Opłatę reklamową można pobierać jedynie na obszarach, dla których obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń.

Kluczowe znaczenie mają tu przepisy wprowadzone przez radę gminy, która może ustalić w formie uchwały:

● zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń,

● ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane.

W znowelizowanych przepisach ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określono definicje ustawowe: reklamy, tablicy reklamowej, urządzenia reklamowego, szyldu, krajobrazu i krajobrazu priorytetowego. Definicje te obowiązują m.in. na potrzeby wymiaru opłaty reklamowej.

Uchwała może zakazywać sytuowania ogrodzeń oraz tablic reklamowych i urządzeń reklamowych, ale z wyłączeniem szyldów. Natomiast w odniesieniu do szyldów uchwała powinna określać:

● zasady i warunki ich sytuowania oraz gabaryty,

● liczbę szyldów, które mogą być umieszczone na danej nieruchomości przez podmiot prowadzący na niej działalność.

Podmiot, który umieścił tablicę reklamową lub urządzenie reklamowe niezgodnie z zapisami uchwały, podlega karze pieniężnej, którą w drodze decyzji wymierza wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Uchwała rady gminy wprowadzająca opłatę reklamową:

● jest aktem prawa miejscowego i dotyczy całego obszaru gminy (z wyłączeniem niektórych terenów zamkniętych),

● może przewidywać różne regulacje dla różnych obszarów gminy, określając w sposób jednoznaczny granice tych obszarów,

● nie ma zastosowania do ogrodzeń autostrad i dróg ekspresowych oraz ogrodzeń linii kolejowych,

● określa warunki i termin dostosowania istniejących w dniu jej wejścia w życie obiektów małej architektury, ogrodzeń oraz tablic reklamowych i urządzeń reklamowych do zakazów, zasad i warunków w niej określonych, nie krótszy niż 12 miesięcy od dnia wejścia w życie uchwały.

Od kogo pobiera się opłatę reklamową

Opłatę reklamową może wprowadzić rada gminy. Opłata dotyczy umieszczonych tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych.

Opłatę reklamową pobiera się od właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych (wyłączając nieruchomości gruntowe oddane w użytkowanie wieczyste), użytkowników wieczystych oraz posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych.

Dotyczy to także posiadaczy nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeśli posiadanie:

● wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Nieruchomości Rolnych lub z innego tytułu prawnego,

● jest bez tytułu prawnego.

Obowiązek wniesienia opłaty reklamowej ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach nieruchomości lub obiektu budowlanego, na których zlokalizowana jest tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe. Solidarna odpowiedzialność ciąży także na wszystkich współposiadaczach.

ZAPAMIĘTAJ!

Opłatę pobiera się, jeśli na nieruchomościach lub obiektach budowlanych znajdują się tablice reklamowe lub urządzenia reklamowe, niezależnie od tego, czy na tablicy reklamowej lub urządzeniu reklamowym eksponowana jest reklama.

Opłaty reklamowej nie pobiera się, jeżeli tablice reklamowe lub urządzenia reklamowe:

● nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie,

● stanowią szyld (o ile jest on zgodny z zasadami i warunkami sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń),

● są realizacją obowiązku nałożonego przepisami prawa,

● służą wyłącznie do upowszechniania informacji:

- trwale upamiętniającej osoby, instytucje lub wydarzenia,

- o charakterze religijnym, związanym z działalnością kościołów lub innych związków wyznaniowych, jeżeli tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe sytuowane są w granicach terenów użytkowanych jako miejsca kultu i działalności religijnej oraz cmentarzy.

Warto dodać, że kwotę zapłaconego podatku od nieruchomości od tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego zalicza się na poczet opłaty reklamowej należnej od tych obiektów.

Ile może wynosić opłata reklamowa

Opłata reklamowa składa się z:

● części stałej, która ma zryczałtowaną wysokość, niezależną od pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego,

● części zmiennej, która zależy od wielkości pola powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego, służących ekspozycji reklamy.

Jeśli kształt urządzenia reklamowego uniemożliwia wyznaczenie pola powierzchni służącej ekspozycji reklamy, wysokość opłaty zależy od pola powierzchni bocznej prostopadłościanu opisanego na urządzeniu reklamowym.

Podobnie jak w przypadku innych opłat lokalnych, wysokość opłaty reklamowej ustala w drodze uchwały rada gminy. Jednak:

● stawka części stałej tej opłaty nie może przekroczyć 2,50 zł dziennie,

● stawka części zmiennej nie może przekroczyć 20 gr od 1 m2 pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy dziennie.

Przykład

Na nieruchomości stoi mała tablica reklamowa o powierzchni 1,75 m². Opłata reklamowa ustalona przez radę gminy nie może być w tym wypadku wyższa niż 2,85 zł dziennie - według wyliczenia: 2,50 zł + (1,75 m² × 0,20 zł). Przy założeniu, że nośnik reklamowy o takiej powierzchni będzie stał na posesji przez cały rok, opłata reklamowa wyniesie maksymalnie 1040,25 zł rocznie. Kwotę tę będzie można zmniejszyć o kwotę zapłaconego od tego nośnika reklamowego podatku od nieruchomości.

Rada gminy, w drodze uchwały, może też:

● różnicować wysokość stawek opłaty reklamowej, uwzględniając lokalizację oraz wielkość lub rodzaj tablicy reklamowej, lub urządzenia reklamowego,

● wprowadzić obowiązek składania organowi podatkowemu właściwemu ze względu na miejsce położenia tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych, deklaracji na opłatę reklamową według określonego przez siebie wzoru formularza, w którym zawarte będą dane dotyczące podmiotu i przedmiotu opodatkowania niezbędne do wymiaru i poboru opłaty reklamowej,

● wprowadzić możliwość składania deklaracji na opłatę reklamową za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

SŁAWOMIR LIŻEWSKI

prawnik, wieloletni pracownik aparatu skarbowego, autor licznych publikacji z zakresu prawa gospodarczego, prawa organizacji pozarządowych, instytucji kultury, prawa administracyjnego, doradca organizacji pozarządowych

PODSTAWY PRAWNE

● art. 3, art. 4, art. 7, art. 11 ustawy z 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu (Dz.U. z 2015 r. poz. 774)

● art. 2 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2015 r. poz. 199; ost.zm. Dz.U. z 2015 r. poz. 774)

● art. 1 pkt 5b, art. 1a, art. 17a, art. 17b ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 849; ost.zm. Dz.U. z 2015 r. poz. 1283)

W kolejnych numerach "Rachunkowości Budżetowej" w dziale Podatki polecamy m.in. artykuł: Finansowanie szkoleń rady gminy a opodatkowanie przychodu uczestników.