W myśl zapisów ustawy o rachunkowości wartości niematerialne i prawne są to nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do wykorzystania na potrzeby jednostki. W szczególności są to:

● autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,

● prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,

● know-how, tzn. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.

Jeżeli jednostka przyjęła do używania obce wartości niematerialne i prawne na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zgodnie z którą jedna ze stron, zwana finansującym, oddaje drugiej stronie (jednostce), zwanej korzystającym, wartości niematerialne i prawne do odpłatnego używania, jak również do pobierania pożytków na czas oznaczony, wówczas w księgach rachunkowych korzystającej jednostki wykazuje się te wartości w ewidencji bilansowej. Umowa musi jednak spełniać co najmniej jeden spośród siedmiu warunków określonych w art. 3 ust. 4 ustawy. Spełnienie tych warunków oznacza przejęcie przez jednostkę wartości niematerialnych i prawnych na warunkach leasingu finansowego, co uprawnia ją do amortyzowania tych praw majątkowych na zasadach ogólnych.

Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się również nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych.

W bilansie wartości niematerialne i prawne wykazuje się w podziale na:

● koszty zakończonych prac rozwojowych,

● wartość firmy,

● inne wartości niematerialne i prawne,

● zaliczki na wartości niematerialne i prawne.

Nie zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych prawa użytkowania wieczystego gruntu, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu (mieszkalnego lub użytkowego), które stanowią środki trwałe.

Do wartości niematerialnych nie zalicza się praw majątkowych, które nie są wykorzystywane przez jednostkę do realizacji jej celów statutowych, ponieważ nabyto je w celu uzyskania korzyści ekonomicznych z przyrostu ich wartości lub innych pożytków.

Należy zwrócić uwagę na użyte w definicji słowo "nabyte", które wskazuje, że do wartości niematerialnych i prawnych mogą być zaliczone tylko prawa zakupione lub nabyte w inny sposób, a zatem nie mogą to być prawa wytworzone we własnym zakresie, z wyjątkiem kosztów zakończonych prac rozwojowych, wobec których nie ma zastosowania warunek nabycia.

Do wartości niematerialnych i prawnych zalicza się też nabytą wartość firmy (dodatnią) stanowiącą różnicę między ceną nabycia (przejęcia) określonej jednostki lub zorganizowanej jej części a niższą od niej wartością godziwą (w znaczeniu określonym w art. 28 ust. 6 ustawy) przejętych aktywów netto, tzn. nadwyżkę aktywów nad zobowiązaniami. Do wartości niematerialnych i prawnych nie zalicza się kosztów poniesionych przy założeniu lub późniejszym rozszerzeniu spółki akcyjnej, które to koszty zalicza się:

● jeżeli są to koszty zgromadzenia kapitału, np. koszty emisji akcji - na zmniejszenie kapitału zapasowego spółki akcyjnej - do wysokości kwoty, o którą zwiększono ten kapitał z nadwyżki ceny emisyjnej (sprzedaży) nad wartością nominalną akcji,

● w części przewyższającej nadwyżkę z pozycji powyżej - do kosztów finansowych,

● inne koszty niż koszty zgromadzenia kapitału (np. koszty rekrutacji i szkolenia załogi, pierwszej akcji reklamowej lub związane z rozpoznaniem rynku) - do działalności operacyjnej lub pozostałych kosztów operacyjnych, w okresie ich poniesienia (nie przewiduje się ich rozliczania w czasie).

Opłaty związane z nabyciem praw majątkowych (sądowe, notarialne, patentowe i inne) zwiększają cenę zakupu, a zatem są składnikiem ceny nabycia i zarazem wartości początkowej praw majątkowych (wartości niematerialnych i prawnych). Koszty poniesione podczas wykorzystania praw majątkowych w działalności statutowej jednostki (np. okresowe opłaty licencyjne lub patentowe) zalicza się do kosztów działalności operacyjnej lub ze względu na ich istotny wpływ na wynik finansowy i związek z przychodami ze sprzedaży rozlicza się jako czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

Koszty zakończonych prac rozwojowych

Koszty zakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na własne potrzeby, poniesione przed podjęciem produkcji lub zastosowaniem technologii, zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli:

● produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone,

● techniczna przydatność produktu lub technologii została stwierdzona i odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie jednostka podjęła decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii,

● koszty prac rozwojowych zostaną pokryte - według przewidywań - przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

Koszty prac rozwojowych, które nie spełniają wymienionych warunków, zalicza się do pozostałych kosztów operacyjnych.

