Podstawą do obliczenia wynagrodzenia za przepracowaną część miesiąca powinna być kwota minimalnego wynagrodzenia, ale bez dodatku stażowego, który przysługuje w całości mimo choroby.

Wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości obowiązującego w danym roku minimalnego wynagrodzenia za pracę. Od 1 stycznia 2017 r. wynosi ono 2000 zł. Wynagrodzenie minimalne nie musi być jednolitą stawką w tej wysokości. Na wynagrodzenie miesięczne pracownika może się składać kilka należności, co wynika z art. 6 ust. 4 ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (dalej: ustawa o minimalnym wynagrodzeniu). Zgodnie z nim, do obliczenia wysokości wynagrodzenia pracownika przyjmuje się przysługujące mu składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny do wynagrodzeń osobowych. Jednak przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika należy pominąć:

● nagrodę jubileuszową,

● odprawę pieniężną przysługującą pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy,

● wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,

● dodatek do wynagrodzenia za pracę w porze nocnej.

A zatem, nawet jeśli z umowy o pracę wynika wynagrodzenie niższe niż minimalne, takie postanowienie jest nieważne. Pracownikowi zatrudnionemu na pełny etat przysługuje wynagrodzenie minimalne, a niepełnoetatowemu - proporcjonalne do wymiaru czasu pracy (np. 1/2 etatu - 1000 zł). Oznacza to, że po zsumowaniu wszystkie składniki wynagrodzenia (z listy wynagrodzeń osobowych), nie licząc wymienionych wyłączeń, powinny dać pracownikowi co najmniej stawkę minimalną za w pełni przepracowany miesiąc.

W opisanym stanie faktycznym oprócz wynagrodzenia zasadniczego w wysokości 1400 zł pracownikowi przysługuje premia oraz dodatek stażowy. Oba te składniki są określone stałym procentem od wynagrodzenia zasadniczego, co daje odpowiednio 210 zł i 280 zł. Razem z wynagrodzeniem zasadniczym składniki te nie pozwalają jednak uzyskać kwoty 2000 zł. Wymieniono tu jeszcze tzw. dodatek wyrównawczy do minimalnego wynagrodzenia w kwocie 110 zł, który - co prawda - dopełnia minimum, ale budzi wątpliwości. Z ustawy o minimalnym wynagrodzeniu wynika bowiem, że jeżeli w danym miesiącu, z uwagi na terminy wypłat niektórych składników wynagrodzenia lub rozkład czasu pracy, obliczone wynagrodzenie pracownika jest niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia, następuje uzupełnienie wynagrodzenia do tej wysokości w postaci wyrównania. Wyrównanie wypłaca się:

● za okres każdego miesiąca łącznie z wypłatą wynagrodzenia,
● za każdą godzinę pracy zarówno pracownikom wynagradzanym według stawki godzinowej, jak i miesięcznej.

ZAPAMIĘTAJ!

Dodatek wyrównawczy do minimalnego wynagrodzenia nie powinien być zapisany z góry w umowie o pracę i stanowić stałego składnika wynagrodzenia.

Ustawa o minimalnym wynagrodzeniu określa, kiedy ono przysługuje oraz sposób, w jaki należy przeliczać wynagrodzenie pracownika, oraz minimalne na stawki godzinowe, a tym samym określa, jak obliczyć kwotę wyrównania, jeśli stawka pracownika jest niższa od tej wynikającej z płacy minimalnej. Zamiast "dodatku wyrównawczego" w stałej wysokości (110 zł) zgodne z tą ustawą byłoby podniesienie wynagrodzenia zasadniczego lub premii, wprowadzenie premii w zmiennej wysokości albo ustanowienie np. nagrody bądź innego dodatku, co w sumie mogłoby zapewnić pracownikowi minimum płacowe.

Wynagrodzenie za przepracowaną część miesiąca

W celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie określone w art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (wynagrodzenie chorobowe), miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc. Ten wzór obliczeń obowiązuje również, gdy zamiast wynagrodzenia chorobowego pracownikowi za część miesiąca przysługuje zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

Wynagrodzenie pracownika, o którym mowa w pytaniu, powinno, moim zdaniem, być obliczone w ten sposób:

● 2000 zł - 280 zł (dodatek stażowy, który przysługuje w pełnej wysokości, tj. również za okresy choroby) = 1720 zł,

● 1720 zł : 30 = 57,33 zł,

● 57,33 zł × 16 dni zwolnienia = 917,28 zł,

● 1720 zł - 917,28 zł = 802,72 zł.

Za styczeń pracownikowi przysługuje łącznie 1082,72 zł, tj. 802,72 zł + 280 zł (dodatek stażowy). Oprócz tego przysługuje również wynagrodzenie chorobowe.

Wynagrodzenie chorobowe

Podstawa wymiaru zasiłku oraz wynagrodzenia chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy wraz ze składnikami, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania zasiłku, nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia pracowników, po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą stopie procentowej składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej ze smrodków pracownika (w wysokości 13,71%). W przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy kwoty te ulegają odpowiednio zmniejszeniu, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy. Z tego wynika, że skoro dodatek za staż pracy przysługuje również za okresy niezdolności do pracy wskutek choroby (co wynika np. z § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych), nie powinien wchodzić do podstawy zasiłkowej.

Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego po wyłączeniu dodatku wynosi 1484,19 zł, co wynika z wyliczenia:

● 2000 zł - 280 zł = 1720 zł,

● 1720 zł - 13,71% = 1484,19 zł,

● 1484,19 zł : 30 = 49,47 zł,

● 49,47 zł × 80% = 39,58 zł,

● 39,58 zł × 16 dni = 633,28 zł - wynagrodzenie chorobowe za styczeń.

IZABELA NOWACKA

ekonomista, autor licznych publikacji z dziedziny prawa pracy i ubezpieczeń społecznych, od ponad 14 lat zajmuje się tematyką wynagrodzeniową i rozliczaniem płac

PODSTAWY PRAWNE

● art. 6, art. 7 ustawy z 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (j.t. Dz.U. z 2015 r. poz. 2008; ost.zm. Dz.U. z 2016 r. poz. 1265)

● art. 41 ust. 1, art. 45 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 372; ost.zm. Dz.U. z 2017 r. poz. 396)

● § 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. Nr 62, poz. 289; ost.zm. Dz.U. z 2015 r. poz. 2000)

● § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 1786)

● pkt 318 komentarza ZUS do ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa