Ustawa o rachunkowości nie przewiduje obowiązku inwentaryzacji niskocennych środków trwałych odpisywanych jednorazowo w ciężar kosztów działalności operacyjnej jednostki. Dobrym zwyczajem jest jednak obejmowanie ich ewidencją pozabilansową i dokonywanie inwentaryzacji.

Ustawa o rachunkowości nie przewiduje obowiązku inwentaryzacji niskocennych środków trwałych odpisywanych jednorazowo w ciężar kosztów działalności operacyjnej jednostki. Wynika to z faktu, że ich odpisanie bezpośrednio w ciężar kosztów zużycia materiałów powoduje, że nie są uwzględniane w bilansowej ewidencji środków trwałych. Tym samym nie są widoczne w bilansie jako aktywa (nie są aktywami w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości).

Należy jednak przypomnieć, że dobrą praktyką firm (choć prawo bilansowe nie narzuca takiego obowiązku) jest obejmowanie tego typu składników majątku ewidencją pozabilansową. Ewidencja ta pozwala nie tylko kontrolować stan tych składników, ale zapewnia ich prawidłową ochronę poprzez wskazanie osób odpowiedzialnych. Kierownik jednostki, chcąc realizować funkcje kontrolne, dla których prowadzona jest wspomniana ewidencja pozabilansowa, może podjąć decyzję, by składniki majątku objęte ewidencją pozabilansową podlegały inwentaryzacji. Sposób i termin tej inwentaryzacji (kontroli) powinny określać wewnętrzne regulacje w jednostce. W praktyce najczęściej zapis o tym umieszczany jest w instrukcji inwentaryzacyjnej danej jednostki.

PODSTAWA PRAWNA:

● art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 330; ost.zm. Dz.U. z 2014 r., poz. 1100

Irena Pazio

główna księgowa, praktyk, posiada certyfikat Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych