Zmiany w podatku od nieruchomości

Współwłaściciele zapłacą wyższy podatek od nieruchomości (art. 3 ust. 5 upol)

Od 1 stycznia 2016 r. w przypadku wyodrębnienia własności lokali obowiązek dotyczący podatku od gruntu oraz od części budynku, stanowiących nieruchomość wspólną, ciąży na właścicielach lokali w zakresie odpowiadającym ich udziałowi w nieruchomości wspólnej. Tym samym właściciele wyodrębnionych lokali odpowiadają za zobowiązania podatkowe w zakresie określanym przez ich udział w nieruchomości wspólnej, a nie jak obecnie w zakresie określanym jako stosunek powierzchni użytkowej ich lokalu do powierzchni użytkowej całego budynku.

W praktyce nowe brzmienie przepisu umożliwia objęcie podatkiem całej powierzchni stanowiącej współwłasność istniejącą w związku z odrębną własnością lokali.

Podatnicy posiadający lokale mieszkalne lub użytkowe powinni przygotować się na zwiększenie swoich obciążeń podatkowych. Przypomnijmy, że do końca 2015 r. podatnicy w liczniku ułamka, według którego wylicza się ciążący na właścicielach lokali obowiązek podatkowy, uwzględniają powierzchnię użytkową lokalu. Z kolei w mianowniku tego ułamka należy uwzględnić powierzchnię użytkową całego budynku. Powierzchnia użytkowa budynku lub jego części jest to powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach (uważa się za nie także garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe), z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych (art. 1a ust. 1 pkt 5 upol). Taki sposób liczenia powierzchni podlegających opodatkowaniu prowadził w konsekwencji do zmniejszenia rzeczywistej powierzchni użytkowej budynku podlegającej opodatkowaniu. Przepis art. 3 ust. 5 upol w brzmieniu obowiązującym do końca 2015 r. powodował, że podatnik, który wyodrębnił lokal w budynku, zmniejszał swoje zobowiązanie podatkowe. W szczególności na takim sformułowaniu przepisu korzystały np. centra handlowe czy biurowce. Wyodrębnienie lokalu oznaczało, że płaciło się niższy podatek od części wspólnej budynku.

Po nowelizacji osoby prawne, spółki (i inne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej) posiadające współwłasność w budynku, w którym wyodrębniono lokal, powinny:

1) wyliczyć swój udział w nieruchomości wspólnej - obliczany jako iloraz powierzchni użytkowej lokalu i sumy powierzchni użytkowych wszystkich lokali w danej nieruchomości (zob. art. 3 ust. 3 ustawy o własności lokali); do powierzchni użytkowej lokali dodaje się powierzchnię pomieszczeń przynależnych,

2) obliczyć na nowo podatek od nieruchomości, biorąc pod uwagę wysokość swego udziału w nieruchomości wspólnej,

3) jeżeli są osobą prawną lub spółką, w terminie do dnia 31 stycznia złożyć deklarację na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, uwzględniając opisaną zmianę. W 2016 r. 31 stycznia przypada w niedzielę, więc deklarację należy złożyć do 1 lutego.

Jeżeli podatnik jest osobą fizyczną, to gmina sama ustali wysokość tego podatku i prześle go w decyzji.

PRZYKŁAD

Spółka jest właścicielem wydzielonego lokalu o powierzchni 300 m² w budynku położonym na działce o powierzchni 2000 m². Do pozostałych współwłaścicieli należą lokale mające łączną powierzchnię 300 m², zaś powierzchnia użytkowa całego budynku to 1200 m², z czego wynika, że część wspólna wynosi 600 m². Do końca 2015 r. spółka wyliczyła ciążący na niej podatek od nieruchomości następująco:

● od powierzchni lokalu w wysokości 300 m² x stawka podatku obowiązująca w gminie,

● od części wspólnych w wysokości (300 m² : 1200 m²) x 600 m² x stawka podatku obowiązująca w gminie (spółka płaci więc podatek od 25% części wspólnej, pozostali współwłaściciele także płacą podatek od 25% części wspólnej, a pozostałe 50% jest nieopodatkowane),

● od gruntu w wysokości (300 m² : 1200 m²) x 2000 m² x stawka podatku obowiązująca w gminie.

