Interpretacja indywidualna z dnia 13.06.2012, sygn. IPPB5/423-289/12-4/RS, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB5/423-289/12-4/RS

Czy odpisy amortyzacyjne od wytworzonego środka trwałego sfinansowanego z nadwyżki środków obrotowych zatrzymanej przez Z. za zgodą Rady miasta, czyli ze środków stanowiących nieodpłatne świadczenie, będą kosztem uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11.04.2012 r. (data wpływu 16.04.2012 r.) oraz w piśmie z dnia 01.06.2012 r. (data nadania 01.06.2012 r., data wpływu 04.06.2012 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-289/12-2/RS z dnia 24.05.2012 r. (data nadania 24.05.2012 r., data doręczenia 29.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wytworzonego środka trwałego sfinansowanego z nadwyżki środków obrotowych zatrzymanych przez zakład budżetowy na podstawie Uchwały Rady Miasta jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wytworzonego środka trwałego sfinansowanego z nadwyżki środków obrotowych zatrzymanych przez zakład budżetowy na podstawie Uchwały Rady Miasta.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego oraz jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w ustawie o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. nr 157 poz. 1240 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 grudnia 2010 roku (Dz. U. nr 241 poz. 1616) (winno być: z dnia 7 grudnia 2010 r.).

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 7 ustawy o finansach publicznych Z. jako samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje swoje zadania pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych.

Wnioskodawca oblicza i rozlicza nadwyżkę środków obrotowych zgodnie z Rozdziałem 7 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych. W poprzednich latach ustaloną na koniec okresu sprawozdawczego nadwyżkę środków obrotowych, czyli różnicę między faktycznym a planowanym stanem środków obrotowych Wnioskodawca wpłacał do budżetu miasta.

Dnia 10 lutego 2011 roku Rada W. na podstawie art. 15 ust. 7 ustawy o finansach publicznych podjęła uchwałę o pozostawieniu nadwyżki środków obrotowych za 2010 rok w Wnioskodawcy w celu przeznaczenia jej na inwestycje własne Z. Zgodnie z przeznaczeniem środki te (w kwocie 899 144,07 zł) Z. wydatkował na inwestycję: rozbudowę Domu Przedpogrzebowego na Cmentarzu Komunalnym o spopielarnię zwłok.

W zeznaniu CIT-8 o wysokości osiągniętego dochodu za 2011 rok kwota ta jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego została wykazana jako przychód zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 oraz art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wytworzony w wyniku inwestycji środek trwały będzie amortyzowany liniowo po oddaniu go do użytkowania zgodnie z art. 16a- 16m ustawy.

W załączeniu Uchwała Rady Miasta z dnia 10 lutego 2011 r. opublikowana na stronie internetowej: bip....pl.

W piśmie uzupełniającym z dnia 01.06.2011 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawione zdarzenie przyszłe, tj. podał, iż nadwyżka środków obrotowych jak również faktyczny stan środków obrotowych na koniec roku u Wnioskodawcy ustalane są zgodnie z Rozdziałem 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz. U. nr 241, poz. 1616).

Podniesiono, iż Ustawa o finansach publicznych w art. 15 (Dz. U. nr 157 poz. 1240 z 2009 r. z późn. zm.) zobowiązuje samorządowy zakład budżetowy do wpłaty nadwyżki do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, chyba że organ stanowiący jednostki postanowi inaczej, czyli pozwoli pozostawić nadwyżkę w zakładzie.

Wskazano, iż w 2010 roku Wnioskodawca wypracował zysk netto po opodatkowaniu w wysokości 999.144,07 zł. Nadwyżka środków obrotowych w kwocie 899.144,07 zł, którą Rada Miasta zezwoliła pozostawić u Wnioskodawcy na cele inwestycyjne została wyliczona w następujący sposób:

• planowany stan środków obrotowych na początek okresu sprawozdawczego 350.930,00 zł

• plus przychody 21.886.989,23 zł

• minus koszty i inne obciążenia 20.580.080,16 zł

• minus podatek dochodowy od osób prawnych 307.765,00 zł

• minus planowany stan środków obrotowych na koniec okresu sprawozdawczego 450.930,00 zł. Powyższe wyliczenie nadwyżki znajduje odzwierciedlenie w sprawozdaniu RB 30S z wykonania planów finansowych samorządowych zakładów budżetowych za okres od początku roku do dnia 31 grudnia roku 2010 r. (kserokopia w załączeniu), do składania którego Z. jest zobowiązany na mocy Rozporządzenia Ministra Finansów z 3 lutego 2010 r. w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz. U. nr 20, poz.103 z późn. zm.).

Podniesiono, iż z Rozporządzenia z 7 grudnia 2010 r. oraz z konstrukcji sprawozdania RB 30S wynika, że nadwyżka środków obrotowych odpowiada wypracowanemu zyskowi po opodatkowaniu skorygowanemu o różnicę między planowanym stanem środków obrotowych na koniec i początek roku. W świetle powyższych informacji należy według Wnioskodawcy przyjąć, że nadwyżka ta nie stanowi dotacji, subwencji lub dofinansowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne od wytworzonego środka trwałego sfinansowanego z nadwyżki środków obrotowych zatrzymanej przez Wnioskodawcę za zgodą Rady Miasta, czyli ze środków stanowiących nieodpłatne świadczenie, będą kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczone odpisy amortyzacyjne od środka trwałego sfinansowanego z nadwyżki środków obrotowych zatrzymanych przez samorządowy zakład budżetowy na podstawie uchwały jednostki samorządu terytorialnego nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Podniesiono, iż wynika to z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który określa, że nie stanowią kosztów podatkowych odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych od tej części środka trwałego, która odpowiada poniesionym wydatkom odliczonym od podstawy opodatkowania lub poniesionym wydatkom zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wskazano, iż w sytuacji będącej przedmiotem zapytania pozostawienie przez Radę W. nadwyżki budżetowej w Z. stanowi formę zwrotu wydatków na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego. Ponieważ ustawodawca użył w powyższym przepisie prawnym określenia w jakiejkolwiek formie, zwrot wydatków na zakup lub wytworzenie środka trwałego może następować również w formie nieodpłatnego świadczenia, jakim jest uchwała Rady Miasta o pozostawieniu nadwyżki środków obrotowych w zakładzie budżetowym. Ponieważ zwrotem wydatków jest nie tylko dotacja, subwencja czy dopłata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ww. przepisem, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody amortyzacji:

• tzw. amortyzacja liniowa, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, w tym również:
  1. przy zastosowaniu podwyższonych stawek stosując współczynniki określone w art. 16i ust. 2 ww. ustawy,
  2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie,

• amortyzacja przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie,

• tzw. amortyzacja metodą degresywną,

• amortyzacja przy zastosowaniu tzw. metody jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników.

Przy zaliczaniu odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów w myśl cyt. wyżej art. 15 ust. 6 tej ustawy należy mieć także na względzie wyłączenia zawarte w ust. 1 art. 16 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a - 16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż generalnie obowiązuje zasada, że do kosztów uzyskania przychodu w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się odpisy amortyzacyjne, ale z uwzględnieniem art. 16. Komentowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza takie odstępstwo od tej zasady, że odpisy amortyzacyjne związane z wydatkami na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego odliczonymi wcześniej od podstawy opodatkowania lub też zwróconymi w jakiejkolwiek formie nie będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Celem tego przepisu jest unikanie możliwości podwójnego odpisywania, gdy podatnik uzyskał już zwrot wydatków.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną miasta działającą w formie samorządowego zakładu budżetowego oraz jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Gospodarkę finansową prowadzi na zasadach określonych w ustawie o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. nr 157 poz. 1240 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 07 grudnia 2010 roku (Dz. U. nr 241 poz. 1616). Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 7 ustawy o finansach publicznych Wnioskodawca odpłatnie wykonuje zadania pokrywając koszty działalności z przychodów własnych. Nadwyżkę środków obrotowych, zgodnie z Rozdziałem 7 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych, w poprzednich latach wpłacał do budżetu W. Na podstawie Uchwały Rady W. z dnia 10.02.2011 r. nadwyżka środków obrotowych za 2010 r. pozostała w Z. w celu przeznaczenia jej na inwestycje własne Zakładu, tj. na rozbudowę Domu Przedpogrzebowego na Cmentarzu Komunalnym o spopielarnię zwłok. Wskazano, iż z Rozporządzenia z 07.12.2010 r. oraz z konstrukcji sprawozdania RB 30S wynika, że nadwyżka środków obrotowych odpowiada wypracowanemu zyskowi po opodatkowaniu skorygowanemu o różnicę między planowanym stanem środków obrotowych na koniec i początek roku. W związku z powyższym nadwyżka ta nie stanowi dotacji, subwencji lub dofinansowania. Wytworzony w wyniku inwestycji środek trwały będzie amortyzowany liniowo po oddaniu go do użytkowania zgodnie z art. 16a- 16m ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od ww. wytworzonego środka trwałego.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż tut. Organ nie ustosunkował się do kwalifikacji podatkowej ww. przychodu dokonanej przez Wnioskodawcę w zeznaniu CIT-8 za 2011 r., gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie przyjął za Wnioskodawcą, że przedmiotowa nadwyżka środków obrotowych odpowiada wypracowanemu zyskowi po opodatkowaniu i że w związku z powyższym nadwyżka ta nie stanowi dotacji, subwencji lub dofinansowania.

Mając na uwadze powyższe, przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż jeżeli wytworzenie przedmiotowego środka trwałego (spopielarni zwłok) zostanie sfinansowane z wypracowanego zysku po opodatkowaniu, a więc z własnych środków zakładu, to odpisy amortyzacyjne dokonywane od ww. środka trwałego Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W tym przypadku nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w cytowanym wyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo informuje się, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Organ podatkowy właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie może wyjść poza opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, bowiem wówczas nie analizowałby stanu opisanego przez Wnioskodawcę i nie dokonywałby na tym tle oceny jego stanowiska, a tylko w takim zakresie zgodnie z art. 14c ustawy Ordynacja podatkowa organ podatkowy może działać.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 351 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie