Nie ma podstaw do wypłacenia pracownikowi jakiegokolwiek świadczenia. Jeżeli nie zgadza się on z decyzją ZUS odmawiającą prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, ma prawo do odwołania się od niej. Państwa pracownik nie może powrócić do pracy, ponieważ nie ma aktualnego zaświadczenia od lekarza medycyny pracy o braku przeciwwskazań do pracy.

Jeżeli pracownik otrzymał decyzję odmawiającą prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, nie oznacza to, że musi się z nią zgodzić. Od tej decyzji przysługuje mu odwołanie do sądu rejonowego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminie 1 miesiąca od dnia jej otrzymania. Odwołanie powinien wnieść za pośrednictwem oddziału ZUS, który wydał decyzję. Odwołanie może być wniesione albo na piśmie, albo ustnie do protokołu sporządzonego przez ten oddział.

Jeżeli pracownik zgadza się z wydaną decyzją, powinien skonsultować się z lekarzem, czy od momentu przeprowadzonego badania w celu ustalenia uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego do chwili obecnej nie powstało nowe schorzenie powodujące czasową niezdolność do pracy. W tym przypadku, gdy lekarz leczący wystawi pracownikowi zaświadczenie lekarskie, pracodawca jest zobowiązany do ustalenia prawidłowego okresu zasiłkowego, aby uniknąć jego nadpłaty.

Dostarczenie po przerwie nieprzekraczającej 60 dni kolejnego zaświadczenia lekarskiego z kodem "A" będzie oznaczało, że okresy poprzedniej niezdolności do pracy były spowodowane tą samą chorobą, która jest przyczyną obecnej niezdolności do pracy. Wówczas okresy poprzedniej niezdolności należy zliczyć do jednego okresu zasiłkowego. Jeżeli między okresami niezdolności do pracy występuje przerwa, a niezdolność została spowodowana różnymi chorobami oraz gdy przerwa w niezdolności spowodowana tą samą chorobą trwała ponad 60 dni, okres zasiłkowy powinien być liczony na nowo.

Gdy pracownik zgłasza gotowość powrotu do pracy po niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającą dłużej niż 30 dni, pracodawca nie może dopuścić go do pracy bez aktualnego zaświadczenia wystawionego przez lekarza medycyny pracy, stwierdzającego brak przeciwwskazań do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Zarówno pracownik, jak i pracodawca nie muszą zgadzać się z treścią wydanego zaświadczenia. W ciągu 7 dni od jego wydania, za pośrednictwem lekarza, który wydał to zaświadczenie, mogą wystąpić o ponowne zbadanie pracownika do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy właściwego ze względu na miejsce położenia zakładu pracy.

Ponowne badanie pracownika powinno być przeprowadzone w ciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku. Ustalone na jego podstawie orzeczenie lekarskie jest ostateczne i stanowi podstawę do wydania przez lekarza przeprowadzającego ponowne badanie zaświadczenia dopuszczającego lub niedopuszczającego pracownika do pracy na dotychczasowym stanowisku.

Podstawa prawna:

● art. 8, art. 9, art. 18, art. 57, art. 63 ust. 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 372

● art. 229 § 2, § 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 1502; Dz.U. z 2016 r., poz. 868

● § 2 pkt 5, § 3 pkt 4, § 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy - Dz.U. Nr 69, poz. 332; ost.zm. Dz.U. z 2015 r., poz. 457

● art. 83 ust. 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 121; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 615

● art. 477⁹ ustawy z 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego - j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 101; ost.zm. Dz.U. z 2016 r., poz. 868

Bogusław Nowakowski

praktyk z 25-letnim stażem w dziale świadczeń krótkoterminowych