Od początku 2016 r. zmieni się sposób ustalania powierzchni części wspólnych podlegających opodatkowaniu, wskazany w art. 3 ust. 5 upol. Spółka będzie zatem musiała płacić podatek od nieruchomości w wysokości odpowiadającej jej udziałowi w tej nieruchomości. Jej udział w nieruchomości wspólnej został określony na 50%. Spółka będzie zatem płaciła podatek:

● od powierzchni lokalu w wysokości 300 m² x stawka podatku obowiązująca w gminie,

● od części wspólnych budynku w wysokości 50% x 1200 m² x stawka podatku obowiązująca w gminie, oraz

● od gruntu w wysokości 50% x 2000 m² x stawka gminna.

Tym samym znacząco może wzrosnąć wysokość płaconego przez spółkę podatku od nieruchomości.

Współwłaściciel garażu nie odpowiada już za całość podatku od nieruchomości (art. 3 ust. 4a upol)

Od 1 stycznia 2016 r. obowiązek podatkowy będzie ciążył na współwłaścicielach hal garażowych w budynkach mieszkalnych (osobach fizycznych lub przedsiębiorcach) w zakresie odpowiadającym tylko ich udziałowi w prawie własności. Tym samym właściciele miejsc postojowych, np. w podziemnych garażach, nie będą już odpowiadali solidarnie za niezapłacony podatek od nieruchomości. Zmiana jest korzystna dla podatników. Obecnie (do końca 2015 r.), nawet jeżeli zapłacili przypadającą na nich część podatku od hali garażowej, nie zwalniało to ich z odpowiedzialności za pozostałą, niezapłaconą część. Co więcej, gmina może obecnie dochodzić zapłaty podatku za całość nieruchomości od dowolnego jej współwłaściciela (zob. wyrok WSA w Rzeszowie z 16 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 1050/13).

W praktyce zmiana ta nie wpłynie na wysokość płaconego przez podatnika podatku od nieruchomości. Warto jednak, by zarządy wspólnot mieszkaniowych czy spółdzielni, w których występują takie hale, poinformowały o tej zmianie właścicieli tych miejsc. Powinni mieć świadomość, że gmina może domagać się zapłaty tego podatku tylko od tych podatników, którzy nie zapłacili przypadającej na nich części.

Tylko skierowanie do rozbiórki pozwala na stosowanie obniżonej stawki podatku (art. 1a ust. 2a pkt 3 upol)

Do końca tego roku, jeżeli dany stan techniczny budynku czy budowli uniemożliwiał trwałe wykorzystywanie go w prowadzonej działalności, przedsiębiorcy nie musieli opodatkowywać go najwyższą stawką podatku od nieruchomości. Zastosowanie miała tu stawka niższa (od budynków pozostałych). W praktyce przepis ten był rozumiany tak, że opodatkowany budynek musiał być w stanie tak złym, że wykluczającym remont. Żaden przepis nie nakładał na podatnika obowiązku uzyskania decyzji administracyjnej dla potwierdzenia występowania w odniesieniu do danej nieruchomości względów technicznych uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej z jego wykorzystaniem. Tym samym to przedsiębiorcy sami dokonywali oceny, czy względy techniczne pozwalają na korzystanie z nieruchomości, a co z tego wynika - uznawali, że dany budynek lub grunt ze względów technicznych jest albo nie jest opodatkowany podatkiem według stawki właściwej dla budynków i gruntów pozostałych. Oczywiście ich ocena mogła być zanegowana przez organy podatkowe i na tym tle dochodziło do wielu sporów między podatnikami a fiskusem.

Od 1 stycznia 2016 r. sytuacja ta ulegnie zmianie. Do gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie będą zaliczane:

1) budynki mieszkalne oraz grunty związane z tymi budynkami,

2) grunty:

● pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami powierzchniowymi płynącymi jezior i zbiorników sztucznych,

● niezabudowane objęte obszarem rewitalizacji i położone na terenach, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, usługową albo zabudowę o przeznaczeniu mieszanym obejmującym wyłącznie te rodzaje zabudowy, jeżeli od dnia wejścia w życie tego planu w odniesieniu do tych gruntów upłynął okres 4 lat, a w tym czasie nie zakończono budowy zgodnie z przepisami Prawa budowlanego,

3) budynki, budowle lub ich części, w odniesieniu do których została wydana decyzja ostateczna organu nadzoru budowlanego lub decyzja ostateczna organu nadzoru górniczego, na podstawie której trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania (nowo dodany art. 1a ust. 2a upol).

W przypadku budynków, budowli lub ich części trwale wyłączonych z użytkowania będzie obowiązywała stawka podatku przewidziana dla gruntów pozostałych. Warunkiem obniżenia stawki podatku będzie:

● uzyskanie decyzji ostatecznej organu nadzoru budowlanego lub

● uzyskanie decyzji ostatecznej organu nadzoru górniczego

- na podstawie których trwale wyłączono budynek, budowlę lub ich części z użytkowania.

Decyzja ostateczna wydana w takim trybie nakazuje właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę nieużytkowanego lub niewykończonego obiektu budowlanego nienadającego się do remontu, odbudowy lub wykończenia. Decyzja ta powinna określać terminy przystąpienia do tych robót i ich zakończenia (art. 67 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane).

Skutkiem zmiany będzie w wielu przypadkach wyższy podatek od budynków, które nie nadają się do prowadzenia działalności gospodarczej, a co do których nie wydano jeszcze decyzji o ich rozbiórce.

PRZYKŁAD

W 2015 r. przedsiębiorca nabył nieruchomość ze znajdującą się na niej zniszczoną halą fabryczną. Przedsiębiorca zadbał o sporządzenie odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej występowanie względów technicznych uniemożliwiających prowadzenie działalności gospodarczej z wykorzystaniem danych składników majątkowych. Przygotował dokumentację fotograficzną oraz uzyskał opinię wydaną przez biegłego posiadającego odpowiednie uprawnienia z zakresu Prawa budowlanego. W tej sytuacji mógł budynek opodatkować obniżoną stawką podatku od nieruchomości (w 2015 r. maksymalna stawka dla budynków pozostałych wynosi 7,77 zł od 1 m²).

W 2016 r. posiadanie takiej dokumentacji będzie niewystarczające. Przedsiębiorca powinien uzyskać w stosunku do nabytej hali decyzję o jej rozbiórce. Jeżeli jej nie uzyska, powinien płacić od niej podatek od nieruchomości według stawki właściwej dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (w 2016 r. najwyższa możliwa stawka będzie wynosiła 22,86 zł od 1 m²).

W związku z wprowadzoną zmianą przedsiębiorcy powinni:

1) sprawdzić, czy posiadają budynki lub budowle objęte obniżoną stawką podatku od nieruchomości,

2) sprawdzić, czy w stosunku do budynków lub budowli (objętych obniżoną stawką ze względów technicznych) wydano decyzje o ich rozbiórce. Jeżeli tak - to w 2016 r. mogą kontynuować dotychczasowe opodatkowanie obniżoną stawką, a jeżeli nie, to

3) uzyskać dla budynków lub budowli (objętych obniżoną stawką ze względów technicznych) decyzję o rozbiórce lub, jeżeli nie jest to możliwe, opodatkowywać je stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą; w większości przypadków wniosek o wydanie decyzji o rozbiórce należy złożyć do starosty albo prezydenta miasta na prawach powiatu (czyli do starostwa albo urzędu miasta),

4) po uzyskaniu decyzji:

● odpowiednio skorygować deklaracje na podatek od nieruchomości w terminie 14 dni od dnia uzyskania decyzji - osoby prawne i jednostki organizacyjne,

● złożyć do organu podatkowego (tu: wójta, burmistrza, prezydenta miasta) informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych, sporządzoną na formularzu według ustalonego wzoru, w terminie 14 dni od dnia uzyskania decyzji,

5) jeżeli decyzję o rozbiórce uzyskają później niż 1 stycznia 2016 r., podatek obniżyć lub podwyższyć, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło to zdarzenie (zob. art. 6 ust. 1 upol).

Nowa stawka podatku od nieruchomości od obszarów rewitalizacji (art. 5 ust. 1 pkt 1 upol)

Od 1 stycznia 2016 r. dodano nową stawkę podatku od nieruchomości. Wprowadzono zwiększoną stawkę podatku od nieruchomości od gruntów, które, mimo przeznaczenia w planie miejscowym pod zabudowę, nie zostały zabudowane w terminie 4 lat od dnia wejścia w życie planu (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. d upol). Warto zaznaczyć, że ustalenie stawek podatku od nieruchomości wymienionych w tym artykule jest ustawowym obowiązkiem rady gminy. Takie stanowisko zajął Dyrektor Departamentu Podatków Lokalnych w piśmie z 16 listopada 2015 r., sygn. PL-LS.834.116.2015. Przedsiębiorcy nie powinni się więc dziwić, że w ich gminie zostanie określona wysokość tej stawki podatku od nieruchomości, niezależnie od tego, czy dana gmina podjęła działania rewitalizacyjne.

Tabela. Stawka podatku od niezabudowanych gruntów objętych obszarem rewitalizacji

Nowelizacja wprowadziła jednak dodatkową motywację dla właścicieli nieruchomości do realizacji zagospodarowania zgodnego z planem miejscowym.

Tylko wyłączne zajęcie powierzchni na potrzeby prowadzenia przez stowarzyszenia działalności statutowej daje prawo do zwolnienia (art. 7 ust. 1 pkt 5 upol)

Od 1 stycznia 2016 r. ze zwolnienia od podatku od nieruchomości będą mogły korzystać jedynie grunty i budynki lub ich części należące do stowarzyszeń, które są zajęte wyłącznie na prowadzenie działalności statutowej wśród dzieci i młodzieży w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu. Dotychczas zmieniony nowelizacją przepis art. 7 ust. 1 pkt 5 upol nie był jasny i przedmiotem pewnych kontrowersji było to, czy może być stosowane zwolnienie, gdy nieruchomości stowarzyszenia są wykorzystywane zarówno na cele statutowe, jak i w prowadzonej przez nie działalności gospodarczej.

Organy podatkowe od dawna jednak zajmowały stanowisko, że z tego zwolnienia od podatku od nieruchomości mogą korzystać jedynie te części działki, które będą zajęte wyłącznie na prowadzenie działalności uprawniającej do zastosowania zwolnienia. Takie stanowisko zajęto przykładowo w piśmie Urzędu Miejskiego w Radomiu z 4 kwietnia 2013 r. (sygn. BP.II.310.1.2013).

Na nowelizację powinny zwrócić szczególną uwagę stowarzyszenia prowadzące szkoły czy inne obiekty edukacyjne, które korzystają ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 7 ust. 1 pkt 5 upol. Jeżeli w tych obiektach jest jednocześnie prowadzona działalność gospodarcza, należy je opodatkować podatkiem od nieruchomości. Jeżeli skala tej działalności jest niewielka i nie pokryje kosztów płacenia podatku od nieruchomości, warto rozważyć rezygnację z prowadzenia tej działalności w danym budynku.

PRZYKŁAD

Stowarzyszenie edukacji młodzieży prowadzi szkołę sportową. Po godzinach sala gimnastyczna szkoły wynajmowana jest osobom prywatnym i spółkom na cele inne niż oświatowe. Po nowelizacji nie ulega wątpliwości, że sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej innej niż oświatowa w przedmiocie opodatkowania powoduje utratę zwolnienia. Stowarzyszenie będzie musiało zapłacić podatek od nieruchomości od powierzchni sali gimnastycznej. Sala będzie opodatkowana jak nieruchomości zajęte na działalność gospodarczą.

Małe kwoty podatku od nieruchomości należy płacić jednorazowo (art. 6 ust. 11a upol)

Od 1 stycznia 2016 r. w przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 100 zł, podatek jest płatny jednorazowo w terminie płatności pierwszej raty (art. 6 ust. 11a upol). Nowe terminy płatności podatku od nieruchomości przedstawiamy w tabeli.

Tabela. Termin płatności podatku od nieruchomości w 2016 r. w zależności od rodzaju podatnika i wysokości podatku

Warto też zauważyć, że na stronie Ministerstwa Finansów opublikowano pismo Dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych z 13 listopada 2015 r., sygn. PL-LS.833.21.2015, w sprawie stosowania od 1 stycznia 2016 r. nowych przepisów dotyczących niewszczynania i umarzania postępowań ze względu na niską wartość zobowiązania podatkowego oraz jednorazowej wpłaty podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości. W piśmie tym odniesiono się do następującego problemu:

Jak postępować w przypadku zmian w trakcie roku podatkowego, gdy po zmianie podatek przekroczy 100 zł (np. o 20 zł - czy wtedy 20 zł jest dzielone na raty) lub gdy się zmniejszy (wtedy płatność w terminie pierwszej raty)?

Przedstawiamy odpowiedź MF:

Jeżeli świadczenie pieniężne z tytułu podatku od nieruchomości nie przekracza 100 zł, to w każdym przypadku jest płatne jednorazowo, w terminie najbliższej raty - niezależnie od tego czy wynika z "pierwotnej" decyzji, czy też z decyzji podwyższającej wysokość zobowiązania podatkowego na rok podatkowy. (...)

Jeżeli pierwotne zobowiązanie osoby fizycznej za rok podatkowy (100 zł) zostało zapłacone w marcu, a następnie w czerwcu ustalono, iż zobowiązanie na rok podatkowy powinno wynosić 120 zł, to 20 zł powinno zostać zapłacone do 15 września.

Podobnie w przypadku gdy wysokość zobowiązania podatkowego osoby fizycznej ze 120 zł (rozłożonych na 4 raty po 30 zł) uległa w czerwcu obniżeniu do 100 zł, to pozostałe do zapłaty 40 zł powinno zostać zapłacone do 15 września. Dwie raty zostały zapłacone w terminach i wysokościach wynikających z obowiązującej decyzji (przed jej zmianą) zgodnie z przepisami ustawy podatkowej. Natomiast termin jednorazowej wpłaty pozostałej kwoty podatku, stanowiącej różnicę pomiędzy już zapłaconymi ratami a całością zobowiązania podatkowego (wynikającego z nowej decyzji), został ustalony na podstawie art. 6 ust. 11a upol.

Wprowadzenie opłaty reklamowej

Od 11 września 2015 r. do ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wprowadzono nowy rodzaj opłaty - opłatę reklamową. Zmiana została wprowadzona ustawą z 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu (Dz.U. z 2015 r., poz. 774, ze zm.).

W 2016 r. opłatę tę będą wnosić przedsiębiorcy działający na terenie gmin, które przyjęły tzw. uchwały reklamowe. Są to uchwały o zasadach i warunkach sytuowania obiektów małej architektury, tablic i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń. Opłata ta jest pobierana od:

● właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych, z wyłączeniem nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste,

● użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych,

● posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych,

● posiadaczy nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie:

a) wynika z umowy zawartej z właścicielem, Agencją Nieruchomości Rolnych lub z innego tytułu prawnego,

b) jest bez tytułu prawnego

- jeżeli na tych nieruchomościach lub obiektach budowlanych znajdują się tablice reklamowe lub urządzenia reklamowe. Opłata pobierana jest niezależnie od tego, czy na tablicy reklamowej lub urządzeniu reklamowym eksponowana jest reklama (art. 17a ust. 3 upol).

Zwolnione z opłaty zostały te tablice/urządzenia reklamowe, które nie są widoczne z przestrzeni dostępnych publicznie, stanowią szyld lub realizację obowiązku nałożonego prawem. Opłacie nie będą podlegać także tablice/urządzenia reklamowe związane z działalnością kościołów albo innych związków wyznaniowych. Przy czym tablice reklamowe, szyldy i urządzenia reklamowe są definiowane tak jak w przepisach ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - patrz: Encyklopedia Księgowego.

ENCYKLOPEDIA KSIĘGOWEGO

Tablica reklamowa -przedmiot materialny przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, o płaskiej powierzchni służącej ekspozycji reklamy, w szczególności baner reklamowy, reklama naklejana na okna budynków i reklamy umieszczane na rusztowaniu, ogrodzeniu lub wyposażeniu placu budowy, z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem (art. 2 pkt 16b ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym)

Urządzenie reklamowe - przedmiot materialny przeznaczony lub służący ekspozycji reklamy wraz z jego elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, inny niż tablica reklamowa, z wyłączeniem drobnych przedmiotów codziennego użytku wykorzystywanych zgodnie z ich przeznaczeniem (art. 2 pkt 16c ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym)

Szyld - tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe informujące o działalności prowadzonej na nieruchomości, na której ta tablica reklamowa lub urządzenie reklamowe się znajdują (art. 2 pkt 16d ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym)

PRZYKŁAD

W 2016 r. gmina Józefów uchwaliła zasady sytuowania obiektów reklamowych i wprowadziła opłatę reklamową od umieszczonych tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych. W uchwale gmina przyjęła maksymalne stawki opłaty reklamowej. Działająca na terenie gminy Spółka Igrek posiada następujące obiekty mogące być uznane za reklamowe:

1) tablicę stojącą na terenie zakładu produkcyjnego z nazwą spółki i informacją, co produkuje się w zakładzie, widoczną od strony drogi,

2) mural na dziedzińcu spółki z logo i hasłem reklamowym,

3) pusty billboard położony na terenie działki należącej do spółki.

ad 1 - Tablica z nazwą spółki powinna być uznana za szyld. Nie powinna być od niej pobierana opłata reklamowa.

ad 2 - Mural nie jest widoczny z przestrzeni dostępnych publicznie. Nie powinna być od niego pobierana opłata reklamowa.

ad 3 - Od billboardu spółka Ygrek będzie zobowiązana zapłacić opłatę reklamową, mimo że jest on pusty. Opłatę będzie trzeba wpłacać do kasy gminy nawet wtedy, gdy tablica lub urządzenie reklamowe nie będą wykorzystywane. Przykładowo, jeżeli billboard ten miałby powierzchnię 10 metrów kwadratowych, spółka zapłaciłaby w 2016 r.:

● 904 zł części stałej opłaty reklamowej (liczba dni, za które pobierana jest opłata (tu: 366) x 2,47* zł),
● 732 zł części zmiennej (liczba dni, za które pobierana jest opłata (tu: 366) x powierzchnia tablicy (tu 10 m²) x stawka 0,20* zł).

Łącznie w 2016 r. wysokość opłaty reklamowej wyniosłaby 1636 zł. Od tej kwoty Igrek będzie mógł jednak odliczyć wysokość podatku od nieruchomości, jaki płaci od tego billboardu (zob. art. 17a ust. 6 upol).

* Przyjmujemy, że gmina ustaliła górną granicę kwotową stawki opłaty reklamowej na 2016 r.

Podsumowując, w związku z wprowadzeniem opłaty reklamowej w 2016 r. przedsiębiorcy powinni:

a) sporządzić spis obiektów reklamowych na należących do nich nieruchomościach,

b) sprawdzić, które z tych obiektów są na terenach gmin, które podjęły uchwałę reklamową (uchwały są publikowane w Dzienniku Urzędowym Województwa),

c) sprawdzić, czy obiekty reklamowe spełniają kryteria opisane w uchwale reklamowej,

d) sprawdzić, które z tych obiektów podlegają opłacie reklamowej (czyli nie stanowią szyldów i są widoczne z przestrzeni publicznej),

e) jeżeli istnieje konieczność uiszczenia opłaty, złożyć deklarację na opłatę reklamową w terminie i na zasadach określonych w uchwale rady gminy.

W sytuacji firm zajmujących się wynajmem nośników reklamowych wprowadzenie opłaty reklamowej z pewnością będzie stanowiło dodatkowe obciążenie finansowe. W przypadku nośników reklamowych, które nie cieszą się zainteresowaniem, firmy te powinny rozważyć, czy dalsze utrzymywanie takich nośników jest opłacalne. Możliwe, że w związku z wprowadzeniem opłaty reklamowej bardziej opłacalna będzie ich likwidacja.

Podatek od środków transportowych dla autobusów po nowemu

Od 1 stycznia 2016 r. zmieniono podstawę opodatkowania i wysokość podatku od poszczególnych klas autobusów (art. 10 ust. 1 pkt 7 upol). Zniesiony zostanie istniejący tylko na potrzeby podatku od środków transportowych podział na autobusy do 30 miejsc i autobusy o liczbie miejsc równej lub wyższej niż 30. Został on zastąpiony podziałem na autobusy z liczbą miejsc mniejszą niż 22 poza kierowcą oraz autobusy z liczbą miejsc równą lub większą niż 22. Wysokość podatku wynosi dla nich odpowiednio 1918,50 zł i 2425,51 zł.

Zmiana ta dostosowuje podział klas autobusów do obowiązujących przepisów w zakresie homologacji typu, gdzie stosuje się podział autobusów na autobusy z liczbą miejsc mniejszą niż 22 poza kierowcą oraz autobusy z liczbą miejsc równą lub większą niż 22.

Najbardziej zmiana ta może dotknąć płacących podatek od środków transportowych od nietypowych autobusów mających więcej niż 22, a mniej niż 30 miejsc siedzących. Dotychczas płacili oni niższą z dwóch stawek podatku od środków transportowych, od przyszłego roku będą płacili już wyższą stawkę tego podatku.

PODSTAWA PRAWNA:

● art. 1a ust. 2a, art. 3, art. 10 ust. 1 pkt 7 i art. 17a ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 849; ost.zm. Dz.U. z 2015 r., poz. 1890

Marek Smakuszewski

doradca podatkowy

Sławomir Biliński

prawnik, redaktor "MONITORA księgowego"

Od redakcji:

Szczegółowy przegląd wszystkich zmian wprowadzonych w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych wraz z komentarzami ekspertów znajdą Państwo w książce "Przewodnik po zmianach przepisów 2015/2016" - już w pierwszym numerze 2016 r. "MONITORA księgowego".