Ten tytuł wartości niematerialnych i prawnych obejmuje tylko koszty nowych albo ulepszonych produktów lub technologii wytwarzania, gdy dotyczące ich koszty prac rozwojowych dadzą się wiarygodnie określić, natomiast wycena tego składnika aktywów do bilansu powinna być dokonana po rzeczywiście poniesionych kosztach związanych z wykonaniem prac badawczo-rozwojowych zarówno we własnym zakresie, jak i siłami obcymi.

Do prac badawczo-rozwojowych spełniających kryteria wymagane dla wartości niematerialnych i prawnych nie można zaliczyć:

● kosztów przygotowania nowej produkcji lub prawa udostępnienia złóż ani

● kosztów przygotowania eksploatacji nowo budowanych zakładów (wydziałów), poniesionych przed przekazaniem do używania środków trwałych, z którymi są związane, które to koszty stanowią rozliczenia międzyokresowe czynne.

Wartość firmy

Wartość firmy stanowi różnicę między ceną nabycia określonej jednostki lub zorganizowanej jej części a niższą od niej wartością godziwą przejętych aktywów netto. Jeżeli cena nabycia jednostki lub zorganizowanej jej części jest niższa od wartości godziwej przejętych aktywów netto, to różnica stanowi ujemną wartość firmy.

Aktywa netto obejmują przejęte przez jednostkę aktywa i zmniejszające je przejęte z nimi zobowiązania. Przejęte jako wartość firmy składniki aktywów wycenia się nie w wartości wykazywanej w księgach rachunkowych przekazującego, ale według wartości godziwej, tj. w cenie, za jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony, a zobowiązanie uregulowane na warunkach transakcji rynkowej pomiędzy zainteresowanymi i dobrze poinformowanymi, niepowiązanymi ze sobą (niezależnymi od siebie kapitałowo i osobowo) stronami. W przypadku gdy cena nabycia jednostki lub jej zorganizowanej części została określona jako całość przejętych aktywów i pasywów, bez uszczegółowienia ich składników, jednostka przejmująca powinna we własnym zakresie wycenić poszczególne składniki aktywów z uwzględnieniem przejętych zobowiązań. Jeśli istnieje potrzeba, to przy wycenie można skorzystać z pomocy rzeczoznawcy. Przejęte składniki majątku wycenia się po cenach rynkowych (według wartości godziwej, którą stanowi cena rynkowa). Jeśli to możliwe, do czynności wyceny szczegółowej można wykorzystać strukturę składników aktywów wynikającą z ksiąg rachunkowych przejętej jednostki lub jej zorganizowanej części.

Przykład 4

Jeżeli wartość netto przejętych składników aktywów stanowi według ceny nabycia 3 600 000 zł, natomiast niższa od niej wartość godziwa tych składników aktywów stanowi 3 100 000 zł, to wartością firmy jest różnica w kwocie 500 000 zł.

Inne wartości niematerialne i prawne

Inne wartości niematerialne i prawne, tj.: prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje, prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych i zdobniczych oraz know-how, tzn. prawa do wykorzystania wiedzy w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej lub organizacyjnej, wycenia się na dzień bilansowy według cen nabycia, pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne i odpisy z tytułu trwałej utraty wartości. Jeżeli prawa majątkowe figurujące w księgach rachunkowych jako jeszcze nie w pełni zamortyzowane stały się nieprzydatne dla jednostki, to w części nieumorzonej zalicza się je do pozostałych kosztów operacyjnych, a w przypadku gdy nieprzydatność została spowodowana zdarzeniem losowym - do strat nadzwyczajnych.

Do innych wartości niematerialnych i prawnych zalicza się m.in. programy komputerowe, które mieszczą się w tytule "autorskie prawa majątkowe".

UWAGA

Oprogramowanie komputerowe, z którego nabyciem nie łączy się uzyskanie licencji lub autorskich praw do programu, nie jest zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych.

Odrębnych wartości niematerialnych i prawnych nie stanowi tzw. systemowe oprogramowanie komputerowe (nabywane wraz z komputerem, konieczne dla działania sprzętu). Cena takiego oprogramowania zwiększa wartość początkową zestawu komputerowego, do którego przynależy. Ponadto wartości niematerialnej i prawnej nie stanowi oprogramowanie wytworzone przez pracownika danej firmy w ramach obowiązków służbowych. Wynika to z tego, że amortyzacji podlegają tylko licencje na programy komputerowe oraz prawa autorskie do tych programów, które zostały przez podatnika nabyte. Zatem nabycie praw majątkowych (a nie ich wytworzenie) stanowi podstawę zaliczenia danego oprogramowania do wartości niematerialnych i prawnych. Z tego względu wydatki poniesione przez podatnika na wytworzenie programu komputerowego we własnym zakresie będą bezpośrednio zaliczane w ciężar kosztów podatkowych.

Zaliczki na poczet wartości niematerialnych i prawnych

Zaliczki na poczet wartości niematerialnych i prawnych wykazuje się według wartości nominalnej, tzn. w wielkości kwot przekazanych dostawcom na poczet realizacji zamówień na prawa majątkowe i inne tytuły wartości niematerialnych i prawnych.

MSR 38 Wartości niematerialne i prawne

W myśl zapisów MSR 38 składnik wartości niematerialnych to możliwy do zidentyfikowania niepieniężny składnik aktywów nieposiadający postaci fizycznej.

Możliwy do zidentyfikowania składnik jest wtedy, gdy:

● można go wyodrębnić od innych składników aktywów i sprzedać, przekazać oddzielnie lub łącznie z umową albo powiązanym składnikiem aktywów lub zobowiązań,

● wynika z tytułów umownych lub innych tytułów prawnych.

Koniecznym elementem rozpoznania składnika aktywów w bilansie jest posiadanie kontroli. W przypadku wartości niematerialnych kontrola rozumiana jest jako prawo do czerpania przyszłych korzyści ekonomicznych z danego składnika aktywów przez jednostkę, przy jednoczesnej możliwości ograniczenia dostępu innych jednostek do tych korzyści ekonomicznych.

Co do zasady składnik wartości niematerialnych początkowo wycenia się w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia.

Na ujęcie początkowe może mieć jednak wpływ sposób pozyskania danego składnika wartości niematerialnych, tj.

● nabycie w oddzielnej transakcji - wycena według ceny nabycia,

● nabycie w transakcji połączenia jednostek gospodarczych - wycena według wartości godziwej (MSSF 3),

● wartość firmy wytworzona przez jednostkę we własnym zakresie - nie jest ujmowana,

● wartości niematerialne wytworzone przez jednostkę gospodarczą we własnym zakresie - ujmowane przy spełnieniu pewnych warunków.

Nabycie w oddzielnej transakcji

Wartość składnika wartości niematerialnych nabytego w oddzielnej transakcji obejmuje:

● cenę zakupu uwzględniającą cła importowe, podatki zawarte w cenie, niepodlegające odliczeniu, pomniejszone o wszelkie udzielone upusty i rabaty oraz

● nakłady bezpośrednio związane z przygotowaniem składnika aktywów do użytkowania zgodnie z jego planowanym przeznaczeniem, np. koszty z tytułu świadczeń pracowniczych, wynikające bezpośrednio z przygotowania tego składnika do stanu zdolności użytkowej, opłaty za obsługę, wynikające bezpośrednio z przygotowania tego składnika do stanu zdolności użytkowej, koszty testów sprawdzających prawidłowe działanie składnika.

Nabycie w transakcji połączenia jednostek gospodarczych

W myśl zapisów MSSF 3, jeżeli składnik wartości niematerialnych został przejęty w transakcji połączenia jednostek gospodarczych w formie przejęcia, cena nabycia tego składnika jest oparta na jego wartości godziwej ustalonej na dzień przejęcia.

Jednostka przejmująca ujmuje w dniu przejęcia, odrębnie od wartości firmy, składnik wartości niematerialnych jednostki przejmowanej, jeżeli można wiarygodnie ustalić jego wartość godziwą, bez względu na to, czy został on już ujęty przez jednostkę przejmowaną przed transakcją połączenia.

Stwierdzenie, czy nabyte wartości niematerialne spełniają te kryteria, wynika z konkretnych okoliczności.

Rodzaje wartości niematerialnych i prawnych:

1) wartości niematerialne związane z marketingiem:

● znaki firmowe, nazwa handlowa,

● znaki usługowe, znaki wspólne, certyfikaty,

● znaki związane z wizualną postacią produktu (unikatowy kolor, kształt, wzór opakowania),

● winiety gazety,

● nazwy domen internetowych,

● umowy o zakazie konkurencji;

2) wartości niematerialne związane z klientem:

● listy klientów,

● zaległe zamówienia lub produkcja,

● umowy z klientem oraz związana z tym współpraca z nim,

● związki z klientem niemające charakteru umów;

3) wartości niematerialne o charakterze artystycznym:

● sztuki, opery, balety,

● książki, magazyny, gazety, inne utwory literackie,

● dzieła o charakterze muzycznym, takie jak kompozycje, słowa utworów, melodyjki reklamowe,

● obrazy, zdjęcia,

● materiały audio i wideo, w tym filmy, klipy muzyczne, programy telewizyjne;

4) wartości niematerialne w formie umów:

● prawo do udzielania i sprzedaży licencji, posiadane prawa licencyjne, umowy dotyczące zasady standstill (powstrzymywania się od określonej działalności),

● umowy dotyczące reklamy, budowy, zarządzania, świadczenia usług lub dostaw,

● umowy najmu,

● zezwolenia budowlane,

● umowy franczyzowe,

● prawo do prowadzenia i emisji programów,

● prawo do użytkowania, takie jak wiercenia, korzystanie z wody, powietrza, surowców naturalnych, wyrębu drewna i zezwoleń drogowych,

● umowy o pracę;

5) wartości niematerialne o charakterze technologicznym:

● opatentowana technologia,

● program komputerowy oraz prawa z rejestracji topografii układów scalonych,

● technologia nieopatentowana,

● bazy danych,

● tajemnica handlowa, np. objęte tajemnicą receptury, procesy, przepisy.

Wartość firmy wytworzona we własnym zakresie

Nie ujmuje się jako składnika aktywów wartości firmy wytworzonej przez jednostkę gospodarczą we własnym zakresie.

Wartości niematerialne wytworzone we własnym zakresie

Każdy proces wytwarzania przez jednostkę wartości niematerialnych powinien być podzielony na:

● etap prac badawczych i

● etap prac rozwojowych.

Prace badawcze są nowatorskim i zaplanowanym poszukiwaniem rozwiązań podjętym z zamiarem zdobycia i przyswojenia nowej wiedzy naukowej i technicznej. Wszelkie koszty ponoszone na etapie prac badawczych powinny być ujmowane w rachunku zysków i strat.

Prace rozwojowe są praktycznym zastosowaniem odkryć badawczych lub też osiągnięć innej wiedzy w planowaniu lub projektowaniu produkcji nowych lub znacznie udoskonalonych materiałów, urządzeń, produktów, procesów technologicznych, systemów lub usług, które mają miejsce przed rozpoczęciem produkcji seryjnej lub zastosowaniem.

Koszty ponoszone w wyniku prac rozwojowych powinny być ujmowane (aktywowane/kapitalizowane), jeżeli spełnione są następujące warunki:

● jest prawdopodobne, że jednostka osiągnie przyszłe korzyści ekonomiczne związane z prowadzonymi pracami,

● istnieje zamiar ukończenia składnika aktywów oraz jego użytkowania lub sprzedaży,

● są dostępne zasoby, które mają służyć ukończeniu składnika aktywów oraz jego użytkowaniu lub sprzedaży,

● istnieje możliwość użytkowania lub sprzedaży składnika wartości niematerialnych,

● istnieje możliwość, z technicznego punktu widzenia, ukończenia składnika aktywów niematerialnych w celu użytkowania lub sprzedaży,

● można wiarygodnie ustalić poniesione nakłady.

Inne wydatki na wartości niematerialne poniesione przez jednostkę gospodarczą we własnym zakresie, niespełniające powyższych kryteriów, są traktowane jako koszty okresu.

Koszty, które powinny być kapitalizowane w ramach prowadzonych prac rozwojowych, obejmują wszystkie możliwe do bezpośredniego przypisania do projektu koszty związane z tworzeniem, produkcją i przygotowaniem składnika wartości niematerialnych do momentu przyjęcia do używania, w szczególności:

● materiały,

● płace,

● opłaty licencyjne i patentowe,

● amortyzację innych składników aktywów,

● koszty finansowe (zgodnie z MSR 23).

Koszty podlegają ujęciu od momentu, od którego projekt spełnia wymienione kryteria aktywowania kosztów prac rozwojowych. Nie można aktywować kosztów uprzednio odpisanych w ciężar rachunku zysków i strat w związku z niespełnieniem przez projekt odpowiednich warunków w okresach wcześniejszych.

Wartości niematerialne i prawne wytworzone przez jednostkę

Jeżeli filmy, oprogramowanie komputerowe, projekty typowe i inne produkty o podobnym charakterze zostaną wytworzone przez jednostkę we własnym zakresie i przeznaczone do sprzedaży, nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych, lecz są produktami gotowymi.

Zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości filmy, oprogramowanie komputerów, projekty typowe i inne produkty o podobnym charakterze, tj. produkty wielokrotnego użytku, sprzedawane stopniowo, wycenia się w okresie przynoszenia przez nie korzyści ekonomicznych, nie dłuższym niż pięć lat, w wysokości nadwyżki kosztów ich wytworzenia nad przychodami według cen sprzedaży netto, uzyskanymi ze sprzedaży tych produktów w ciągu tego okresu. Nieodpisane po upływie tego okresu koszty wytworzenia zwiększają pozostałe koszty operacyjne.

Z przytoczonych zapisów ustawy wynika więc, że konto zespołu 7 "Koszt sprzedanych produktów" jest obciążane w początkowym okresie sprzedaży produktów do wysokości osiągniętych przychodów. Dopiero gdy osiągnięta wartość przychodów jest wyższa od kosztów poniesionych na wytworzenie produktów (takich, które są niezbędne do realizacji sprzedaży - koszty wykonania kopii filmu, ich wysyłki itp.), wówczas jednostka wykazuje wynik na sprzedaży.

Przykład 5

Spółka "Film" wyprodukowała film dokumentalny o wartości według kosztu wytworzenia 100 000 zł. W 2014 r. sprzedała 100 kopii filmu za cenę jednostkową 800 zł. Razem za sprzedane filmy uzyskała 80 000 zł. W związku ze sprzedażą filmów spółka poniosła koszty wykonania kopii filmów za cenę jednostkową 50 zł. Łączne koszty wykonania kopii wyniosły więc 5000 zł.

Jednostka prowadzi koszty w zespole kont 4 i 5. W przykładzie pominięto VAT.

Ewidencja księgowa

1. Poniesione koszty - na podstawie faktur zakupu i innych dokumentów potwierdzających poniesienie kosztu: 100 000 zł + 5000 zł = 105 000 zł

Wn "Koszty rodzajowe" 105 000 zł

Ma Różne konta 105 000 zł

2. Przeniesienie kosztów do układu funkcjonalnego (równolegle do pkt 1):

Wn "Koszty działalności podstawowej" 105 000 zł

- w analityce: koszty wytworzenia filmu

Ma "Rozliczenie kosztów" 105 000 zł

3. Przyjęcie do magazynu produktów gotowych wyprodukowanego filmu

- według rzeczywistego kosztu wytworzenia:

Wn "Produkty gotowe" 100 000 zł

- w analityce: film

Ma "Koszty działalności podstawowej" 100 000 zł

- w analityce: koszty wytworzenia filmu

4. Faktury za sprzedane filmy:

Wn "Należności od odbiorców" 80 000 zł

Ma "Przychody ze sprzedaży produktów" 80 000 zł

5. Koszty wykonania kopii filmów:

Wn "Koszt własny sprzedanych produktów" 5 000 zł

Ma "Koszty działalności podstawowej" 5 000 zł

- w analityce: koszty wytworzenia filmu

6. Koszt własny wytworzenia filmu dotyczący sprzedanych kopii:

80 000 zł - 5000 zł = 75 000 zł

Wn "Koszt własny sprzedanych produktów" 75 000 zł

Ma "Produkty gotowe" 75 000 zł

- w analityce: film

Wycena po początkowym ujęciu

W ustawie o rachunkowości nie występuje pojęcie "wartości niematerialne i prawne w budowie" i kategoria ta nie podlega zmianie wartości. Zatem nie dokonuje się zwiększenia jej wartości.

Model ten funkcjonuje dokładnie tak samo jak w przypadku środków trwałych.

Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych

Wprowadzając daną wartość niematerialną i prawną do ewidencji, jednostka określa m.in. okres użytkowania i stawkę. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinna być przez jednostkę okresowo weryfikowana, co powoduje odpowiednią korektę dokonywanych w następnych latach obrotowych odpisów amortyzacyjnych.

Poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne (umorzeniowe) jest wyznaczany stopień zmniejszenia ekonomicznego wartości niematerialnych i prawnych liczony od momentu przyjęcia do używania.

Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prac rozwojowych nie może przekraczać 5 lat.

Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Amortyzacji dokonuje się tylko za pomocą metody liniowej.

Odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się:

● od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości te wprowadzono do wartości niematerialnych i prawnych,

● do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów).

Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż:

● od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich - 24 miesiące,

● od licencji na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych - 24 miesiące,

● od poniesionych kosztów zakończonych prac rozwojowych - 12 miesięcy,

● od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

Jeżeli wynikający z umowy okres używania wymienionych praw majątkowych jest krótszy niż podany, to podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w okresie wynikającym z umowy.

Okres amortyzacji prawa do znaku towarowego nie może być krótszy niż 60 miesięcy. Dlatego maksymalna roczna stawka amortyzacyjna powinna wynieść 20%.

W przypadku licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz nabytych praw autorskich do tych programów okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie może być krótszy niż 24 miesiące. Oznacza to, że maksymalna stawka amortyzacyjna wynosi 50%. Podatnicy mogą ją ustalić na poziomie niższym i przyjąć przykładowo w wysokości 30%.

Joanna Gawrońska

biegły rewident