Monitor Księgowego 11/2014 [dodatek: Temat na czasie], data dodania: 29.05.2014

Podatek od nieruchomości

Wysokość podatku od nieruchomości jest zróżnicowana. Najwyższa stawka podatku od nieruchomości jest przewidziana dla gruntów i budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Działalność agroturystyczna nie jest jednak przez ustawę o podatkach i opłatach lokalnych uznawana za działalność gospodarczą. Z art. 1a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że:

(...) 2. Za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy nie uważa się: (...)

2) wynajmu turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych znajdujących się na obszarach wiejskich przez osoby ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie, jeżeli liczba pokoi przeznaczonych do wynajęcia nie przekracza 5. (...)

Oznacza to, że osoba prowadząca działalność agroturystyczną płaci niższy podatek od nieruchomości, czyli według stawek przewidzianych dla nieruchomości, które nie są zajęte na potrzeby działalności gospodarczej. Aby płacić niższy podatek od nieruchomości, osoba prowadząca działalność agroturystyczną musi spełniać określone w wyżej przytoczonym przepisie warunki, a mianowicie:

● prowadzić działalność polegającą na wynajmie turystom pokoi gościnnych,

● wynajmowane pokoje powinny znajdować się w budynkach mieszkalnych położonych na obszarach wiejskich,

● wynajmującym musi być osoba ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie,

● liczba pokoi przeznaczonych do wynajęcia nie może przekraczać 5.

Wszystkie wyżej wymienione warunki muszą być spełnione, aby osoba prowadząca działalność agroturystyczną korzystała z niższych stawek podatku od nieruchomości.

Niespełnienie którejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje utratę prawa do niższej stawki podatku od nieruchomości. Przykładowo, gdy wynajmowanych jest 6 pokoi gościnnych, podatek od nieruchomości powinien być już ustalony według stawek przewidzianych dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne są zobowiązane informować gminę o zaistnieniu zmian sposobu wykorzystania budynku, gruntu lub ich części w terminie 14 dni od ich zaistnienia (zob. art. 6 ust. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych). Organ podatkowy właściwy w sprawach podatku od nieruchomości, tj. wójt lub burmistrz właściwy ze względu na miejsce położenia nieruchomości, wyda decyzję zmieniającą wymiar podatku od nieruchomości. Jeżeli uzna, że po zmianie budynek lub grunt jest przeznaczony na działalność gospodarczą, w decyzji ustali podatek według stawek przewidzianych dla opodatkowania nieruchomości wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej.

W 2014 r. maksymalna stawka podatku od nieruchomości od 1 m2 powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego wynosi 0,74 zł (w przypadku budynku zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej - 23,03 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej). Oczywiście w poszczególnych gminach mogą obowiązywać niższe stawki podatku od nieruchomości. Wysokość tego podatku jest bowiem ustalana w drodze uchwały przez radę gminy.

Rolnicy prowadzący działalność agroturystyczną i prowadzący czynne gospodarstwo rolne płacą:

● podatek od nieruchomości od budynków według stawki właściwej dla budynków mieszkalnych,

● podatek rolny od gruntów wykorzystywanych na działalność rolniczą zgodnie z ustawą o podatku rolnym.

Inaczej jest, gdy działalność agroturystyczna jest podejmowana przez innych niż rolnicy mieszkańców terenów wiejskich. W tej bowiem sytuacji możliwość zastosowania niższej stawki podatku od nieruchomości dotyczy nie tylko samego budynku mieszkalnego (według stawek właściwych dla budynków mieszkalnych), ale również gruntu, który jest związany z tą działalnością. W 2014 r. maksymalna stawka podatku od gruntu zajętego na działalność agroturystyczną wynosi 0,46 zł od 1 m2 powierzchni (dla porównania: maksymalna stawka podatku od nieruchomości od gruntu związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej wynosi 0,89 zł od 1 m2 powierzchni).

Agroturystyka w małych miastach - stawka podatku od nieruchomości. Agroturystyka na terenach gmin miejskich jest opodatkowana podatkiem od nieruchomości według jego najwyższych stawek przewidzianych dla gruntów zajętych na działalność gospodarczą. Z tego powodu pojawiły się postulaty, by sytuacja gospodarstw agroturystycznych została zrównana, tak by z preferencyjnego traktowania nieruchomości przeznaczonych na działalność agroturystyczną mogli korzystać także właściciele gospodarstw agroturystycznych w miastach o liczbie mieszkańców do 5000. Niestety dla nich, Ministerstwo Finansów nie przewiduje wprowadzenia preferencyjnego opodatkowania podatkiem od nieruchomości działalności agroturystycznej podejmowanej w małych miastach. Jednocześnie Minister Finansów zwracał uwagę na możliwość wprowadzenia takich preferencji na szczeblu lokalnym. Takie stanowisko zajęło w 2011 r. Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 10416 w sprawie przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych:

W myśl art. 1a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm.) za działalność gospodarczą nie uważa się wynajmu turystom pokoi gościnnych w budynkach mieszkalnych znajdujących się na obszarach wiejskich przez osoby ze stałym miejscem pobytu w gminie położonej na tym terenie, jeżeli liczba pokoi przeznaczonych do wynajęcia nie przekracza 5. Powyższe rozwiązanie skutkuje opodatkowaniem nieruchomości wykorzystywanych na wskazaną działalność znacznie niższą stawką podatku od nieruchomości niż w przypadku nieruchomości zajętych na działalność gospodarczą.

(...) Odnosząc się do propozycji pana posła dotyczącej wprowadzenia w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych analogicznych rozwiązań, jakie stosowane są w przypadku opodatkowania nieruchomości wykorzystywanych na działalność w zakresie agroturystyki na terenach wiejskich, również w przypadku nieruchomości położonych w miastach o liczbie mieszkańców do 5000, należy zauważyć, że ustawodawca przewidział możliwość wprowadzenia na poziomie lokalnym preferencji w opodatkowaniu określonej kategorii przedmiotów opodatkowania. Na podstawie art. 5 ust. 1 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych przy określaniu wysokości stawek podatku od nieruchomości od gruntów i budynków rada gminy może różnicować ich wysokość, uwzględniając w szczególności rodzaj prowadzonej działalności. Ponadto rada gminy może wprowadzić, w drodze uchwały, inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ustawie, z uwzględnieniem przepisów dotyczących pomocy publicznej, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

PODSTAWA PRAWNA:

● art. 1a ust. 2 pkt 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - j.t. Dz.U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613; ost.zm. Dz.U. z 2014 r., poz. 40

Inforakademia
Notyfikacje

Czy chcesz otrzymywać informacje o najnowszych szkoleniach? Zgódź się na powiadomienia od wideoakademii

Powiadomienia można wyłączyć w preferencjach systemowych
NIE NIE
TAK TAK