1.

Jakie wierzytelności są objęte ulgą?

Ulga obejmuje wierzytelności, które nie zostaną uregulowane lub zbyte w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub fakturze (rachunku).

2.

Do jakich transakcji ulga nie ma zastosowania?

Ulgi nie stosuje się do transakcji handlowych dokonywanych między podmiotami powiązanymi.

3.

Jakie prawa ma wierzyciel?

Wierzyciel ma prawo pomniejszyć podstawę opodatkowania o kwotę niezapłaconej wierzytelności.

4.

Jakie obowiązki ma dłużnik?

Dłużnik ma obowiązek doliczenia do podstawy opodatkowania kwoty nieuregulowanego zobowiązania.

Lp.

Wierzytelność może być objęta ulgą, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1.

wierzytelność nie została zapłacona lub zbyta w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie

2.

wierzytelność jest zaliczana do przychodów należnych podatnika

3.

wierzytelność dotyczy transakcji handlowej, której termin zapłaty upływa po 31 grudnia 2019 r.

Lp.

Ulgę można zastosować tylko, jeżeli:

1.

dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień zastosowania ulgi w zaliczce/złożenia zeznania podatkowego nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji*

2.

od daty wystawienia faktury (rachunku) lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została wystawiona faktura (rachunek) lub została zawarta umowa

3.

transakcja handlowa zawarta jest w ramach działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski

Lp.

Wierzyciel, który skorzysta z prawa do ulgi:

1.

a) w zeznaniu rocznym ma prawo do:

- zmniejszenia podstawy opodatkowania lub

- zwiększenia straty

o wartość niezapłaconej (niezbytej) wierzytelności,

b) przy obliczaniu zaliczki ma prawo pomniejszyć dochód o wartość niezapłaconej (niezbytej) wierzytelności

2.

może skorzystać z ulgi w podatku dochodowym niezależnie od tego, czy z takiej ulgi korzystał w rozliczeniu VAT

3.

nie ma obowiązku informowania dłużnika o fakcie skorzystania z ulgi

1.

Ulgę należy rozliczyć:

począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie, do okresu, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta

2.

Dochód*

(podstawę obliczenia zaliczki)

należy pomniejszyć o:

- całą wartość wierzytelności, jeżeli wysokość dochodu w danym okresie rozliczeniowym pozwala na pełne odliczenie,

- nieodliczoną wartość wierzytelności w kolejnych okresach rozliczeniowych

3.

Zmniejszenia dochodu można dokonywać:

jeżeli wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta do dnia terminu płatności zaliczki

1.

Kiedy wierzyciel rozlicza ulgę w zeznaniu rocznym

Wierzyciel rozlicza ulgę w zeznaniu rocznym, jeżeli przed datą złożenia zeznania za dany rok wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta.

2.

W którym zeznaniu rocznym należy rozliczyć ulgę

Ulgę należy rozliczyć w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

3.

Jak wykazać ulgę w zeznaniu rocznym

W zeznaniu rocznym ulgę należy rozliczyć w formie:

- zmniejszenia podstawy opodatkowania albo

- zwiększenia straty.*

4.

Jak rozliczyć nierozliczoną ulgę (gdy podstawa opodatkowania wykazana w zeznaniu rocznym jest niższa niż kwota ulgi)

Nierozliczoną kwotę ulgi można odliczyć:

- w kolejnych 3 latach podatkowych, licząc od końca roku, w którym powstało prawo do ulgi,

- pod warunkiem, że wierzytelność nie zostanie uregulowana lub zbyta.

Lp.

Jeżeli wierzytelność objęta ulgą zostanie uregulowana lub zbyta, wierzyciel ma obowiązek:

1.

zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta. Rozliczenia należy dokonać za okres, w którym należność została uregulowana (zbyta)

2.

zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta, odpowiednio o wartość kwot uprzednio odliczonych albo doliczonych (w przypadku gdy rozliczał ulgę na złe długi w zeznaniu rocznym). Jeżeli kwota straty jest mniejsza od kwoty ją zmniejszającej, różnica zwiększa podstawę opodatkowania

Lp.

Dłużnik ma obowiązek rozliczenia nieopłaconych zobowiązań, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1.

zobowiązanie nie zostało opłacone w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie

2.

zobowiązanie jest zaliczane do kosztów uzyskania przychodów dłużnika

3.

zobowiązanie dotyczy transakcji handlowej, której termin zapłaty upływa po 31 grudnia 2019 r.

Lp.

Dłużnik, który nie opłacił zobowiązań objętych ulgą na złe długi:

1

2

1.

ma obowiązek zwiększyć dochód o wartość niezapłaconej wierzytelności*

UWAGA! Obowiązek ten powstaje, jeżeli do dnia terminu płatności zaliczki zobowiązanie nie zostanie uregulowane.

2.

powinien dokonać zwiększenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki począwszy od okresu rozliczeniowego, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie

3.

ma obowiązek dokonania rozliczenia nieopłaconego zobowiązania niezależnie od tego, czy wierzyciel skorzystał z ulgi

1.

Kiedy dłużnik rozlicza nieopłacone zobowiązania w zeznaniu rocznym

Dłużnik rozlicza nieopłacone zobowiązanie w zeznaniu rocznym, jeżeli przed datą złożenia zeznania za dany rok zobowiązanie nie zostało uregulowane.

2.

W którym zeznaniu rocznym należy rozliczyć nieopłacone zobowiązania

Nieopłacone zobowiązania należy rozliczyć w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym upłynęło 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze (rachunku) lub w umowie.

3.

Jak wykazać ulgę w zeznaniu rocznym

W zeznaniu rocznym ulgę należy rozliczyć w formie:

- zwiększenia podstawy opodatkowania albo

- zmniejszenia straty.*

4.

Jak rozliczyć ulgę, gdy wartość nieopłaconego zobowiązania jest wyższa niż kwota wykazanej straty

Jeżeli wartość zobowiązania jest wyższa od kwoty straty podlegającej zmniejszeniu - różnica zwiększa podstawę opodatkowania.

Lp.

Jeżeli "przeterminowane" zobowiązanie zostanie uregulowane, dłużnik ma prawo:

1.

zmniejszenia dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki w okresie rozliczeniowym roku podatkowego, w którym zobowiązanie zostało uregulowane

2.

zmniejszenia podstawy obliczenia podatku lub zwiększenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym zobowiązanie zostało uregulowane. Jeżeli wartość zmniejszenia podstawy obliczenia podatku jest wyższa od tej podstawy, zmniejszenia podstawy obliczenia podatku o nieodliczoną wartość dokonuje się w kolejnych latach podatkowych, nie dłużej jednak niż przez okres 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, za który powstało prawo do zmniejszenia