych:

1. Młodzieżowy Dom Kultury w G. (MDK);
2. szkoły:
   • Zespół Szkół Samochodowych w G. (ZSS);
   • Szkoły podstawowe objęte Aktami Założycielskimi (Szkoły A);
   • Szkoły ponadpodstawowe objęte Aktami Założycielskimi (Szkoły B).
   
   
   

W myśl art. 4 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym. W pkt 1a powołanego art. 4 ust. 1 wymienione zostały zadania w zakresie edukacji publicznej.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1943 ze zm.), szkoła i placówka, z zastrzeżeniem ust. 3a-3e oraz 3h-3j, może być zakładana i prowadzona przez jednostkę samorządu terytorialnego.

W świetle art. 2 ustawy o systemie oświaty, system oświaty obejmuje:

1. przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
2. szkoły:

1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
3. ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze, leśne, morskie, żeglugi śródlądowej oraz rybołówstwa,
4. artystyczne;

1) placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;

3a) placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;

3b) placówki artystyczne ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;

2) poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;

3) młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;

7) placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;
(uchylony);

9) placówki doskonalenia nauczycieli;

10) biblioteki pedagogiczne;

11) kolegia pracowników służb społecznych.

Zatem ustawa o samorządzie powiatowym (art. 4 ust. 1) nakłada na powiat obowiązek samodzielnego wykonywania zadań w zakresie edukacji publicznej i kultury. Powiat ponosi odpowiedzialność za ich realizację. Wymienione we wniosku szkoły oraz Młodzieżowy Dom Kultury powstały w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych Powiatowi. Jednostki budżetowe nie prowadzą samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Inaczej jednak jest w przypadku pozostałych, wskazanych przez Powiat w opisie sprawy jednostek budżetowych Powiatu, tj. Powiatowego Urząd Pracy, Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego oraz Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej.

W odniesieniu do działalności Powiatowego Urzędu Pracy wskazać należy, co następuje:

Jak stanowi art. 9 ust 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 645, ze zm.), do zadań samorządu powiatu w zakresie polityki rynku pracy należy m.in.:

1. opracowanie i realizacja programu promocji zatrudnienia oraz aktywizacji lokalnego rynku pracy stanowiącego część powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, o której mowa w odrębnych przepisach;
2. pozyskiwanie i gospodarowanie środkami finansowymi na realizację zadań z zakresu aktywizacji lokalnego rynku pracy;
3. udzielanie pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w znalezieniu pracy przez pośrednictwo pracy i poradnictwo zawodowe ();
4. rejestrowanie bezrobotnych i poszukujących pracy ().

Zgodnie z art. 9 ust. 2 powołanej ustawy, zadania, o których mowa w ust. 1, są wykonywane przez powiatowe urzędy pracy wchodzące w skład powiatowej administracji zespolonej.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, utworzenie, likwidacja lub zmiana obszaru działania powiatowego urzędu pracy wymaga zgody ministra właściwego do spraw pracy.

W myśl art. 9 ust. 5 tej ustawy, starosta powołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy wyłonionego w drodze konkursu spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy. Starosta odwołuje dyrektora powiatowego urzędu pracy po uzyskaniu opinii powiatowej rady rynku pracy. Opinia powiatowej rady rynku pracy nie jest wymagana w przypadkach, o których mowa w art. 52 i art. 53 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, oraz w przypadku odwołania dyrektora powiatowego urzędu pracy na jego wniosek.

Natomiast art. 9 ust. 5a cyt. ustawy stanowi, że dyrektora powiatowego urzędu pracy, o którym mowa w art. 9a, wyłonionego w drodze konkursu spośród osób spełniających warunki określone w ust. 5 powołują i odwołują w porozumieniu właściwi starostowie i prezydenci miast na prawach powiatu. Organ właściwy do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy ustalają w porozumieniu właściwi starostowie i prezydenci miast na prawach powiatu.

Starosta może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora powiatowego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu starosty spraw, w tym do wydawania decyzji, postanowień oraz zaświadczeń w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym (art. 9 ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, powiatowy urząd pracy realizujący zadania, o których mowa w art. 9 ust. 1, obejmujący obszarem swojego działania kilka powiatów, jest współfinansowany z budżetów tych powiatów.

Powiat, którego jednostką organizacyjną jest powiatowy urząd pracy, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej powiatem prowadzącym, otrzymuje dotacje celowe na wydatki bieżące z budżetów innych powiatów, których zadania realizuje, zwanych dalej powiatami dotującymi (art. 9a ust. 2 powołanej ustawy).

Stosownie do art. 9a ust. 3 cyt. ustawy, powiaty dotujące oraz powiaty prowadzące zawierają dwustronne porozumienia określające wysokość, terminy i zasady przekazywania dotacji celowej na współfinansowanie kosztów funkcjonowania powiatowego urzędu pracy z uwzględnieniem zmniejszenia dotacji o kwotę refundacji ze środków Funduszu Pracy, o której mowa w art. 9 ust. 2d, na realizację przez powiat prowadzący projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy dotyczących powiatu dotującego.

Natomiast ust. 4 wyżej powołanego artykułu stanowi, że w przypadku niezawarcia porozumienia, o którym mowa w ust. 3, wysokość roszczenia przysługującego powiatowi prowadzącemu jest ustalana jako udział w całości poniesionych kosztów, w tym inwestycji i zakupów inwestycyjnych, równy ilorazowi liczby mieszkańców z terenu powiatu dotującego do łącznej liczby mieszkańców z całego obszaru działania powiatowego urzędu pracy według stanu na koniec roku poprzedzającego rok budżetowy, w którym koszty zostały poniesione pomniejszony o kwotę refundacji, o której mowa w art. 9 ust. 2d, na realizację przez powiat prowadzący projektów współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Pracy dotyczących powiatu dotującego.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 powołanej ustawy, minister właściwy do spraw pracy przekazuje, na wyodrębniony rachunek bankowy, samorządom województw i powiatów środki Funduszu Pracy na finansowanie zadań realizowanych w województwie do wysokości kwot ustalonych zgodnie z ust. 2-11.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że podstawę działania Powiatowego Urzędu Pracy regulują przepisy ustawowe. Organ ten ma umocowanie ustawowe do działania i wykonuje zadania wskazane w przepisach ustawowych.

Utworzenie ww. jednostki nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji. Tworzona jest ona na podstawie przepisów prawa i zadania przez nią realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Powiatowy Urząd Pracy, wchodzący w skład powiatowej administracji zespolonej, powołany jest na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do realizacji zadań określonych w art. 9 ust. 1 tejże ustawy.

Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że jednostki wchodzące w skład administracji zespolonej, pomimo ich zespolenia ze starostą, pozostają organami administracji rządowej, a wykonując zadania powiatu, czynią to we własnym imieniu. Zwierzchnictwo starosty nie jest zwierzchnictwem służbowym, bowiem przysługują mu jedynie określone ustawowo uprawnienia, uzgadnianie ich wspólnych działań na terenie powiatu, zatwierdzenie programów działania, kierowanie wspólnymi działaniami w sytuacjach szczególnych oraz zlecenie przeprowadzenia kontroli w uzasadnionych przypadkach. Nie są one organami powiatu. Dodatkowo należy wskazać, że działalność Powiatowego Urzędu Pracy może obejmować więcej niż jeden powiat, na co wskazuje treść art. 9a ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powyższe przemawia za brakiem uzasadnienia, aby podmiot ten objąć centralizacją rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług.

Zatem w procesie centralizacji rozliczeń nie należy uwzględnić Powiatowego Urzędu Pracy.

Odnosząc się z kolei do działalności Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 290 ze zm.), powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wykonuje zadania przy pomocy powiatowego inspektoratu nadzoru budowlanego.

W myśl art. 80 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, zadania nadzoru budowlanego wykonują z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, następujące organy:

1. powiatowy inspektor nadzoru budowlanego,
2. wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, jako kierownika wojewódzkiego nadzoru budowlanego, wchodzącego w skład zespolonej administracji wojewódzkiej,
3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, powiatowy inspektor nadzoru budowlanego jest powołany przez starostę, spośród co najmniej trzech kandydatów wskazanych przez wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego.

Jeżeli starosta nie powoła powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w terminie 30 dni od przedstawienia kandydatów, wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego wskazuje spośród nich kandydata, którego starosta powołuje na stanowisko powiatowego inspektora nadzoru budowlanego.

Starosta odwołuje powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru budowlanego albo na wniosek wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego (art. 86 ust. 2 Prawo budowlane).

Stosownie do art. 86 ust. 4 Prawa budowlanego, organizację wewnętrzną i zakres zadań powiatowego inspektora nadzoru budowlanego określa powiatowy inspektor nadzoru budowlanego w regulaminie organizacyjnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że podstawę działania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego regulują przepisy ustawowe. Ww. organ ma umocowanie ustawowe do działania i wykonuje zadania wskazane w przepisach ustawowych.

Utworzenie ww. jednostki nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji, lecz tworzone są na podstawie przepisów prawa i zadania przez nie realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, jako organ administracyjny, powołany jest do realizacji zadań określonych w art. 83 ust. 1 ustawy Prawo budowlane.

Zatem zasada centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT powiatowych jednostek budżetowych nie obejmuje Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego.

Odnosząc się natomiast do działalności Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej wskazać należy, że zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz.U. z 2016 r. poz. 603 ze zm.) powołuje się Państwową Straż Pożarną jako zawodową, umundurowaną i wyposażoną w specjalistyczny sprzęt formację, przeznaczoną do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, jednostkami organizacyjnymi Państwowej Straży Pożarnej są m.in.

1. Komenda Główna;
2. komenda wojewódzka;
3. komenda powiatowa (miejska);
4. Szkoła Główna Służby Pożarniczej oraz pozostałe szkoły.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, centralnym organem administracji rządowej w sprawach organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz ochrony przeciwpożarowej jest Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

W myśl art. 11a ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, w postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w porozumieniu ze starostą. Przepisu art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym nie stosuje się.

Komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej odwołuje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej po zasięgnięciu opinii starosty. Przepis art. 12 ust. 3 stosuje się odpowiednio (art. 13 ust. 3 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej).

Zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy, komendanci wykonują swoje zadania przy pomocy komend, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3.

W świetle art. 13a ust. 4 ustawy regulamin organizacyjny komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej jest ustalany przez komendanta powiatowego i zatwierdzany przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej.

Koszty związane z funkcjonowaniem Państwowej Straży Pożarnej są pokrywane z budżetu państwa. Koszty funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej na obszarze powiatu są pokrywane z dotacji celowej budżetu państwa (art. 19a ustawy o Państwowej Straży Pożarnej).

W myśl art. 19b ustawy w pokrywaniu części kosztów funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej mogą uczestniczyć:

1. gmina, powiat lub samorząd województwa,
2. organizatorzy imprez masowych.

Należy zatem stwierdzić, że podstawę działania Komendanta Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej regulują przepisy ustawowe. Ww. organy mają umocowanie ustawowe do działania i wykonują zadania wskazane w przepisach ustawowych.

Utworzenie Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji, lecz tworzone są na podstawie przepisów prawa i zadania przez nie realizowane wynikają z przepisów ustawowych. Zadania Komendanta Powiatowego Państwowej Straży Pożarnej wskazane zostały w art. 13 ust. 6 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej.

Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej, pomimo jej zespolenia ze starostą, pozostaje organem administracji rządowej, a wykonując zadania powiatu, czyni to we własnym imieniu. Zwierzchnictwo starosty nie jest zwierzchnictwem służbowym, bowiem przysługują mu jedynie określone ustawowo uprawnienia, uzgadnianie ich wspólnych działań na terenie powiatu, zatwierdzenie programów działania, kierowanie wspólnymi działaniami w sytuacjach szczególnych oraz zlecenie przeprowadzenia kontroli w uzasadnionych przypadkach. Nie jest ona organem powiatu. Co więcej, finansowana jest z budżetu państwa, zachowuje samodzielność i niezależność. Powyższe przemawia za brakiem uzasadnienia, aby Komendę Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej objąć centralizacją rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług. Zatem Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej nie będzie podlegać scentralizowaniu rozliczeń w zakresie podatku VAT.

Podsumowując, w związku z obowiązkiem podjęcia wspólnego rozliczania podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi, procesowi centralizacji VAT w ramach Powiatu wbrew stanowisku Powiatu nie będą podlegać jednostki budżetowe takie jak:

• Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w G. (PINB),
• Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej w G (KMPSP),
• Powiatowy Urząd Pracy w G (PUP),

Natomiast pozostałe jednostki budżetowe, wymienione w opisie sprawy, tj.

• Dom Pomocy Społecznej N. w G. (DPS N.),
• Dom Pomocy Społecznej O. w G. (DPS O),
• Dom Dziecka nr 1 oraz Dom Dziecka nr 2 w G. (DD1, DD2),
• Dom Dziecka nr 3 w G. (DD3),
• Młodzieżowy Dom Kultury w G. (MDK),
• Zespół Szkół Samochodowych w G. (ZSS),
• Szkoły podstawowe objęte Aktami Założycielskimi (Szkoły A),
• Szkoły ponadpodstawowe objęte Aktami Założycielskimi (Szkoły B),

będą podlegały centralizacji rozliczeń w zakresie VAT.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy jest uznano je za:

• prawidłowe w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT z jednostkami budżetowymi A,
• nieprawidłowe w zakresie obowiązku centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT z jednostkami budżetowymi B.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach