PROBLEM

RADA

Powinni Państwo uwzględnić tłumaczenie dokumentu dostarczonego przez pracownika. Okresy zatrudnienia przebyte za granicą są zaliczane do okresów pracy w zakresie uprawnień pracowniczych.

UZASADNIENIE

Udokumentowane okresy zatrudnienia przebyte za granicą u pracodawcy zagranicznego są zaliczane do okresów pracy w Polsce w zakresie uprawnień pracowniczych (art. 86 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy). Nie ma w takim przypadku znaczenia, czy praca odbywała się w państwie należącym do Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz czy pracownik posiada obywatelstwo któregoś z tych państw.

Warunkiem zaliczenia okresów pracy za granicą jest ich udokumentowanie. Nie ma regulacji prawnych określających, jakimi dokumentami należy potwierdzić okres zatrudnienia za granicą.

Pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie świadectw pracy z poprzednich miejsc pracy lub innych dokumentów potwierdzających zatrudnienie, obejmujących okresy pracy w roku, w którym pracownik stara się o zatrudnienie.

Osoba ubiegająca się o zatrudnienie może dodatkowo przedłożyć pracodawcy świadectwa pracy z poprzednich miejsc pracy lub inne dokumenty potwierdzające okresy zatrudnienia. Takimi dokumentami mogą być np.: zaświadczenie o wykonywaniu pracy, umowa o pracę, odcinki wypłaty wynagrodzenia, zaświadczenie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu zatrudnienia lub referencje. Do Państwa należy ocena, czy dany okres zatrudnienia jest wystarczający, aby go zaliczyć do stażu pracy.

PRZYKŁAD

Pracownik udokumentował swój staż pracy w Hiszpanii zaświadczeniem potwierdzającym okres zatrudnienia, stanowisko oraz zakres obowiązków. Czas trwania zatrudnienia został wskazany mało precyzyjnie: od czerwca 2009 r. do lipca 2010 r. Pracodawca na podstawie tego dokumentu nie jest w stanie precyzyjnie określić stażu pracy pracownika, gdyż brakuje dokładnej daty rozpoczęcia i zakończenia pracy. W tej sytuacji może wymagać od pracownika dodatkowego dokumentu, który jasno określi okres zatrudnienia.

Przepisy nie regulują także kwestii tłumaczenia dokumentów dostarczanych przez pracownika. Zatem nie mają Państwo podstaw, aby żądać tłumaczenia świadectwa pracy przez tłumacza przysięgłego. Na przetłumaczeniu dokumentów, od których zależy staż pracy i w konsekwencji wiele uprawnień pracowniczych, powinno przede wszystkim zależeć pracownikowi, a zatem powinno to nastąpić z jego inicjatywy i na jego koszt. Ważne jest, aby na podstawie dokumentacji przedstawionej przez pracownika pracodawca bez wątpliwości mógł stwierdzić fakt, charakter i okres zatrudnienia pracownika za granicą.

Tłumaczenia może dokonać np. samodzielnie pracownik, nauczyciel języka obcego, tłumacz przysięgły. Jednak dokonanie tej czynności przez tłumacza przysięgłego daje pracodawcy pewność co do autentyczności i poprawności tego tłumaczenia.

WAŻNE!

Pracodawca może żądać od pracownika przetłumaczonego dokumentu, ale wybór, kto go przetłumaczy, należy tylko do pracownika.

Jeśli mają Państwo uzasadnione wątpliwości co do tłumaczenia świadectwa pracy przedłożonego przez pracownika, mogą Państwo odmówić przyjęcia tego dokumentu i wnioskować o dostarczenie przez pracownika dodatkowych informacji uzupełniających.

PRZYKŁAD

Pracownica przyniosła nowemu pracodawcy tłumaczenie dokumentu potwierdzające 5-letni okres zatrudnienia w Niemczech. Tłumaczenia dokonał tłumacz przysięgły, ale z dokumentu nie wynika, jaki charakter miał stosunek prawny (czy była to umowa o pracę czy inna umowa). Pracodawca może poprosić pracownika o uzupełnienie dokumentacji np. o formularze rozliczeniowe, dokumenty płacowe, druki potwierdzające odprowadzanie składek na ubezpieczenia społeczne itp.

● art. 86 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.),

● § 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz.U. Nr 62, poz. 286 ze zm.).

Anna Ogon

specjalista w zakresie prawa pracy